บทที่ 643 ลาศีล

ได้ยินคำพูดที่น่าตกตะลึงของหวู่เหวินโป๊ ทุกคนหันไปมองเสีย เพิ่งเหยาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย เตรียมจะให้เสียเพิ่งเหยา ตัดสินใจ

เสียเพิ่งเหยายกข้อมือขึ้น มองดูเวลา สี่โมงยี่สิบนาที

“ทำแบบนี้กันเถอะ พี่หวัง รบกวนพี่เข้าไปปลุกเฉินเฟิงหน่อย แล้วพวกเราค่อยเข้าไป” เสี้ยเมิ่งเหยาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้ว บอกกับหวังเฉียน

ท่ามกลางทุกคน หวังเฉียนวรยุทธ์สูงที่สุด เธอคิดว่าหวังเฉียน ไปปลุกเฉินเฟิง น่าจะทำให้ส่งผลกระทบต่อเฉินเฟิงน้อยที่สุด

“ได้”

หวังเฉียนพยักหน้า ขณะที่กำลังจะเดินไปที่วิลล่า จู่ๆกลับ ได้ยินเสียงเครื่องรับวิทยุดังขึ้น : “คุณชายโป๊ มีคนพยายามจะ บุกเข้าไปในวิลล่า หนึ่งในนั้นเป็นจอมยุทธ์ พลังของเขาน่ากลัว มาก ลูกศิษย์หลายคนถูกทำลายจนแย่กันหมดแล้ว ไม่สามารถ หยุดเขาไว้ได้!

จ็บ!

ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน สีหน้าของหมู่เหวินโป๊เปลี่ยนไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”

สีหน้าที่เปลี่ยนไปของหมู่เหวินโป๊อยู่ในสายตาของทุกคน เลี้ย เพิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะถาม

“มีคนทำร้ายคนของฉัน พยายามจะบุกเข้ามาให้ได้ เดาว่าคน ที่มาคงไม่ได้มาดี ! ” หวู่เหวินโป๊ขมวดคิ้วเป็นปม หมุนตัวหัน หลัง มองไปที่ทางเดินเข้าไปในวิลล่าด้วยสีหน้าเป็นกังวล

ได้ยินคำพูดตกตะลึงของหมู่เหวินโป๊ เสี้ยเพิ่งเหยาชะงัก จาก นั้นหันไปมองทางเดียวกัน โดยไม่ได้นัดหมาย

นาทีถัดไป

ขณะที่ทุกคนกำลังมองไป จึงหรินและมู่หยางเดินเคียงบ่าเคียง ไหล่กันเข้ามา

พระอาทิตย์ตก ทั้งสองเดินอกผายไหล่ฝั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วย ความดูถูก แม้ว่าจะเห็นคนยืนอยู่นอกวิลล่ากล่าวสิบคน ก็ยังคงมี สีหน้าแบบนี้

“เสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ไหม?”

คล้ายกลับว่าเป็นการตอบกลับหมู่เหวินโป๊ เสียงดังก้องขึ้น

สิ้นเสียง ปรากฏตัวคนออกมา

มู่หยางอยู่ในระดับอ้านจิ้ง ตอนที่เขาปรากฏตัวออกมานั้น ราวกับวิญญาณปรากฏต่อหน้าทุกคน มองไปที่พวกเขาด้วย สีหน้าหยิ่งผยอง ตามหาเสียเพิ่งเหยา
“ฉันคือเสียเพิ่งเหยา พวกนายเป็นใคร?” ตามด้วย ตอนที่ สายตาของหยางมองไปที่เสียเพิ่งเหยา เสียเพิ่งเหยาก้าวขึ้นมา ด้านหน้าหนึ่งก้าว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“ฉันคือหยางอู่องของคุณชายจึงเถิง” มู่หยางแนะนำตัว ตนเองก่อน จากนั้นพูดด้วยความทระนง : “เสี่ยเมิ่งเหยา ในเมื่อ เธอเป็นภรรยาของไอ้คนไร้ประโยชน์นั้น ถ้าอย่างนั้นเธอก็น่าจะรู้ เรื่องสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายระหว่างสามีไร้ประโยชน์กับ คุณชายจิ่งเถิงของฉัน”

“วันนี้ ไอ้สามีไร้ประโยชน์ไม่กล้าสู้กับคุณชายจึงเถิงของฉัน”

” ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจึงมาตามคำสั่งคุณชายจึงเถิง มารับ เธอไปเป็นสาวใช้ หวังว่าเธอจะไม่ขัดขืน เพราะถึงอย่างไร การ มาเป็นสาวใช้ของมู่หยาง ถือว่าเป็นวาสนาที่เธอทำบุญมาแปด ชาติก็ไม่มีวันได้เป็น”

“ไอ้โง่ สมองของนายถูกลาเตะมารึไง?” ได้ยินเสียงโอหังขอ งมู่หยางดังขึ้น มองดูท่าที่เหิมเกริมของมู่หยาง ทุกคนต่างโมโห หวู่เหวินโป๊จึงด่ากราดออกไป

“ถึงแม้คุณชายจึงเถิงแค่สั่งให้ฉันมาจับตัวผู้หญิงชั้นเสีย เพิ่งเหยากลับไป แต่ถ้ามีคนไม่ให้ความเคารพฉัน ฉันก็ไม่ถือสา ที่จะสั่งสอนมัน ดังนั้น ทางที่ดีที่สุดแกหุบปาก” มู่หยางได้ยิน แบบนั้น จึงมองไปที่หมู่เหวินโป๊ด้วยสายตาเย็นยะเยือก เขายัง คงหยิ่งผยองเหมือนเดิม ถึงขึ้นจะลงไม้ลงมือถ้าได้ยินคำพูดไม่ เข้าหู
“นี่ไม่ใช่โลกที่ใช้พละกำลัง แต่เป็นโลกที่มีกฎระเบียบ มากมาย หนึ่งในกฎระเบียบนั้น จอมยุทธ์ก็ต้องทำตามกฎ ไม่ ต้องพูดถึงนาย แม้แต่เจ้านายของนาย หรือว่าทั้งตระกูลซึ่งก็ไม่มี ใครกล้าแหกกฎนี้ แต่นายกลับคิดอยากจะแหกกฎแกรู้ไหม มันหมายความว่าอะไร?” เผชิญหน้ากับคำที่หยิ่งผยองของ หยาง สัมผัสได้ถึงรังสีน่ากลัวที่แผ่ออกมาจากตัวมู่หยาง หวัง เฉียนเดินขึ้นหน้าหนึ่งก้าวอย่างเย็นยะเยือก ยืนอยู่ข้างเสียเพิ่ง เหยา จ้องมองไปที่หยางแล้วพูดทีละคำๆ

“ฉันไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร ฉันรู้แค่ว่าคำสั่งของ คุณชายสําคัญมาก”

คำเตือนของหวังเฉียนไม่ได้ทำให้หยางรู้สึกกลัว เขาไม่มี ท่าที่จะถอยหนีแม้แต่นิดเดียว เขายังคงทำท่าทีว่าจึงเถิงเป็นพี่ ใหญ่ส่วนเขาเป็นพี่รอง มองไปที่เสียเพิ่งเหยา แล้วพูดขึ้น : “เลี้ย เพิ่งเหยา ทางเลือกเดียวของเธอในตอนนี้ก็คือ คุกเข่าต่อหน้าฉัน ขอร้องให้ฉันรับเธอไปเป็นสาวใช้ของฉัน

“รังแกคนเกินไปแล้ว!

ได้ยินคำพูด โอหังอีกครั้งของหยาง เฉินจื่อหลีและเฉินจือเห วินโมโหแล้ว ได้ยินทั้งสองคนร้องตะโกนด้วยความโมโห จาก นั้นเสียง”ชิ่ง”ดังขึ้น ชักกระบี่ออกมา ปลายกระบี่ชี้ไปทางหยาง

“ใช้ไม้อ่อนไม่ชอบ ต้องให้ใช้ไม้แข็ง! ” มู่หยางหัวเราะในลำ คอ จากนั้นเท้าของเขาหมุนเล็กน้อย ปรากฏตัวตรงหน้าทั้งสองทันที
เร็ว!

การเคลื่อนไหวของมู่หยาง เร็วมากถึงมากที่สุด!

แม้แต่จึงเถิงก็ไม่สามารถตามจับความเร็วของเขาได้ !

