บทที่ 333 ความกร่างอวดดีของหวาง เต๋อฟา

“ให้เขาไสหัวไป หนูไม่อยากเห็นเขา!” หวาง อหยวนมองเฉินเฟิงอย่างรังเกียจอีก เตรียมจากไป ตอนนี้เองหวางเดอฟายิ้มเย็น พลางว่า: “น้อง ตอนนี้ให้มันไสหัวไปมันจะ สบายไปหน่อยมั้ง!

“ยังไงก็ต้องให้มันมองหยกประจํ ตระกูลเราออกมา แล้วก็เงินที่ข่มขู่พี่เอาไป หนึ่งแสนห้าหมื่นนั่น แล้วค่อยให้มันไสหัวไป

“หยกบ้านเรา? นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” หวาง อหยวนขมวดคิ้ว น

“เรื่องเป็นแบบนี้… หวางเต๋อฟาเล่าเรื่อง แบบใส ตีไข่หลายตลบ แทบจะโยนความผิด ทั้งหมดไปให้เงินเฟิง แถมใส่ไฟเฉินเพิ่งซะไม่ เหลือค พอฟังจบ หวาง อหยวน หน้าเย็นชา ฉันพลัน เธอมองเฉินเฟิงอย่างรังเกียจสุดๆ ค่า กราดว่า: “สมเป็นไอ้ขยะที่โลภมากไม่รู้จักพอ จริงๆ!”

ค่าจบ เธอเบนสายตากลับไปที่เพิ่งเย็น ฟาง

“แม่คะ มีอะไรน่าคุยกับคนแบบนี้กัน โทร เรียก ารวจให้มาพาตัวไปเลยดีว่า!

“ซือหยวน เรื่องแจ้งความไม่ต้องรีบร้อน เจ้าขยะ ตบหน้าพี่ชายเราสองฉาดยังไม่ได้ คิดบัญชีเลยนะ” เพิ่งเย้นฟางพูดอย่าง เคียดแค้น ก่อนให้ตำรวจพาตัวเฉินเฟิงไป เธอ ต้องให้เขาชดใช้เรื่องนี้ซะก่อน

หวาง อหยวนพยักหน้าน้อยๆ

“ไอ้ขยะ ยังไม่คุกเข่าขอโทษอีก! ” หวาง เตอฟาร้องกร่างขึ้น อาจเพราะด้านหลังเขามี คนที่บ้านยืนอยู่เยอะ ทำให้เขาใจกล้ามากขึ้น ไม่เพียงร้องแร่แห่กระเฌอข่มขู่เฉินเฟิง มือก็ เริ่มออกด้วย

เขายกมือขี้นกะตบเฉินเฟิง กฉาดสอง ฉาดแก้แค้นซักหน่อย

“เพียะ”

เสียงตบหน้าดังขึ้น บรรยากาศเงียบลง ฉับพลัน

แก…แกกล้าตบหน้าฉัน?!” หวางเดือ ฟากุมแก้ม เบิกตากว้าง สีหน้าบ่งบอกว่าไม่ อยากจะเชื่อ

“ ทำไมจะไม่กล้า?” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ หวางเต๋อฟาคิดว่า ที่นี่เป็นถิ่นเขาแล้วจะทำ อะไรก็ได้ งั้นเฉินเฟิงคงได้แต่พูดว่า เขาอ่อน วัยเกินไป

“ไอ้ขยะ! ไอ้ขยะ!”

“ไอ้ขยะอย่างแก แกอยากตายหรือไง หะ!” เพิ่งเย้นฟางโกรธลมออกหู ตะโกนเสียง แหลมปรีด เธอไม่คิดเลยว่า เฉินเฟิงกล้าคบ หวางเดอฟาอีกฉาดต่อหน้าเธอ “เพิ่งเย้นฟาง! ”

