บทที่ 911 หนทางในการให้อภัย

แต่ทว่าเงินเฟิงยังคงแสดงท่าทีเฉยเมยดังเดิม และไม่คิดที่จะ ไปสนใจเขา

ไป๋ซูจึงตัดสินใจนั่งลงข้างเฉินเฟิงพร้อมพูดกับเขา : “คุณ ชายเฉิน เรื่องก่อนหน้านี้ผมยอมรับว่าผมทำผิดไปแล้วจริงๆ แต่ คุณก็ไม่น่าจะไปทำแบบนี้กับเรื่องของคุณSouthco ครับ แบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับการผลักผมให้ตกไปในนรถสิบแปดชั้น ไม่มีทาง ให้ผมได้กลับตัวเลย ”

เฉินเฟิงตอบกลับอย่างติดตลก “ดูเหมือนว่าจะไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับผมนะ ไปซึ่งมาขอร้องให้ผมช่วยเหลือเอง และ การที่เขาเคยช่วยชีวิตผมเอาไว้ครั้งหนึ่ง การช่วยเหลือเขานั้นจึง เป็นเรื่องปกติ ส่วนเรื่องที่Southcoตัดสินใจเลือกไปซิงนั้น แสดง ให้เห็นชัดแล้วว่าไปซึ่งมีความเหมาะสมมากกว่าตัวเลือกคนอื่นๆ และเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับผมมากนัก

ไปตอบกลับ “คุณชายเฉิน หากคุณพูดแบบนี้ก็ไม่มีความ หมายอะไรอีกแล้ว ผมรู้ดีว่าคุณมีความเก่งกาจ ก่อนหน้านี้เป็น เพราะความไม่รู้ของผมเองถึงได้ทำสิ่งผิดพลาดแบบนั้นไป แต่ หลังจากที่รู้ถึงภูมิหลังของคุณชายเฉินแล้ว ผมก็รู้สึกผิดเป็นอย่าง มากจริงๆ ถ้าหากว่าคุณชายเฉินสามารถให้อภัยผมได้ ผมจะ ยอมภักดีเชื่อฟังคุณดั่งมาเลย

เมื่อเห็นว่าทิฐิของไปดูลดลงไปแบบนี้ ทำให้เงินเฟิงอดสงสัยไม่ได้เลยว่าเขาคนนี้ใช่ไปดูตัวจริงหรือเปล่า

“คุณอยากให้ผมอภัยให้คุณงั้นหรอ? ” เฉินเฟิง

กล่าวถาม

ไป พยักหน้าตอบ : “ผมสามารถทำทุกอย่างเพื่อชดใช้แก่ คุณชายเฉิน”

เฉินเฟิงจ้องมองแววตาของเขา ซึ่งเขาดูจริงจังอย่างมาก ทั้ง ยังไม่มีความเสแสร้งเลยสักนิดเดียว เฉินเฟิงจึงกล่าวถามอีก ครั้ง: “คุณทำแบบนี้เพราะต้องการร้องขออะไร โครงการนั้น ของSouthco ในเมื่อผมได้ตอบตกลงไปแล้ว แน่นอนว่าจะกลับ ค่าไม่ได้ ”

ทว่าไปซูกลับไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ เพียงแต่ตอบกลับว่า “ผมเองรู้ว่าทุกอย่างได้มีการตัดสินใจไปแล้ว แน่นอนว่าไม่ สามารถที่จะไปแก้ไขอะไรได้อีก แต่ตัวผมไม่ได้มาขอให้คุณชาย ทำความเข้าใจฉันให้อภัยเพื่อเรื่องนี้หรอกนะครับ ”

เฉินเฟิงตอบกลับอย่างสงสัย “ผมพูดขนาดนี้แล้ว คุณยัง อยากจะร้องขอการอภัยจากผมอีก นั่นทำให้ผมเริ่มอยากรู้แล้วสิ ว่าคุณต้องการอะไรกันแน่ คุณอย่าบอกผมนะว่าคุณแค่อยากจะ มาขอการอภัยจากผมด้วยความบริสุทธิ์ใจเท่านั้น คำพูดแบบนี้ เอาไปพูดให้ภูตผีฟังเถอะ ผมไม่มีทางเชื่อหรอก ”

ไปที่ได้ยินอย่างนั้นจึงตอบกลับ : “ในเมื่อคุณชายเฉินพูด ขนาดนี้แล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่างที่ว่าผมมีเรื่องอยากจะมาร้องขอคุณชายเฉินจริงๆ ”

เฉินเฟิงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม: “นี่ถึงจะเป็นตัวคุณ แต่ผมจะไม่ให้คํารับรองหรอกนะ ต้องรอดูก่อนว่าคุณไม่ได้โกหก จริงๆ

