บทที่ 903 เปิดโปงแผนชั่วร้าย

เดิมทีเพิ่งคิดอยากจะบุกเข้าไปดาเขาด้วยถ้อยคำรุนแรงสัก ยกหนึ่ง แต่กลับถูกหลงหลินห้ามเอาไว้ “เขาจะเป็นยังไงนั้น เดิมทีก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราอยู่แล้ว พวกเราก็ได้ทำสิ่ง ที่พวกเราควรจะทำแล้ว แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ พวกเราไปกัน เถอะ”

เพิ่งยังคงมองอย่างโกรธแค้น แต่ก็เดินตามหลังหลงหลิน ออกไปด้วยกัน

เฉินเฟิงก็เดินตามหลังพวกเธอไป แต่ว่าร่างกายกลับรู้สึกอ่อน ล้ามากยิ่งขึ้น เดินทีร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนั้นอยู่แล้ว ประกอบกับการที่ไปบีบเค้นพลังภายในที่ซ่อนอยู่ออกมาจนหมด

เขากลัวว่าถึงเวลานั้นแล้วตัวเองก็จะต้องสลบล้มลงไป

และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากที่พวกเขาเดินออกจากที่นี่แล้ว หนำซ้ำยังไม่ทันถึงข้างนอกเลย เฉินเฟิงก็ล้มลงไปอย่างกะทันหัน

ทําให้หลงหลินสองคนพี่น้องตกใจไม่ทันได้ตั้งรับ พวกเธอจึง รีบพุ่งตรงเข้าไปตรวจดูอาการ แต่ว่าไม่ว่าพวกเธอจะตะโกน เรียกอย่างไร เฉินเฟิงก็ได้สลบแน่นิ่งไปแล้ว

ในขณะที่หลงหลินสองคนพี่น้องกำลังทำอะไรไม่ถูกอยู่นั้น ก็มี ผู้ชายใส่สูทสีดำสองคนเดินจากข้างนอกเข้ามา พวกเขาดูเหมือน จะลงมือกับเฉินเฟิง
หลงหลินรีบเข้าไปขวางตรงหน้าพวกเขา แล้วตะโกนพูดกับ สองคนนั้นว่า “พวกแกคิดจะทําอะไร?”

แต่ว่าไอ้สองคนนั้นกลับไม่สนใจหลงหลินแม้แต่นิดเดียว ได้ แต่เดินเข้าไปแล้วแบกเฉินเพิ่งขึ้นบนหลังไป จากนั้นก็เดินมุ่งตรง ออกไปข้างนอก

หลงหลินก็คิดที่จะเข้าไปขวางอีก แต่หนึ่งในคนพวกนั้นก็บอก ว่า “พวกเรามาช่วยเขา สภาพเขาตอนนี้ถ้าไม่รีบช่วยละก็ คง ต้องตายอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน”

หลงหลินเมื่อครู่ได้ตรวจดูสภาพร่างกายของเฉินเฟิงครั้งหนึ่ง แล้ว ก็เป็นอย่างที่เจ้าสองคนนี้พูดจริงๆ ร่างกายของเฉินเฟิง ย่ำแย่มากทีเดียว มิหนำซ้ำขาข้างหนึ่งก็ได้ก้าวเข้าไปเหยียบอยู่ ในสุดเขตแดนแห่งความตายแล้ว

แต่ว่าไอ้คนแปลกหน้าสองคนนี้ เธอคิดดูแล้ว จึงได้แต่เดิน ตามหลังพวกเขาไป

เมื่อมาถึงข้างนอก ไปซึ่งก็ยืนรออยู่ที่นั่นแล้ว เมื่อเห็นหลงหลิน ก็เดินตามมาด้วย จึงไปหยิบกระเป๋ายาใบหนึ่งลงมาจากรถ แล้ว โยนไปให้หลงหลินตรงหน้า

“สภาพเขาตอนนี้ ถ้าคุณช่วยเขาไม่ได้ละก็ งั้นเขาก็คงมีแต่ ตายอย่างเดียว”

หลงหลินก็ยังแสดงท่าที่ไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุ แต่เธอรู้ว่า สถานการณ์ของเฉินเฟิงตอนนี้กำลังตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต แล้ว จึงได้แต่ปล่อยวางความสงสัยทุกอย่างลง รีบช่วยเฉินเฟิงขึ้นมาก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง

