บทที่ 341 แผลจากการโดนลอบทําร้าย

ตอนสอไฟจุนมองเขา สายตาเต็มไปด้วยการค้นหา ไม่ได้ ละลาบละล้วงอะไร แต่รังสีการฆ่าของเขากลับแผ่ก่าจายออก มาตอนนี้เอง

เพราะว่าวรยุทธ์สูงทำให้เงินเฟิงไม่รู้สึกอะไร แต่ถ้าเป็น คนธรรมดา โดนรังสีนี้สาดเข้าไปคงตกใจเขาอ่อนแน่ บางที อาจจะหลงเหลือเอฟเฟคส์อะไรไว้ก็ไม่แน่อีก

“เฉินเฟิง ดูออกด้วยหรอ? ” สื่อโพจนรู้สึกตะลึงมาก เฉินเฟิงสุดยอดจริงๆ เขาเคยโดนนินจาลอบทำร้ายตอนไป แย่งของกับคนญี่ปุ่นชื่อเงินอื่นที่ประเทศญี่ปุ่น ตันเถียนเลย ใต้รับบาดเจ็บตอนนั้น

พอกลับประเทศ ลมปราณภายในร่างกายเขาก็แปรปรวน ไม่มั่นคงมาโดยตลอด ทำให้รังสีการฆ่าก็โดนผลกระทบไป ด้วย เก็บรังสีไม่อยู่บ่อยๆ

สภาพนี้ทำให้เขาทุกข์มาก ถึงเขาจะเป็นจอมยุทธ์ แต่ ภรรยาและลูกๆล้วนเป็นคนธรรมดา ทุกครั้งที่รังสีการฆ่าของ เขาหลุดการควบคุม ก็จะทำให้ภรรยาและลูกๆตกใจแทบ

เพื่อไม่ให้ภรรยาและลูกๆ ใช้ชีวิตอย่างหวาดหวั่น หลายปีมานี้เขาแทบไม่กลับบ้านเลย

ความรู้สึกที่มีบ้านแต่กลับไม่ได้ คนที่โดนเท่านั้นถึงจะรู้ เงินเฟิงยิ้มพยักหน้า ปกติแล้ว เหตุผลที่ทำให้จอมยุทธ์ ควบคุมรังสีการฆ่าในตัวไม่อยู่มีแค่อย่างเดียวคือ ต้นเทียน โดนลอบทําร้ายมาก่อน สื่อโพจนวรยุทธ์ด้อยเล็กน้อย ไม่รู้ ไม่แปลก

ส่วนเฉินเฟิงได้รับการอบรมถ่ายทอดจากเซียวถั่วจง เลย

ไม่มีปัญหาพวกนี้

“เฉินเฟิง อาการบาดเจ็บของที่นี่มีทางรักษาไหม?” สื่อโฟ จนน้ำเสียงสั่นไหว ถามอย่างวาดหวัง เฉินเฟิงเป็นคนแรกที่ มองออกว่าตันเถียน ของเขาโดนลอบทำร้ายมาก่อน ดังนั้น ตอนนี้เขาทุ่มความหวังทั้งหมดไว้ที่ตัวเฉินเฟิง

“มี” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ พยักหน้าอย่างมั่นใจ

“จริง…จริงหรอ?” สื่อโซ่ถุนลอบกลืนน้ำลาย เหมือนไม่ กล้าเชื่อ หลังจากตันเถียนได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ใช่ไม่เคย เสาะหาหมอเก่งๆ แต่พอหมอพวกนั้นรู้ว่าเป็นต้นเรียนของ เขาที่ได้รับบาดเจ็บ ก็พากันส่ายหน้า แสดงความหมด หนทางของตัวเอง

เพราะตันเถียนเป็นจุดที่น่าพิศวงมากรองจากสมองของ มนุษย์ กระทั่งหมอตะวันตกจำนวนมากไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในร่างกายคนเรา ตันเถียนด้วย พวกเขาคิดว่า ต้นเทียนเป็นสิ่ง

ที่คนหวาเซียคิดกันออกมาเอง

ไม่มีอยู่จริง เท่ากับว่าไม่มีทางรักษา

แต่สือโก๋จุนที่เป็นจอมยุทธ์รู้ดีว่า ตันเถียนมีอยู่จริงใน

ร่างกายคนเรา

คนธรรมดาพอกลายเป็นจอมยุทธ์ จะรู้ถึงการมีอยู่ของต้น

เถียน

นั่นเป็นจุดที่เก็บสะสมลมปราณ

ในตาราโบราณ กล่าวว่า ตันเถียนก็คือแหล่งลมปราณ!

