บทที่ 662 ลาก่อนเป็นอิงได้

“นักกินอะไร? แบบฉันเขาเรียกว่ารู้จักใช้ชีวิต” เสี้ยเมิ่งเหยามอง ตามองบน ใส่เฉินเฟิง

เฉินเฟิงเถียงไม่ขึ้น จากนั้นก็มองเห็นชายหลายคนสวมชุดแบ รนด์เนมเดินเข้ามาในร้านอาหาร หนึ่งในคนเดินนำหน้าคนนั้นดู แล้วก็ค่อนข้างคุ้นตา

เฉินอิงไฉ ลูกพี่ลูกน้องของเขา

เฉินเฟิงหรี่ตาลงอย่างอดทนไม่ไหว เมื่อไม่นาน ลูกพี่ลูกน้อง คนนี้เพิ่งโทรศัพท์หาเขา ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนี้หลอก ใช้แอนนี่ เพื่อลงทุนในเขตฝางซานยันเจียง สุดท้ายกลับถูกแอน นี่ล่วงรู้แผนการของเขา จึงได้ไล่เขาออกทันที

คิดไม่ถึงว่า วันนี้ที่ทะเลสาบตะวันตก ก็ยังจะได้เจอลูกพี่ลูก น้องคนนี้

ในขณะที่เฉินเฟิงมองเห็นเป็นอิงใจ เฉินอิงไฉก็เห็นเฉินเฟิงกับ เสี้ยเมิ่งเหยา

ความจริงแล้ว ไม่ว่าใครที่เดินเข้ามาในร้าน ต่างก็ต้องหันมา มองโต๊ะที่ทั้งสองคนนั่งอย่างไม่ได้นัดหมาย

ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเสียเพิ่งเหยา งดงามมีเสน่ห์มาก เธอไม่ เพียงมีรูปร่างที่มีเสน่ห์กับใบหน้าที่งดงาม ท่าทีก็สง่าดูดีกว่าทุก คน ร่างกายดูเหมือนมีเวทมนตร์ที่มองไม่เห็น ไม่ว่าจะเดินไปถึงที่ไหนล้วนต่างก็ดึงดูดสายตาของผู้คนให้หันมามอง

อืม?

แว๊บแรกที่มองเห็นเสี้ยเพิ่งเหยา สายตาเฉินอิงในแวววาว ดวงตาที่เป็นประกาย เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความ ปรารถนาที่ไม่อาจคาดเดาได้

จากนั้น เมื่อหลังจากที่เขาเห็นเฉินเฟิงที่นั่งอยู่ด้านข้างเสียเพิ่ง เหยา ความปรารถนาในดวงตากลายเป็นความสยดสยองทันที

ไม่ผิด คือความสยดสยอง

เพราะเมื่อวานบนเรือทะเลสาบตะวันตก เขามองเห็นภาพที่

เฉินเฟิงฆ่าจึงเถิง

ไม่ต้องคิดก็รู้ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาเจอเฉินเฟิงอย่าง

ไม่ได้ตั้งใจ จะทำให้มีความสยองแบบไหน?

เฉินอิงไฉเป็นเหมือนดั่งหุ่น ยืนอยู่ตรงนั้น อย่างไม่ขยับ

เฉินอิงไฉ่หยุดฝีเท้า เพื่อนหลายคนด้านหลังก็หยุดตาม ทำให้ ประตูหน้าร้านถูกปิดกั้น

“คุณชายเฉิน ทำไมหรือ?” ด้านหลังเฉินอิงไฉ ไอ้หนุ่มสวมชุด อาร์มานี่คนหนึ่งถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้คำตอบ

เฉินอิงไฉเหมือนไม่ได้ยินคำถามของชายหนุ่ม ยืนนิ่งมองดู เฉินเฟิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความรู้สึกนั้นเหมือน กลัวว่าเฉินเฟิง จะมาคิดบัญชีกับเขา ในตอนนี้
และในขณะที่เฉินอิงใจมองอยู่อย่างหวาดกลัว เฉินเฟิงก็ไม่ได้ แสดงท่าทีอะไร กลับหลบสายตา ทําเป็นเหมือนเห็นเฉินอิงไฉ เป็นอากาศ

เขาไม่จําเป็นต้องไปสนใจคนอย่างเป็นอิงใจ หากไม่มีตระกูล เฉิน เฉินอิงใจก็เป็นได้เพียงแค่แอ่งโคลนที่ไม่สามารถรองรับ กําแพงได้

