บทที่ 645 แกเป็นใคร

“ถูกต้อง ถ้าหากว่าเขาจะรับคำท้า ก็มาตั้งนานแล้ว ไม่รอจนถึง ตอนนี้หรอก”

“ดูท่าที่บอกว่าเก็บตัวถือศีลฝึกวรยุทธ์เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น ถึงแม้เขาจะแข็งแกร่ง แต่เผชิญหน้ากับจึงเถิงผู้สืบทอดตระกูลจึง สุดท้ายก็หดหัวเข้าไปในกระดอง

“เฮ้อ…….เดิมทีตอนแรกคิดว่าจะได้ดูการต่อสู้ที่ดุเดือด สุดท้ายกลับมาเสียเที่ยว เฉินเฟิงยอมแพ้ เซ็งจริงๆ! บนเรือลำแรก ศิษย์แต่ละสำนักพากันพูดคุยไปต่างๆนานา

แทบจะทุกคนต่างก็คิดว่าเฉินเฟิงยอมแพ้ไม่กล้าประลองวรยุทธ์

กับจิ่งเถิง

ไม่เพียงแต่พวกเขา บนเรือลำที่สาม ผู้อาวุโสในยุทธภพของ โลกใต้ดินหวาเซีย นักธุรกิจใหญ่และข้าราชการระดับสูงต่างพูด ต่างๆนานา

“พี่ใหญ่เจี่ย ไม่จริงใช่ไหมที่เฉินเฟิงจะไม่มาจริงๆ?” หนาน อ้าวแห่งตระกูลเหอซึ่งเป็นผู้นำครอบครัวเหอหรงอดไม่ได้ที่จะพูด ขึ้นมา เขากับลู เจิ้งเฟิงเหมือนกัน ต่างก็คิดว่าเงี่ยหวั่นเหามาถึง ทะเลสาบตะวันตกล่วงหน้าเป็นเพราะมีข่าวภายใน เพียงแต่ไม่ ได้ถามลู เจิ้งเฟิงส่วนตัวเหมือนกับเจี่ยหวั่นเหา

เวลานี้ ดูท่าแล้วเฉินเฟิงไม่ยอมปรากฏตัว เขาจึงอดใจไม่ไหวแล้ว

ลู เจิ้งเฟิงและเหล่าผู้อาวุโสในยุทธภพได้ยินคำพูดของเนื้อห รง ต่างหันไปมองเจี่ยหวั่นเหาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย รอค ตอบจากเจี่ยหวั่นเหาด้วยความคาดหวัง

ในครั้งนี้พวกเขามาทะเลสาบตะวันตกล่วงหน้า การดูเฉินเฟิง และจึงเถิงสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเป็นแค่เรื่องรอง เรื่องสำคัญ คือผลการประลอง

……เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของทุกคน ทำให้พวกเขาต้อง ให้ความสําคัญ!

“เดิมที ฉันคิดว่าเฉินเฟิงจะต้องรับคำท้าอย่างแน่นอน แต่เรื่อง มาถึงตอนนี้แล้ว ฉันเองก็ไม่แน่ใจ” เผชิญหน้ากับคำถามของเห อหรงและสายตาที่จับจ้องของทุกคน เจี่ยหวั่นเหายังคงเชื่อว่า เฉินเฟิงจะรับคำท้า แต่ไม่กล้าพูดอย่างเต็มปากเต็มคำ เพียงแค่ พูดครุมเครือเท่านั้น

เวลานี้ เหอหรงหันไปมองหมู่เหวินเฉิงยิ่ง

ในฐานะผู้อาวุโสด้านอสังหาริมทรัพย์ที่มีมูลค่ากว่าหนึ่งแสน ล้านบาท ในเมืองจงไห่ ตำแหน่งของหมู่เหวินเฉิงยิงไม่ได้ด้อย กว่าใครที่นี่

อีกทั้ง สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ลูกชายของหมู่เหวินเฉิงยิ่งรู้จัก เฉินเฟิง
“คุณหวู่เหวิน ได้ยินว่าลูกชายของคุณเป็นเพื่อนกับเฉินเฟิง คุณสามารถโทรหาลูกชายของคุณหน่อยได้ไหม ให้เขาถาม เฉินเฟิง วันนี้จะมาหรือไม่มากันแน่?

