บทที่ 289 การมารวมตัวกันของคนมีอิทธิพล

เมื่อไม่สามารถทนได้ ก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัด

ดังนั้นจึงมีการมาเมืองยางโจวของเงินถึงโรในครั้งนี้

ถ้าจะบอกว่าเฉินอิงโรวิ่งมาหาเรื่องเงินเฟิงด้วยตนเอง บอก

ว่า เป็นฝีมือของตระกูลเฉิน ที่ผลักเธอมาหาเรื่องเฉินเพิ่ง

เฉินอิงโรและเฉินถูกบอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนลากตัวออกไป เหมือนหมาที่ตาย

เสียเพิ่งเหยาหมดสติไปนั้นแล้ว เสียเว่ยวและหลินหลั่นเองก็ หมดสติไประหว่างที่เฉินเฟิงต่อสู้กับเฉิน

มองดูมือของเสียเพิ่งเหยาที่เต็มไปด้วยเลือด เฉินเฟิงรู้สึกว่า หัวใจของตนเองถูกบีบรัด เขาจินตนาการไม่ออกจริงๆ ตอนที่มืด กรีซของเฉินอิงโรแทงลงไปบนหลังมือของเสียเพิ่งเหยา มันทำ ให้เสียเพิ่งเหยาเจ็บปวดแค่ไหน

ตระกูลเฉิน!

ล้วนเป็นเพราะตระกูลเฉิน!

ถ้าไม่มีตระกูลเฉิน ก็ไม่มีวันเกิดเรื่องวันนี้ขึ้น

สูดลมหายใจเข้า เฉินเฟิงพยายามอดกลั้นความโมโหที่อยู่ใน ใจ บัญชีของเขากับตระกูลเฉิน ไม่ช้าก็เร็วต้องคิดบัญชีให้หมด สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือต้องรีบส่งเสี้ยเพิ่งเหยาไปโรงพยาบาลถ้าหากไปข้า มือของเสี้ยเพิ่งเหยา เกรงว่าต้องเสียมันไปแล้ว

หลังจากโทรศัพท์ไปหาเพิ่มหงซังแล้วนั้น

ไม่ถึงห้านาที หน้าบ้านตระกูลเสียก็มีรถโรลส์รอยซ์สองคัน จอดเทียบ เงินหงซังพาหมอประจำตัวของตนเองมา

เปิดประตูออก ภาพที่เห็นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

ม่านตาของเงินหงซังหดตัว เขาตกใจจนหน้าถอดสี “คุณชาย เฉิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ใครเป็นคนทำ

“ตระกูลเฉิน”

เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ

ภายในใจของเงินหงซึ่งกระวนกระวายขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดง สีหน้าอะไรออกมาแม้แต่น้อย เขารีบขอโทษ “คุณชายเฉิน เป็น ความประมาทของผม ที่ไม่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้

“ประธานเงิน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ” เฉินเฟิงส่ายหน้า เฉินอิง โรมาหาเรื่องเสียเมิ่งเหยา อย่าว่าแต่เงินหงยังไม่เห็น ต่อให้เห็น เสื่นหงชังก็กล้าขัดขวาง

“ให้คุณหมอทำแผลให้เพิ่งเหยาก่อนเถอะ” เฉินเพิ่งถอน หายใจแล้วพูดขึ้น

ขณะที่หมอประจำตัวของเงินหงชังทำแผนให้เสียเพิ่งเหยา อีก ด้านหนึ่ง เฉินถึงโรเองก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
เมื่อเทียบกับเสี่ยเมิ่งเหยา เห็นได้ชัดว่าบาดแผลของเธอร้าย แรงมาก อย่าได้พูดถึงถูกเฉินเพิ่งทำให้เสียโฉม กระดูกที่มือก็ถูก เงินเพิ่งทำให้แตกหัก ยังมีศูนย์กลางพลังงาน ก็ถูกเฉินเฟิง ทําลายจนพัง

โรงพยาบาลของเมืองชางโจว ไม่สามารถทำอะไรกับ บาดแผลของเฉินอิงโรได้ หลังจากปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้วนั้น ตระกูลเฉินก็นำเครื่องบินส่วนตัวมารับเงินอิงโรแล้วส่งเธอไป รักษาที่โรงพยาบาลของตระกูลเฉินที่อยู่ในอันเจียง

