บทที่ 840 แซกที่ไม่ได้รับเชิญ

แต่ชายชรากลับไม่ได้สนใจพลางเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วย รอยยิ้ม

เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ เฉินเฟิงแล้วก็หันไปพูดกับเขา ทันที

“เฉินเฟิง คุณชายเฉิน? ”

เฉินเฟิงมองเขาถึงแม้ว่าจะมีอายุที่เยอะและมีรอยย่นให้เห็น บนใบหน้า แต่กลับยังมีความเปล่งปลั่งและสีหน้าที่แดงระเรื่อ ดู มีความสดใสอย่างมาก

“ใช่แล้ว แต่ผมคงไม่เหมาะสมที่คุณจะเรียกแบบนั้น

“คุณชายเฉินล้อเล่นเกินไปแล้ว ถึงจะไม่ได้กล่าวถึงตำแหน่ง ของคุณในแวดวงธุรกิจ แต่ความสามารถและจุดแข็งของคุณนั้น เป็นที่ประจักษ์อย่างมาก ผมว่าคงไม่มีใครกล้าว่าคุณไม่เหมาะ สมหรอก”

เฉินเฟิงยิ้มเยาะออกมาพร้อมกับพูดต่อ

“แต่คุณก็ยังให้คนไปเชิญผมมาด้วยวิธีที่ว่าหากผมไม่มาที่นี่ ก็ เอาเรื่องการเคลื่อนไหวของผมไปแจ้งให้กับสำนักเทียนซาน ทั้งหมดนี้คงจะเป็นสิ่งที่คุณพูดสินะ ? ”

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเฟิง ชายชราไม่ได้แสดงท่าทีขอโทษอะไร เพียงแต่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่ายเท่านั้น

“ถ้าหากผมไม่บอกแบบนี้ ก็คงจะเป็นเรื่องยากที่จะเชิญคุณ ชายเฉินมาที่นี่ได้ แต่ผมสัญญาได้เลยว่าต่อให้คุณชายเฉินไม่ ยอมรับการเชื้อเชิญนี้ ผมก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะว่าผมนั้นมีความชื่นชมในตัวคุณชายเฉินมาตลอด

เฉินเฟิงถึงกับตะลึง พลางกล่าวถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“ชื่นชมในตัวผม? นี่เป็นมุกใหม่หรือไงกัน? ”

ชายชรายังคงไม่มีการตอบสนองใดๆ เพียงแต่ตอบกลับเขา เท่านั้น

“คุณชายเฉิน ผมว่าเรามาเข้าเรื่องสำคัญกันเลยดีกว่า ผมว่า คุณมาที่นี่คงไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้หรอก”

ชายชราหวังจะหยอกล้อสักหน่อย แต่เหมือนเป็นเพิ่งจะไม่ได้ สนใจอะไร เขาเพียงแค่กำลังจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความไม่สบ อารมณ์สักเท่านั้น

“ในเมื่อคุณมีเรื่องจะพูดก็รีบเข้าเรื่องเถอะ คุยเรื่องสำคัญก่อน เรื่องอื่นยังไม่ต้องไปสนใจ รอให้คุณพูดธุระของคุณเสร็จแล้ว พวกเราค่อยว่ากันอีกที”

ชายชรายิ้มแห้งๆ ให้กับเขาก่อนจะพูดต่อ

“ถ้าหากไม่ใช่เงินสามแสนหยวนที่คุณชายเฉินเสนอให้กับลูก น้องของผม ผมคงจะไม่มีทางรู้ว่าคุณชายเฉินเดินทางมายังทะเล ทรายแห่งนี้ ถึงแม้ว่าเงินสามแสนหยวนสามารถทำให้ผมทำเรื่องอื่นได้มากมาย แต่ว่า ในเมื่อคุณชายเฉินเป็นคนออกมือเอง ผมก็ไม่สามารถที่จะไปถือโทษได้

เขาพูดไปพร้อมรอยยิ้ม เฉินเพิ่งที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มตาม

“ผมได้บอกกับไอ้ผมแดงไปแล้วให้เขามาแจ้งเรื่องกับคุณ ใน เมื่อทําเรื่องไม่สําเร็จ อย่างนั้นก็แสดงว่าเงินที่ให้ไปมันคงน้อย เกินไป แต่เรื่องนี้คงจะโทษผมไม่ได้หรอกนะ เพราะผมเองก็ไม่ คิดว่าเงินสามแสนหยวนนั่นจะสามารถซื้อพวกเขาได้ แต่ถ้าหาก อยากได้มากกว่านั้นผมคงจะไม่ได้พกเงินมาเยอะขนาดนั้น เรื่อง นี้เขาไม่ได้บอกกับคุณงั้นหรอ”

ชายชราที่ถูกเฉินเฟิงพูดด้วยถ้อยคำแบบนั้นทำให้สีหน้าของ เขาหมองลงทันที แต่เพียงครู่เดียวเขาก็กลับมาปั้นสีหน้าได้อีก ครั้ง เพียงทว่าน้ำเสียงที่พูดออกมาไม่ได้มีความเป็นมิตรดังเมื่อ สักครู่นี้แล้ว