อีก

เมื่อเห็นเฉินเฟิงหลบสายตาไปแล้ว เฉินอิงไฉกลืนน้ำลาย ลงคอ หัวใจที่โล่งลงอย่างช้าๆ เหมือนคนที่เพิ่งถูกลากขึ้นมาจาก น้ำ เหงื่อไหลดั่งฝน เสื้อด้านหลังเปียกชุ่มไปหมด

“เปลี่ยน…เปลี่ยนไปกินที่อื่น” เฉินอิงได้รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่ง รอดมาจากประตูความตาย พูดขึ้นอย่างหวัดกลัว แล้วก็หันตัว เดินออกไป

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ต่อให้เขามีความกล้าหาญมากกว่า นี้ เขาก็ไม่กล้าที่จะอยู่ทานข้าวที่นี่ต่อแล้ว

ทางด้านหลังเฉินอิงไฉ เสี่ยหลายคนได้ยินคำพูดของเฉินอิงไฉ รู้สึกแปลกใจ ต่างก็มองดูเฉินเฟิงแว็บหนึ่ง

เวลาต่อมา พวกเขาก็เป็นเหมือนเป็นอิงไฉ ในก่อนหน้านี้ ตก ตะลึงอยู่ไม่น้อย จากนั้นก็เหมือนกับทหารที่สู้รบพ่ายแพ้วิ่งหนี ออกไปจากร้านอาหาร

“หลายคนเมื่อกี้ดูเหมือนจะกลัวคุณมาก พวกเขาเคยมีเรื่องกับคุณหรือ?” เสี้ยเมิ่งเหยามองเห็นทุกอย่าง รอหลังจากที่พวกเ นอิงไฉไปกันหมดแล้ว จึงถามเฉินเฟิงขึ้นอย่างสงสัย

“อืม” เฉินเฟิงได้ยินแล้ว ก็แค่พยักหัว ไม่ได้พูดอธิบายอะไร มาก

เพราะเฉินอิงไฉเป็นพี่ชายของเฉินอิง โร หากเขาอธิบาย ก็จะ ต้องพูดถึงเฉินอิงโร สำหรับเลี้ยเพิ่งเหยา เฉินอิงโรเป็นเหมือนฝัน ร้าย เขาไม่อยากให้เสียเพิ่งเหยาคิดถึงฝันร้ายนี้อีก

เห็นเฉินเฟิงไม่อยากพูดอะไรมาก เสี้ยเพิ่งเหยาก็ไม่ถามต่อ เปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นว่า “เมื่อเช้าที่ท่านประมุขกวนเรียกคุณมาหา มีเรื่องอะไรหรือ?”

“ใช่” เฉินเฟิงพยักหัวอีกครั้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “” เขาอยากให้ ผมเป็นตัวแทนของหวาเซีย เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ ระดับโลก

“การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก? อันตรายไหม?” เมื่อ ได้ยินแล้ว ใบหน้าเดิมของเสี้ยเพิ่งเหยาที่เรียบเฉย เต็มไปด้วย ความกังวล

“ไม่ได้อันตรายอะไรมาก? งั้นก็แสดงว่า มีความอันตรายอยู่?” ความเป็นกังวลบนใบหน้าเสียเพิ่งเหยายิ่งเพิ่มมากขึ้น “คุณ ตัดสินใจเข้าร่วมแข่งขันแล้วหรือ?”

“อืม ผมต้องเข้าร่วม” เฉินเฟิงพยักหัว “ก่อนหน้านี้ท่านประมุข ส่วนช่วยเหลือผมไว้มาก สิ่งที่เขาขอร้อง ผมปฏิเสธไม่ได้ นอกจากนี้แล้ว ผมยังมีอีกจุดประสงค์หนึ่ง นั่นก็คือจัดการกับคนพวกที่เคย รุมทําร้ายศิษย์พี่จนพิการในตอนนั้น ผมจะแก้แค้นให้ กับศิษย์พีของผม”

“คนพวกที่ทำร้ายศิษย์พี่ของคุณ น่าจะเก่งมากใช่ไหม?” เสี้ย เพิ่งเหยาพูดขึ้นด้วยเสียงเบา ตั้งแต่กลายเป็นนักศิลปะการต่อสู้ เธอก็พอเข้าใจเรื่องในวงการศิลปะการต่อสู้อยู่บ้าง เธอรู้ว่า คนที่ สามารถเป็นถึงศิษย์พี่ของเฉินเฟิง จะต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด ในโลก และคนที่สามารถทำร้ายผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ก็ไม่มี ทางด้อยกว่ากันแน่ เฉินเฟิงไปแก้แค้นคนพวกนั้น จะไม่เป็น อันตรายเลยได้อย่างไร?

