บทที่ 40 ซุนกุ้ยฟางมาหาถึงบ้าน

“ผมก็ไม่รู้”หลินต้าจูนกลิ่นซวยเต็มหน้า กล่าวว่า “คนไม่ เอาไหนคนนี้วันนี้เหมือนเช่นดั่งกินไวอากร้าแล้ว พลังชั่วยิ่ง ใหญ่ อีกทั้งผมยังรู้สึกว่าเขาหยั้งมือไว้อยู่”

“เขาหยั่งมือไว้อยู่หรือ?!” ซุนกุ้ยฟางตาโต หยั่งมือไว้ยัง รุนแรงขนาดนี้หรือ?

“ลูก วันหลังเราสองคนแม่ลูกอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่าล่ะ” ซุนกุ้ยฟางพูดอย่างกลัดกลุ้ม

“ไม่ได้! แม่ ถ้าหากให้คนอื่นรู้ ผมหลินต้าจูนถูกคนไม่เอา ไหนคนหนึ่งโจมตีแล้ว คนอื่นจะมองผมยังไง วันหลังผมยัง ใช้อำนาจอยู่บนถนนอีกต่อไปได้หรือ” หลินต้าจูนพูดอย่าง ไม่พอใจมาก

“แต่ว่าตอนนี้แกสู้คนไม่เอาไหนคนนั้นไม่ได้นะ” ซุนกุ้ย ฟางพูด

“แม่ ผมตัวคนเดียวอาจสู้เขาไม่ได้ แต่ว่าผมยังมีพี่น้องสิบ กว่าคน ผมก็ไม่เชื่อว่า คนไม่เอาไหนคนนั้น ตัวคนเดียว สามารถสู้ได้สิบกว่าคน!” หลินต้าจูนหัวเราะเย็นชาหนึ่ง เสียง นัยน์ตากวาดสายตาโหดร้ายผ่านไป ซุนกุ้ยฟางพยักหน้า กล่าวว่า “ตีคนไม่เอาไหนคนนั้น จะ

ตีเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ว่าก่อนที่จะตีเขา เราสองคนแม่ลูกจะ

ต้องเอาเงินสักก่อนจากคนไม่เอาไหนคนนั้น

นัยน์ตาของซุนกุ้ยฟางเต็มเปี่ยมด้วยความโลภ ก่อนหน้านั้นเธอได้มองเห็น รถคันนั้นที่เฉินเฟิงขับคือ ออดี 6 ราคา รถห้าแสนกว่า ชาตินี้เธอก็ยังไม่เคยได้เห็นเงินมากมายเช่น นี้

“แม่ จะเอายังไงล่ะ?” หลินต้าจูนก็อดไม่ได้ใจสั่นไหว

“เราสองคน ไปที่บ้านป้าคนที่สามของแกโดยตรง ไป ฟ้องกับป้าคนที่สามของแก ก็พูดว่าเฉินเฟิงตีเราสองคน ให้ เฉินเฟิงจ่ายค่ารักษาให้เราทั้งสองคน”

“เฉินเฟิงจะเชื่อฟังคำพูดป้าคนที่สามของผมหรือ?” หลิน ต้าจูนลังเลสงสัยถาม เขามักจะรู้สึกว่าเฉินเฟิงในวันนี้กับ คนไม่เอาไหนก่อนหน้านั้นไม่ค่อยเหมือนกัน แต่ว่าโดยรวม แล้วไม่เหมือนกันตรงไหน เขาก็พูดไม่ออก

“ลูก แกลืมเรื่องเรื่องนั้นไปแล้วหรือ สองปีก่อนตอนที่เรา

ไปกินข้าวบ้านป่าคนที่สามของแก ป้าคนที่สามของแกไม่ ให้เฉินเฟิงร่วมโต๊ะด้วย เฉินเฟิงก็ยกถ้วยข้าวไปกินที่ห้อง ครัวดีๆ?” มุมปากของซุนกุ้ยฟาง ปรากฏความส่อเสียดถาม ตาหลินต้าจูนอดไม่ได้สว่างขึ้นมา กล่าวว่า “แม่ ผม