หลงหลินตะโกนพูดกับเพิ่งว่า “รีบฝังเข็มให้เขาเร็ว

เพิ่งเดินไปตรงหน้าพวกเขาด้วยความกังวลใจ มองเห็น สภาพของเฉินเฟิงที่นอนอยู่บนพื้นแล้ว อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออก มา

หลงหลินตะโกนห้ามไว้ว่า “รีบลงมือเร็วเข้า ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ที่แกจะมาโศกเศร้าเสียใจแล้ว”

เพิ่งจึงรีบเปิดกระเป๋ายานั้นออก แล้วหยิบชุดถุงสำหรับใช้ฝัง เข็มออกมา ส่วนตอนนี้หลงหลินก็ได้ถอดเสื้อผ้าของเฉินเพิ่งออก

รอยบาดแผลเป็นทางที่น่าสะพรึงกลัวบนร่างของเฉินเฟิงนั้นก็

ทำให้ผู้คนต่างรู้สึกสยดสยองทันที เพิ่งตกใจกลัวจนร้องตะโกน

ออกมา หลงหลินก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆจึงควบคุมสติอารมณ์ตัว

เองไว้ได้

“อย่าเสียสมาธิ” เธอยังปลอบโยนเฟิงซีอีกด้วย

เพิ่งควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ แล้วหยิบเข็มทองจากถุงออก มาหนึ่งเล่ม ปักลงไปตรงจุดเทียนฉวนของเฉินเฟิง

ส่วนหลงหลินทาง ขณะเดียวกันก็ได้ดึงเข็มออกมา แล้วปักลง ไปด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเพิ่งเสียอีก

ทั้งสองคนจึงสลับกันฝังเข็มด้วยความว่องไวเช่นนี้ เข็มที่ใช้ฝัง หนึ่งชุดก็ได้ปักกระจายลงไปทั่วร่างของเฉินเฟิงจนหมดแล้ว เมื่อ เทียบกับก่อนหน้านี้ที่เคยรักษานายท่านเขียนนั้น ยังยุ่งยากมากกว่าเสียอีก

ขณะฝังเข็มได้ประมาณร้อยกว่าเล่มนั่นเอง ไปซูเดินออกมาจากประตูทางออก

สิ่งแรกเขาเห็นก็คือเงินเพิ่งที่กำลังรักษาตัวอยู่ที่นั่น ต่อมา

คือ

เขาถามอย่างตกตะลึงว่า “แกได้ยังไงกัน?

ส่วนไปตอบอย่างเรียบเฉยไอ้น้องชายแสนเขลาของฉัน

ไป๋ซูหันมองหลงหลินสองพี่น้องที่เหงื่อไหลหยดเต็ม หน้า กับต่อไปว่า “แกทำลายแผนฉันขนาดนี้ หรือว่าคิด ฉันไม่กล้าลงมือกับแกละในตระกูลเราตอนใครๆทั้ง นั้นฉันเป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลรุ่นต่อไป แกเป็นได้ แค่เครือกล้าขัดขวางทั้งนั้น

ไป๋แสยะแล้วว่า พวกเศษสวะในตระกูลเราพวกนั้น คำพูดของพวกเขาแกก็ยังเชื่อเหรอ มันช่างกราบแทบเท้าฉันแล้ว หัวหน้าครอบครัวเหรอ ต้องความ สามารถเพียงพอจึงเป็นได้

ดูเหมือนไปซูรู้จักนิสัยของไอ้พวกนั้นแต่คิดไม่ถึงว่า ไป๋ซูถึงกับกล้าเอาโรงงานเหมืองแร่มาซื้อใจไอ้คนพวกได้
ถึงแม้รู้ว่าตัวเองเสียหน้าแล้ว แต่ก็ยอมรับความพ่ายแพ้ของ ตัวเองเช่นกัน ขึ้นอยู่ที่นี่ต่อไปก็รังแต่จะถูกคนเขาหัวเราะเยาะ จึง รีบพาลูกน้องข้างกายตัวเองเดินออกจากที่นี่ไป

