บทที่801 ตระกูลเซียสำแดงเดช

แต่หลินหวั่นซิวหายวับไปแล้ว เฉินเฟิงยิ้ม แล้วก็หันหลังจาก

ไป

“คุณเคยได้ยินไหม”

“ได้ยินอะไร”

ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนคุยกันที่ร้านสะดวกซื้อ

“คุณไม่รู้เหรอ ว่าผู้บริหารสาวสวยสกุลเซียแอบมีอะไรกับผู้ ช่วยตัวเอง แล้วโดนคนแอบถ่ายคลิปไว้

“จริงเปล่า สาวสวยขนาดนั้นแอบมีชู้ เธอมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ฉันจะหลอกคุณทําไมเล่า น้องสามีฉันยังมีรูปเลย สาวสวย คนนั้นสวยมากเลย มองก็รู้ว่าเป็นผู้บริหารสาวสวยคนนั้น มีสามี แล้วไงเล่า สามีเธออาจจะให้ความสุขเธอไม่ได้ก็ได้

หญิงสาววัยสามสิบพูดอย่างไม่หลีกเลี่ยงอะไร

“เหมือนฉันจะจําได้ว่าสามีเธอเป็นคนส่งอาหาร ก็ไม่แปลก หรอก ผู้ชายตกถังข้าวสาร ตำแหน่งอะไรก็ไม่มี ช้าเร็วก็ต้องโดน ภรรยาสวมเขา!

ทั้งคู่ยิ่งคุยยิ่งสมจริง ราวกับเรื่องนี้เคยเกิดขึ้น เซี่ยเมิ่งเหยาเองก็ไม่รู้ว่าข่าวลือนี้เล็ดลอดออกมาจากไหน แต่จู่ๆกลับแพร่สะพัดไปทั่ว

ตอนที่รู้ข่าวเป็นอันดับแรก เธอก็ได้ประกาศแล้ว

พยายามหลบหลีกข่าวลือ ถึงขนาดฟ้องหมิ่นประมาท

แต่ว่าการหลบเลี่ยงแบบนี้ พวกผู้หวังดีมักจะไม่ไปอ่านเนื้อหา จริงจังนักหรอก พวกเขาอยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเชื่อ ส่วนเรื่องผู้บริหารสาวสวยมีชู้ พอดีเป็นเรื่องที่พวกเขาอยากดู

“ประธานเซีย ปล่อยให้เรื่องเงียบไปเองเถอะ เดิมทีก็เป็นแค่ ข่าวลือ ผ่านไปสักพักก็เงียบเอง ข่าวลือยิ่งแก้ยิ่งเปื้อน

เซียเพิ่งเหยานั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เธอเองก็กลุ้มใจ

หลังจากที่เธอกับเฉินเพิ่งออกจากบ้านตระกูลเซีย ก็ไม่เคย หยุดเลยสักครั้ง แล้วตอนนี้ศัตรูยังจะมาปล่อยข่าวอีก

“ประกาศได้ประกาศออกไปแล้ว ค่อยดูเวลาแล้วกัน พวกนั้น คงจะพูดต่อ ฉันรู้จักพวกเขาดี ถ้าไม่ได้อะไรดีๆ แม้แต่ขาก็ยัง เกียจยก และยิ่งไม่ไปทำอะไรพรรรคนั้นหรอก”

เฉินเฟิงมาถึงชางโจวตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ข่าวลือแพร่ไปตอน เก้าโมงเช้า หลังจากเซี่ยเมิ่งเหยาเปิดตัวเพียงชั่วโมงเดียว เขา จึงรีบร้อนไปพบเซี่ยเมิ่งเหยา

พอสองคนเจอหน้ากัน เฉินเฟิงจึงถาม “เมิ่งเหยา คุณไม่เป็นอะไรนะ! ”

เซี่ยเมิ่งเหยาดูอ่อนเพลียมาก แต่พอเห็นว่าเฉินเฟิงมา เธอก็รีบเก็บอารมณ์ ให้ตัวเองดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป

“คุณมาได้ไง”

“พอกลับมา อยู่เยี่ยนจึงคืนนึง ก็มา

เซี่ยเพิ่งเหยารู้ว่าเขาไปทำอะไรที่เยี่ยนจิง ในใจปวดร้าว แต่ยัง

ยิ้มให้

“กลับมาก็ดีแล้ว”

เฉินเฟิงร้อนใจเรื่องของหล่อน จึงถามอีก

“ข่าวลือข้างนอก คุณเตรียมไปถึงไหน

“จะทำอย่างไรได้อีก ฉันไปอุดปากคนพวกนั้นไม่ได้สักหน่อย พวกเขาจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ฉันไม่ได้ละอายอะไร

“พวกเขาเหรอ คุณรู้เหรอว่าใครหาเรื่องคุณเฉินเฟิงถาม

“ก็จะใครอีก ก็คนที่บ้านน่ะสิ ตั้งแต่ฉันออกจากตระกูลเซีย พวกเขาก็ยิ่งดูถูกเรา เดิมทีพวกเขาคิดว่าเราออกจากตระกูลเซีย ไม่นานก็กลับไป แต่คิดไม่ถึงว่าเรากลับไปได้ดีกว่าที่พวกเขาคิด บางคนทนดูไม่ได้”

ตอนแรกเรื่องแยกบ้านเฉินเฟิงเป็นคนเสนอออกมา ค่า ก่อสร้างห้าร้อยล้าน เขายึดเป็นเงื่อนไข ให้พวกเขายอมให้เซีย

เพิ่งเหยาแยกบ้าน

แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ขอบคุณ ยังทำเรื่องแบบนี้อีก
“พาฉันกลับบ้าน”