“จริง รักษาได้ตอนนี้เลย” เฉินเฟิงยิ้ม การโดนลอบทําร้าย ตันเถียนของสื่อโซ่จุน หมอธรรมดาอยากรักษา ยากกว่า ขึ้นสวรรค์อีก

แต่สำหรับจอมยุทธ์อย่างเขาแล้ว แค่ยกมือก็ทำได้แล้ว

เพราะจอมยุทธ์รู้จัก โครงสร้างของตันเถียน ซึ่งเป็นจอม ยุทธ์ที่วรยุทธ์สูง ยิ่งเข้าใจมากขึ้น

“พี่ลือ ตอนนี้พี่รวบรวมลมปราณทั้งหมดไปไว้ในตันเถียน และชกมาที่ผมหนึ่งหมัด ผมจะดูตำแหน่งที่ได้รับบาดเจ็บของ ตันเถียนให้ชัดๆ” เฉินเพิ่งบอก

“ใต้” ถือไพ่จีนพยักหน้า ไม่ลังเล เริ่มรวบรวมลมปราณไปไว้ที่ตันเถียนทั้งหมดต่อหน้าเงินเฟิง รังสีการฆ่ารุนแรงแผ่ กําจายออกมาจากตันเถียนของสือโฟน แผ่มาจากทั่ว ร่างกายมารวมกันที่หมัดของเขา

ก!

สือไพ่จุนออกหมด หมดเร็วแทรกกลางอากาศจนเกิดเสียง

หมดนี้มีพลังราวพันชั่ง ต่อให้เบื้องหน้าเป็นกำแพงเหล็ก สือโฟจุนก็ชกกำแพงแตกได้

แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขากลับไม่ใช่กำแพงเหล็ก แต่เป็น เงินเฟิงที่น่ากลัวกว่ากำแพงเหล็กร้อยเท่า

เฉินเฟิง ใช้มือเพียงข้างเดียวก็หยุดหมัดสือโฟนไว้ได้ แถมยังด้วยท่าทีสบายๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ออกเต็มแรง

“พี่สือ แรงยังไม่พอ” เฉินเฟิงส่ายหน้า แผลโดนลอบ ทําร้ายของตันเถียนสือโฟนมีอายุนานแล้ว จะโผล่ออกมาก็ ต่อเมื่อลมปราณถูกใช้ถึงขีดสุดเท่านั้น ตอนนี้ยังขาดอีกนิด หน่อย

ยังไม่พอ?

สื่อโพนเบิกตากว้าง ใจสั่นไม่หยุด

ถึงระดับของเขาจะเป็นแค่อ้านจิ้งชั้นกลาง แต่เพราะออก รบฆ่าฟันกับศัตรูหลายปี เลยทําให้ความสามารถไม่ด้อยไป กว่าบ้านจึงชั้นปลายเท่าไหร่
แต่ตอนนี้หนึ่งหมัดเต็มแรงของเขา ในสายตาเงินเฟิงกลับ

แลกมาแค่ าว่า แรงยังไม่พอ!

สื่อโฟน ใจสั่น ในขณะเดียวกันก็สลายสิ้นความกังขา สุดท้ายในตัวเฉินเฟิง เฉินเฟิงต้องเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้แน่

นอกจากปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้แล้ว ไม่มีทางรับหมัดนี้ ของเขาด้วยท่าทีสบายๆแบบนี้แน่

พอคิดถึงตรงนี้ สือโฟจนไม่มีการออมแรงอีก และตะคอก เสียงดัง ส่งพลังทั่วร่างออกมา

พริบตาเดียว สื่อโฟจนเส้นเลือดโปนข้างขมับ สีหน้าแดง ค่ำ รังสีที่ต้นเถียนเริ่มหมุนเวียนเหมือนพายุโหมกระหน่ำ พุ่ง หมัดของเขาออกไป

ตอนนี้เอง!