เฉินเฟิงตะคอกเสียงเย็น มีรังสีอำมหิต

ออกมาจากร่างเขา

รังสีนี้ทำให้เพิ่งเย้นฟางชะงักก

ผมมาบ้านคุณครั้งนี้เพื่อมาคุยด้วย

เหตุผล ไม่ใช่มาทะเลาะกับคุณ ทางที่ดีคุณ เก็บกิริยากร่างไร้เหตุผลนั่นไปซะ!” เฉินเฟิงม องเพิ่งเย้นฟางด้วยสายตาเย็นชา

เพิ่งเย้นฟางรู้ล็กขนลุก เธอถึงกลับไม่ กล้าสบตาเฉินเฟิง

“หวางเต่อฟา!” เฉินเฟิงเบนสายตากลับ ไปที่หวางเต๋อฟา ซึ่งหวางเต๋อฟาเองก็สะดุ้ง เหมือนกัน

“ทําไมผมตบคุณ?” เฉินเฟิงถามเสียง

เข็ม

“ฉัน…” หวางเดอฟาพูดตะกุกตะกัก ไม่ กล้าแม้แต่จะมองเฉินเฟิง “คุณไม่กล้าพูด?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น

“ในเมื่อคุณไม่กล้าพูด งั้นผมพูดเอง!”

“ผมเอาหยกประจําตระกูลคุณมามอบให้ คุณเสร็จ คุณให้ผมหนึ่งพัน บอกว่านับจากนี้ สองตระกูลถือว่าหมดหนี้ต่อกันแล้ว”

“แกโกหก ฉันให้เต๋อฟาไปหนึ่งแสน เขา จะให้แกแค่หนึ่งพันได้ยังไง!” เพิ่งเย้นฟาง เดือดเหมือนโดนน้ำร้อนสาด ไอ้ขยะนี่กล้าใส ร้ายลูกชายเธอ

“หุบปาก!” เฉินเฟิงตะคอกใส่เพิ่งเย้น ฟาง: “เขาพูดอะไร คุณก็เชื่อนสิ?”

“แน่นอน! เต๋อฟาของเราเป็นยังไง ฉัน เป็นแม่จะไม่รู้ได้ยังไง? เขาว่าง่ายตั้งแต่เด็ก…

“ลูกชายคุณบอกว่าเขากิน คุณเชื่อ ไหม?” เฉินเฟิงตัดบทเสียงเย็น

เพิ่งเย้นฟางหน้าแดงก่ำ ชะงักก๊ก เฉินเฟิงเบนสายตาไปทางหวางเต๋อฟา อีก: “เงินหนึ่งพันของคุณ สุดท้ายผมก็ไม่ได้ ร้ม หยกชนนั้นผมมั่นให้คุณโดยไม่ได้รับเงิน แม้แตสตางค์แดงเดียว

“ฉัน..” หวางเต๋อฟาอดหวั่นๆไม่ได้ ไม่ กล้าสบตาเฉินเฟิงเลย

“ผมคิดว่า คุณจะรู้จักพอและเอาหยก กลับมาบ้าน” เฉินเฟิงมองหวางเต๋อฟาอย่าง เย็นชา

“แต่คุณไม่ทํา

คุณไม่เพียงไม่รู้จักพอ ยังโลภมาก เอา หยกไปจํานําให้กับบ่อน แถมยังซื้อหยกปลอม กลับมาใส่ร้ายผม!

น้ำเสียงเฉินเฟิงดุจสายฟ้าฟาดใส่หวาง เต๋อฟาเข้าอย่างจัง

ทําหวางเต๋อฟาหน้าซีดฉับพลัน ปากสั่น

ไม่หยุด

“ฉัน..ฉันเปล่า” “เปล่า?” เฉินเฟิงยิ้มมุมปาก

“คุณกล้าดูภาพกล้องวงจรปิดของบ่อน เสร็จแล้วพูดกับผมแบบนี้อีกไหม?”

กล้องวงจรปิด?!

หวางเดือฟากระตุกวูบ เขาลืมเรื่องนี้ไป

ได้ยังไง!

ถ้าเฉินเฟิงมีภาพกล้องวงจรปิดจริงๆ งั้น เรื่องที่เขาทำทั้งหมดก็จะถูกเปิดเผย

รวมทั้งเรื่องที่เอาหยกไปพนันที่บ่อน

ด้วย!