นึกออกแล้ว!ตอนนั้นหลังจากเฉินเฟิงเข้าห้องครัวแล้ว คุณ

ยังยิ้มพูดกับป้าคนที่สามของผมว่า ลูกเขยของคุณคนนี้

เชื่อฟังมากกว่าหมาซะอีก”

“ก็ใช่สิ! แต่ว่าตอนนั้นที่แม่ดูแล้ว คนไม่เอาไหนคนนั้น แม้แต่หมาก็สู้ไม่ได้! อย่างน้อยหมาถูกบีบจนร้อนใจแล้ว ยังกัดคนเป็น คนไม่เอาไหนคนนั้น แม้แต่คนเขาก็ไม่กล้า กัด!”
“ดังนั้น ลูก แกก็เอาใจไว้ในท้อง อีกสักครู่เราสองคนไปที่ บ้านป่าคนที่สามของแก เพียงแค่ฟ้องป้าคนที่สามของแก สักหน่อย จากนั้นให้ป้าคนที่สามของแกกดดันคนไม่เอา ไหนคนนั้น เขาย่อมไม่กล้าไม่เชื่อฟังคำพูดของป้าคนที่ สามของแกอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นไม่ต้องใช้พี่น้องกลุ่ม นั้นของแก เราสองคนแม่ลูกก็สามารถเอาความลบหลู่ที่ได้ รับวันนี้คืนกลับมา” ซุนกุ้ยฟางพูดอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

“แม่ นั่นเราสองคนรีบไปเถอะ ผมรอไม่ไหวแล้วที่อยาก จะให้คนไม่เอาไหนคนนี้คุกเขาอยู่ต่อหน้าผมแล้ว” หลินต้า จูนพูดอย่างตื่นเต้น

แทบจะเป็นเฉินเฟิงกับเสี้ยเพิ่งเหยาเพิ่งก้าวเข้าบ้านไป ซุนกุ้ยฟางกับหลินต้าจูนก็รีบเข้ามาแล้ว

หลินหลันเปิดประตู ก็มองเห็นใบหน้าที่เต็มเปี่ยมด้วย ความโอหังของซุนกุ้ยฟาง

“พี่สะใภ้ คุณมาได้ยังไงล่ะ?” หลินหลันตื่นเต้นสงสัยเต็ม หน้า ซุนกุ้ยฟางทั้งครอบครัวนี้ ตั้งแต่ครั้งก่อนมาหาเสี้ยเว่ ยกั๋วเพื่อยืมเงิน หลังจากยืมเงินไม่ได้ สองปีแล้วที่ไม่ได้มา ถึงบ้านนี้ ครั้งนี้เสี้ยเว่ยกั๋วเกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล ทั้ง ครอบครัวซุนกุ้ยฟางยังไม่ได้ถามถึงอะไรเลย

“ทำไมฉันจะมาไม่ได้หรือ?” ซุนกุ้ยฟางเอ่ยปากพูดก็แฝง ไว้ด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือลึกลับ หลังจากพูดจบ เธอก็ไม่ ได้สนใจหลินหลัน พาหลินต้าจูนเข้าไปโดยตรง แม้แต่ รองเท้าแตะก็ไม่เปลี่ยน ก็เหมือนดั่ง เธอคือเจ้าของบ้าน

“คนไม่เอาไหนเฉินเฟิงคนนั้นล่ะ ให้เขากลิ้งออกมาเจอฉัน!” ซุนกุ้ยฟางนั่งอยู่บนโซฟาอย่างไม่เกรงใจร้องเรียก

“พี่สะใภ้ คุณหาเฉินเฟิงทำไมหรือ?” หลินหลันสงสัยถาม ฟังน้ำเสียงของซุนกุ้ยฟางนี้ เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงหาเรื่อง เธอแล้ว

