บทที่ 679 มีดล้ำค่าหล่น

มองดูการกระทำของลูกศิษย์ฉู่เหอ และปฏิกิริยาของทุกคน ภายในใจของหวังอีเตาหัวเราะ สายตาจ้องมองไปที่เยี่หนาน เทียน ความแค้นเรื่องแขนที่หักไปในตอนนั้น วันนี้เขาจะทวงมัน กลับมาจากเฉินเฟิง

“เสี่ยวเฟิง! ”

เหอแข็งแกร่งมาก อีกทั้งรังสีสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวของ เขา ร่วมกับสายตาของหวังอีเตาเมื่อครู่ เย่หนานเทียนทนไม่ไหว อีกต่อไปแล้ว เขารีบตะโกนร้องเรียกชื่อของเฉินเฟิง เขาอยาก หยุดการต่อสู้ในครั้งนี้

เขาเองก็รู้ดีว่าการพูดออกไปตอนนี้ ต้องเสียหน้าอย่างแน่นอน แต่เมื่อเทียบกับชีวิตของเฉินเฟิงแล้ว ทุกอย่างไม่มีอะไรสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเฉินเฟิงเป็นหัวจิ้งชั้นต้น

ทว่าเหอบรรลุถึงหัวจิ้งชั้นกลางแล้ว เขาเป็นหัวจิ้งชั้นกลาง ที่แท้จริง ไม่ใช่แค่ครึ่งหนึ่ง บวกกับมีดมังกรในมือ เฉินเฟิงมี โอกาสชนะน้อยมาก

อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มต่อสู้อย่างเป็นทางการ เป็นโอกาส หยุดที่ดีที่สุด

“ว้าว เป็นอะไรไป ตอนนี้กลัวแล้วหรอเย่หนานเทียน?” แทบจะเวลาเดียวกันกับที่เยี่หนานเทียนตะโกนชื่อของเฉินเฟิงหวังอีเตาพูดเสียงเย็นยะเยือก “เย่หนานเทียน ต่อหน้าทุกคน นายอยากจะผิดสัญญาหรอ? อย่าลืมสิ นี่เป็นการต่อสู้ของพวก เขาสองคน ทั้งนายและฉันห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยว ”

ดวงตาของหวังอีเตามองไปรอบๆ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ แล้วพูดต่อ “แต่ว่าเห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ฉัน สามารถให้โอกาสนายหนึ่งครั้ง ไม่ฆ่าเงินเฟิง แต่ว่าพวกนาย ศิษย์ และศิษย์น้องทั้งสองคน ต้องคุกเข่าหมอบกราบ จากนั้น ขอโทษ การแข่งขันเอาเป็นเอาตายครั้งนี้ถือว่าจบลง ว่ายังไง?”

“แก….”

หูของเยี่หนานเทียนแดง ภายในใจของเขาโมโหเป็นอย่าง มาก หวังเอาคนนี้เลวร้ายเกินไปแล้ว ถ้าเฉินเฟิงทำแบบนั้น จริงๆ เช่นนั้นวันข้างหน้าเวลาหวนคิดถึงเหอ หวังอีเตาอาจารย์ และศิษย์ ต้องใจไม่นิ่งสงบอย่างแน่นอน ชีวิตบนเส้นทางศิลปะ การต่อสู้ก็หยุดลง สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือการต่อสู้เอาเป็น เอาตายในครั้งนี้ดึงดูดสายตาผู้คนมากมาย เมื่อเฉินเฟิงคุกเข่า ขอโทษ ถ้าอย่างนั้นเขาที่อยู่ในวงการจอมยุทธ์ของประเทศหวา ไม่สามารถที่จะยืนหยัดขึ้นมาได้อีก ไม่เพียงแค่นี้ เขาจะถูกคนอื่น ทอดทิ้ง กลัวตาย ยอมคุกเข่าให้ศัตรูเพื่อเอาชีวิตรอด

ทั้งหมดนี้เย่หนานเทียนรับไม่ไหว

“ศิษย์พี่วางใจเถอะ!

ความคิดของหวังอีเตา เฉินเฟิงจะไม่รู้ได้ยังไง ตอนนั้นที่เขา รับคำเดิมพันนี้ก็ไม่คิดที่จะถอยหนี ถึงแม้ว่าสุดท้ายเขาต้องตายก็ตายอย่างไม่รู้สึกผิด อีกทั้ง เฉินเฟิงเป็นคนธรรมดาหรือ?