พอเห็นหวางเตอฟาเหงื่อแตกซิก เพิ่งเย้ นฟางก็หน้าขรึมลงทันที

แม่ต้องรู้จักลูก

สีหน้าท่าทางหวางเต๋อฟาแบบนี้แปลว่า อะไร เธอรู้ดีที่สุด

เขาคงทําอย่างที่เฉินเฟิงบอกจริงๆ ให้ เฉินเฟิงแค่หนึ่งพัน แถมยังเอาหยกไปพนันที่ บ่อนอีก

พอคิดว่าตัวเองให้หวางเต๋อฟาไปแสน หนึ่ง แต่กลับกลายเป็นหนึ่งพันในมือเขา

เพิ่งเย้นฟางโกรธจนปวดใจ แต่ตอนนี้ ต่อหน้าคนมากมาย ยังไงเธอก็ต้องเข้าข้าง ลูกชายตัวเองไว้ก่อน

เธอเหล่ลูกชายอย่างเคืองๆ ก่อนเบน สายตากลับไปที่เฉินเฟิง

แกพูดเรื่องกล้องวงจรปิดอะไร ฉันไม่รู้ เรื่อง!”

แน่นอน ฉันก็ไม่อยากเข้าใจด้วย!” เพิ่ง เย้นฟางชะงักก่อนพูดเสียงเย็นว่า “สิ่งเดียวที่ ฉันรู้คือ แกตบหน้าลูกชายฉันสองฉาด แถมยัง เอาเงินไปหนึ่งแสนห้าหมื่น พร้อมทั้งให้หยก ปลอมกับลูกชายฉันด้วย!”

“บัญชีนี้ แกต้องรับ ไม่รับก็ต้องรับ!” เพิ่ง เย้นฟาง เสียงเย็นเยียบ ส่อแววข่มขู่อย่าง เห็นได้ชัด เห็นชัดเจนว่า เธอเข้าโหมดไร้เหตุผล เต็ม น

เฉินเฟิงสีหน้าเย็นชามากขึ้น: “คุณมั่นใจ ว่าจะทําแบบนี้?”

“ทําไม? แกไม่ยอมรับ?” เพิ่งเย็นฟางน มุมปาก มองเฉินเฟิงอย่างท้าทาย

ที่นี่เป็นดินเธอ อย่างมากสามนาที ยาม ของจิ่ง โก๋ ก็จะมา พวกเขาส่วนมากเคย เป็นทหารมาก่อน จะจัดการลูกเขยแต่งเข้า บ้านเมียนมาจากบ้านนอกคนหนึ่ง เรียกว่าง่าย มาก

เฉินเฟิงสายหัว ยิ้มหยันมุมปาก

รอยยิ้มนี้ทำให้เพิ่งเย็นฟางรู้สึกไม่ สบายใจ กล

“แค่กๆ เย็นฟาง มีแขกมาบ้านหรอ?”

ในตอนนี้เพิ่งเย้นฟางกำลังเตรียมตัว ถอย ก็มีเสียงอ่อนแอลอยมาจากระเบียงชั้น สอง เสียง ประหนึ่งเสียงสวรรค์ ทำให้เพิ่งเข้ นฟางรู้สึกว่ามีที่พึ่ง

“หงอี้ รีบลงมาเร็วๆ มีไอ้บ้านนอกมาข่มขู่ ” เพิ่งเย้นฟาง เสียงอ่อนแอ คนไม่รู้ยัง ฉัน! นึกว่าเธอโดนทําร้ายมา

เฉินเฟิงเงยหน้า เห็นผู้ชายที่พึ่งเอ่ยถาม เมื่อกี้บนระเบียงชั้นสอง

หน้าเหลี่ยม คั่วเข้ม สีหน้าขาวซีดเหมือน คนป่วย รูปร่างผอมบาง

แต่ผู้ชายที่ดูเบาหวิวแทบโดนลมพัดได้ ง่ายๆแบบนี้ กลับมีรังสีที่น่าเกรงขามออกมา