เฉินเฟิงโกรธมาก ผลที่ตามมาดูร้ายแรงกว่าเดิม

เขาออกคำสั่งที่ไม่มีใครเถียงได้ แต่เซี่ยเมิ่งเหยายังคงส่าย

หน้า

“พวกเขาไม่ยอมรับหรอก พวกเขาต้องเป็นคนก่อเรื่องแน่ พวก เราไม่มีหลักฐาน ไปก็ไม่มีประโยชน์

“ไปกับผมก็พอ”

เขายังคงยืนกรานพูดหนึ่งไม่เป็นสอง จะพาเซียเพิ่งเหยาไป จู่ๆเซี่ยเพิ่งเหยาก็รู้สึกอุ่นใจ ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้รับมานาน โดนเขากระชากไปมา เธอมองไปที่เฉินเฟิง

ปล่อยให้เขาจูงตัวเองไป

เมื่อมาถึงบ้านตระกูลเซีย พ่อบ้านเฉินเฟิงได้ พอเห็น เฉินเฟิงพาเซี่ยเมิ่งเหยาเดินเข้ามา ก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

“พวกเขาไปไหนกันหมด” เฉินเฟิงถาม

“อยู่ที่ห้องโถงหมดครับ พ่อบ้านไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ทั้งคู่จึงเดินโทงๆเข้าไปที่ห้องโถง เห็นเซี่ยห้าวเดินออกมา

พอดี

“แก……เฉินเฟิง……

เขาพูดไม่เป็นประสา
เฉินเฟิงยังพูดไม่ทันจบ ก็บังคับถาม

“เรื่องข่าวลือแกทำเหรอ

เขาตะลึงก่อน แล้วค่อยตั้งตัวได้

“แกอย่ามามั่ว ฉันไม่รู้ข่าวลือไร

“ฉันยังไม่ได้บอกข่าวลือเลย แกจะรีบปฏิเสธทำไม”

น้ำเสียงเฉินเฟิงเย็นเยียบ จ้องมองทะลุเข้าไปในแววตาเซีย

ห้าว

“ฉัน………ฉันก็ได้ยินมาบ้าง ไม่ได้หรือไง! ”

เขาดูร้อนตัว พูดจบก็เดินกลับไปห้องโถง ไม่รู้ว่าเขาออกมา อยากทําอะไร

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเขา เตรียมจะเข้าไป

เซี่ยเมิ่งเหยาดึงเขา

“จะเข้าไปไม่ค่อยดีมั้ง

พอลูบมือปลอบใจเซี่ยเมิ่งเหยา เฉินเฟิงกล่าว

“ไม่เป็นไร ผมจัดการเอง”

ประตูห้องโถงถูกเปิดออก ด้านในคนตระกูลเซียนั่งรอเตรียม พร้อมเฉินเฟิงเข้าไป คิดว่าเซี่ยห้าวเป็นคนบอกเมื่อครู่
“แกมาทําไม”

มีคนถามอย่างไม่เป็นมิตร

เฉินเฟิงไม่แม้แต่มอง กวาดตาดูคนตระกูลเซียทั้งเด็กทั้งคนแก่ พูดขึ้น

“วันนี้ผมมาเพราะเรื่องๆหนึ่ง อยากให้พวกคุณแก้ไขเรื่องที่ทำ กับเมิ่งเหยา ผมไม่อยากจัดการเอง ตระกูลเซีย ก็เป็นแค่ตระกูล หนึ่ง ถ้าไม่มีเพิ่งเหยาตระกูลเซียแทบไม่มีค่าอะไรเลย

คำพูดของเขาแต่ละคำ ทุกคนได้ยินชัดเจน

แต่ว่าในห้องโถงของคฤหาสน์ตระกูลเซีย ทุกคนในตระกูล ได้ยินหมด ราวกับถูกคนกดหัวกินแมลงวันตาย ไม่มีใครมีสีหน้า สักคน

แต่เฉินเฟิงยืนตรงนั้น ไม่มีใครกล้าสงสัยอะไร

พวกเขารู้ถึงความเก่งกาจของเฉินเฟิง และก็รู้ว่าเป็นคนโหด เหี้ยม

เฉินเฟิงเห็นเซี่ยห้าวเหมือนอยากพูดอะไร แต่ถูกคนข้างตัว

เอาไว้

ทุกคนเห็นเฉินเฟิง เงียบงันอยู่หลายวินาที เฉินเฟิงจึงพูดขึ้น

“ไม่นาน ผมก็ไม่รบกวนเวลาอาหารทุกคนแล้ว

ตระกูลเซี่ยตั้งแต่เด็กยันแก่ทุกคนอยากไล่ไอ้บ้านออกไปเต็ม ทน ใครบ้างที่กล้าพูดไม่
รอจนทั้งคู่ออกมา

“คุณวางท่าขนาดนั้น ต่อไป ต่อไปจะให้ฉันไปเจอหน้าพ่อแม่ ได้ไง! ”

เซี่ยเมิ่งเหยาใจอ่อน เลยคิดถึงความสัมพันธ์ฉันญาติที่เหลือ

อยู่

“คุณคิดว่าพวกเขายังนับญาติกับคุณเหรอ” เซี่ยเมิ่งเหยาไม่รู้จะตอบอย่างไร ได้แต่นิ่งเงียบ ดูออกว่าหากตัดญาติ เซี่ยเพิ่งเหยากลัวจะไม่เหลือใคร เฉินเฟิงพูดปลอบ

“เมิ่งเหยา คุณไม่เคยโดดเดี่ยว คุณมีผม มีพ่อแม่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