บทที่ 91 ปีศาจ ตัวประหลาด

ตลอดจนหลิ่วอีอีรู้สึกว่า ถึงจะเป็นตัวของหยางไท่ เอง เวลานี้ยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเฟิง คิ้วของเฉินเฟิงไม่ แม้แต่จะขมวด!

เสียงปืนทางนี้ ได้ดึงดูดความสนใจของบอดี้ การ์ดที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็มีบอดี้ การ์ดหลายสิบคนวิ่งมา

เห็นหยางชิงนอนอยู่บนพื้น จมูก ช้ำ มือข้างหนึ่งก็ มีเลือดไหลอยู่ สีหน้าของบอดี้การ์ดเหล่านี้เปลี่ยนไป อย่างกะทันหัน

“ปล่อยพวกเขาไป! ” ทันใดนั้น หยางซิงเซและ ลุกขึ้นจากพื้น ตะโกนเสียงแหบออกมา

“ท่านชิง? ! “บอดี้การ์ดหลายคนตกใจ ทางฝั่ง ตัวเองนี้ได้เปรียบด้านจำนวนคน ทำไมต้องปล่อยสอง คนนี้ไป

“ไม่ได้ยินที่กูพูดหรือไง?! ” หยางชิงคำรามออก มา ทันใดนั้นบอดี้การ์ดหลายคนก็เงียบลง หลีกทางให้ แต่โดยดี

เฉินเฟิงยิ้ม คิดในใจว่าหยางชิงคนนี้เป็นคนฉลาด

“ผู้อาวุโส เพื่อนของคุณท่านนี้ เป็นฉันและไป๋กว่าง ยี่เองที่ทำร้าย ไม่เกี่ยวอะไรกับคฤหาสน์นานาชาติจิ๋ว หลง ความผิดทั้งหมด ฉันสองคนจะรับผิดชอบเองหวังว่าผู้อาวุโสจะไม่ลากคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลงเข้า มาเกี่ยวข้องด้วย” หยางชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำ เฉินเฟิงได้แสดงความสามารถของเขาออกมา เขาไม่ สามารถยั่วโมโหได้ ตลอดจนแม้แต่หยางไท่ ก็ไม่กล้า ยั่วโมโหเทพแห่งจอมยุทธ์ได้ ดังนั้นตอนนี้หยางชิง จำเป็นต้องกันคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลงออกจากเรื่อง นี้ มิฉะนั้นหยางไท่ไม่ปล่อยเขาไปแน่

ผู้อาวุโส?

บอดี้การ์ดหลายคนมองหน้ากัน ตกใจกับการเรียก ขานของหยางชิง ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ตกลง คือใครกัน? ฟังความหมายของหยางชิง แม้แต่ คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง ดูเหมือนจะไม่กล้าทำอะไร

ชายหนุ่มคนนี้!

เฉินเฟิงยิ้ม หมุนตัวแล้วก็จากไป

ตราบใดที่คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลงไม่ยุ่งกับเขา เขาก็ขี้เกียจที่จะยุ่งกับคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง แน่นอน ถ้าคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลงไม่ฉลาดพอละก็ ก็ไม่เป็นไรที่จะถือโอกาสนี้ทำให้คฤหาสน์นานาชาติจิ๋ว หลงหายสาบสูญไป

หลังจากออกจากคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง เฉินเฟิงโทรศัพท์หาเฉียวเสี่ยวโย่ว ให้เฉียวเสี่ยวโย่ว มารับคน จัดโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดในพื้นที่ให้กับ กู้ตงเชิน

เห็นหลิ่วอีอีตามตัวเองมา เฉินเฟิงขมวดคิ้ว: “คุณตามผมมาทำไม?”

“ฉัน…” หลิ่วอีอีตื่นเต้นเล็กน้อย มองไปที่เฉินเฟิง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

“ขอโทษนะ ก่อนหน้านี้บนรถไฟ…”

“ไม่ต้อง ผมก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ” เฉินเฟิงกล่าว เบาๆ “อีกอย่าง อย่าตามผมมาอีก”

พูดจบ เฉินเฟิงก็นั่งบนรถและออกไปจาก คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง

หลิ่วอีอีกลับตะลึงอยู่กับที่ นานพอสมควร กัดริม ฝีปากด้วยความเสียใจ โทรศัพท์ไปหาหลิ่วจื่อ โจว “ลูก เรื่องของคุณชายไก่จัดการเสร็จแล้วใช่ไหม?