“ผมบอกไปแล้ว พวกเราไม่ได้มีเงินจำนวนมากมายเท่ากับคุณ ชายเฉินหรอก สําหรับคุณชายเฉินเงินสามแสนหยวนนั่นเป็น เพียงแค่เศษเงินเท่านั้น แต่สำหรับพวกเราแล้วเงินนั่นนับเป็น หยาดเลือดหยาดเหงื่อของพวกเราเลยทั้งนั้น

“อย่าพูดอย่างนั้นเลย เงินนั่นล้วนแลกมาด้วยความยาก ลําบากทั้งนั้น” เฉินเฟิงรีบแย้งเขาทันที

บางทีการถกเถียงกันต่อไปคงจะไม่ได้เรื่องอะไรขึ้นมา ชาย ชราจึงพยายามไม่ใส่ใจเรื่องนี้ ก่อนที่เขาจะพูดต่อไป

“ผมไม่ได้จะมาถกเถียงเรื่องนี้กับคุณชายเฉินหรอก พวกเรากลับมาเข้าเรื่องสําคัญกันดีกว่า ตอนที่ผมรู้ว่าคุณชายเฉินเดิน ทางมาที่นี่ และได้รู้ถึงความสามารถอันเก่งกาจของคุณชายเงิน ผมก็นึกได้ถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมาซึ่งบางทีคุณชายเงินอาจจะมี ความสนใจ

เฉินเฟิงได้แต่ส่งเสียงออกมาด้วยความงุนงง

“หม? ”

ชายชราส่งสัญญาณให้กับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ น่าเอาของ วางลงตรงหน้าโต๊ะซาของเฉินเฟิง

หญิงสาวเปิดผ้าที่คลุมออกอย่างช้าๆ ซึ่งด้านในนั้นมีกล่องใบ หนึ่งที่ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่ด้านนอกของมันถูกปักด้วยด้าย ทองรูปดอกโบตั๋นอันสวยงามและหรูหรา

“เปิดออก”

เมื่อได้ยินคำสั่งของชายชรา หญิงสาวจึงหยิบกุญแจเล็กๆ ออกมาแล้วเสียบลงไปในรูกุญแจของกล่องใบนั้น เธอค่อยๆ ขยับจนที่ปลดล็อกเปิดออกก่อนจะเปิดกล่องออกมา

เฉินเฟิงซะโงกหัวเข้าไปดูด้วยความสงสัย แต่ด้านในนั้นกลับ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ นอกจากมีกล่องทองคำบริสุทธิ์อันสวยงามที่ อยู่ด้านในเท่านั้น

ซึ่งไม่ใช่แค่เฉินเฟิงที่สงสัย แม้แต่ชิงจือเองยังหันไปจ้องมอง ของที่อยู่ในนั้นด้วย

เมื่อเห็นว่าทั้งสองต่างเกิดความสงสัย ชายชราจึงให้หญิงสาวน่าเอาทองคํา ทําให้เป็นกล่องขนาดเล็กนั้นออกมาวางไว้ตรง หน้าของเงินเฟิง

“มีอะไรอยู่ในนั้น? ” เฉินเฟิงถาม

ชายชราตอบกลับ “ก็แค่ของชิ้นเล็กๆ เท่านั้น แต่ก่อนที่จะเปิด ออกมาดูนั้นผมอยากจะถามอะไรสักหน่อย

“คุณอยากจะถามอะไรอีก? พูดเยอะขนาดนี้ ผมอาจจะหมด ความอดทนได้”

“มันก็ไม่ใช่เรื่องสําคัญอะไร แต่ถ้าผมไม่ถาม ผมคงจะพูดอีก ต่อไปไม่ได้ ดังนั้นผมจึงจำต้องถามซะก่อน

“เอาล่ะ ก็ได้ แค่คุณถามก็จบเรื่องแล้ว ผมล่ะไม่อยากจะมาส

นทนาอะไรมากมายกับคนแบบคุณจริงๆ

เฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พึงพอใจ แต่ชายชรากลับไม่ได้ โกรธเคืองอะไร ทั้งยังกล่าวต่อ

“ผมรู้ว่าคุณชายเฉินไม่ได้เป็นเพียงแค่คนโลภ เจ้าเล่ห์ และไร้ มนุษยธรรมอย่างที่มีข่าวลือด้านนอกนั่นเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่ แม้แต่ญาติสนิทและเพื่อนฝูงก็ยังสามารถทรยศได้อีกด้วย”

“เดี๋ยวๆๆ” เฉินเฟิงรีบยกมือขึ้นมาขัดไม่ให้ชายชรากล่าวต่อ ก่อนที่จะถามด้วยความแปลกใจ

“ข่าวลืออะไร ทำไมผมถึงไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองจะเป็นคนโลภ เจ้าเล่ห์ ทั้งยังไร้มนุษยธรรมอีก ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือแบบนี้ ออกมากัน ? ”
ชายชราได้แต่ยิ้มจางๆ