อย่างรวดเร็ว ข่าวที่เฉินอิงโรพิการ ก็พูดไปทั่วทั้งตระกูลเฉิน แค่คิดก็รู้ ข่าวนี้ ทำให้ตระกูลเฉินมีคลื่นลูกใหญ่ยังไงบ้าง

ในวันนั้น เฉินถึงใจพี่ใหญ่ของเฉินอิงโรพากลุ่มชิงหลงกลับมา จากกองทัพเป่ยเจียงอย่างรวดเร็ว

ครอบครัวตระกูลรองของตระกูลเฉินมีคนกว่าหกร้อยคน ใช้ เวลาสั้นๆ เพียงแค่ครึ่งวัน ก็มารวมตัวกันที่ยันเจียงภูเขาเซียง

ซาน

ครอบครัวตระกูลรอง เคล้าไปด้วยเมฆครึ้ม!

ไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึง ลูกนอกสมรสของตระกูลเฉินที่อยู่ในเมือง ชางโจว จะทำเรื่องร้ายแรงแบบนี้ขึ้นมาได้

ทำให้เป็นอิงโรกลายเป็นคนพิการ

เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก
ไม่ว่าจะคิดให้สมองระเบิดยังไงคนของตระกูลเฉินก็คิดไม่ออก ว่า เฉินเฟิงเอาความกล้าจากไหนมาทำเรื่องแบบนี้

ต้องรู้ก่อนว่า พ่อของเฉินอิงไร เป็นถึงหัวจึงขั้นสูง

ในยุคที่บูโตยังไม่แพร่หลาย หัวจึงขั้นสูงถือเป็นคนที่มีพลังใน การสู้รบเก่งกาจที่สุดในโลก!

ไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติคนที่เป็นหัวจึงขั้นสูง

แต่เฉินเฟิง กลับทำแบบนี้

สายตาทุกคู่ รวมตัวกันบนภูเขาเซียงซาน

การตัดสินใจของเฉินโป๊ยุง เป็นการตัดสินใจความเป็นความ ตายของเฉินเฟิง และในเวลาเดียวกันก็ส่งผลกระทบต่อ แต่ละ ภาคส่วนของตระกูลเฉิน……

หลังจากนั้นสองวัน เสี้ยเพิ่งเหยาก็ค่อยๆฟื้นขึ้นมา

คนแรกที่เธอเห็น คือหลินหลัน

“เมิ่งเหยา ลูกตื่นแล้วหรอ?!

เมื่อเห็นเสียเพิ่งเหยาฟื้นขึ้นมา สีหน้าของหลินหลันก็ดีใจขึ้น

มาทันที

“แม่คะ เฉินเฟิงละ?” เสี้ยเพิ่งเหยาถามอย่างอ่อนแรง วันนั้น หลังจากถูกเฉินอิงโรแทงมือ เธอก็เจ็บจนหมดสติไป เรื่องที่เกิด ขึ้นหลังจากนั้น เธอจำไม่ได้เลยสักนิด

เมื่อได้ยินเฉินเฟิงสองคำนี้ สีหน้าของหลินหลันก็เปลี่ยนไปทันที เคร่งขรึมเกินจะเทียบได้

“ลูกจะถามถึงไอ้คนไร้ประโยชน์คนนั้นท่าไม? ลูกยังรู้สึกว่า ตนเองได้รับบาดเจ็บไม่พออีกหรือไง?

ในน้ำเสียงของหลินหลิน เต็มไปด้วยความเกลียดและแค้น ใน สายตาของเธอ ครั้งนี้ที่คนในครอบครัวของเธอทั้งสามคน ได้รับ บาดเจ็บเป็นการบาดเจ็บที่ไม่มีการบอกล่วงหน้ามาก่อน พวกเธอ สามคน ไม่จำเป็นต้องได้รับการทรมานแบบนั้น

“แม่คะ เรื่องในครั้งนี้ อย่าโทษเฉินเฟิงเลยค่ะ…..

“ไม่ต้องโทษเฉินเฟิง?!

“หลินหลั่นพูดเสียงสูง

“เสี้ยเพิ่งเหยา ลูกไม่มีตาหรือไม่มีหู? วันนั้นตอนที่ผู้หญิงชั้น คนนั้นบุกรุกเข้ามา ก็บอกชื่ออย่างชัดเจนแล้วว่ามาหาคนไร้ ประโยชน์คนนั้น!

“ลูกยังจะบอกว่าไม่ต้องโทษเขา?! ”

“ต้องให้แม่กับพ่อตายก่อนใช่ไหม แกถึงจะโทษคนไร้ ประโยชน์คนนั้น?!