มองดูแววตาที่ยังคงยึดมั่นและมั่นใจของเฉินเฟิง เย่หนาน เทียนลังเลไปพักหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรอีก เขารู้จักศิษย์น้องของตน เป็นอย่างดี

อีกทั้งเฉินเฟิงก็ไม่มีวันสู้กับการต่อสู้ที่ไม่มั่นใจ ในเมื่อเขาพูด แบบนี้แล้ว แสดงว่าภายในใจต้องมีความมั่นใจ เมื่อคิดได้แบบ ความไม่สบายใจและกระวนกระวายใจของเยี่หนานเทียน ค่อยๆสงบนิ่งลง

ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นอู่จื่อโจว ฟางเจิ้ง จีอู๋ฉางซาง โป๊หรือว่า ก่อนหนานเทียน ไม่มีใครมองไปในทิศทางที่ดีกับการต่อสู้ใน ครั้งนี้

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงจะแสดงออกมาได้ดีเยี่ยม ความ สามารถไม่ธรรมดา อีกทั้งยังได้รับการประเมินที่สูงจากอู่จื่อโจว แต่แม้จะเป็นแบบนี้ พวกเขายังคงไม่เชื่อว่าเฉินเฟิงจะชนะ หรือจะ พูดว่าโอกาสชนะมีต่ำมาก

ย้อนมองไปที่เหอซึ่งเป็นหัวจิ้งชั้นกลางที่แท้จริง ผู้แข็งแกร่ง แบบนี้ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แค่เตะหนึ่งครั้งโดยไม่ใส่ใจ ยังสามารถ ดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างมาก

พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมีความสามารถอะไรซ่อนเอาไว้ การ สามารถประลองวรยุทธ์กับหัวจิ้งชั้นกลาง ภาพนี้ดูเหมือนจะคุ้น เคย เมื่อตอนที่เฉินเฟิงแสดงความสามารถออกมา ทุกคนก็ คาดเดาฉู่เหอแบบนี้
“ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ!

มองดูแววตาของเฉินเฟิง เหออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ความรู้สึก แบบนี้เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผู้ใหญ่ที่มีมีด

ล้ำค่า

“ตอนนั้นศิษย์พี่ของฉันทำให้อาจารย์ของนายต้องแขนหักไป ข้างหนึ่ง วันนี้ฉันจะเอาชีวิตแก

แววตาของเฉินเฟิงเย็นยะเยือก ความโกรธของเขาแผ่ออกมา เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย ของเขา แต่ยังเป็นการเรียกคืนศักดิ์ศรีของเยี่หนานเทียน ใน เวลาเดียวกันก็จะได้เป็นที่หนึ่งของการคัดเลือกศิลปะการต่อสู้ จากจุดนี้ก้าวผ่านไปยังการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก มีแค่ แบบนี้เท่านั้นถึงจะสามารถรวบรวมข้อมูลศัตรูของเย่หนานเทียน ดังนั้นการต่อสู้ในครั้งนี้ ไม่ว่าจะพูดจากมุมไหน ต้องชนะเท่านั้น ห้ามแพ้

“ฮ่าๆ ไม่รู้ที่ตายแล้วรนหาที่ตาย

เหอหัวเราะในลำคอ ที่ฉันร่ำเรียนศิลปะการต่อสู้ ก็เพื่อแก้ แค้นให้กับอาจารย์ ทว่าคิดไม่ถึงเย่หนานเทียนจะถูกคนทำร้าย จนพิการ กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เมื่อเป็นแบบนี้ความแค้นของ เขาต้องให้นายมารับเอาไว้ นายอย่าโทษฉัน ถ้าจะโทษก็โทษที่ นายไม่ควรเป็นศิษย์น้องของเยี่หนานเทียน! ”

“ไปตายซะ!
สิ้นเสียงของฉู่เหอ เฉินเฟิงร้องตะโกนเสียงดัง ลมปราณของ เขาขึ้นสูง ท่าทางของเขาขึงขัง พลังภายในรวมกันไว้ตรงใต้ ฝ่าเท้า ทำให้ความเร็วขึ้นสูงมาก หายไปจากที่ที่ยืนอยู่ทันที

ราวกับมังกรบ้าคลั่ง พุ่งไปที่เรือ

เฉินเฟิงในตอนนี้ต้องการฆ่าไม่น้อยไปกว่าเหอ ตัวของเขา ราวกับเป็นกระบี่แหลมคม ที่ไม่สามารถต้านเอาไว้ได้

