บทที่ 644 ฆ่ามู่หยาง

จากนั้นขณะที่เขาใช้กำลังจับตัวเสี้ยเพิ่งเหยา กดขี่ให้เสีย เพิ่งเหยาไม่กล้าส่งเสียงร้อง เฉินเฟิงก็ออกมาแล้ว

ในช่วงเวลาสำคัญ เฉินเฟิงได้คิดวรยุทธ์กระบวนท่าที่สองของ ตนเองสําเร็จ ตื่นขึ้นมาจาก ‘ร่วมจิตร จากนั้นอาศัยความ สามารถในการได้ยิน ได้ยินเสียงเหิมเกริมของหยาง” “สวะ อย่างพวกแก ถ้ายังกล้าพูดมาก ฉันไม่ถือสาที่จะสั่งสอนพวก แก!

หลังจากได้ยินประโยคนี้ เขากระโดดข้ามกำแพงในสวนของ วิลล่าออกมา เห็นหยางยืนอยู่ตรงหน้าเสียเพิ่งเหยา ยกเสี้ยเพิ่ง เหยาขึ้นราวกับเธอเป็นลูกเจี๊ยบ

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมเสียเพิ่งเหยาถึงมารวมตัวอยู่ที่นี่ ไม่รู้ ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่หลังจากที่เขาเห็นภาพนี้ เขาก็ โมโหจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้หม?

ได้ยินเสียงอันน่าตกตะลึงของเฉินเฟิง ไม่ว่าจะเป็นเสี้ยเพิ่ง เหยา หรือว่ามู่หยางและจิ่งหงินทั้งสองคนต่างหยุดชะงัก

“พี่เฟิง! ”

“อาจารย์อาเฉิน! ”
“เฉินเฟิง! ”

หลังจากตกตะลึงเป็นเวลาสั้นๆแล้วนั้น ก็มีเสียงร้องขึ้นมาด้วย ความตกใจจากกลุ่มคน รวมถึงเสี้ยเพิ่งเหยาด้วยสีหน้าของทุก คนที่มองเฉินเฟิงราวกับเห็นผี แล้วรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

“นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ในเวลาเดียวกัน มู่หยางและวิ่งหรินทั้งสองคนก็ได้สติกลับมา ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

หรือว่าเฉินเฟิงเก็บตัวถือศีลอยู่ที่นี่มาโดยตลอด

ท่าไมก่อนหน้านี้พวกเขาถึงไม่รู้ข่าวแม้แต่น้อย?

“ปล่อยเธอ! ”

ขณะที่ทั้งสองกำลังครุ่นคิดว่าทำไมเฉินเฟิงถึงมาอยู่ที่นี่เวลานี้ เสียงเย็นยะเยือกของเฉินเฟิงก็ดังขึ้น

หยางปล่อยมือ เสียเมิ่งเหยารีบวิ่งไปหาเฉินเฟิง

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฉินเฟิงกวาดตามองมู่หยางด้วย สายตาเย็นยะเยือก จากนั้นเอ่ยถามพวกหมู่เหวินโป๊

เขาไม่เข้าใจ ทำไมแค่เก็บตัวถือศีลไม่กี่วัน หวู่เหวินโป๊และสี่พี่ น้องตระกูลเฉินทั้งยังมีเสี้ยเพิ่งเหยาถึงมาอยู่ที่นี่ อีกทั้งยังมีคนลง ไม้ลงมือกับเสี้ยเพิ่งเหยาต่อหน้าทุกคน

“พี่เฟิง เรื่องมันเป็นแบบนี้ เมื่อสิบวันก่อน จึงเถิงซึ่งเป็นผู้ สืบทอดตระกูลจิ่งประกาศกร้าวออกมา ส่งหนังสือท้าประลองวรยุทธ์มาให้พี่ บอกว่าวันนี้จะสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งกับพี่ที่ ทะเลสาบตะวันตก…… หวู่เหวินโป๊รู้เรื่องทั้งหมดดีที่สุด ดังนั้น เขาจึงบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้เงินเพิ่งฟังอย่างละเอียด รวมถึงเรื่อง ที่จึงเถิงประกาศท้าประลองเฉินเฟิง และเรื่องที่มู่หยางจะจับตัว เสียเมิ่งเหยาไปเป็นสาวใช้และเรื่องที่คนมีหน้ามีตาเกือบทั้งบูโด หวาเซียรวมตัวกันที่ทะเลสาบตะวันตก เวลานี้กำลังรออยู่ที่ ทะเลสาบตะวันตก

