บทที่ 358 ศีลธรรมราคาเท่าไหร่

“เขียว ว ฉันรู้ว่าเธอโกรธมาก แต่ฉัน หวังดีกับหวั่นซีวนะ” หวังหย่าหนานถอน หายใจบอก ถึงจะโดนเซียวรั่วดา แต่เธอกลับ ไม่รู้สึกโกรธเลย กลับทําท่าประมาณว่าหวังดี จริงๆออกมา

“หวังดีกับหวั่นชีว?! หวังหย่าหนาน เธอ หน้าด้านหน้าทนขนาดไหนถึงพูดแบบนี้ออก มาได้หะ?!” เซียวรั้วโกรธแทบต้บระเบิด เธอ พึ่งได้ยินคนพูดอะไรน่าอายออกมาได้หน้าตา เฉยแบบนี้เป็นครั้งแรก

หวังหย่าหนานยิ้มเศร้า: “เชียวรั่ว ฉันว่า แล้วเธอต้องพูดแบบนี้”

“ฉันยอมรับว่า วิธีการของฉันมันน่าอาย

“แต่ฉันหวังดีกับหวั่น วจริงๆนะ”

“เธอเองก็รู้ดีนี่ หญิงสาวที่มาจากเมือง เล็กๆ ไม่มีฐานะอะไร แต่กลับสวยราวเทพธิดา อย่างหวั่น ว จุดจบจะเป็นยังไง

เขียว วสายตาหม่นหมองลง หวังหย่า หนานพูดถูก สําหรับสาวน้อยที่หน้าตาสะสวย แต่ไม่มีฐานะอะไรแบบหลินหวั่นชีว ไม่ค่อยมี จดจบที่ดีนัก

ถ้าไม่กลายเป็นของเล่นของพวกลูก คุณชาย ก็กลายเป็นคู่ขาของพวกมีอำนาจไป สรุปคือหนีไม่พ้นชีวิตที่ต้องถูกคนอื่นควบคุม อยู่ดี

พอเห็นเขียว วทําท่าคล้อยตาม หวัง หย่าหนานตื่นเต้นขึ้นมา

“ถ้าให้คนพวกนั้น สู้หวั่นวมอบร่างให้ฟั คุนกับ อู่ดีกว่านะ”

“ฐานะของ คุนกับพี่อู่น่ะ เธอก็รู้ดีนี่ ถ้า หวั่นเวทําให้พวกเขาพอใจได้ สิ่งที่พวกเขาจะ ตอบแทนหวั่น ว หวั่นชิวหาเองเป็นสิบชาติยัง หาไม่ได้เลยนะ”

“พอได้แล้ว!” เขียว วรู้สึกรำคาญ สายตาเย็นเฉียบของเธอสาดใส่ผู้หญิงชุด เพ้าตรงหน้า: “หวังหย่าหนาน อย่าคิดว่าคนอื่น เขาจะแพศยาเหมือนตัวเองส!

“ใช่ เธอพูดถูก หวั่นชีวแค่ยอมนอนเป็น เพื่อนหลิวคนกับอู่จื้อเคอคืนเดียว ชาตินี้ทั้ง ชาติก็ไม่ต้องดิ้นรนหาอะไรแล้ว สบายไปทั้ง ชาติเลย

“แต่ว่า ก่อนที่เธอจะทำเรื่องพวกนี้ เคย ถามความสมัครใจของหวั่น ว?!”

“เธอเคยถามไหมว่าหวั่นชีวคิดยังไง?!

“เธอเคยถามหวั่น วว่ายอมขายตัวเพื่อ แลกความสุขสบายไหม!

“เธอไม่เคย!”

“เธอไม่เคยถาม

เธอแค่ยัดเยียดความคิดตัวเองให้หวั่น ชีว แล้วยังหน้าด้านบอกว่าหวังดีกับหวั่น ว?! ”

“หน้าด้านหน้าทนไม่มีใครเทียมจริงๆ ! หวังหย่าหนานสะอีก สีหน้าแดงสลับ เขียว คําพูดของเซียว เท่ากับตบหน้าเธอ ฉาดใหญ่ แถมดังดังเพียะเปี๊ยะอีกด้วย

หลังจากโกรธเสร็จ หวังหย่าหนานยิ้ม เย็นบอกว่า:

“ใช่ ฉันไม่เคยถามหวั่นชีว แต่เธอจะรู้ได้ ไงละว่าหวั่น วคิดยังไง?

