บทที่ 331 โดนป้ายความผิด

“แต่ว่า ถ้าตอนนี้ฉันกลับไป เจ้าสองตัว นั่นต้องรู้ทันและหาทางป้องกันแน่ ก่อนหน้านี้ พวกมันรู้แล้วว่า ฉันยังเหลือแค่นิดเดียวก็ถึงระ ดับหัวจิ้งแล้ว” เจ้าสามหวงเริ่มคิดหนัก พอ รักษาพิษไฟเสร็จแล้ว อย่างมากแค่สามวันเขา ก็จะสามารถบรรลุถึงระดับต้นหัวจิ้ง ถ้ากลับ มาเลเซียตอนนี้ ลู่ตุงโสงและข่าจ้านต้องหา ทางป้องกันไว้แล้วแน่ ถึงเวลานั้นถ้าเขาอยาก ฆ่าสองคนนั้นคงต้องรับศึกหนักแน่

“งั้นก็อย่ากลับไปเลย ล่อพวกเขามาดี กว่า” เฉินเฟิงพูดเนิบๆหลังพ่นควันบุหรี่ออกมา

“ลอมา?” เจ้าสามหางตาเป็นประกาย ทันที: “ไม้นี้ดี แต่จะล่อยังไงนี่สิประเด็น…

เฉินเฟิงมองบน เรื่องแค่นี้ยังต้องคิดอีก?

เฉินเฟิงกำลังจะออกความคิดเห็นให้เจ้า สามหวง ดอนนี้เองมือถือเขาดังขึ้น เสียเว่ยว โทรมา

พอกครับก็ได้ยินเสียเวย วถามด้วย เสียงร้อนรนว่า “เฉินเฟิง ตอนนี้เราอยู่ไหน?

“ผมอยู่โรงพยาบาลครับ มีอะไรหรอครับ

ฟอ?”

“เฮ้อ เมียเพื่อนพ่อคนนั้นพึ่งโทรหาพ่อ บอกว่าหยกที่เราคืนให้เธอไปเป็นของปลอม เสียเว่ย วถอนหายใจยาว เขาพึ่งกลับมาบ้าน ก็ได้รับสายจากเพิ่งเย้นฟาง ซึ่งทางนั้นด่าเขา ยับเลย

“ของปลอม?” เฉินเฟิงสายตาทอ

ประกายเย็นชาวูบหนึ่ง หลังจากเขารับหยด จากมือเสียเวยถั่วมา มันก็ไม่เคยห่างกายเขา เลย จะเป็นของปลอมไปได้ยังไง

“ใช เมียเพื่อนพ่อบอกว่า ไม่แค่หยกที่ เป็นของปลอม เรายังตบหน้าลูกชายเขาสองทั ข่มขู่ให้เอาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นให้เรา

เฉินเฟิงสีหน้าเย็นชาเฉียบพลัน “พ่อ พ่อ เชื่อเขาไหม?”

“พ่อไม่เชื่ออยู่แล้วส” เสียเว่ยกั่วตอบ โดยไม่ต้องคิด “เราเป็นคนยังไง พ่อรู้ดีที่สุด แค่หยกชิ้นเดียว ให้ฟรีเรายังไม่แน่ว่าจะ เอาเลย เรื่องอะไรจะไปขู่เขาให้เงินหนึ่งแสน ห้าหมื่นล่ะ”

“พ่อ หยกนั่นไม่มีทางปลอมแน่… เฉินเฟิงเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา พอได้ยิน ว่า สุดท้ายหวางเต๋อฟาคืนเงินแค่หนึ่งพันมา ไถ่หยกคืน เสี้ยเว่ย วโกรธด่ากราด: “ไอ้ สารเลวนั่นพูดแบบนี้จริงหรอ?!”

“น่าโมโหจริงๆ!น่าโมโหจริงๆ!”

“เขาเห็นพ่อ คนอย่างเสียเว่ยวเป็น อะไรเนี่ย?!”

“พ่อบ้านหรือไง?!

“เขาคิดว่า พ่อจะขาดแคลนเศษเงินของ เราหรือไง!”

