บทที่ 750 ท้าทายกงปั่นเหย่อ

“กงปนเหย่ คุณไม่ต้องโมโหไป ทายาทของคุณคนที่ได้ชื่อว่า อัจฉริยะด้านการต่อสู้ที่หาตัวจับยากของญี่ปุ่นคนนี้ ตอนนี้นอน อยู่ใต้เท้าผม เขาคือสวะคนหนึ่งแต่ในอนาคตคุณก็จะกลายเป็น สวะในสายตาผมเหมือนกัน!

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจสายตาอาฆาตของกงปูนเหย่ ทว่ากลับ เอ่ยท้าทาย แล้วก็ฝากคุณกลับไปบอกคนของพวกคุณด้วยว่า ครั้งก่อนผมยังฆ่าไม่สะใจ หากพวกคุณยังกล้าที่จะยุ่งกับเพื่อน ของผมอีกผมจะกลับไปเยือนแน่นอน และหากพวกคุณไม่ให้ เกียรติวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศหวาอีกครั้ง พวกคุณจะต้อง ได้ชดใช้อย่างสาสม! อีกทั้งพวกคนที่เคยแพร่งพรายเบาะแสของ ศิษย์พี่ผมออกไป บอกพวกเขาให้รอผมก่อน ผมจะไปตัดหัวพวก มันถึงที่แน่!”

“ไอ้เด็กเปรต แกรนหาที่ตาย!”

กงปนเหย่อคํารามอย่างโมโห เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปจึง ลอยตัวขึ้นและถีบตัวขึ้นเวทีไปหาเฉินเฟิง

“อย่างนั้นหรือ?”

เฉินเฟิงเอ่ยจบก็หวัดขาเตะออกไป ทำให้ร่างของจั่วจูลอยละ ลิ่วก่อนจะตกสู่พื้นอย่างรวดเร็วแล้วหมดสติไป โดยที่กงปั่นเหย ยังลงไม่ถึงพื้น
“ฉันจะดูเฉินเฟิงฆ่าไอ้ผีญี่ปุ่นนั่นด้วยตาตัวเอง!

ประโยคนี้ยังลอยอยู่ในหู ตอนนี้เฉินเฟิงทำได้แล้ว สำหรับ

เพื่อนเฉินเฟิงทุ่มเทอย่างเต็มที่ ไม่มีทางทำให้เพื่อนผิดหวังและ ยิ่งไม่มีทางทำให้เพื่อนไม่สบายใจ ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง เหล่าผู้ชมจับจ้องไปยังจั่ว ตอน

นี้หัวนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น ดูไม่ออกว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

กงปนเหย่อลอยลงสู่พื้น โดยพื้นบริเวณนั้นกลายเป็นหลุม ขนาดใหญ่ เศษหินกระเด็นไปทั่ว เดิมทีความสามารถของเขาไม่ ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ทว่าตอนนี้อารมณ์ระเบิดเพราะต้องการฆ่า เฉินเฟิงให้เร็วที่สุดจึงไม่ได้ควบคุมพลังให้ดี

กงปั่นเหย่อนคุณทำอะไร? คุณจะละเมิดกฎการแข่งขันอย่าง นั้นหรือ?”

ขณะนั้นเองซีติงรองประธานองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกก็ ปรากฏตัวบนเวที ก่อนจะเคลื่อนตัวมาบดบังสายตาของกงปูนเห ย่อ จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

กงปั่นเหย่อไม่ตอบทว่าสูดหายใจเข้าเชือกหนึ่งเพื่อสงบ อารมณ์และกำจัดรังสีความอาฆาต

ก่อนหน้านี้หงเทียนป้าผู้เป็นอาจารย์ของหงไม่กล้าละเมิดกฎ การแข่งขัน แน่นอนว่าตอนนี้กงปั่นเหย่อก็ไม่กล้าเช่นกัน อีกทั้ง ยังอยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้จึงไม่อาจฆ่าเงินเฟิงได้
ในเสี้ยววินาทีที่กงปั่นเหย่อขยับตัว ผู้อาวุโสของประเทศหวา อย่างอู่จื่อโจว ปรมาจารย์ฟางเจิ้ง จีอู๋ฉางและซางโป๊ก็มาถึง สนามแข่งขัน โดยเร็วที่สุด และมายืนบังเพื่อปกป้องเฉินเฟิง

ส่วนจียุ่นและเทียนอิงก็ไม่รอช้า ตามหลังมาติดๆอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ขาข้างหนึ่งของเทียนอิงเพิ่งใส่เฝือกไปทว่าด้วยความเป็น ห่วงเฉินเฟิงเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากคิดแต่ว่าต้องมาถึงโดยเร็ว ที่สุด

“ท่านติง ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้จะละเมิดกฎการ แข่งขัน!!