“ไม่แน่หวั่นวคิดเหมือนกับฉันเลย ก็ได้”

“เป็นไปไม่ได้! หวั่นชีวไม่ใช่คนแบบนี้!” เชียวรั่วปฏิเสธเสียงเย็น

ไม่ใช่คนแบบนี้? เธอรู้ได้ไงว่าเขาไม่ใช่ คนแบบนี้?” หวังหย่าหนานหลุดหัวเราะ

“เขียว ว ฉันจะบอกเธอให้นะ ผู้หญิงน่ะ ยังไงก็ต้องเป็นของผู้ชาย ผู้หญิงที่มีของดี สามารถนอนหาเงินได้ไม่น่าอายหรอก มีแต่ พวกผู้หญิงที่ไม่มีของดี ต้องตากหน้าหางาน ท้าพิสูจน์ตัวเองอยู่นั่นแหละ ” “ต่อให้วันนี้หลินหวั่น วไม่นอนกับพี่ นพี่อู๋ ต่อไปเมื่อเขาเผชิญความทุกข์ยาก ลําบากของชีวิตพอแล้ว ก็ต้องนอนกับผู้ชาย คนอื่นอยู่ดี”

“หวังหย่าหนาน ศีลธรรมเธอโดนหมา กินไปแล้วหรอไง?!” เขียว วโกรธจนตัวสั่น เธอไม่เข้าใจจริงๆว่า เพื่อนร่วมหอเธอจะ สามารถพูดค้าน่าอายไร้ศีลธรรมแบบนี้ออกมา ได้ยังไง

“ศีลธรรม?” หวังหย่าหนานหลุดหัวเราะ พริด “ของพรรค์นั้นราคาเท่าไหร่กันล่ะ?”

“แสนหนึ่ง? หรือว่าล้านนึง?”

เขียวรั่วกับหวังหย่าหนานเถียงกันหน้า

กําหน้าแดง ส่วนหลิวคุนกับอู่จื้อเคอกลับนั่งจิบ ไวน์ มองดูทั้งสองคนเถียงกันอย่างสนุกสนาน เหมือนดูละครลิงยังไงยังงั้น

อู่ อเคอวางแก้วไวน์ลง เขาหรี่ตามอง หวังหย่าหนานพลางหัวเราะว่า: “พี่ดุน ผมชอบ ทแม่ พูดนะ พี่ให้ผมยืมเจ้าหล่อนซักสองวัน ได้ไหม?”

หลิวกุมพ่นควันบุหรี่ซักครู เหล่ตามองอู จื้อเคอ: “จื้อเคอ นายพูดแบบนี้กับฉัน ห่าง เหินไปนะ พวกเราพี่น้อง ไม่มีคำว่ายืมนะ ถ้า นายชอบแม่นั่น เดี๋ยวฉันให้นายเลย อยากเอา ไปนานแค่ไหนก็ได้

“แหะๆ ขอบคุณครับพี่กุน” อู๋จื้อเคอยิ้ม แหะๆ สายตาลามกอย่างไม่ปิดบัง ถึงหวังหย่า หนานจะสวยหลินหวั่นชีวกับเซียวรั่วไม่ได้ แต่รูปร่างกลับอวบอิ่มกว่าพวกเธอสองคนมาก นัก จุดที่ควรนูนก็นูน จุดที่ควรเว้าก็เว้า ราวกับ ผลลูกท้อ สุกได้ที่ ทั่วทั้งร่างเผยออร่ายั่วยวน

