บทที่ 122 ตู้จื่อเยว่

“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าพอใจหรือไม่พอใจ ไม่ว่าจะพูดยังไง ก็ตาม หลี่เสว่าก็เป็นผู้หญิง….”สวีตงเหลียงพยายามอธิบาย ด้วยความขมขื่น

“ผู้หญิง?” เฉินเฟิงหัวเราะในลำคอ “เป็นผู้หญิงก็เลย สามารถสร้างเรื่องสร้างข่าวลือ?”

สวีตงเหลียงสำลัก ในความเป็นจริง เขาเองก็รู้สึกว่า หลี่ เสว่พยายามที่จะใส่ร้ายเสี้ยเมิ่งเหยาเสียๆหายๆ เพราะถึง อย่างไรตอนที่เรียกมหาวิทยาลัยนั้น มีคนรวยมากมายจีบ เธอ ถ้าหากเสียเมิ่งเหยาคิดจะเป็นกิ๊กใครขึ้นมาจริงๆนั้น เธอก็คงเป็นไปนานแล้ว ไม่จำเป็นต้องรอถึงตอนนี้

“คุณด้วย หวังเจียเมิง! คราวหน้าก่อนจะทำอะไรช่วย ผ่านการไตร่ตรองก่อน ปากจะได้ไม่พาซวย! “เฉินเฟิงม องดูหวังเจียเมิงด้วยสายตาเย็นชา แน่นอนว่ามองออกไม่ อยากเลย หวังเจียเมิงต่างหากที่เป็นคนทำให้เกิดเรื่องทุก อย่างขึ้น ผู้หญิงคน นี้ ต่อหน้าทำเป็นดีกับเสี้ยเมิ่งเหยา แต่ พอแทงข้างหลังขึ้นมาจริงๆนั้น กลับแทงได้เจ็บแสบที่สุด

“แกกำลังข่มขู่ฉัน?” สีหน้าของหวังเจียเมิงดูไม่ดีเท่าไหร่ กับอีแค่คนส่งอาหาร แต่กลับกล้าข่มขู่ตน?!

“ข่มขู่? คนอย่างคุณไม่คู่ควร! “เฉินเฟิงหัวเราะเย้ยหยัน คนอย่างหวังเจียเมิง ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเป็นคู่ปรับของเขา ถ้าเขาอยากให้เธอตาย ก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก
ทุกคนมองหน้ากันสลับไปมา คำพูดของเฉินเฟิง หยิ่ง ผยองมาก ไม่ว่าอย่างไรหวังเจียเมิงก็มีสามีเป็นถึงเถ้าแก่ ถ่านหิน ซึ่งในตอนนี้ก็ได้อยู่ฝ่ายเดียวกับสวีตงเหลียง แล้ว เฉินเฟิง ละ เฉินเฟิงมีใครบ้าง?

สีหน้าของหวังเจียเมิงเปลี่ยนไปมาไม่แน่นอน แต่เธอก็ไม่ ได้พูดอะไร มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่รู้ดีว่า เวลานี้เธอไม่ สามารถทำอะไรเฉินเฟิงได้ สามีของเธอไม่ใช่เถ้าแก่ ถ่านหิน อีกทั้งเธอกับสวีตงเหลียง ก็เป็นแค่คู่นอนกัน เท่านั้น สวีตงเหลียงไม่มีวันทำอะไรเฉินเฟิงเพื่อเธอแน่นอน

และในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของสวีตงเหลียงดังขึ้น

หลังจากมองดูหน้าจอโทรศัพท์แล้วนั้น สีหน้าของสวีตงเห ลียงเปลี่ยนไปมา ทำไมถึงเป็นตู้จื่อเยว่? ถึงแม้ว่าจะแปลกใจ แต่สวีตงเหลียงก็ยังคงรับสาย: “พี่

เยว่ พี่โทรมาหาผมได้ยังไง?”

เห็นท่าทีของสวีตงเหลียงที่แลดูเคารพนั้น ทุกคนอดไม่ ได้ที่จะสงสัย พี่เยว่คนนี้คือใคร? ดูเหมือนว่าสวีตงเหลียง จะกลัวมาก

“สวีตงเหลียง เสี้ยเมิ่งเหยาอยู่กับนายใช่ไหม?” ท่าทีของ ตู้จื่อเยว่นั้นดูหยิ่งทะนงมาก ไม่ได้ตอบคำถามสวีตงเหลียง ในทันที สวีตงเหลียงหันไปมองเสี้ยเมิ่งเหยา จากนั้นพูดเสียงเบา

“พี่เยว่ เมิ่งเหยาเธออยู่กับผม”