เฉินเฟิงปรากฏตัวออกมา ยกกำปั้นขึ้นพุ่งไปทางเหอ

กำลังภายในผสานเข้ากับแขนทั้งสองข้าง ทำให้หมัดของเขา รุนแรงมาก ง้างขึ้นทั้งซ้ายและขวา หมัดทั้งสองข้างละลายกลาย เป็นเงา พุ่งไปยังเหอ

ฝีเท้าเร็วดุจมังกร

เฉินเฟิงไม่ได้ใช้ศิลปะการต่อสู้ที่คิดค้นขึ้นมาเอง แต่ใช้วิชา หมัดศิลปะการต่อสู้อื่น โจมตีเหอ เขาเข้าไปใกล้อู่เหอ หมัดของ เขาราวกับพลังของฟ้าร้อง ส่งเสียงดังสนั่น

“รนหาที่ตาย! ”

ม่านตาของเหอหดเล็ก เฉินเฟิงโจมตีเร็วมาก เหอไม่ทันได้ มีปฏิกิริยาตอบกลับ รีบถอยหลัง

เฉินเฟิงเห็นแบบนี้จึงรีบไล่โจมตีเขา ขาซ้ายเตะไปอย่างแรง พื้นดินโคลนแตกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นฝ่ามือกลายเป็นกรงเล็บ ข่วนไปที่หน้าของเหอ
มองดูเหมือนเป็นเพิ่งจะบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก โจมตีติดต่อกัน ทว่าภายในใจของเขากลับนิ่งสงบ กระบวนท่าแรกไม่ได้ทำเป็น อย่างเร่งรีบ มือซ้ายของเฉินเฟิงโจม มือขวาปกป้องเอาไว้ กล่าว ได้ว่าสามารถโจมตีได้ และถอยเพื่อปกป้องได้ ขอเพียงแค่ตอนที่ อยู่เหนือกว่าต้องรีบโจมตี ถ้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ต้องรีบถอย เพื่อปกป้อง วางแผนได้อย่างรัดกุม

“ถอยออกไป!

เหอโมโห เมื่อตอนที่เขาลงมือก็ถูกเฉินเฟิงรั้งเอาไว้ เวลานี้ ถูกเขาพัวพันเอาไว้ไม่สามารถใช้ความสามารถทั้งหมดออกมา ได้ ตะโกนเสียงดังแล้วเตะออกไป เตรียมที่จะทิ้งระยะห่าง ระหว่างสองคน

เหอแข็งแกร่งกว่าเฉินเฟิงเล็กน้อย เขาจึงเตรียมที่จะสู้อย่าง เต็มไปที่กับเฉินเฟิง ทว่าคิดไม่ถึงเฉินเฟิงจะไม่ทำตามกลอุบาย อีกทั้งยังขยับเข้ามาใกล้เธอ ทำให้เขาไม่สามารถดึงมือออกมา ได้

ฉู่เหอเตะออกไปหลายครั้งติดต่อกัน ทว่าเฉินเฟิงกลับหลบ จากนั้นมือและขาจึงเตรียมที่จะจัดการเฉินเฟิง

ในเวลานี้เอง อยู่ๆเฉินเฟิงก็เปลี่ยนกระบวนท่า โจมตีด้านล่าง ท้องของฉู่เหอ

เปลี่ยนจากหมัดเป็นเท้า เฉินเฟิงเปลี่ยนแปลงเร็วมาก ทำให้ ในระยะเวลาสั้นๆ ฉู่เหอไม่สามารถโต้ตอบได้

“ปั๋ง” เสียงดังขึ้น เฉินเฟิงเตะข้อมือของเหอ เหตุเพราะรู้ตัวช้าเกินไป รวมถึงระยะห่างที่สั้นมาก เหอหลบไม่ทัน จึงทำได้ เพียงใช้พลังภายในผสานไปที่แขน ปกป้องตนเองให้ปลอดภัย มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

แม้จะเป็นแบบนี้ ข้อมือของเขาส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด นิ้ว มือฉีกขาด เลือดไหลออกมา สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เพราะความ เจ็บปวดที่มือ เขาจึงคลายมือ มีดล้ำค่าในมือจึงหล่นลงมา

สำหรับทหาร ปืนคือชีวิตที่สอง