“เฉิน……เฉินเฟิง ถ้าแน่จริงก็ไปสู้กับน้องเถิงของฉันสิ! “สิ้น เสียงของหมู่เหวินโป๊ อยู่ดีๆจึงหรินก็พูดขึ้นมา เขาพยายาม ปกปิดความกลัวภายในใจเอาไว้ จงใจพูดใส่ไฟเฉินเฟิง ให้เขา รีบไปรับคําท้า

เมื่อเป็นแบบนี้ เขาจะได้รอดพ้นจากความซวย ในครั้งนี้ กริบ! กรีบ! กรึบ!

เสียงตอบกลับจิ่งหงินคือเสียงฝีเท้าที่แสนบีบรัดหัวใจ

ภายใต้แสงอาทิตย์ เฉินเฟิงไม่พูดอะไรเลย เขาเดินมาทางมู่ หยางด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก

“นาย…….นายคิดจะทำอะไร?”

เมื่อเห็นเฉินเฟิงเดินมา สัมผัสได้ถึงพลังสังหารเย็นยะเยือกที่ แผ่ออกมาจากตัวเฉินเฟิง สีหน้าของหยางไร้ซึ่งความโอหัง มี เพียงความหวาดกลัว เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจน ถึงความ แข็งแกร่งของเฉินเฟิง
ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต้านทานได้

“วรยุทธ์ของนาย ปฏิบัติต่อคนไม่เหมือนกัน ทำตามอำเภอใจ ยะเยือก

ตนเอง สมควรตาย! “เฉินเฟิงเดินไปพลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็น

สิ่งเสียง เฉินเฟิงเดินมาถึงตรงหน้ามหยาง หยุดฝีเท้า ยกเท้า ขึ้นต่อหน้าทุกคน จากนั้นภายใต้แววตาหวาดกลัวของหยาง เตะเข้าไปที่อกของมู่หยาง

ครึก!

ตอนที่เสียงเปราะดังขึ้น ด้วยพลังภายในที่แข็งแกร่งทำให้ กระดูกซี่โครงด้านซ้ายบริเวณหน้าอกแหลกละเอียด หัวใจของ เขาเองก็แหลกละเอียดทันทีเช่นเดียวกัน !

พี่”มู่หยางอาเจียนเป็นเลือด ตัวของเขาชักกระตุกอย่าง แรงไม่กี่ครั้ง จากนั้นก็แน่นิ่ง แววตาของเขาหลุดลอย ตายไปแล้ว เขา…….ถูกเฉินเฟิงเตะตายในครั้งเดียว!

ตีเขาให้ตายเขาก็คิดไม่ถึง สิ่งที่ต้อนรับเขาจะเป็นการตายวิธี

“เฮือก! ”

เห็นภาพนี้ จึงหงินตกใจจนหยุดหายใจ ลูกกระเดือกเต้นไม่หยุด

เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยความกลัว สมองของเขาว่างเปล่า ไม่สามารถพูดออกมาได้ แม้แต่คำเดียว มีแค่สายตาของเขาเท่านั้นที่มองเฉินเฟิงยกศพ ของมู่หยางขึ้นมา แล้วสาวเท้าก้าวใหญ่เดินมาที่เขา

“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ตระกูลจิ่งของพวกแกคงคิดว่าฉันไม่กล้า รับคำท้า ก็เลยพามันมาจับตัวเมิ่งเหยาไปเป็นสาวใช้ของมัน ตั้งใจบีบให้ฉันรับคำท้า?”

ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของจิ้งหรี เฉินเฟิงเดินมาข้างๆเขา เอ่ยพูดช้าๆ จากนั้นไม่รอให้เขาตอบ คำถาม ก็พูดต่อ : “เป็นไปตามที่นายต้องการ ฉันกำลังจะไป รับคําท้า แต่ก่อนอื่นนั้น ฉันจะต้องทำให้นายรู้ก่อนว่า แตะต้อง เสียเพิ่งเหยาจะต้องเจออะไร

สิ้นเสียง เฉินเฟิงแตะออกไป แตะโดนหัวเข่าทั้งสองข้างของสิ่ง หรินพอดิบพอดี

ครึก!