“คำพูดแกทำไมมากมายเช่นนี้ แกเรียกเขาออกมา ก็รู้ แล้วไม่ใช่หรือ”ซุนกุ้ยฟางพูดอย่างน่าเบื่อ

สีหน้าหลินหลันดูไม่ดีเล็กน้อย การจัดการยากของซุน กุ้ยฟางมีชื่อเสียงอย่างมาก ถ้าหากวันนี้เธอจัดการไม่ดีล่ะก็ ซุนกุ้ยฟางกลับไป ย่อมจะไปที่ฝั่งบ้านแม่เธอ ด่าเขาจนเท้า ชี้ฟ้าอย่างแน่นอน แต่ว่าเธอก็ไม่รู้ ตกลงว่าเฉินเฟิงยุ่งเรื่อง ของซุนกุ้ยฟางตอนไหน อยากจะไกล่เกลี่ยให้สองคนก็ ยากเหลือเกิน

“เฉินเฟิงไปซื้อกับผักเมิ่งเหยาแล้ว อีกสักครู่ก็กลับมา” หลินหลันพูด

“ซื้อผักหรือ? ซื้อผักอะไร!แกรีบโทรหาเขา ให้เขากลิ้ง กลับมาทันที” ซุนกุ้ยฟางสั่งด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งพูด

เห็นท่าทีของซุนกุ้ยฟางนี้ หลินหลันก็มีความโมโหเต็มพุง ได้เพียงแค่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใส่ความโมโหนี้อยู่บนตัว เฉินเฟิง

“เฉินเฟิงมึงรีบกลิ้งกลับมาหากู!”

“เป็นยังไงเหรอ แม่?”ฝั่งโน้น เฉินเฟิงมึนงงเต็มหัว หลิน หลันนี้ทำไมเหมือนดั่งกินระเบิดไปแล้ว

“ถึงทำอะไรผิดต่อป้าของมึงใช่แล้วหรือไม่?” หลินหลันถามอย่างเหนื่อยหน่าย

เฉินเฟิงกะพริบตา ที่แท้คือซุนกุ้ยฟางเข้ามาหาแล้ว

“ใช่ มีการกระทบกระทั่งเล็กน้อย ทำไม พวกเขาเข้ามา หาแล้วหรือ?” เฉินเฟิงถาม

“พวกเขาทั้งครอบครัว ตอนนี้ก็นั่งรออยู่ที่โซฟา เฉินเฟิงมี งกลับมาทันทีดีที่สุด จัดการเรื่องนี้ให้กูดีๆ” หลินหลันสั่ง หลังจากพูดจบ เธอวางสายโดยตรง

หลังจากผ่านไปหลายนาที เฉินเฟิงกับเสี้ยเพิ่งเหยารีบ กลับมา

ก้าวเข้าประตู ก็เห็นซุนกุ้ยฟางนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบาย กินองุ่นอยู่

“พี่สะใภ้ ตอนนี้น่าจะพูดกับฉันได้แล้ว เฉินเฟิงเขาไปยุ่ง อะไรกับคุณตรงไหนแล้วล่ะ?” หลินหลันมือทั้งสองกอดอก ถาม

“แม่ คุณอย่าไปฟังป้าของฉันพูดเหลวไหล คือป้าของฉัน อยากจะวิ่งให้รถชนหวังเรียกเงินค่าเสียหายก่อน เฉินเฟิง จึงลงมือกับเธอ”ซุนกุ้ยฟางไม่ได้พูดอะไร เสี้ยเมิ่งเหยา กลับใจร้อนก่อน เธอคือเคยเห็นฝีมือการกลับตาลปัตรของ ซุนกุ้ยฟาง เธอกลัวว่าซุนกุ้ยฟางเอ่ยปาก ไม่รู้จะพูดมั่ว อะไรอีก

