บทที่ 654 พลิกสถานการณ์อย่างน่าตกใจ

วินาทีต่อมา

มีเสียงสองเสียงดังเกือบจะพร้อมกัน

หมัดของเฉินเฟิงกระแทกเข้าหน้าอกจึงเถิงอย่างจัง พลัง ภายในอันแสนน่ากลัวที่กระแทกเข้าไป ทะลวงปราการลมปราณ ภายในที่ป้องกันของจิ่งเก๋งพังทลาย และยังสะเทือนไปถึงภายใน ของจิ่งเถิง ทำให้กระดูกจึงเถิงแตกกระจายในพริบตา!

“พริด—-”

จึงเถิงลอยกระเด็นออกไปราวกับลูกเบสบอลที่โดนโฮมรัน หน้าอกยุบเป็นแอ่ง เลือดเนื้อดูสับสน กระอักออกมาคำโต จนดู เหมือนฝนหาเลือดลงมา

“เอ๋…”

ฉากที่มาโดยไม่คาดฝันที่ทำให้ทุกคนรวมทั้งจึงหยุนเฟิงและ จิ่งเชอเหมิงตก ใจตะลึงไปตามๆกัน

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง พวกเขาทุกคนเบิกตากว้าง ตะลึง มองจึงเถิงที่กระอักเลือดกลางอากาศและลอยกระเด็นออกไป เหมือนไม่อยากเชื่อว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง!

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า สถานการณ์พลิกกลับเมื่อกี้ที่วิ่ง เถิงดูได้เปรียบและกดดันอยู่ ใกล้จะฆ่าเฉินเฟิงได้แล้ว แต่พริบตาเดียวกลับถูกเฉินเฟิงชกจนได้รับบาดเจ็บหนักและลอย กระเด็นลอยไป!

วินาทีนี้พวกเขาสงสัยว่าเห็นภาพหลอนหรือเปล่า

ภาพหลอนหรอ?

จากนั้นมีเสียงดังเกิดขึ้น ร่างของจึงเถิงกระแทกหล่นพื้นเสียง ดัง เขานอนขดตัวเหมือนกุ้งอยู่ที่พื้น แผลที่หน้าอกมีรอบปริแตก เลือดออกไม่หยุด ที่ปากเองก็กระอักเลือดไม่หยุดด้วย

เพราะเขาในตอนนี้ นอกจากกระดูกจะหนักแล้ว เส้นชีพจรก็ แทบขาดสะบั้นด้วย อวัยวะภายในยิ่งแล้วใหญ่ โดนกระแทกจน ฉีกขาด อย่าว่าแต่ให้ลุกขึ้นมาประลองกับเฉินเฟิงต่อเลย ถ้าไม่ รีบจัดการรักษาบาดแผลให้ทันเวลา เขาจะไม่เหลือชีวิตเลยด้วย

ชา

“นี่มัน..”

“ฉัน…ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? พริบตาเดียวจึงเถิง โดน เฉินเฟิงชกกระเด็นไปแล้ว?

“ไม่แค่ชกกระเด็นเท่านั้นหรอก ภาพจิ่งเถิงสิ เห็นได้ชัด ว่าได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก!” “คิดไม่ถึงจริงๆว่า หลังจากทั้งคู่ ต่อสู้กันอย่างดุเดือดมาหลายกระบวนท่า แค่สองกระบวนท่าก็รู้ ผลแพ้ชนะแล้ว น่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

หลังจากจึงเถิงตกพื้น ทุกคนได้สติกลับมาจากการตกตะลึงพวกอัจฉริยะจากสํานักน้อยใหญ่บนเรือลำที่หนึ่งเริ่มต้นวิพากษ์ วิจารณ์อีกครั้งเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ละคนถอนหายใจไปตามๆ กัน

“การประลองเป็นตายครั้งนี้ มาเหนือความคาดหมาย ทําให้ คนคาดเดาไม่ถึงจริงๆ”

“นั่นสิ ตอนพวกเราคิดว่าพวกเขาแสดงความสามารถจริงที่ แกร่งที่สุดออกมาแล้ว พวกเขากลับยังมีไม้ตายเหลืออยู่อีก แถม ท่าไม้ตายยังน่ากลัวซะไม่มีอีกด้วย”

“ใช่ ฝีมือที่แท้จริงของพวกเขาเหมือนหลุมดำไร้จุดสิ้นสุดเลย ส่วนการประลองครั้งนี้เสมือนเป็นการประลองของสุดยอด อัจฉริยะคนรุ่นใหม่ในรอบหลายสิบปีเลยนะ!”