“พาเธอมาที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง! “ตู้จื่อเยว่

พูดบ ด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง พูดจบยังไม่ทันรอให้สวีตงเหลียง พูดอะไร ก็ตัดสายไปทันที

สวีตงเหลียงขมวดคิ้วเป็นปม ตู้จื่อเยว่รู้ได้ยังไงว่าเสี้ยเมิ่ง เหยาอยู่ที่นี่ ใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้

“พี่เหลียง ใครคะ?” หวังเจียเมิงถามขึ้นโดยไม่ใส่ใจ

“ตู้จื่อเยว่” สวีตงเหลียงฝืนยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ตู้จื่อเยว่? ! ”

“ตู้จื่อเยว่ที่เรียนภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการ

จัดการ? ! ”

“ให้ตายสิ! เป็นเธอได้ยังไง! ”

เมื่อได้ยินว่าเป็นตู้จื่อเยว่ ทุกคนก็แตกตื่นขึ้นมาทันที

เฉินเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม ตู้จื่อเยว่คือเสือสิงห์กระทิงแรด จากที่ไหน ทำไมดูเหมือนว่ามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก

เฉินเฟิงหันไปมองเสี้ยเมิ่งเหยาที่อยู่ด้านข้าง อยากรู้ว่า เสี้ยเมิ่งเหยารู้รึเปล่า ทว่ากลับเห็นใบหน้าของเสี้ยเมิ่งเหยา ซีดขาว

“เมิ่งเหยา คุณเป็นอะไรไป?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น

คล้ายวาเสี้ยเมิ่งเหยาจะหวาดกลัวตู้จื่อเยว่ “เปล่า…..ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ” เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้า แล้ว

ฝืนยิ้ม

เฉินเฟิงสงสัยมากกว่าเดิม เห็นได้ชัด ระหว่างเสี้ยเมิ่ง เหยาและตู้จื่อเยว่ ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ
“พี่เหลียง ตู้จื่อเยว่โทรหาพี่ทำไม?” หวังเจียเมิงถามด้วย ความสงสัย ตอนแรกมหาวิทยาลัยตู้จื่อเยว่ไม่ได้อยู่ห้อง เดียวกับพวกเธอ แต่ว่าเธอคือดาวของคณะ เป็นคนที่มีชื่อ เสียงในมหาวิทยาลัย ซึ่งมีชื่อเสียงมากกว่าเสี้ยเมิ่งเหยาอีก ระดับหนึ่ง

แน่นอน การที่ชื่อเสียงของตู้จื่อเยว่สามารถมีมากกว่า เสี้ยเมิ่งเหยานั้น ไม่ได้เป็นเพราะเธอสวยกว่าเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เป็นเพราะเธอเป็นคนเฮฮา ฐานะทางบ้านก็ดี อีกทั้ง หน้าตาโดดเด่น เธอไม่ได้สูงส่งเหมือนเสี้ยเมิ่งเหยา ดังนั้น เธอจึงมีเพื่อนมากมาย

ตอนนั้นในมหาวิทยาลัยมีลูกคนรวยและลูกราชการที่ มีชื่อเสียง ทั้งหมดล้วนมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกับตู้จื่อเยว่ พูดได้ว่า ตู้จื่อเยว่เป็นสาวสังคม แต่เป็นสาวสังคมที่มี เล่ห์เหลี่ยม เป็นสาวสังคมที่สามารถปั่นหัวผู้ชายได้

“พี่เยว่เธออยู่ที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง ถามว่าพวกเรา จะไปสนุกด้วยกันไหม” ลูกตาของสวีตงเหลียงหมุนไปมา แล้วพูดขึ้น เขาไม่กล้าบอกว่าตู้จื่อเยว่อยากจะให้เสี้ยเมิ่ง เหยาไปคนเดียว เขารู้ดี ถ้าพูดออกไปแบบนั้นจริงๆ เสี้ย เมิ่งเหยาต้องไม่ยอมไปแน่ๆ เพราะตอนที่เสี้ยเมิ่งเหยาเรียน มหาวิทยาลัยนั้น คนที่เธอกลัวที่สุดก็คือตู้จื่อเยว่

“พี่เยว่อยู่ที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง? ” เมื่อได้ยินว่าตู้ จื่อเยว่อยู่ที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง หลี่เสว่ที่ล้มอยู่บน พื้นก็แววตาเป็นประกายขึ้นมาทันที

สวีตงเหลียงพยักหน้า เขารู้ว่า ทำไมหลี่เสาถึงตื่นเต้นดีใจแบบนี้ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ตู้จื่อเยว่เป็นที่พึ่งพิง ของหลี่ว่ หลี่เสวร่วมมือกับตู้จื่อเยว่ทำเรื่องแย่ๆมากมาย ตอนนี้พอได้ยินว่าตู้จื่อเยว่อยู่ที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง หลี่เสว่อยากจะอาศัยตู้จื่อว่แก้แค้นเฉินเฟิง