กงปูนเหย่เอ่ยปากอธิบาย หากไม่ถึงที่สุดจริงๆเขาก็ไม่อยาก มีเรื่องกับซีติง ถึงแม้เขาจะมีฉายาว่าเทพแห่งสงครามของ ประเทศญี่ปุ่น ทว่าหากมีเรื่องกับซีติงล้วนไม่เกิดผลดีกับทั้งตัว เขาเองและจอมยุทธ์ของประเทศญี่ปุ่น

กงปูนเหย่ออธิบายจบก็ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายอีก ทว่าย่อตัวลง เพื่อสำรวจบาดแผลของจั่วก่อนจะโล่งอกไป ถึงแม้ตอนนี้สภาพ ของจั่วจะอเนกอนาจจนดูเหมือนตายไปแล้ว ทว่าความจริงแล้ว ไม่มีบาดแผลที่เป็นอันตรายถึงชีวิต หากรักษาทันก็ไม่มีปัญหา อะไรแล้ว และไม่ได้ส่งผลถึงวิทยายุทธ์ของเขาด้วย

“ขอตัวก่อน!”

อาจเป็นเพราะบาดแผลของจั่วไม่ได้สาหัสมาก กงปั่นเหย จึงคลายความโมโหลง ก่อนจะยกมือคารวะตึง

“อืม เชิญ!”
ซีติงพยักหน้า ถือเป็นการตอบรับกงปูนเหย่อ

จากนั้นกงปุ่นเหย่ ก็อุ้มจั่วขึ้นอย่างไม่ลังเลแล้วเดินไปยังช่อง ทางสำหรับผู้เข้าแข่งขัน ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือว่าอะไรที่ตรงหน้าของ เขาคือตำแหน่งที่พวกเฉินเฟิงอยู่พอดี

ซีติงเองก็เห็นทว่าไม่ได้พูดอะไร ข้อหนึ่งเพราะกงปั่นเหย รับปากแล้วว่าจะไม่ทำอะไรเฉินเฟิง เช่นนั้นอีกฝ่ายคงไม่ผิดคำ พูดของตัวเอง

ข้อสอง ถึงแม้กงปั่นเหยื่อจะลงมือทว่าอย่าลืมว่ามีผู้อาวุโส อย่างอู่จื่อโจว ปรมาจารย์ฟางเจิ้ง ซางโป๊และจฉางอยู่ข้างกาย เฉินเฟิง ในตอนนี้ หากกงปั่นเหยอกล้าลงมือจริงจะฆ่าเฉินได้ไหม นั่นอีกเรื่อง ทว่าคนกลุ่มนี้ต้องร่วมมือกันเพื่อฆ่าอีกฝ่ายแน่นอน

ในสถานการณ์เช่นนี้หากกงในเหย่อลงมือ ถึงอู่จื่อ โจวและ พวกจะฆ่าเขา ทางประเทศญี่ปุ่นคงไม่อาจว่าอะไรได้ เพราะเขา เป็นฝ่ายทําผิดก่อน

เป็นดังที่ติงคาดการณ์ไว้ กงปั่นเหย่อู่ไม่ได้ลงมือ ทว่าเมื่ออีก ฝ่ายเดินถึงข้างตัวเฉินเฟิงก็ชะงักฝีเท้าก่อนเอ่ยเสียงโหดเหี้ยม “ไอ้เด็กเปรต แกรอตายได้เลย!

เมื่อเผชิญหน้ากับการข่มขู่ของกงปั่นเหย่ เฉินเฟิงไม่มีท่าที เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย เขายังคงแค่นยิ้มพลางเอ่ย “ประโยคนี้ ผมได้ยินมาสองครั้งแล้ว ครั้งแรกคือบทที่ผมไปล้างบางที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นมีจอมยุทธ์มากมายเตรียมล้อมจับผม แล้วสุดท้ายเป็นยัง ไงล่ะ? วันนี้ทายาทของคุณก็ถูกผมจัดการจนตกอยู่ในสภาพนี้!
ได้ยินคําพูดเย้ยหยันจากเฉินเฟิง ฉับพลันกงปั่นเหย่อถลึงตา แววตามีความอาฆาตแค้นปรากฏอีกครั้ง ทว่าไม่ได้พูดอะไรอีก

“สมกับที่เป็นเฉินเฟิง เฉินเฟิงแห่งประเทศหวา!”