“ผมคิดว่าผมไม่มีความจำเป็นต้องทำ สิ่งที่ควรมาย่อมต้องมา ถ้าเฉินเฟิงรับคำท้า ไม่ต้องโทรศัพท์ไปเขาก็ปรากฏตัว ถ้า เฉินเฟิงไม่รับคําท้า ผมโทรหาจนแบตหมดก็เปล่าประโยชน์” คำ พูดของหวู่เหวินเฉิงยิง ภายในใจของเขารู้สึกไม่พอใจกับค่าขอ ร้องของเหอหรง

เวลานี้ คนใหญ่คนโตของบูโดหวาเซี่ยมากันหมดแล้ว อีกทั้ง บนเรือลำนี้ของพวกเขายังมีผู้อาวุโสที่สูงศักดิ์กว่าจำนวนไม่น้อย เป็นหน้าที่ของเขาในการโทรหาเงินเฟิงที่ไหน?

“พี่หวู่เหวิน พี่พูดถูก สมองของผมมันร้อน คิดไม่รอบคอบ หวัง ว่าพี่อย่าเก็บไปใส่ใจ” เหอหรงได้ฟัง รู้ถึงปัญหาของตนเอง จึง แอบด่าตนเองอ้อมๆ ในเวลาเดียวกันก็พูดขอโทษหมู่เหวินเฉิงยิ่ง

หวู่เหวินเฉิงยิ่งส่ายหน้า เพื่อสื่อว่าไม่เป็นไร

ชั่วขณะหนึ่ง เรือใหญ่ลำที่สามเงียบลงอีกครั้ง ทว่าเรือใหญ่ ที่สองกลับเสวนากันขึ้นมา

“เฉินเฟิงจะไม่มาจริงๆหรอ?”

“เวลานี้ยังไม่ปรากฏตัวออกมา ฉันว่าไม่มาแล้ว”

“ถ้าหากว่าเขาไม่มา พวกเราทุกคนก็ถูกทิ้งเอาไว้ที่นี่แล้ว เรียก ว่าเป็นเรื่องแปลกกว่าพันปีของบูโดหวาเซีย!!
เหล่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่มาจากที่ต่างๆเริ่มพูดคุยกัน ในเวลาเดียวกันก็มองไปทางส่วนหนานเทียนอย่างมีเลศนัย คาด หวังให้กวนหนานเทียนสามารถให้คําตอบที่ชัดเจนกับพวกเขา

“พวกนายไม่ต้องมองมาที่ฉัน เหมือนอย่างที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ ฉันเองก็เป็นเหมือนพวกนาย ที่มาที่นี่ เป็นเพราะคิดว่าเจ้าเด็ก เฉินเฟิงต้องรับคำท้า สำหรับเรื่องที่วันนี้เจ้าเด็กนั่นจะปรากฏตัว หรือไม่นั้น มีแค่ตัวเขาเท่านั้นที่รู้” ฟังคำพูดต่างๆนานของ ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่อยู่ข้างๆ มองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วย ความคาดหวัง ส่วนหนานเทียนผายมือขึ้น ยิ้มเศร้า

เดิมทีปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายคนรวมถึงปรมาจารย์ เฉียวอู่โตอดใจไม่ไหวอยากจะถามกวนหนานเทียนแล้ว เวลานี้ ได้ยินคำพูดของกวนหนานเทียน ทำให้พวกเขาต่างกลืนคำพูด ลงคอ

ทางด้านจิ่งหยุนเฟิง จิ่งเซอเหมิงสองพ่อลูกที่ยืนอยู่ไม่ไหลพา กันขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมา

สำหรับตระกูลจิ่ง การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยตระกูลเฉิ นกำจัดเฉินเฟิง พวกเขาจะใช้การต่อสู้ในครั้งนี้ประกาศการออก มาของตระกูลจิ่ง ทำให้บูโดหวาเซียสั่นสะเทือน

ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเฉินเฟิงเลือกที่จะถอยหนี ถ้าอย่าง นั้นเป้าหมายของพวกเขาก็ไม่สามารถเป็นจริงได้

“นายเข้าไปในเรือแล้วถามเสี่ยวเถิง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” จิ่งหยุนเฟิงจัดเตรียม เขาไม่เพียงแต่รู้ว่าจึงเถิงและจิ้งหรินทั้งสองคนเตรียมแผนการอะไรไว้ อีกทั้งเขายังอนุญาตเงียบๆไปแล้ว