ในเวลาเดียวกัน เหล่าปรมาจารย์ด้านการต่อสู้บนเรือลำที่

สองต่างกันถอนหายใจไม่หยุด

ในสายตาพวกเขา การปะทะกันครั้งสุดท้ายเมื่อกี้ของเฉินเฟิ งกับนิ่งเถิงเหมือนเล่นรถไฟเหาะเลย ทั้งคู่เอาแต่วิ่งสลับไปมาระ หว่างสวรรค์และนรกไม่หยุด ทำให้พวกเขาตื่นเต้นอย่างน่า ประหลาด

“ไม่คิดเลยจริงๆ เวลาสั้นๆแค่ไม่กี่วัน ฝีมือของเฉินเฟิงกลับ พัฒนาขึ้นมาได้มากขนาดนี้”

ไม่เพียงแค่ปรมาจารย์ธรรมดาเท่านั้น แม้แต่เจ้าสำนักปากวอ ย่างจ้าวอู่เต้ายังอดถอนหายใจออกมาไม่ได้เลย
“วิชาที่เขาใช้ตอนสุดท้ายเมื่อกอะไรน่ะ รู้สึกคุ้นเคยแต่ก็แปลก ประหลาดมาก” จางเทียนซือเจ้าสำนัก ซึ่งมีสีหน้าครุ่นคิด

“ดูไม่ออกว่าวิชาอะไร แต่แน่ใจได้อยู่อย่างคือ แกร่งมากใน การต่อสู้จริง มีอานุภาพร้ายกาจมาก!” ปรมาจารย์คงเหมิงแสดง ความคิดเห็นตัวเองออกมา

กวนหนานเทียนกับอู่จื่อ โจวเองไม่ออกความเห็น พวกเขามี ฐานะข้าราชการอยู่ ไม่สมควรจะวิพากษ์วิจารณ์อะไรในเวลา แบบนี้ พวกเขาเลยหันไปสนใจสองพ่อลูกจึงหยุนเฟิงและจิ่งเซ่อ เหมิง

พวกเขากังวลว่าสองพ่อลูกจึงหยุนเฟิงและจิ่งเซอเหมิงจะเข้า มาแทรกแซง!

และเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น พวกเขาต้องรีบออกมายับยั้ง

เป็นคนแรก!

จากนั้น ไม่ว่าจะเป็นจิ้งเซอเหมิงพ่อของจึงเถิง หรือจึงหยุ นเฟิงที่บรรลุระดับมหาปรมาจารย์ด้านการต่อสู้แล้ว ต่างพากัน งงเป็นไก่ตาแตก

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง พวกเขาเบิกตากว้าง จ้องมองจึงเถิง ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเขม็ง ประหนึ่งรูปปั้นแกะสลักสองรูปและมี สีหน้าเหลือเชื่อ!

ไม่อยากจะเชื่อหรอ?

ใช่!
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่า หลังจากจึงเถิง ใช้ท่าไม้ตาย หยินหยางฆ่าทําร้ายเฉินเฟิงแล้ว ตอนคิดจะใช้ท่าหยินหยางฆ่า มาจบการประลองครั้งนี้กลับโดนเฉินเฟิงพลิกสถานการณ์กลับ มาได้

ตรงกันข้าม ในสายตาพวกเขาแล้ว จึงเถิงควรจะทำร้าย เฉินเฟิง ให้บาดเจ็บสาหัสไปเลย หรือไม่ก็ชกเฉินเฟิงตายคาที่ใน หมัดเดียวถึงจะถูกสิ!

ไม่น่าเชื่อหรอ?

“เยี่ยมเลย!”

“อาจารย์อาเฉินเจ๋งมาก!!

สิ่งที่ตอบกลับสองพ่อลูกจึงหยุนเฟิงและวิ่งเซอเหมิงคือเสียง โห่ร้องอย่างตื่นเต้นดีใจของพวกหมู่เหวินโป๊ เฉินจื่อหลี่เป็นต้น

เดิมทีเพราะเห็นเฉินเฟิงได้รับบาดเจ็บ พวกเขาต่างพากัน กังวลว่าเงินเฟิงจะแพ้ ตอนนี้เห็นเฉินเฟิงชกจึงเถิงลอยกระเด็น ในหมัดเดียว ทำให้จึงเถิงนอนหายใจรวยรินราวกับหมาอยู่ที่พื้น จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง?