“เอาเป็นว่าไม่ใช่ผมที่เป็นคนพูดแล้วกัน รู้กันแค่ว่าข่าวลือ เริ่มต้นมาจากตระกูลเฉิน ไปยังยันเจียง จนถึงเมืองชางโจว คนที่ ได้ยินข่าวลือเรื่องนี้ล้วนต่างก็คิดแบบนี้กันทั้งนั้น แต่สำหรับตัว ผมนั้นพอจะวิเคราะห์ตามความจริงบ้าง เพราะหากมีคนนิสัย แบบนั้นจริง เขาคงไม่มีทางที่จะมาได้ไกลถึงขนาดนี้ได้หรอก”

ถึงแม้ชายชราจะยืนอยู่ข้างเดียวกับเฉินเฟิงแต่นั่นไม่ได้ทำให้ เฉินเพิ่งรู้ตื้นตันใจในความคิดของเขาเลยสักนิด

เพียงแต่เขายังมีความสงสัยอยู่ว่าทำไมตัวเองถึงได้มีข่าวลือ ฉาวโฉ่และชื่อเสียงที่เลวร้ายแบบนี้

ส่วนซิงฉือที่อยู่ข้างก็มองเขาพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยออกมา

เฉินเฟิงที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ

“ช่างเถอะ พวกเขาอยากจะพูดอะไรก็ให้พวกเขาพูดไป ถ้า หากไปจัดการกับพวกเขา คราวหลังก็คงจะยิ่งปล่อยข่าวลือว่า เกลียดกว่านี้อีก”

ชายชรายังคงยิ้ม รอให้เฉินเฟิงสงบลง เขาถึงค่อยพูดต่อ

“ที่ผมพูดไปเยอะขนาดนั้น ที่จริงแค่อยากจะถามว่าคุณชาย เฉินยินยอมที่จะออกเงินก้อนหนึ่งหรือเปล่าก็เท่านั้น ถ้าหากว่า มีเงินก้อนนี้แล้ว พวกเราถึงจะสามารถเริ่มคุยเรื่องต่อไปได้ ถ้า หากไม่อย่างนั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีก

เฉินเฟิงหันไปมองชายชราด้วยความสงสัยก่อนจะถาม
เท่าไหร่?”

“ก็ไม่ได้มาก แค่สองพันล้าน” ชายชราชูมือสองนิ้วขึ้นอย่าง ช้าๆ พร้อมกับแสดงตัวเล็กที่บ่งบอกจํานวน

ถึงตัวเลขศูนย์ที่ตามหลังจากมีจำนวนมาก จนสามารถซื้อ หมู่บ้านแห่งหนึ่งได้อย่างสบายๆ แต่เงินเพิ่งกลับยังคงแสดง สีหน้าปกติ

“สองพันล้าน นี่ไม่ใช่ตัวเลขจํานวนน้อยๆ เลย ถ้าหากอยากจะ ให้ผมมอบเงินจํานวนสองพันล้าน ให้คุณอย่างง่ายดาย ผมควร จะต้องรู้ให้แน่ชัดก่อนว่าคุณจะใช้มันทำอะไรกันแน่ ? ”

ชายชราหัวเราะออกมาเบาๆ

“ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณชายเฉินไม่มีทางปฏิเสธเพียงเพราะเงิน จํานวนสองพันล้านแน่นอน แสดงว่าคุณพอจะมีความสนใจอยู่ บ้าง อย่างนั้นผมก็มีโอกาสที่จะทำให้คุณชายเฉินยอมออกเงิน สองพันล้านนี้”

เฉินเฟิงถามด้วยความสนใจ

“ผมเริ่มสงสัยแล้วสิว่าคุณจะทำยังไงถึงจะทำให้ผมยอมควัก เงินสองพันล้านนี้ออกมาให้คุณอย่างว่าง่าย

ชายชราชี้ไปยังกล่องทองบริสุทธิ์ที่อยู่ตรงหน้า

“คำตอบอยู่ในนี้แล้ว”

เมื่อพูดจบ เขาก็ให้หญิงสาวที่อยู่ด้านข้างเริ่มเปิดกล่องออก
กลองใบนี้ถูกออกแบบทำมาจากทองคำแท้ซึ่งมีความหรูหรา ยิ่งกว่ากล่องไม้ใบเมื่อสักครู่นี้อย่างมาก ถึงแม้ว่าจะมีขนาดเล็ก กว่ามากก็ตามแต่งานแกะสลักบนกล่องนั้นกลับมีความวิจิตร บรรจง แต่กลับมีความเบาะบางดุจใบไม้อันแน่นิ่ง ที่ไม่ได้มีความ แตกต่างกับใบไม้ของจริงเลย ซึ่งจากความคุ้นชินของเฉินเฟิงที่ เคยได้พบเห็นวัตถุโบราณและของวิจิตรศิลป์ที่มีชื่อเสียง เขาก็รู้ ได้ทันทีเลยว่านี่ไม่ใช่ของธรรมมาทั่วไปแน่นอน