แม้ว่ามู่หยางจะเป็นอู่ถงของจึงเถิง แต่วรยุทธ์ของเขาฝึกฝนไป จนถึงระดับอ้านจิ้งชั้นสูงสุดแล้ว อีกทั้งฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่ สืบทอดมาจากตระกูลจิ่ง แข็งแกร่งกว่าอ้านจิ้งชั้นสูงสุดของจอม ยุทธ์ในยุคปัจจุบันมาก ถึงขั้นไม่ด้อยไปกว่าศิษย์อัจฉริยะของ สำนักใหญ่ ไม่ใช่คนที่เฉินจื่อหลีและเฉินจื้อเหวินสามารถเทียบ ได้

หมัดที่ต่อยออกมามีเสียงลมร้องโหยหวน

หมัดของมู่หยางเร็วราวกับไฟกระพริบ ซกจนเฉินจื่อหลีและ เฉินจื่อเหงินทั้งสองคนตัวปลิวออกไป

ทั้งสองล้มลงบนพื้น กระอักเลือดออกมา

ตามด้วย ไม่รอให้เสียเพิ่งเหยาได้ทำอะไร มือใหญ่ของหยาง ราวกับยกของขึ้นมา คว้าคอของเสียเพิ่งเหยาเอาไว้ ยกตัวเสี้ย เพิ่งเหยาขึ้น

“ทางที่ดีที่สุดเธออย่าขยับ ไม่อย่างนั้นฉันไม่ถือสาที่จะบีบคอ ของเธอจนแหลกละเอียด!
เดิมทีตามสัญชาตญาณ เสี่ยเมิ่งเหยาจะขัดขืน แต่เธอยังไม่ทัน ได้ขัดขืน มู่หยางก็พูดขึ้นก่อน น้ำเสียงของเขาเย็นเฉียบยิ่งกว่า ป่าลึก

“ปล่อยเธอ! ” เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนต่างตกใจ ร้องตะโกน บอกให้หยุด

หวังเฉียนซักกระบออกมาด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก

หุบปาก! ”

เผชิญหน้ากับความโมโหของทุกคนและการคุกคามของเสีย เพิ่งเหยา หยางยังคงทำหน้าไม่หวาดกลัว หัวเราะในลำคอแล้ว พูดขึ้น: “สวะอย่างพวกแก ถ้ายังกล้าพูดมาก ฉันไม่ถือสาที่จะ สั่งสอนพวกแก!

ได้ยินคำพูดของหยางอีกครั้ง รับรู้ว่ามู่หยางไม่เห็นใครอยู่ ในสายตา รวมถึงหวังเฉียนด้วย ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่ขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองหยางด้วยความโกรธ

เพราะว่า พวกเขากลัวมู่หยางฟังไม่เข้าหูแล้วจะลงมือต่อ ถ้า เป็นแบบนั้น เสี้ยเพิ่งเหยาก็จะตกอยู่ในอันตราย!

“ไปเรียกพี่เฟิง! ”

หลังจากเงียบเป็นเวลาสั้นๆครู่หนึ่ง อยู่ดีๆหวี่เหวินโป๊ก็ร้อง ตะโกนเสียงดัง จากนั้นวิ่งเข้าไปในวิลล่า
หม?

หยางชะงัก ความรู้สึกนั้นเหมือนกำลังถามว่า พี่เฟิงเป็น

ใคร?

“แกปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ แล้วคุกเข่าสำนึกผิด กลับตัวกลับใจ ฉัน สามารถไว้ชีวิตแกได้ ไม่อย่างนั้น วันนี้แม้แต่พระเจ้าก็ไม่ สามารถช่วยแกได้! ” ตอบกลับมู่หยางด้วยความโมโห

ตะโกนด้วยความโมโห พร้อมการปรากฏตัว

วินาทีต่อมา เฉินเฟิงเดินออกมาจากสวนในวิลล่า ตัวของเขา ราวกับไฟฟ้า โผล่มาด้วยความรวดเร็ว!

เป็นดังที่พูดเอาไว้คนที่ไม่รู้ย่อมไม่กลัว

ในฐานะอู่ถงของจึงเถิง มู่หยางตั้งแต่เล็กตนโต นอกจากเมื่อ หกปีก่อนได้ติดตามจึงเถิงออกมาจากพื้นที่บรรพบุรุษตระกูลจิ่ง ออกมาเที่ยวเตร่แล้วนั้น นี่เป็นครั้งที่สอง

คอยปรนนิบัติรับใช้ชีวิตประจำวันของจึงเถิง คอยฝึกฝนวร ยุทธ์กับจึงเถิงนี่คือหน้าที่ของเขา และเกือบจะเป็นทุกอย่าง ในชีวิตของเขาตลอดยี่สิบสองปีที่ผ่านมา

ในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องภายนอก ทั้งยังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของโลกแม้แต่น้อย ขาดความหวาดกลัว ท่าทีของเขาไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน อาศัยที่ตนเองมีวรยุทธ์ แข็งแกร่ง ทำตัวตามอำเภอใจ