“อันตรายมาก” เฉินเฟิงไม่ปฏิเสธ “แต่ครั้งนี้ ผมไม่ได้ไปเพื่อ แก้แค้นพวกเขา ผมไปหากำไรจากลูกศิษย์พวกเขา ลูกศิษย์ของ พวกเขา จะลงแข่งขันการต่อสู้ในครั้งนี้

“ฉันรู้” เสี้ยเพิ่งเหยาพยักหัว พร้อมพูดว่า “เฉินเฟิง ที่ฉันพูด ไม่ได้แปลว่าจะห้ามคุณ กลับกัน ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันก็จะไม่ ห้ามคุณ แต่ฉันหวังว่า คุณจะสามารถดูแลรักษาชีวิตของตัวเอง ให้ดี เพราะที่บ้านยังมีคนรอคุณอยู่

“อืม ผมจะปกป้องตัวเองให้ดี” มองดูสีหน้าเสียเมิ่งเหยาที่เต็ม ไปด้วยความเป็นห่วง เฉินเฟิงจึงพูดขึ้นอย่างจริงจัง

ภูเขาไท่เหิงเป็นหนึ่งในภูเขายันเจียง เดิมเรียกว่า “ภูเขาไท่ เหิงแห่งแรก” และเรียกว่าภูเขาชิงเหลียงน้อย เนินโค้งเหมือนดั่ง งูเหลือม ล้อมเมืองยันเจียงจากทิศตะวันตก ถูกขนานนามเป็น “มือขวาของหลวง
หลังจากที่ก่อตั้งหวาเซีย ภูเขาซีเป็นเขตที่ตั้งของทหารมา ยาวนาน สํานักงานใหญ่ทางทหารและหน่วยงานพิเศษบางแห่ง ได้ตั้งสำนักงานอยู่ที่ภูเขา

ตอนนี้ เมื่อเวลาผ่านไป หน่วยงานหลายหน่วยงานได้ย้ายออก ไปจากภูเขา แต่ภูเขาก็ยังคงเป็นสถานที่ของทหาร หน่วยงาน พิเศษบางหน่วยงานยังคงตั้งอยู่ที่ภูเขา

อย่างเช่น สำนักงานใหญ่สหพันธ์บูโด ที่ลักลับที่สุดก็ตั้งอยู่ที่ ภูเขา

นอกจากนี้แล้ว ยังมีเจ้าหน้าที่ของฝ่ายทหารบางส่วนก็อาศัย อยู่ที่นี่

ในฐานะลูกศิษย์ของเซียวถั่วจง ตอนที่เย่หนานเทียนยังหนุ่ม

ไม่ได้เข้าร่วมสหพันธ์สงคราม แต่เลือกเข้าร่วมสหพันธ์โด

และตอนที่เขายังหนุ่ม ยังมีสถานะที่มีอำนาจสูงที่สุดในสห พันธ์บูโด

หลังจากที่ถูกผู้แข็งแกร่งอันดับเทพรุมทำร้ายจนพิการ เขาได้ ลาออกจากการเป็นรองประมุขสหพันธ์บูโด แล้วเลือกที่จะครูฝึก อยู่ในสหพันธ์บูโด ทำหน้าที่ในการสอนศิลปะการต่อสู้

เขาในตอนนี้ ได้รับการดูแลในฐานะรองประมุข และบ้านที่สห พันธ์บูโดมอบให้เขาก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม กลายเป็นที่อยู่อาศัย ของเขา

ตึกสองชั้นนี้ ตั้งอยู่ในพื้นที่ของเขตบ้านพักเชิงภูเขา ด้านหน้ามีสาธารเล็กๆไหลผ่าน ล้มรอบด้วยภูเขาลำธาร บรรยากาศ หน้าอยู่ เหมาะแก่การพักอาศัยมาก

ตอนรุ่งเช้า เย่หนานเทียนก็เหมือนดั่งเช่นทุกวัน นั่งอยู่บนรถ เข็นคนเดียว “เดินเล่น” ในอีกรูปแบบหนึ่งข้างริมลำธาร