หลิ่วจื้อโจวพูดพร้อมหัวเราะ ในสายตาของเขา แค่ เฉินเฟิงและอาเหาสองคนนี้บ้าบินเข้าไปในคฤหาสน์ นานาชาติจิ๋วหลง ก็คงไม่มีทางออกมาได้อย่างแน่นอน “จัดการเสร็จแล้ว” น้ำเสียงของหลิ่วอีอีเย็นชาเล็ก

น้อย

“ในเมื่อจัดการเสร็จแล้ว งั้นก็ทำความรู้จักกับ คุณชายไปให้ดีๆ เย็นนี้ไม่ต้องกลับมาแล้ว” หลิ่วจื้อโจ วยังคงหัวเราะเหอะๆ

หลิ่วอีอีโมโหเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลย หลิ่วจื้อ โจวมองว่าเธอเป็นแค่สินค้าชิ้นหนึ่ง ไม่ได้คำนึงถึง ความรู้สึกของเธอเลย.
“พ่อ พ่อคิดว่าไป่กว่างยี่จะต้องชนะแน่นอนใช่ ไหม?” หลิ่วอีอียิ้มเยาะและถาม

“ลูก ลูกหมายความว่าไง?” รอยยิ้มบนใบหน้าของ หลิวจื้อโจวหยุดนิ่ง

“พ่อ ถ้าฉันบอกพ่อว่า ตอนนี้ไปกว่างยี่อยู่ที่โรง พยาบาล ยังมีหยางชิง ยังถูกคนหักแขนไปข้างหนึ่ง พ่อจะเชื่อไหม?” หลิ่วอีอีหัวเราะเยาะ “ลูก เรื่องนี้จะเอามาพูดเล่นไม่ได้นะ! “น้ำเสียง

ของหลิ่วจื้อโจวเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นเล็กน้อย

“เหอะ ไม่เชื่อพ่อก็ลองมาดูเองซิ! ” หลิ่วอีอีหัว เราะเหอะๆ วางสายไปโดยปริยาย

ทั้งหมดเป็นเพราะหลิ่วจื้อโจว ถ้าไม่มีหลิ่วจื่อ โจว

ไม่แน่ เธอยังจะมีโอกาสสร้างความสัมพันธ์กับเฉินเฟิง แต่หลิ่วจื่อ โจว กลับเพราะว่าเอาความคิดตัวเองเป็น ใหญ่ ทำให้เสียโอกาสนี้ไป!

มีเสียงตุ๊ด ตู๊ด ตู๊ด ดังออกมา หลิ่วจื่อโจวผิดหวัง

เล็กน้อย แม้แต่หยางชิงก็ถูตีจนแขนหักไปข้างหนึ่ง?

จะเป็นไปได้ยังไง!

คนอื่นคงไม่รู้อำนาจบอดี้การ์ดของคฤหาสน์นานา ชาติจิ๋วหลง เขารู้ดี ตลอดจนเรืองหยางชิงมีปืน เขาก็รู้ หมด แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ หยางชิงก็ยังถูกตีจนแขนหัก ไปข้างหนึ่ง

สองคนนั้น ตกลงมีที่มาอย่างไร? ทันใดนั้นหลิ่วจื้อโจวก็ตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็ค้นพบ ก่อนหน้านี่ ตัวเองทำอะไรโง่ๆลงไป ทั้งที่ไม่รู้รายละเอียดของอีก ฝ่าย ก็มาเลือกข้างตระกูลไป่

อีกฝ่ายคงไม่มาหาเรื่องตัวเองมั้ง? หลิ่วจื้อโจวกระ

วนกระวาย

ตอนนี้หยางชิงกังวลกว่าหลิ่วจื่อโจวอีก เพราะ ตอนที่เฉินเฟิงจากไป ก็ไม่ได้บอกตรงๆ ว่าจะไม่หา เรื่องคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง

ถ้าเฉินเฟิงต้องการหาเรื่องคฤหาสน์นานาชาติจิ๋ว หลง และคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลงก็ไม่ได้เตรียมตั้ง รับแม้แต่น้อย ก็คงต้องถูกจัดการแน่นอน

หยางชิงรีบร้อนโทรศัพท์หาหยางไท่ คิดจะเอา

ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ บอกหยางไม่ไปตามตรง ไม่กล้า

ตีไข่ใส่สีใดๆ

ณจินหลิง ภายในวิลล่าสุดหรูของตื้หวางย่วน

“ไอ้ผาง ถ้าเป็นคุณ ในระยะประชิดขนาดนี้มั่นใจ ไหมว่าจะจับกระสุนของหยางชิงไว้ได้?” ดวงตาของ หยางไท่เหลือบมองไปที่ชายชราข้างๆ คนแก่รูปร่าง ค่อมเหมือนกับว่าถ้าลมพัดมาก็ล้มลงได้มีชื่อว่าผาง ตงฉี เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของตระกูลหยาง

ผางตงฉีสายตาสงสัยเล็กน้อย จากนั้นเขาก็โค้ง

LEGO หนุ่มที่มีใบหน้าขาวเนียนคนหนึ่งวางสายโทรศัพท์ ด้วยสีหน้าที่หมองคล้ำคำนับเล็กน้อยและกล่าวว่า: “นายน้อย ห่างออกไป สิบเมตร กระผมสามารถจับกระสุนได้แน่ แต่ในระยะ สิบเมตร กระผมคงทำไม่ได้แน่นอน”

ลูกศิษย์อย่างหยางไท่ก็หดตัวลง อย่างที่คิดไว้ แม้แต่ตาผางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่มคนนั้น

แม้ว่า ความสามารถของตาผาง กับชายหนุ่มคน เพราะอิงจากคำพูดของหยางชิง ตอนนั้นที่เขายิง

นั้น ยังห่างกันเยอะ!

ชายหนุ่มอยู่ห่างจากเขา ไม่ถึงสามเมตร! สามเมตรกับสิบเมตร คือห่างกันราวฟ้ากับเหว!

“นายน้อย..” ปากของผางตงฉีอ้ำๆอึ้งๆ และพูด ว่า: “ถ้ากระผมทายไม่ผิดละก็ ชายหนุ่มที่จับกระสุน ของคุณชายชิงคนนั้น อย่างน้อยต้องเป็นจอมยุทธ์อ้า จิ้งขั้นสูง อาจจะฝึกถึงหั้วจิ้งขั้นต้นก็ได้”

“กัวจิ้งขั้นต้น? ! ” หยางไม่อดไม่ได้ที่จะอุทาน ออกมา นั้วจิ้งขั้นต้น นั่นเป็นขั้นของปรมาจารย์ศิลปะ การต่อสู้แล้ว สามารถเปิดสำนัก และเป็นปรมาจารย์ ของสำนักได้เลย LEGO

LEGO อีกทั้ง หยางชิงยังพูดว่า อายุของชายหนุ่มคนนั้น มากสุดก็ไม่เกิน25ปี

หัวจึงขั้นต้นที่อายุ25ปี..

หยางไท่ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว ปีศาจ? ตัว ประหลาด? ไม่มีคำใดจะบรรยายได้!
เพราะว่าหยางไท่ตัวเองนั้น ก็เป็นจอมยุทธ์คน หนึ่ง!

เขาฝึกมาตั้งแต่อายุหกขวบ ฝึกมายี่สิบปี ก็ไม่ สามารถฝึกถึงหมิงจิ้งขั้นสูงได้ แม้แต่อ้านจิ้งก็ไม่ถึง

ทั้งๆที่เป็นเช่นนี้ เขาได้รับการยกย่องว่าเป็น อัจฉริยะที่หาได้ยากในศตวรรษของตระกูลหยาง

แต่ตอนนี้ กลับมีอายุไล่เลี่ยกันกับเขา อีกทั้งอายุ น้อยกว่าเขาด้วยซ้ำ กลับสามารถฝึกหั้วจิ้งขั้นต้นได้!

หยางไม่รับไม่ได้จริงๆ เขาไม่เชื่อว่าบนโลกใบนี้ จะมีอัจฉริยะที่ชั่วร้ายมากกว่าเขา!

ดูเหมือนจะเห็นความไม่ยินยอมของหยางไท่ ผาง ตงฉีรีบปลอบใจไปว่า: “นายน้อย คนนี้จะวางใจไม่ ได้ เบื้องหลังนั้นจะต้องมีอาจารย์สำนักสืบทอดที่ เก่งกาจหรืออำนาจของครอบครัว จะผลีผลามไม่ได้

หยางไท่โบกมือ พูดเสียงเข้มว่า: “วางใจเถอะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น และอีกฝ่ายเพิ่งจะหักมือของ หยางชิงข้างหนึ่ง และก็ไม่ได้ทำอะไรคฤหาสน์นานา ชาติจิ๋วหลงของฉัน นี่แสดงว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้..หยางไมครุ่นคิดเล็กน้อย กำชับว่า: “ตาผาง ให้คนไปสืบอีกฝ่ายอย่างละเอียด ค่อยคิดแผนต่อไป”

“ครับ นายน้อย” ผางตงฉีโค้งคำนับ ก็หมุนตัวแล้วจากไปทันที