“ถึงอีนังเด็กนี้พูดเหลวไหลอะไรล่ะ! อันนั้นคือกูวิ่งให้รถ ชนหวังเรียกเงินค่าเสียหายหรือ?ทั้งๆที่เดินอยู่บนถนน ไม่ทันระวังหกล้มไป หลังจากหกล้มแล้ว คนไม่เอาไหนเฉินเฟิงคนนี้ ถึงขนาดอยากจะขับรถชนกูตาย!”ซุนกุ้ยฟาง พูดอย่างมีเหตุผลเพียงพอถ้อยคำมีความชัดเจน ระหว่าง ทางที่มา เธอก็คิดอย่างชัดเจนแล้ว ยังไงก็ตามตัวเธอเองก็ ไม่ได้เอ่ยปากขู่กรรโชกเงินจากเฉินเฟิงเพียงแค่อาศัย วิดีโอที่ตัวเธอเองคลานไปหน้ารถของเฉินเฟิงในกล้องหน้า รถนั้น ก็ไม่สามารถอธิบายถึงว่าตัวเธอเองวิ่งให้รถชนหวัง เรียกเงินค่าเสียหาย

“เฉินเฟิงขับรถชนคุณหรือ?”หลินหลันอึ้งไป เฉินเฟิงเอา รถมาจากไหน เฉินเฟิงไม่ใช่มีแค่มอเตอร์ไซต์ไฟฟ้าคัน หนึ่งหรือ?

“ใช่สิ ลูกเขยของแกคนนี้ ตอนนี้มีความสามารถแล้ว ที่ ขับนั้นยังเป็นออดี้ 6 หลินหลันแกให้เงินเขาไม่น้อยนะ” ซุน กุ้ยฟางพูดอย่างคลุมเครือลึกลับส่อเสียด

ใบหน้าของหลินหลันดำขึ้นทันที เธอเคยให้เงินเฉินเฟิง ตอนไหน จะพูดว่าเฉินเฟิงให้เงินเธอก็ค่อยยังชั่วหน่อย

“พี่สะใภ้ คุณแน่ใจหรือรถที่ เฉินเฟิงขับคือ ออดี้ 6 หรือ?” หลินหลันถาม

“แกไม่รู้หรือ?”ซุนกุ้ยฟางก็อึ้งไปเช่นกัน

เสี้ยเมิ่งเหยาพูดว่าแย่แล้วเสียงหนึ่งในใจ เธอไม่เคยบอก หลินหลัน เรื่องที่ตัวเธอเองออกรถให้เฉินเฟิงเธอคิดว่าจะ ปิดบังหลินหลันสักระยะหนึ่งก่อน เพราะว่าพูดกับหลินหลัน ก่อน หลินหลันย่อมไม่ยินยอมซื้อรถให้เฉินเฟิงอย่าง แน่นอน แม้ว่าเงินนี้คือได้มาฟรีๆก็ยังไม่ได้
“เฉินเฟิง! เป็นเรื่องอะไรกันแน่หรือ? ถึงเอาเงินจากไหน มาซื้อออดี้ 6หรือ?” สีหน้าหลินหลันเย็นชาเล็กน้อย

“คือผมให้เมิ่งเหยาซื้อให้ผมครับ”

“แม่ คือฉันซื้อให้เฉินเฟิงค่ะ”

ทั้งสองคนเกือบจะพูดออกเสียงพร้อมๆกัน แต่คำพูดที่ ออกมากลับแตกต่างกันมาก เฉินเฟิงบอกว่าคือเขาให้เสี้ย เมิ่งเหยาซื้อให้ตัวเขาเอง เช่นนี้ก็สามารถทำให้เสี้ยเมิ่ง เหยาพันจากการตำหนิของหลินหลันได้ และเสี้ยเมิ่งเหยา กลับพูดว่าคือตัวเธอเองซื้อให้เฉินเฟิงเอง จุดประสงค์ก็เห็น อย่างชัดเจน ไม่อยากให้หลินหลันด่าเฉินเฟิง