ไป๋ซูที่ได้ยินถึงกับตะลึง ด้วยความคิดไม่ถึงว่าเฉินเพิ่งจะพูด ออกมาตรงๆ แบบนี้

แต่เขายังคงตอบกลับด้วยความพยายามอย่างที่สุด มัน ไม่มีทางให้แก้ไขได้เลยหรอครับ? คุณชายเฉิน ผมไม่ได้ตั้งใจที่ จะเป็นศัตรูกับคุณหรอกนะ ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะความมีตาแต่ไร้ แววของตัวผมเองทั้งนั้น ”

เฉินเฟิงตอบกลับด้วยความอดกลั้น : “ผมรู้ดีว่าหากคุณรู้ถึง ตัวตนของผมเร็วกว่านี้ก็คงจะไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่นอน แต่ที่น่าเสียดายก็คือคุณได้ทำไปแล้ว และสิ่งที่เคยทำไปแล้วเป็น เรื่องที่แก้ไขไม่ได้จากโลกนี้ ”

ไป๋ซูที่ได้ยินแบบนั้นจึงลุกขึ้นยืนด้วยความหมดหนทาง

“ในเมื่อพูดอย่างนี้แล้วผมก็คงต้องขอตัวลาก่อน และจะไม่

มารบกวนคุณชายเงินอีก ”

เมื่อพูดจบเขาก็เดินจากไป

กระทั่งเขาเดินไปได้สิบกว่าเมตร เฉินเฟิงก็ตะโกนเรียกห้าม เขาเอาไว้

“คุณ กลับมา”

ไป๋ซูประหลาดใจจนต้องหันหลังกลับไปมองเฉินเฟิง จนแน่ใจ ว่าเสียงตะโกนเมื่อสักครู่นั้นเป็นของเฉินเฟิงจริงๆ
เขาไม่ได้ถูกกระตุ้นให้เกิดความไม่พอใจใดๆ เพียงแต่เมื่อเฉิ นรู้ว่าเฉินเฟิงเรียกเขาจริงๆ เขาจึงเดินกลับไป

“คุณชายเฉินยังมีธุระอะไรอีกหรอครับ?”

เงินเฟิงถามด้วยความอยากรู้ “คุณไม่รู้สึกโกรธกับสิ่งที่ผม เพิ่งทำไปเมื่อสักครู่นี้เลยหรอ? ”

ไป ตอบกลับ “แน่นอนว่ามีความโกรธภายในใจ แต่เรื่อง บางอย่างสามารถที่จะทำได้ แต่เรื่องบางอย่างก็ไม่ควรที่จะทํา เด็ดขาด ซึ่งสิ่งนี้ตัวผมเองเข้าใจดี

เมื่อฟังประโยคนี้ของเขา จู่ๆ เฉินเฟิงก็รู้สึกมีความสนใจขึ้นมา “ผมรู้สึกชอบนิสัยหัวแข็งของคุณก่อนหน้านี้มากกว่านะ แต่ไปซูกลับนิ่งเฉยไม่ตอบกลับอะไรทั้งสิ้น

“ในเมื่อคุณอยากให้ผมอภัยให้คุณ อย่างนั้นคุณช่วยไป จัดการเรื่องหนึ่งแทนผมหน่อย ถ้าหากคุณทำสำเร็จ ผมก็จะอภัย ให้กับคุณ ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเฟิง ไป๋ซูก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที ถึง แม้จะถูกเขาควบคุม แต่ความเปลี่ยนไปของดวงตาจากความ ดีใจกลับสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

“คุณชายเฉิน เชิญพูด ผมจะช่วยคุณจัดการให้อย่างเหมาะ สม”

เฉินเฟิงพูดต่อ :

“คุณน่าจะรู้จักหมาป่าตัวหนึ่งในทะเลทรายสินะ? ”

“คุณชายเฉินหมายถึงหมาป่าทะเลทรายงั้นหรอครับ?

เงินเฟิงพยักหน้า “หมาป่าทะเลทรายคนนั้นนั่นแหละ ดู เหมือนว่าผู้นำของตระกูลหลี่จะเป็นหลังจู่ของหมาป่าทะเลทราย เรื่องนี้คุณก็รู้ด้วยสินะ ”

ไปตอบรับเพียงเสียงเดียว

“ส่วนเรื่องที่ผมจะให้คุณไปทำนั้นก็คือให้คุณไปยังบ้านตระกูล หลีแล้วเชิญหลานสาวของหลังที่ชื่อว่าหล่อเยวมาที่นี่ ”

ไปถึงกับตกใจ : “คุณชายเฉินคิดจะต่อกรกับหมาป่าทะเล ทรายงั้นหรอครับ? หมาป่าทะเลทรายนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่ทุกคนใน ทะเลทรายไม่มีใครยอมไปต่อกรด้วยเลยนะครับ พวกเขาเป็นคน โหดเหี้ยม ถึงต่อให้จะเป็นคนที่พวกเขาสู้ด้วยไม่ได้ แต่พวกเขา กลับยอมทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะฉีกเนื้อส่วนหนึ่งของศัตรูมาให้จน ได้ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่มีใครยอมไปต่อกรกับพวกเขา ”