ขณะที่กงปั่นเหย ถูกยั่วโมโหจนแทบกระอัก เหล่าผู้ชมก็ ระเบิดอีกครั้ง ตอนนี้แต่ละคนล้วนยืดคอตะโกน พวกเขามีท่าที ครึกครื้นเป็นอย่างมาก พวกเขาเคารพเฉินเฟิง ขณะเดียวกันก็ ดีใจกับเฉินเฟิง

เสียงเชียร์ของเหล่าผู้ชมดังกึกก้องจนทำให้กงปูนเหย่อหน้า เงื่อน ตอนนี้แทบจะอยากบินหนีไปจากตรงนี้ ทว่าขณะที่เขากำลัง จะจากไป จั่วที่อยู่ในอ้อมแขนก็ขยับตัวเสียก่อน

เสียงของเหล่าผู้ชมสามารถปลุกจั่วให้ตื่นจากการสลบไสล

จั่วเงยหน้ามองฟ้า แสงอาทิตย์แยงตาพอสมควร และเขาก็ เห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของเฉินเฟิง รอยยิ้มนั่นราวกับเป็นมีด แหลมคมคอยทิ่มแทงเลือดเนื้อของเขา

“หี ขยะอย่างแกคือความอัปยศของวงการศิลปะการต่อสู้ ประเทศหวา น่าขายหน้าสิ้นดี!!

“แกยังมีหน้าอยู่ต่อไปได้ยังไง? ถ้าฉันเป็นแก ฉันคงปลิดชีวิต ตัวเองคาสนามแล้ว!”

“โอ้โห วันนี้สวะอย่างแกมาได้ยังไง หรือแกอยากปลิดชีวิตตัว เองต่อหน้าฉันสินะ?
“ไอ้สารเลว รอฉันฆ่าเฉินเฟิงก่อน ฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับแก ทีหลัง!”

ค่าพูดทั้งหมดนี้คือคำพูดของจิ๋วที่เอ่ยเยาะเย้ยเทียนถึงในวัน ที่เทียนอิงมาถึงสนามแข่งขัน ตอนนี้คำพูดเหล่านั้นเป็นดั่งคำ สาปที่วนเวียนอยู่ในใจจั่ว เพียงแต่ว่าคำสาปนี้เป็นคำสาป ปีศาจที่ทำให้เขาแทบจะอยากมดหนีหายไปจากตรงนี้

“เห้ไอ้ญี่ปุ่นยังจำคำพูดเมื่อวานของฉันได้ไหม? หากเฉินเฟิง ไม่สามารถจัดการแกให้อยู่ในสภาพอย่างสุนัขได้ เช่นนั้นฉันจะ ปลิดชีพตัวเองต่อหน้าทุกคน!

ขณะนั้นเอง ฉับพลันเทียนอิงก็เอ่ยปากขึ้น “ฉันต้องขอบคุณ เฉินเฟิงที่ไว้ชีวิตสุนัขอย่างแกไว้ให้ฉัน สักวันฉันจะต้องตัดหัวแก ให้ได้เพื่อลบล้างความอัปยศของฉัน!

หลังจากจั่วจูได้ยินคำพูดของเทียนอิงก็โมโหมาก และยิ่งกว่า ความโมโหคือความอัปยศอดสู ศักดิ์ศรีเสี้ยวสุดท้ายก็ไม่เหลือ แล้ว ตอนนี้เขาอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมากและกำลังจะเอ่ยปากขึ้น ทว่าคนเป็นอาจารย์อย่างกงปั่นเหยไม่ปล่อยให้เขาได้มีโอกาส โดยการอุ้มเขาเดินออกจากสนามแข่งขันทันที

กงปูนเหย่อรู้ดีว่าเรื่องดำเนินมาจนถึงตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มี ประโยชน์แล้ว กลับกันเป็นการเพิ่มความอัปยศให้มากกว่าเดิม ดังนั้นรีบออกจากสถานที่แห่งนี้คือทางเลือกที่ดีที่สุด