ส่วนหลงหลินสองพี่น้องที่กำลังฝังเข็มอยู่นั้นก็มาถึงช่วงเวลาที่ สําคัญที่สุดแล้ว ความเร็วในการฝังเข็มของพวกเธอยิ่งรวดเร็ว มากยิ่งขึ้น สําหรับหลงหลินแล้ว ก็นับว่ายังไม่เท่าไหร่ แต่ว่าเพิ่ง นั้นเหงื่อไหลไคลย้อยมานานแล้ว หยาดเหงื่อไหลลงมาอาบแก้ม ทีละหยด จนเสื้อผ้าเปียกแฉะไปทั้งตัว

หลงหลินพูดว่า “ถอนเข็ม

เพิ่งซีจึงหยุดกิจกรรมในมือของตัวเองลง จากนั้นก็เริ่มถอน เข็มเงินที่ปักอยู่ตามจุดฝังเข็มบนร่างกายของเฉินเพิ่งออกมา

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่เพิ่งจะเป็นการ

เริ่มต้นต่างหาก

หลังจากที่เพิ่งซีนเข็มทองมาเผาฆ่าเชื้ออีกครั้งแล้ว หลงหลิน ก็เริ่มนํากลับมาใช้อีกครั้ง เพื่อกระตุ้นให้ลมปราณในร่างกาย ของเฉินเฟิงได้ไหลเวียนดีขึ้น

ทำการถอนเข็มสลับกับฝังเข็มเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่ หยุดยั้ง เวลาผ่านไปแล้วครึ่งค่อนวัน แม้แต่หลงหลินก็เริ่มจะทน

ไม่ค่อยไหวแล้ว

เพิ่งซีจึงรีบพูดว่า “พี่ ที่เหลือให้ฉันทำแทนเถอะ” หลงหลินก็รู้ว่าถ้าใช้เทคนิควิธีการฝังเข็มชุดนี้ต่อเนื่องไปอีกอาศัยสําพังเพียงคนเดียวคงทำไม่ไหวจึงหน้า แล้ว แลกเปลี่ยนงานในหน้าที่ของตัวเองกับเฟิงซี

แม้แต่คนพวกยืนลุ้นข้างต่างก็รู้สึกตื่นเต้นหายใจแผ่วเบาของเฉินเฟิงก็ยังคงรักษาไว้ได้แล้ว ยังไม่ ขั้นขาดหายจนหมดสิ้น

ท้องฟ้ามืดแล้ว ซึ่งให้คนขับรถมาเปิดหน้ารถช่วย ส่องสว่างให้กับพวกเธอ จนกระทั่งไม่เวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว เพิ่งไม่ไหวแล้ว ถึง

หลงหลินจึงแต่หน้าที่สองอย่างในเวลาเดียวกัน โดย ลำพังจนสำเร็จลุล่วง สำหรับเธอแล้วเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก ที่สุดทีเดียว

หลังจากสภาวะการหมุนเวียนปกติแล้ว หลงหลินไม่อาจจะต่อ ไปได้อีกแล้ว ก็ล้มลงนอนสลบกับพื้นเข็มทองหนึ่งคาอยู่มือเธอ

มองคนสามที่นอนสลบอยู่บนพื้นนั้น ไปก็กับคนข้างว่า ยกพวกเขาขึ้นในรถด้วย

แล้วคราวนี้ได้อีก

คราวนี้เฉินเฟิงตื่นขึ้นเขาไม่ได้อยู่ในคุกดินมองสะอ้าน และยังหญิงสาวที่สวยงามมากคนหนึ่งนั่งข้างเตียง ด้วย

ใบหน้าที่เรียวยาวสะสวย ผมยาวสลวยดกว่าเป็นเงา ริม ฝีปากแดงหยาดเยิ้มสดใส และยังดวงทั้งที่สวยสด งดงามส่องประกายแวววาว

ผิวหนังที่อ่อนนุ่มบางใสวิ่ง รูปทรงองค์เอวสำหรับความเซ็กซี่ ของผู้หญิงนั้นเห็นส่วนเว้าส่วนนูนอย่างชัดเจน ดูเหมือนมี ขนาดใหญ่เล็กพอเหมาะพอดี ขณะเฉินเฟิงมองเธออยู่นั้น ผล

หรือว่าเวลาที่คุณเจอหน้าคนครั้งแรก จ้องมองคนแบบเลยเหรอ?

น้ำเสียงเฟิงถึงกับได้ยินเนื้อหาที่เธอพูดไม่ได้ตอบโต้อะไรออก มา แต่ค้างด้วยความตกตะลึง