ที่ตื่นเต้นน่ะไม่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้น ยังมีซึ่งฉือ เสียเพิ่งเห ยาและหวู่เหวินเชี่ยนด้วยเป็นต้น

วินาทีนี้พวกเธอพร้อมใจถอนหายใจโล่งอก และวางใจลงได้

สักที

เฉินเฟิงชนะแล้ว!
ส่วนพวกผู้อาวุโสของยุทธภพ โดยมีลู เจิ้งเฟิงของหนานทั้ง เงี่ยหวั่นเหาของตะวันตกเฉียงใต้เป็นตัวแทน พอเห็นสภาพน่า อนาถของจึงเถิงเข้า ขณะที่ตกใจกับฝีมืออันน่ากลัวของเฉินเฟิง พวกเขายังสรุปออกมาได้แบบนี้

“เกิด..เกิดอะไรขึ้น?

ในเวลาเดียวกัน จิ่งหงินที่ก่อนนี้โดนเฉินเฟิงโยนตกทะเลสาบ ไปได้ลืมตาขึ้นมาเห็นฉากนี้พอดี เขาผลุดลุกขึ้นนั่งสีหน้าตกใจ ราวเห็นผีตอนกลางวัน จากนั้นขยี้ตาตัวเองใหญ่ เพื่อให้มองเห็น ได้ชัดเจนขึ้น

และนั้น เขามองเห็นได้ชัดเจนแล้ว

เขาเห็นได้ชัดเจนเลยว่า ร่างเต็มไปด้วยเลือดของจิ่งเถิงนอน ขดเป็นกุ้งอยู่ตรงนั้น ร่างทั้งร่างสั่นเทาเหมือนจะเสียชีวิตได้ทุก เมื่อ

นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

สิ่งที่เห็นทําให้จิ่งหงินงงเป็นไก่ตาแตก

ขนาดจิ่งหงินยังเป็นแบบนี้ นับประสาอะไรกับตัวจึงเถิงเอง?

บนกาบเรือ จิ่งเก๋งหยุดกระอักเลือด เขาเงยหน้าขึ้นอย่างยาก ลำบาก เห็นเฉินเฟิงที่ยืนห่างไปไม่ไกลนัก สีหน้าซีดเผือดนั่นโดน ความไม่อยากเชื่อสายตากลบทับจนหมด เหมือนกำลังถามว่า เขา…เขาทําได้ยังไง?

ตึก!
ตึก!

ตึก!

คําตอบของจิ่งเถิงกลับเป็นเสียงฝีเท้าหนักแน่นสามก้าว

เฉินเฟิงสาวเท้ายาวเข้าหาจึงเถิง แต่ละย่างก้าวหนักแน่นเต็ม ไปด้วยพลัง ทุกย่างก้าวเท่ากันราววัดด้วยไม้บรรทัดก็ไม่ปาน หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว….

ท่ามกลางสายตาประชาชี เฉินเฟิงเดินไปหยุดยืนหน้าจึงเถิง

“แค่ก…แก…แกใช้วิชาอะไรตอนสุดท้าย?” จึงเถิงกระอักเลือด ออกมาอีกครั้ง และโพล่งถามออกไป คิ้วขมวดแฝงความไม่ยอม แพ้เหมือนถ้าเขาไม่รู้คำตอบแล้ว ต่อให้ต้องลงไปยมโลกก็ยัง ปล่อยวางไม่ได้

“วิชาฆ่าแกไง!” เฉินเฟิงตอบเสียงเย็น จากนั้นยกเท้าขึ้นคิดจะ จบการประลองครั้งนี้ ส่งจึงเถิงลงไปพบยมบาล

พอเห็นฉากนี้ จึงเถิงสีหน้าเปลี่ยน มีแววหวาดกลัวขึ้นมา ความหวาดกลัวจากจิตใต้สำนึก!

วินาทีนี้

เขาลืมไปแล้วว่า ตอนออกจากฌาน เขามั่นใจในตัวเองและ เย่อหยิ่งแค่ไหน —เห็นเฉินเฟิงเป็นคนตายไปแล้วด้วยซ้ำ

เขาก็ลืมไปแล้วด้วยว่า ตอนเฉินเฟิงไม่ตอบรับคำท้าเขาซะทีเขาเลวทรามชั่วช้าขนาดไหน ถึงกับให้คนสนิทอย่างหยางไป บังคับเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นหญิงรับใช้ เพื่อบีบให้เฉินเฟิงปรากฏตัว

เขายิ่งลืมไปแล้วว่าก่อนเริ่มประลอง เคยประกาศไว้ว่า จะ โยนเฉินเฟิงลงทะเลสาบซีหูไปเลี้ยงปลา

วินาทีนี้ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าความตายอยู่ใกล้ตัวเขามาก ความกลัวตายอย่างรุนแรงทำให้เขาอดไม่อยู่ครามออกมา พยายามจะลุกขึ้น แต่ด้วยบาดแผลที่สาหัส ทำเอาเขากระอัก เลือดไม่หยุด