เสียงดังเปราะ หัวเข่าทั้งสองข้างของจิ้งหรินแหลกละเอียด คุกเข่าต่อหน้าทุกคนทันที

เฉินเฟิงไม่หยุด โค้งตัวลง คว้าตัวจิ้งหรินขึ้นมา

“อ๊าก

จิ่งหงินร้องโหยหวน ตกใจจนสลบแล้วตายไป
เฉินเฟิงเห็นแบบนั้น คว้าตัวจิ้งหริน แล้วยกเขาขึ้นมา

“เหวินโป๊ โทรหาพ่อของนาย บอกให้พ่อของนายบอกคนในที่ ประลองวรยุทธ์ทุกคน หลังจากนี้อีกสามชั่วโมง ฉันจะไปเอา ชีวิตหมาๆของจิ่งเก๋ง! ”

ภาพหยุดนิ่ง

ภายใต้ดวงอาทิตย์ เฉินเฟิงหิ้วศพของสองคนนั้นราวกับนิ้ว หมาแล้วเดินไปที่รถ เต็มไปด้วยจิตสังหาร

“ครับ พี่เฟิง!

ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง หมู่เหวินโป๊ดึงสติกลับมาจากความ ตื่นเต้นทันที ตอบเสียงสั่น จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกด โทรหาหวู่เหวินเฉิงยิ่ง แต่สุดท้ายกลับโทรไม่ติด เขานิ่งซะงักไป ทันที แล้วพูด : “พี่เฟิง จู่ๆเบอร์ของพ่อก็โทรไม่ติด

“อาจารย์อาเฉิน อาจารย์ของฉันก็ไปสถานที่ประลองวรยุทธ์ แล้ว ฉันโทรหาเขา บอกให้เขาเป็นคนแจ้ง” สิ้นเสียงของหวู่เหวิน โป๊ ไม่รอให้เฉินเฟิงพูด เฉินจื้อหลีก็เดินออกมาจากกลุ่มคน หยิบ โทรศัพท์ออกมา เตรียมโทรหาเจ้าสามห่วง

“ช่างเถอะ จื่อเหลี่ ไม่ต้องโทรแล้ว พวกเราไปกันเถอะ” เฉินเฟิงได้ฟัง เอ่ยพูดเสียงเย็นยะเยือก

เขาคิดไม่ถึง จึงเถิงท้าประลองเขาในครั้งนี้ จะเป็นเรื่องใหญ่ ขนาดนี้ สั่นสะเทือนไปเกือบทั้งวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซีย

“อั้ม” ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง เฉินจื่อหลี่เข้าใจความหมายของเฉินเฟิง จึงวางโทรศัพท์ลง

“พวกเราไปกันเถอะ”

เฉินเฟิงกวาดตามองเสียเพิ่งเหยา จากนั้นบอกให้ทุกคนมุ่ง หน้าไปยังสถานที่ประลองวรยุทธ์

“ไปกันเถอะ พี่เป็นพยานดูพี่เพิ่งจัดการจึงเถิงจนกลายเป็น หมาตาย! “หมู่เหวินโป๊ยกแขนขึ้นร้องตะโกนด้วยความดีใจ จากนั้น ทุกคนเดินตามเฉินเฟิง เข้าไปในรถยนต์ มุ่งหน้าไปยัง พื้นที่ปิดล้อม

เวลาหนึ่งทุ่ม จำนวนนักท่องเที่ยวในทะเลสาบตะวันตกพุ่ง ทะยานขึ้นสูง ทุกจุดชมวิว ถ้าเปรียบเปรยว่ามีคนไปมาไม่หยุด ไม่ได้พูดเกินจริงแม้แต่น้อย แต่ไม่รวมถึงทางขึ้นเรือจุดนั้น

ที่นั่นยังคงถูกปิดล้อม พนักงานของหน่วยลาดตระเวนและสห พันธ์บูโดหางโจยังคงเฝ้าประจำตำแหน่ง ป้องกันไม่ให้นักท่อง เที่ยวเข้าไป

เรือใหญ่ทั้งสามยังคงจอดริมทะเลสาบ ทุกคนกำลังรอค ตอบและการปรากฏตัวของเฉินเฟิง แต่มีคนจํานวนมากที่หมด ความอดทนแล้ว

“เวลานี้แล้ว เฉินเฟิงยังไม่ให้คำตอบ และไม่ปรากฏตัวออกมา ดูท่าคงไม่มาแล้ว”