“พ่อ อย่าโกรธไปเลยครับ เงินของเขา ผมไม่ได้รับมาเลย” เฉินเฟิงพูดเสียงต่ำ เขารู้ดี ว่า เสียเว่ยวไม่ขาดแคลนเงิน ที่อยากเอา หยกคืนเพื่อน ก็เพราะว่าหยกนั่นเป็นมรดก ประจำตระกูลของเพื่อน เขาไม่เคยคิดจะรับ เงินจากเพื่อนอยู่แล้ว

แต่ไม่รับเงินเป็นเรื่องหนึ่ง ท่าทีตระกูล หวางก็อีกเรื่องหนึ่ง

ถ้าหวางเอ๋อฟาบอกว่าสถานการณ์การ เงินบ้านเขาไม่ดี ไม่มีเงิน หยกนี่เฉินเฟิงให้ เขาฟรีก็ยังได้!

แต่หวางเต๋อฟากลับหยิบเงินหนึ่งพัน ออกมาหยามศักดิ์ศรีเขา หยามศักดิ์ศรีเสี้ยเว่ ยก้ว

แล้วจะให้เฉินเฟิงทนได้ยังไง

“ไม่ได้รับมาก็ดี ไม่ได้รับมาก็ดีแล้ว เงิน แบบนี้เรารับไม่ได้” เสียเว่ยกั่วถอนหายใจยาว พลางว่า

“เงินเราไม่เอาได้ แต่ความผิดนี้เรายอม ไม่ได้! พ่อจะโทรหาเพิ่งเย้นฟาง อธิบายเรื่อง ทั้งหมดให้ละเอียด อีกอย่าง พ่อจะให้เขาถาม ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนั่นว่าทำเรื่องอะไรไว้ บ้าง?!

“พ่อ พ่อว่าเพิ่งเย้นฟางจะเชื่อที่พ่อพูด หรอ?” เฉินเฟิงถอนหายใจพลางว่า

เท่าที่ได้ยินจากเสียเวยถั่ว ทําให้เดาได้ ไม่ยากว่า เพิ่งเย้นฟางเป็นคนพวกไม่สนอะไร ถูกผิด ตอนนี้เสียเว่ยวโทรไป ไม่เพียงเพิ่งเข้ นฟางจะไม่เชื่อ ยังคิดว่าเสียเว่ยก๋วกำลังใส ร้ายลูกชายเธอด้วย

เสียเว่ยกั่วสะอึก จริง เพิ่งเย้นฟางไม่มี ทางเชื่อคำพูดเขาแน่ เพราะข้างหนึ่งเป็น ลูกชายแท้ๆ อีกข้างกลับเป็นคนแปลกหน้า สองคน

“พ่อ พ่ออย่าพึ่งโทรไปเลย พ่อบอกที่อยู่ บ้านเพื่อนพ่อมา ผมจะไปดูที่บ้านเขา ว่าจะคุย เรื่องนี้กันโดยละเอียดได้ไหม” เฉินเฟิงพูด เสียงด่า ถ้าไม่มีอุบัติเหตุอะไรล่ะก็ หลังแยก กับเขา หวางเต็อฟาน่าจะบอกเพิ่งเย้นฟางว่า เขาจะเอาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น และขายหยก ออกไป แถมยังชื่อของปลอมกลับมาด้วย

เรื่องแบบนี้อธิบายทางโทรศัพท์ไม่ ละเอียดหรอก มีแต่ต้องยืนยันต่อหน้าเท่านั้น ถึงจะเป็นไปได้

เสียเว่ย วถอนหายใจยาว: “เฉินเฟิง ที่ เราพูดพอเข้าใจ แต่คนอย่างเพิ่งเย็นฟาง ไม่ ควรตอแยด้วยเลย เธอเป็นคนกร่างไม่พอ ยัง รักพวกพ้องมากๆ ถ้าเราไปบ้านเธอ เธอ ต้องหาร้อยแปดพันเก่าวิธีมาทําให้เราลําบาก ใจแน่…”