“ครับ! ”

จึงเซ่อเหมิงรับคำสั่งทันที จากนั้นหมุนตัวหันหลังเดินไป เดิน ผ่านฝูงชน เดินเข้าไปในเรือ

จากแผนการ การประลองวรยุทธ์ระหว่างเฉินเฟิงและจึงเถิงจัด ขึ้นบนเรือใหญ่ลำนี้ เรือลำนี้มีขนาดใหญ่กว่าเรืออีกสองลำ มี ทั้งหมดห้าชั้น มีห้องโถงขนาดใหญ่ และยังมีห้องหรูหราอีกด้วย

จิ่งเซอเหมิงเจอตัวจึงเถิงในห้องหรูหรา พูดออกไปตามตรง “เถิงเอ๋อ นายสั่งให้มู่หยางลงมือรึยัง?”

“ก่อนหน้านี้ผมโทรไปบอกแล้ว” จึงเถิงพยักหน้า “ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” จึงเซ่อเหมิงถาม “พวกเขายังไม่ตอบ

จึงเถิงพูด รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ นี่ผ่านไปสามชั่วโมงแล้ว จิ่งหงินและมู่หยางทั้งสองคนควรจะตอบแล้ว จึงพูดขึ้นอีก : “ผม โทรไปถามพวกเขาตอนนี้อีกครั้ง”

สิ้นเสียง

จิ่งเก๋งหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาจิ้งหริน

ในเวลาเดียวกัน

รถหลายคันเคลื่อนตัวอยู่บนท้องถนนบริเวณจุดชมวิว กำลังจะ ถึงสถานที่ปิดล้อมแล้ว
ภายในรถคันแรก เฉินจื้อหลี่ขับรถ เฉินเฟิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้าง คนขับ จิ่งหงินนั่งขดตัวอยู่ด้านหลัง ข้างๆคือศพของมู่หยาง ใน รถคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

กลิ่นคาวเลือดที่ดมจนฉุนจมูก มองดูศพของหยางที่อยู่ใกล้ รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดบริเวณหัวเข่าที่แล่นขึ้นมา จึงหงินหน้า ซีดขาว ตัวสั่นเทา ภายในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไม่ กล้ามองหน้าเฉินเฟิง

“อืด~”

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์สั่นดังขึ้น

เสียงสั่นที่ดังขึ้นกะทันหัน ทำให้จิ้งหรินตัวสั่นอย่างแรง จาก นั้นรู้สึกได้ถึงโทรศัพท์ในกระเป๋าที่กำลังสั่นอย่างชัดเจน

การค้นพบนี้ ทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที ยื่นมือออกไป หยิบโทรศัพท์ แต่หลังจากที่มองไปทางเฉินเฟิง ก็หยุดการกระทำ ของตนเอง

“เป็นคนตระกูลจิ่งของพวกแกโทรมาหรอ?” เฉินเฟิงเอียงคอ แล้วเอ่ยถาม

จิ่งหงินไม่กล้าตอบ หยิบโทรศัพท์ด้วยความสั่นเทา เห็นว่าคน ที่โทรมาคือจึงเถิง : “ใช่……..องเถิงของฉันเอง”

“เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน” เฉินเฟิงได้ฟัง ครุ่นคิดแล้วพูด

จิ่งหงินไม่พูดอะไร รีบยื่นโทรศัพท์ให้เฉินเฟิงด้วยความสั่นเทา เฉินเฟิงรับสาย
“พีหริน สถานการณ์ของพวกพี่เป็นยังไง? ทำไมถึงไม่โทร กลับ?”

วินาทีถัดมา เสียงของจึงเถิงดังขึ้นที่ลำโพง น้ำเสียงเต็มไป ด้วยความไม่พอใจ

“พวกเขาคนหนึ่งตายแล้ว คนหนึ่งพิการ” เฉินเฟิงพูดด้วยน้ำ เสียงนิ่งสงบ คล้ายกับว่ากำลังพูดเรื่องเล็กน้อย

“เอ่อ……”

ปลายสาย จึงเถิงที่อยู่บนเรือ ได้ยินเสียงที่น่าตกตะลึงของ เฉินเฟิง เขาตกใจก่อน จากนั้นถามขึ้น “แกเป็นใคร?