เฉินเฟิงพยักหน้าแล้วตอบกลับ: เรื่องนี้ผมเองก็รู้ดี แต่ตอน นี้เรื่องที่ผมวานให้คุณไปทำ หากว่าคุณทำได้ ผมก็จะยอมอภัย ให้กับคุณ แต่ถ้าไม่ได้ คุณก็ไสหัวไปให้ไกลๆ เท่าที่จะทำได้ เพราะผมไม่อยากจะเห็นหน้าคุณอีก ”

ไปนั่งชะงักไปชั่วขณะ เพราะเรื่องนี้สำหรับเขาแล้วถือเป็น เรื่องที่ยากมากจริงๆ

หมาป่าทะเลทรายที่นอกจากตระกูลเซียนแล้ว ทุกคนภายในทะเลทรายแห่งนี้ก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านกับพวกเขาอย่างยิ่งหน้า เลยสักคน และถึงต่อให้เป็นตระกูลเซียนเองพวกเขาก็ไม่ยินยอม ที่จะไปเผชิญหน้ากับหมาป่าทะเลทรายอยู่ดีเพราะการทำแบบนั้น จะไม่เป็นผลดีกับพวกเขาเอง เช่นเดียวกับการที่ไม่มีใครไปทำ ธุรกิจกับคนบ้าแบบนั้น

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดไปก็ตอบกลับเสียที “เรื่องนี้ผมจะพยายามทําอย่างเต็มที่ แต่ผมไม่ขอรับรองกับคุณ ชายเฉินว่าจะทําได้สำเร็จหรือไม่ เพราะคนของหมาป่าทะเล ทรายล้วนเป็นคนอันตรายทั้งนั้น ”

เฉินเฟิงพยักหน้ายิ้มแล้วตอบกลับ : “นั่นเป็นเรื่องของคุณ แล้ว เพราะผมจะรอดูผลสรุปเท่านั้น

รอจนกระทั่งไป จากไป เสี่ยวเยถึงค่อยกล้าเดินออกมาจาก

ด้านใน

“คุณชายเฉิน คนนั้นคือคุณชายไปงั้นหรอคะ ? ทำไมฉันถึงไม่ เคยเจอมาก่อนเลย เสี่ยวเยถามด้วยความสงสัย

เฉินเฟิงว่ากลับด้วยรอยยิ้ม” “เพราะคุณเห็นว่าเขาหน้าตาดี ใช่ไหมล่ะ ดังนั้นเลยอยากหว่านเสน่ห์ใส่เขา แล้วจะได้กลายเป็น คุณหญิงผู้สูงส่งในตระกูลร่ำรวยเสียที”

เสี่ยวเย่รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงคะ ฉันยังไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำจะไปหว่านเสน่ห์ใส่เขาได้ยังไง

เฉินเฟิงตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “งั้นความหมายของคุณก็ คือถ้าคุณรู้จักเขา คุณก็จะหว่านเสน่ห์ใส่เขา จากนั้นก็จะได้เป็นคุณหญิงผู้สูงส่ง ใช่หรือเปล่า ?

เสียว หน้าแดงขึ้นมา ก่อนจะพยายามส่ายหน้าอย่างสุด กำลัง : “ไม่ใช่ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น คุณอย่าพูดจาเหลวไหลนะ

คะ” เฉินเฟิงมองไปที่หญิงสาวผู้ไร้เดียงสาคนนี้และยิ้มออกมา

อย่างมีความสุข

ในวันถัดมา เฉินเฟิงได้ให้ชายคนนั้นส่งเขาลงจากเขาไป เขา ไปยังโรงแรมที่Leonaพักอยู่ แต่ปรากฏว่าห้องพักของLeonaได้ มีการคืนห้องไปแล้ว จึงทำให้เฉินเพิ่งรู้สึกสงสัยขึ้นมา จึงได้ โทรศัพท์ไปหา Southco

แต่ทันทีที่ถามถึงLeona Southcoก็พูดกลับมาด้วยความ โกรธเคืองแทน : “เฉินเฟิง ผมเคยเตือนคุณไว้แล้วว่าอย่าคิดจะ ไปแตะต้อง Leona คุณเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ คนหนึ่ง แต่ไม่ สามารถที่จะกลายเป็นชายหนุ่มที่แสนดีคนหนึ่งได้ ”

เฉินเฟิงรู้สึกเคืองใจทันที แต่กลับไม่เข้าใจว่า ทำไมSouthcoถึงได้สรุปทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ไปได้ จึงได้ เพียงตอบกลับด้วยความไม่สบายใจ “ผมกับLeonaเป็นเพียง เพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น ผมก็แค่เป็นห่วงในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง และจะไม่มีทางเกิดเรื่องอย่างที่คุณคิดเอาไว้แน่นอน คุณวางใจ ได้เลย “