“พ่อ เรื่องนี้มันแล้วแค่คน” เฉินเฟิงพูด อย่างสงบนิ่ง: “แค่เธอจะทำให้ผมลำบากใจ ผมก็ไม่ไปบ้านเธอ แบบนี้ไม่ได้หรอกครับ ถ้า ไม่ไป เรื่องนี้ไม่มีทางพูดกันได้ชัดเจนแน่

เฉินเฟิงไม่ซีเรียสที่จะโดนป้ายความผิด นี้ แต่เขาไม่ยอมให้เสียเว่ยกั๋วโดนคนแบบนี้ใส่ ร้ายป้ายสีแน่ “งั้น…เอาเถอะ” เสียเว่ย วชะงัก และ รับปากคําขอร้องของเฉินเฟิงในที่สุด

“เฉินเฟิง เราไปบ้านเขา ไปหาเพื่อนพ่อ ก่อนนะ ให้เขาตัดสินอย่างเป็นธรรม

“นิสัยเพื่อนพ่อน่ะ พอพอเข้าใจอยู่บ้าง เขาไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ทั้งหมดเป็น เพิ่งเย้นฟางกับลูกชายรวมหัวกันมากกว่า”

เสียเว่ยก๋วบอก

“พ่อ ผมรู้ครับ” เฉินเฟิงพยักหน้า

“อีกอย่าง ไปถึงที่นั่นแล้ว ถ้าคุยเหตุผล ได้ก็คุย ถ้าคุยไม่ได้ ก็พยายามกลั้นอารมณ์ไว้ แล้วกลับมาเลย”

“อย่าไปต่อกรกับเขา บ้านของเพิ่งเย็น ฟางน่ะมีอำนาจมากในจงไห่ ถ้าเราลงมือ ต่อ ให้เพื่อนพ่อคนนั้นก็ปกป้องเราไม่ได้” เสี้ยว ย ว า บอีก นิสัยของเฉินเฟิงเขาพอรู้อยู่บ้าง

ถ้าคุยกันไม่ลงตัวก็ลงมือ

อยู่ที่ชางโจวก็พอได้ เพราะเฉินเฟิงพอมี อานาจในชางโจวอยู่บ้าง

แต่จงไห่ เทียบไม่ได้กับชางโจวหรอก ที่ นั่นน่ะคนเก่งตระกูลสูงมีเยอะ เกิดแข็งชนแข็ง เข้า อาจจะไปเตะตาปลาคนใหญ่คนโตก็ได้

“พ่อ วางใจเถอะครับ ผมจะอดทน เฉินเฟิงพูดเนิบๆ

“งั้นก็ดี เราไปเถอะ บ้านเธออยู่ที่จิ่งซวี่

เสียเวยถั่วพูดที่อยู่ออกมา พอพูดจบก็ กําชับอีกหลายค่า ก่อนจะวางสายไป

“มีเรื่อง?” เจ้าสามหวงเลิกคิ้วถาม

“เรื่องเล็ก ผมจัดการเองได้” เฉินเฟิงยิ้ม

บางๆ

“ได้ งั้นพวกเราไปรอนายที่โรงแรม นาย จัดการเรื่องเสร็จ มาที่โรงแรมเลยละกัน” เจ้า สามหวงทั้งมวนบุหรี่ลงพื้น พลางเหยียบก่อน

พูด พอออกจากโรงพยาบาล เฉินเฟิงเรียก รถแท็กซี่ไปที่จิ้งซวีโก้

ระหว่างทาง เฉินเฟิงเช็คข้อมูลทาง อินเทอร์เน็ดนิดหน่อย ถึงรู้ว่า จึงซวี่โก๋จี้เป็น เขตที่พักอาศัยระดับสูงของจงไห่ คฤหาสน์ ข้างในพื้นที่ราวสิบแปดตารางเมตร หนึ่ง คฤหาสน์ยังไงก็ต้องห้าสิบหกสิบล้านอย่าง น้อย

สามารถอาศัยอยู่ที่แบบนี้ได้ บอกได้เลย ว่า ฐานะตระกูลหว่างร่ำรวยแค่ไหน