บทที่ 680 ใครกันแน่ที่เป็นคนไร้ประโยชน์

สำหรับนักมีดก็เหมือนกัน มีดคือชีวิตที่สอง

เวลานี้เขากับเฉินเฟิงเพิ่งต่อสู้กัน ถูกเตะจนมืดมังกรหล่นจาก มือ

สำหรับนักมีด ตอนต่อสู้แล้วถูกคู่ต่อสู้ทำให้อาวุธหลุดจากมือ เป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก อีกทั้งในเวลาสำคัญแบบนี้ นักมีดที่ ไม่มีอาวุธ ความสามารถก็ลดลงอย่างมาก อันตรายถึงชีวิต

การต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายของทั้งสองคน เริ่มได้ไม่นาน เงินเฟิงก็เตะจนมืดในมือของเหอหล่น กลายเป็นคนที่อยู่เหนือ กว่า

ภาพนี้อู่จื่อโจว ฟางเจิ้งและส่วนหนานเทียนที่ดูการต่อสู้อยู่

รอบๆ

ในใจตกตะลึง

ต้องรู้ก่อนว่าแดนของเหอสูงกว่าเฉินเฟิง อีกทั้งยังมีมีดมังกร ทำให้ได้เปรียบในการต่อสู้ ทุกคนคิดว่าเงินเฟิงไม่มีวันเทียบเท่า เหอได้ อย่างมากก็จะเสียเปรียบไม่มากเท่านั้น ทว่าคิดไม่ถึง เวลานี้เฉินเฟิงกลับทำให้อาวุธในมือเหอหล่นลง จะไม่ให้พวก เขาตกใจได้ยังไง

ทุกคนกลายเป็นแบบนี้แล้ว เธอยิ่งไม่ต้องพูดอะไรมากมาย เวลานี้รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน ไม่เป็นความจริงอย่างมาก

แต่ว่าความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านมาจากข้อมูล คอยเตือนเขาอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อครู่เกิดขึ้นตรงหน้า

ถ้าหากเมื่อกี้เหอไม่ทันได้ใช้กำลังภายในปกป้องข้อมือเอา

ไว้ เวลานี้คงไม่ใช่แค่ได้รับบาดเจ็บ เขาอาจจะถึงขั้นเสียมือไป เลยก็ได้ ข้อมือของเธอได้รับบาดเจ็บ เฉินเฟิงจะยอมพลาดโอกาสดีๆ แบบนี้ไปได้ยังไง ปรับเล็กน้อย พุ่งไปหาเธออีกครั้ง หมัดก

แน่น กำลังภายในพลุ่งพล่าน แสดงหักแม่น้ำออกมา

เสียงลมของหมัดดังระงม ความเร็วสูง

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป เวลานี้เขาถูกลมปราณของเฉินเฟิง ล็อคเอาไว้ สิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือหมัดนี้ของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ เขารู้สึกว่าไม่สามารถหลบได้

ช่วงเวลาอันตราย กำลังภายในของเหอรวบรวมไว้ที่แขน เหมือนกัน ฝ่ามือกลายเป็นมีด มือมีดฟันออกไป มือมีดวาดผ่าน อากาศ อากาศโดยรอบถูกวาดจนมีช่องว่าง มือมืดนี้ไม่แตกต่าง จากมีดล้ำค่าของจริงเท่าไหร่ อย่าว่าแต่คน แม้แต่สัตว์ร้าย ก็ไม่ สามารถมีชีวิตรอดภายใต้มือมีดได้

เวลานี้เขาเตรียมที่จะพุ่งชนกับหักแม่น้ำของเฉินเฟิง

“ตึ้ง! ”

เสียงดังขึ้น ทั้งสองชนกระแทกกัน พลังภายในพุ่งฆ่ากัน ร่วม กันทำลายล้าง เหตุเพราะพลังภายในแข็งแกร่งจนเกินไป อากาศ โดยรอบถูกทำให้ปั่นป่วน เกิดเสียงดังขึ้น
พื้นดินโคลนรอบๆที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของทั้งสอง แตกเป็นวงกลม ทันที จากนั้นหล่นลงไป

“ปิ๊ง! ปัง! ปิ้ง! ”

ร่างของเธอต้านเอาไว้ไม่ไหวจึงถอยหลังออกไป ทุกครั้งที่ ถอยหลังหนึ่งก้าว พื้นดินถูกเหยียบจนเป็นหลุมลึก เห็นได้อย่าง ชัดเจนว่าพลังของมีดน่ากลัวแค่ไหน

เวลานี้มือของพวกเขามีแผลฉีกขาด ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลมปราณ ในร่างกายแปรปรวนไปหมด อวัยวะภายในถูกแรงสั่นสะเทือนจนเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่าบาด เจ็บ

มองไปที่เฉิงเฟิน เวลานี้ยังคงยืนนิ่ง ยืนอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหว มีท่าทางคล้ายกับอู่จื่อ โจว

ภาพนี้ทำให้ทุกคนตกใจอีกครั้ง ถ้าจะบอกว่าตอนแรกเฉินเฟิ งอาศัยประสบการณ์มากมายด้านการต่อสู้ สู้กับฉู่เหอจนเขา รับมือไม่ถูก ถ้าอย่างนั้นเมื่อเขากับเหอสู้กันอย่างพุ่งเข้าชน

ผลสุดท้าย เหอถอยหลังสามก้าว ทว่าเฉินเพิ่งกลับยืนอยู่ที่ เดิมไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นแบบนี้ ทุกคนจะไม่ตกตะลึงได้ยังไง