“แม่…….” เสียเพิ่งเหยาหยุดพูด คำพูดที่กำลังจะพูดออกมานั้น ถูกเธอกลืนกลับเข้าไป เป็นจริงตามนั้น เฉินอิงโรมาหาเงินเฟิง หลินหลันและเสียเว่ยว รวมถึงตัวเธอ ล้วนติดร่างแหเพราะ

เฉินเฟิง

เวลานี้ เฉินเฟิงเดินถืออาหารเช้าเข้ามาในห้องผู้ป่วย
“ตื่นแล้วหรอ?” เมื่อเห็นเสียเพิ่งเหยาฟื้น มุมปากของเงินเฟ้ งก็เผยรอยยิ้มออกมา

“อั้ม” เสี้ยเพิ่งเหยาพยักหน้า

“ตื่นแล้วก็กินอาหารเช้าสักหน่อย คุณไม่ได้กินอะไรมาสองวัน

แล้ว”

ขณะที่พูด เฉินเฟิงก็เตรียมจะวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ แต่หลิน หลัน กลับลุกขึ้นยืน แล้วเขวี้ยงอาหารเช้าออกไป โจ๊กและ ซาลาเปากระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น

“ใครให้คนไร้ประโยชน์อย่างแกเข้ามา แกยังทำร้ายเพิ่งเหยา ไม่พออีกหรือไง! “สีหน้าของหลินหลันเต็มไปด้วยความโมโห หน้าเงินเฟิงแล้วด่ากราด ไม่ไว้หน้าเงินเฟิงแม้แต่น้อย

“แม่คะ หนูบอกแล้วว่าอย่าไปโทษเฉินเฟิง” เสียเพิ่งเหยาร้อน

ใจ

“หุบปาก! “หลินหลันหันหน้ากลับไป มองดูเสียเพิ่งเหยาด้วย สายตาเย็นยะเยือก

จากนั้น เธอก็มองไปที่เฉินเฟิง “คนไร้ประโยชน์ เรื่องนี้ แก ต้องให้คำตอบกับฉัน วันนั้นผู้หญิงคนนั้น เป็นใครกันแน่? ทำไม เธอต้องมาหาเรื่องแก?”

เธอชื่อเฉินอิงโร” เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเฟิงก็พูดขึ้นอีก “ที่เธอ ” มาหาเรื่องผม เพราะมีความแค้นกับผม

“ความแค้นอะไร?” หลินหลันเต้นถาม
เงินเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม “แม่ครับ ระหว่างผมกับเขาเรามี ความแค้นต่อกัน ไม่สามารถพูดให้เข้าใจในระยะเวลาสั้นๆ วัน ข้างหน้าถ้ามีโอกาส ผมจะอธิบายให้แม่ฟังนะครับ

“ไม่ได้! วันนี้แกต้องบอกฉันให้ชัดเจน!

“ถ้าวันนี้แกยังไม่ยอมพูดให้ชัดเจน วันนี้แกก็ไปสำนักทะเบียน เขต ไปหย่ากับเมิ่งเหยา อย่าคิดว่าจะมีวันข้างหน้าอีก! “หลิน หลันไม่จบไม่สิ้น ครั้งนี้เป็นอิงโรทำให้เธอมีปมในใจ เธอต้องรู้ว่า เฉินอิง โรเป็นใครมาจากไหน ไม่อย่างนั้นตอนที่เธอนอนหลับก็ ยังไม่รู้สึกปลอดภัย

“แม่ แม่อย่าถามได้ไหมคะ!

เสี้ยเพิ่งเหยาพูดด้วยความรำคาญ

“อะไรคือการบอกให้แม่ว่าอย่าถาม! ? “หลินหลันโมโหขึ้น

มาทันที

แกรู้ไหมว่าไอ้คนไร้ประโยชน์คนนี้ปิดบังเรื่องอะไรแกบ้าง? ”

“แอบไปหาผู้หญิงคนอื่นก็ช่างมันเถอะ ยังไปมีความแค้นกับ คนอื่นอีก! ”

“ตอนนี้เขามาแก้แค้นถึงที่บ้าน มาเอาชีวิตของเราสองแม่ลูก แล้ว ฉันจะไม่ถามได้หรอ?!

“ถ้าฉันยังไม่ยอมถามให้ชัดเจน ฉันจะตายวันไหนก็ยังไม่รู้

เลย! ”
หลินหลับพูดด้วยความโมโห

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