เฉินเฟิงหรี่ตามอง สายตาเป็นประกายวาบหนึ่ง

อาศัยตอนซือ โพจนใช้พลังออกมา เขาเริ่มเดินลมปราณที่ ตันเถียนของตัวเอง และใช้ปราณนั้นพุ่งพลังไปที่ร่างสือโฟ

จน

“อ๊ากส์!”

ตอนเดินเฟิงใส่ปราณเข้าร่างกายตน สื่อโฟนร้องโหยหวนออกมาหนึ่งที เขารู้สึกเจ็บปวดเหมือนเข็มแทงใจไป ทั่วร่าง ความรู้สึกนั้นคล้ายกับโดนมาแยกร่าง แล้ว โดนสับเป็นหมื่นชิ้น! ก็คล้าย

คนธรรมดาไม่มีทางทนรับไหวแน่

แต่สือโค่จุนไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็นศิษย์สหพันธ์

สงคราม!

ความเจ็บปวดที่ลมปราณเข้าร่าง ถึงจะแทงใจ แต่เทียบไม่ ได้สักนิดกับความเจ็บปวดที่ต้องรบราฆ่าฟันกับศัตรูในหลาย ปีมานี้!

สื่อโฟจุนกัดฟันกรอด ทนมันเอาไว้

เฉินเฟิงประกายตาส่อแววชื่นชมวาบขึ้นมา ความเจ็บปวด ที่ลมปราณเข้าร่าง เขาเองก็เคยโดน มันเป็นตอนที่เขาอายุ สิบห้าปีและเข้ารับเซียวถั่วจงเป็นอาจารย์

ตอนนั้นเซียวถั่วจง ใช้ลมปราณของมหาปรมาจารย์ศิลปะ การต่อสู้ชำระล้างและเปิดเส้นชีพจร ในร่างเขา แทบประกอบ กระดูกขึ้นให้เขาใหม่

ต่อให้เขามีจิตใจมั่นคงแค่ไหน ระหว่างนั้นก็เจ็บจบสลบไป ถึงสามครั้ง

ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาหลังจากสลบ เขียวถั่วจงจะบอกเขาว่า ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้ จะยอมแพ้ก็ได้นะ
แต่ในพจนานุกรมของเขาในตอนนั้นไม่มีคำว่ายอมแพ้อยู่

ตอนนี้มาคิดดูแล้ว ถ้าตอนนั้นเขายอมแพ้ เขาคงไม่ สามารถเป็นศิษย์คนสุดท้องของเซียวถั่วจงได้แน่

เพราะเซียวถั่วจงไม่ชอบขยะ

ตอนลมปราณพุ่งเข้าตันเถียนของสื่อ โพเหมือนพายุบ้า คลั่ง พริบตาเดียวก็พบว่าแผลที่ต้นเถียนของสือโฟฉุนอยู่ตรง ไหน อยู่ตรงจุดนี้นี่เอง

ที่นั่นยังหลงเหลือลมปราณสีดำหลายจุด เป็นเจ้าพวก ลมปราณสีดำนี่เอง มันคอยเกาะกินตันเถียนของสื่อโซ่จุน ใน หลายปีมานี้ ทําให้เขานอนไม่ได้ และเหมือนอยู่ในสภาพ หล การควบคุมตลอดเวลา

เฉินเฟิงหรี่ตามอง ลมปราณสีดำนี่ทำไมดูเหมือนลมปราณ ของนินจาที่ญี่ปุ่นนั่นล่ะ?

หรือว่าสื่อโพนเคยประมือกับนินจาของญี่ปุ่นมาก่อน

เฉินเฟิงสะกดความสงสัยในใจไว้ เริ่มควบคุมลมปราณ

ของตัวเองเข้าทําลายลมปราณสีดำนั่น

ขั้นตอนทั้งหมดใช้เวลาราวหนึ่งนาที ในหนึ่งนาทีนี้ ที่ข้าง ขมับของสือโฟน มีเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาไม่หยุด เห็นได้ ชัดว่าอดทนถึงขีดสุดแล้ว