เพราะคนที่ได้รับการถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้โบราณอย่าง เหอ การฆ่าคนข้ามระดับ ถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่
ทว่าในทางกลับกันคนที่อยากฆ่าผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดมา นานอย่างพวกเขา โดยเฉพาะการฆ่าข้ามแดนขนาดใหญ่ เป็น เรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้

อย่าว่าแต่ฆ่าพวกเขา การหนีจากน้ำมือของพวกเขายังเป็น เรื่องที่ทําได้ยาก

เฉินเฟิงไม่ใช่ผู้สืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณ แต่กลับบีบต้อน ให้ผู้แข็งแกร่งอย่างเหอถอยหลังติดต่อกัน ยืนนิ่งเป็นคนที่เหนือ กว่า ภาพนี้ยากที่จะเชื่อ

เวลานี้ทุกคนต่างก็คิดแบบนี้ จึงอย่าได้พูดถึงเหอที่เป็นคู่ ต่อสู้ของเฉินเฟิงแล้ว

เดิมทีเขาคิดว่า อาศัยความสามารถของเขาก็สามารถจัดการ เฉินเฟิงได้ ทว่าคิดไม่ถึงแม้ว่าเขาจะมีมีดมังกรในมือก็ยากที่จะ ทำให้เฉินเฟิงได้รับบาดเจ็บ เวลานี้มีดมังกรหลุดจากมือ เขาเสีย เปรียบทุกด้าน

“ความสามารถแค่นี้ ยังกล้าที่จะพูดจาเหิมเกริมอีก ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงนิ่งค้าง เสียงของเฉินเฟิงก็ดังขึ้น

ยังไม่ทันพูดจบ เฉินเฟิงลงมืออีกครั้ง ร่างของเขาปรากฏขึ้น ข้างๆ เหออย่างรวดเร็ว

ชกไปที่คู่ต่อสู้อีกหนึ่งครั้ง

เหอกำลังตกตะลึงอยู่แล้ว เลือดในร่างกายไม่คงที่ อวัยวะใน ร่างกายได้รับบาดเจ็บ ตอนที่เสียงของเฉินเฟิงดังขึ้นเมื่อกี้ เขาอยู่ในภวังค์ความมึนงง

เฉินเฟิง ในเวลาเหมือนดุร้ายลงจากภูเขา น่าเกรงขาม เป็นอย่างเหออย่างท้าชน หลีกเลี่ยงหมัดของเขา หันตัวหนี

ร่างของเฉิน

เสียงหมัดร้องดังระงม สะท้านเหมือนกระแสให้แม้แต่น้อย เหออยู่ภายใต้การไล่ตาม ถอยหลัง ไม่หยุด แลน่าอนาถ

“หื้ม?”

ภาพนี้ ทำให้จื่อโจว เจิ้งที่มองการต่อสู้อยู่รอบพากัน ตกใจจนค้าง

พวกเคยว่าการต่อสู้ในครั้งต้องฝ่ายหนึ่งแต่อยู่พวกเขาไม่เหอ แต่เป็นเฉินเฟิง ทว่า กลับตรงกันข้าม

เริ่มการต่อสู้ด้วยการโจมตีรุนแรง จากนั้นทำให้อาวุธของต่อสู้หล่นตามด้วยโอกาสเขาในการคืน การ

เจ้าคนเพียงแต่ความสามารถแข็งแกร่ง แต่มี ไหวพริบแหลม สิ่งสำคัญกว่าคือประสบการณ์การต่อสู้ของเขา ควบคุมการแม่นยำา

“ถูกต้อง ทุกครั้งที่เขาล้วนเป้าหมาย ทางให้กับเกมส์ การต่อสู้ ไม่พูดจริงเฉินเพิ่งเป็นสูงส่งใน

จื่อโจวลอบพยักหน้า เฉินแสดงฝีมือได้ไม่ธรรมดาคัดเลือก

ชาง โป๊ ฟางเจิ้งไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจชื่นชมกับคำพูดของ วนหนานเทียน

แม้บอกว่าความทำให้พวก

เวลานี้จียุ่น ศีลสามเทียนอิงต่างพูดไม่ออก

แม้ศีลสามที่ไม่สนใจศิลปะการต่อสู้ เวลาอดได้ที่จะ กล่าวชมน้องชายคนของฉัน ผ่านอะไรมากันแน่ถึงได้ประสบการณ์การ

คนตรงกันข้ามเขาอย่างชัดเจนคือหวังอีเตา เวลานี้ เขาเหิมเกริมและดูถูกคนอื่นแล้ว ทั้งสีหน้ายังเคร่งเครียด ขมวดเป็นปม

เพื่อจะพัฒนาการต่อสู้ของเธอขึ้น เองมักหาวิธี ฝึกซ้อมให้เหอ เพิ่มประสบการณ์ ทว่าคิดถึงเมื่อกับเฉินเฟิงแล้ว ยังขาดตกบกพร่องไม่น้อย

“แม้ว่าฉู่เหอจะต่อสู้กับศัตรูอยู่บ่อยครั้ง แต่ฉันกลัวเขาจะได้รับ บาดเจ็บและถึงแก่ความตาย คู่ต่อสู้จึงอ่อนแอกว่าเขาเล็กน้อย ในสถานการณ์แบบนี้ ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าตนเองไม่มีวันที่จะเป็น อันตรายถึงชีวิต จึงไม่มีความรู้สึกเหมือนเรือจะจม! “หวังเตา เป็นระดับปรมาจารย์ ทำการวิเคราะห์โดยสังเขป จึงรู้ว่าปัญหา อยู่ไหน

“ผวะ! ”

เสียงดังขึ้น ฉู่เหอร้องโหยหวนที่ถูกเฉินเฟิงชกตรงหน้าอก ร่าง ของเขาปลิวไปไกล

“หึ คนไร้ประโยชน์ “