“พี่เหลียง ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเถอะ ฉันไม่ได้เจอพี่

เย่านานแล้ว” หลี่เสว่าพูดขึ้นด้วยความดีใจ ความเป็นจริง เธออยากจะเจอตู้จื่อเยว่ แต่หลังจากตู้จื่อเยว่เรียนจบไป นั้น ก็ลบช่องทางติดต่อของเธอ เธอจึงไม่ได้กับตู้จื่อเยว่ ครั้งนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้ข่าวคราวของตู้จื่อเยว่ เธอจะ

ไม่มีวันพลาดอย่างแน่นอน อีกทั้งยังสามารถให้ตู้จื่อเยว่สั่ง

สอนเฉินเฟิงแทนเธอด้วย

ความสามารถของตู้จื่อเยว่ ไม่ใช่สิ่งที่สวีตงเหลียง สามารถเทียบได้ สวีตงเหลียงเป็นคนที่เก่งในห้องของพวก เธอเท่านั้น แต่ตู้จื่อเยว่ เป็นคนอันดับต้นๆและมีอิทธิพล ของมหาวิทยาลัยจินหลิง

ตอนที่ตู้จื่อเยว่อยู่มหาวิทยาลัยปีสาม เธอมีบริษัทโมเดล ลิ่งภายใต้ชื่อของตนเองสองบริษัท ซึ่งทุกปีก็มีรายได้สิบ ถึงยี่สิบล้านหยวน ตอนนี้เรียนจบไปเกือบสามปีแล้ว แค่คิด ก็รู้แล้วว่า ตู้จื่อเยว่จะมีชีวิตยังไง

“เอ่อ….” สวีตงเหลียงอึดอัดใจ ความเป็นจริงตู้จื่อเยว่ไม่ %3D คิดที่จะเจอคนอย่างหลี่เสว่ คนที่เธออยากเจอมีแค่คนเดียว ซึ่งก็คือเสี้ยเมิ่งเหยา แต่ถ้าหากเขาพูดออกไป เสี้ยเมิ่งเหยา ต้องไม่ยอมไปแน่ เพราะตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยนั้น สำหรับเลี้ยเพิ่งเหยาแล้วนั้นตู้จื่อเยว่เป็นฝันร้ายของเธอ
“พี่เหลียง พี่เยว่อยากจะเจอเสี้ยเมิ่งเหยาด้วยรึเปล่าคะ?” กลับกลายเป็นหวังเจียเมิง ที่มองความคิดของสวีตงเหลียง ออก

สวีตงเหลียงหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดขึ้น: “อุ้ม พี่เยว่บอกว่า สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยทำผิดต่อเมิ่งเหยาเอาไว้ ดังนั้น ครั้งนี้ก็เลยอยากจะเมิ่งเหยา อยากจะขอโทษเธอ”

“เมิ่งเหยา เธอจะ.” สวีตงเหลียงหันไปมองเสี้ยเพิ่ง

เหยา

“ไม่ไป” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอไม่มีวัน เชื่อคำพูดของสวีตงเหลียง ตู้จื่อเยว่จะบอกขอโทษเธองั้น หรอ เป็นไปไม่ได้หรอก

สวีตงเหลียงหน้านิ่ง ดูอึดอัดใจเป็นอย่างมาก ตู้จื่อเยว่ โทรศัพท์มาหาเขาโดยเฉพาะ บอกให้เขาพาตัวเสี้ยเมิ่ง เหยาไป ถ้าเขาทำไม่สำเร็จ เดี๋ยวตู้จื่อเยว่กล่าวโทษขึ้นมา เขาจะทำยังไง

“เมิ่งเหยา แกก็ไปสักหน่อยไม่ได้หรือไง? พวกฉันตั้ง มากมายก็ไปด้วย พี่เยว่ไม่มีวันทำอะไรแกหรอ” หวังเจียเมิง พูดแล้วยิ้มตาหยี เธอรู้ดีว่าตู้จื่อเยว่คิดอยากจะแก้แค้นมาก แค่ไหน การที่ให้เสี้ยเมิ่งเหยาไปในครั้งนี้ ไม่มีวันไปเพื่อขอ โทษเสี้ยเมิ่งเหยา ในทางตรงกันข้ามกลับจะทำให้เสี้ยเมิ่ง เหยาอับอายขายหน้ามากกว่าเดิม

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้นมา คนที่ชื่อตู้ จื่อเยว่คนนี้ เหมือนว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัยจะทำเรื่อง อะไรบางอย่างที่เกินกว่าเหตุกับเสี้ยเพิ่งเหยา