ผู้หญิงแบบนี้ เวลาอยู่บนเตียง ถือเป็น ของชั้นดีเยี่ยม

หวังหย่าหนาน ทําหน้าสะใจในตอนนี้ ยังไม่รู้ว่า อู๋จื้อเคอพูดแค่คําเดียว หลิวคุนก็ทํา เหมือนเธอเป็นสิ่งของและยกให้เขาไปเลย ไม่รู้ว่า ถ้าหวังหย่าหนานรู้เข้า จะรู้สึกยัง

“หวังหย่าหนาน ฉันไม่อยากเสียเวลาพูด

ไง

กับเธอแล้ว”

“แฟนหวั่น วไม่นานก็จะมาแล้ว พอเขา มา ฉันจะบอกเรื่องที่เธอทำทั้งหมดนี้กับเขา เอง ทางที่ดีเธอภาวนาให้เขาปล่อยเธอละกัน” เขียวรั่วพูดเสียงเย็น

“ฮะฮะฮะ ปล่อยฉัน?” หวังหย่าหนาน หัวเราะร่าอย่างไม่กลัว เธอหัวเราะจนน่าตา เล็ต: “เซียวรั่ว ฉันว่าสมองเธอมีปัญหานะ?”

“แฟนหวั่น วที่เธอพูดถึงน่ะ เขาจะกล้า มาไหมยังเป็นปัญหาเลย

“ลองถอยมาคิดอีกที ต่อให้เขากล้ามา จริง เธอคิดว่า คุนพี่อู่จะปล่อยเขาไปหรือ ไง?”

“ถ้าเขายอมรับผิดโดยดีก็ว่าไปอย่าง”

“ถ้าเขายังกล้าหอ เหอะ พี่คุนกับพี่อู๋จะ ทําให้เขาเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้เลย” หวัง หย่าหนานแค่นเสียงเย็น หลิวคุนกับอู๋จื้อเคอมิ ฐานะแค่ไหนเธอรู้ดี อย่าพึ่งพูดถึงอูจื้อเคอที่ เคยผ่านการฝึกในทหารหน่วยพิเศษมาก่อน แค่หลิวคน ก็พอให้แฟนหลินหวั่น วคาง เหลืองแล้ว

เพราะฮงเยคลับที่พวกเขาอยู่กันตอนนี้ เป็นของอาหลิวกุน ยามรักษาความปลอดภัย ก็เป็นการ์ดส่วนตัวของหลิวคุน ถ้าแฟนหวั่น ว กล้ามาจริงๆ แค่การ์ดพวกนี้เขาก็ผ่านไม่ไหว แล้ว

เซียวรั่วเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก ที่เธอ พูดก็แค่ขู่เท่านั้น ตัวเธอเองรู้ดี ความเป็นไป ได้ วันนี้หลินหวั่น วจะรอดพ้นเงื้อมมือคน พวกนี้มันน้อยมาก น้อยจนแทบไม่มีหวัง

“ปิ้ง ดังขึ้น

แทบจะทันทีที่เขียว วคิดจบ ประตูห้องวี ไอพีก็โดนคนถีบเปิดออก ประตูไม้กระเด็นล้ม พัน เสียงดังสนั่น ความเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้ทุกคน ตกใจลุกข์น สายตาทุกคู่พุ่งไปที่ประตูทันที

จากนั้นถึงเห็นร่างสูงสองร่างที่ยืนหน้า

ประตู

คนนําหน้าคือชายหนุ่มหน้าตาไร้อารมณ์ ที่ตามหลังเข้ามาเป็นผู้ชายวัยกลางคน หน้า เย็นชา

ท่า ทั้งคู่บอกชัดว่ามาหาเรื่อง คนทั่ว ห้องวีไอพีอดเบนสายตามองไปที่หลิวคุนกับอ จื้อเคอไม่ได้ แต่กลับพบว่าหลิวคนเอาแต่หมุน แก้วไวน์ในมือเล่น ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา มอง

สวนอู่จื้อเคอหรี่ตามองเฉินเฟิงกับสือโพ จุน และเลิกสนใจเมื่อพบว่ามีแค่ทั้งคู่ เห็นได้ ชัดว่าเขาไม่เห็นเฉินเฟิงกับสื่อโฟจุนเป็นคู่ ต่อสู้เลย