บทที่ 567 รีบไป

“ทําไมหรือ?”

เห็นถึงมุ่งมั่นเป็นมีท่าทีเช่นนี้ ซึ่งเสี้ยจื้อจิ๋วหัวหน้าพิธีกรรม สำนักขวัญนินจาที่ค่อยช่วยเหลือเขาอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้จึงถาม

“เซียน…ปรมาจารย์เซียนเย่ เจิ้งถูกเขาฆ่าตายแล้ว” อิงมู่จวั่น เงินยังคงตกอยู่ในอาการที่ตกตะลึง แทบจะตอบโดยไม่รู้ตัว

“อะ…อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของอิงจวั่นเงิน ซึ่งเสี้ยจื้อจิ๋วตกใจจนแทบ กระโดดขึ้นมา เขามองดูอิงจนเป็นอย่างคาดไม่ถึง ถามขึ้น ด้วยเสียงสั่นเทาว่า “นี่เป็นไปไม่ได้ ดูผิดไปหรือเปล่า?

“ปรมาจารย์เซียนเย่จี้เพิ่งถูกฆ่าแล้วจริงๆ ผมมองผ่านกระจก สังเกตการณ์เห็นเขาถูกยิงทะลุหว่างคิ้ว ล้มลงพื้นแล้วก็ไม่ลุกขึ้น มาอีก”

อิงมู่จวั่นเกินพูดเสร็จ หลังจากนั้นก็ถือกระจกสังเกตการณ์ขึ้น มาอีกครั้ง พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันว่า “เฉินเฟิงคนนั้นกำลังจะไปฆ่าปรมาจารย์จายเถิงแล้ว”

กติก

เดิมซงเสียอวกำลังรออิงจวั่นเป็นยืนยัน สุดท้ายกลับได้ยินประโยคแบบนี้ ตกลงจนโรคหัวใจแทบสําเริบ

ครั้งนี้พวกเขาเตรียมการวางแผนฆ่าเงินเฟิง คนที่พึ่งพาได้ที่ สุดก็คือเซียนเยเจ๋งกับจายเต็งเหยสูงสองคน ตอนนี้เขียนเป เจิ้งถูกฆ่า เงินเฟิงยังจะไปฆ่าจายเถิงเหยสูง…

นี่แสดงว่าแผนการฆ่าในครั้งนี้ของพวกเขาจะล้มเหลวแล้ว และพวกเขาก็อาจจะตายอยู่ที่นี่ทั้งหมด

“ปรมาจารย์เซียนเย่จี๋เจิ้งเป็นนินจาชั้นสูงผู้สูงศักดิ์ แต่เขากับ ปรมาจารย์จายเถิง จะถูกเฉินเฟิงเพียงคนเดียวฆ่าตายได้ อย่างไร? เฉินเพิ่งทำอะไรลงไปกันแน่?

ซงเสี้ยจื้อจิ๋วตะโกนร้องขึ้นมาเสียงดัง เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ อีกต่อไปแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ หรือว่าหวาดกลัว

“เขาลอบฆ่าปรมาจารย์เซียนเย่ เจิ้งกับปรมาจารย์จ่ายเง เหยสูงระหว่างทาง ระหว่างนั้นปรมาจารย์จายเถิงเหยสูงถูกยิงที่ ขา ส่วนปรมาจารย์เซียนเย่าเพิ่งหลบกระสุนได้ทัน หลังจากนั้นก็ เข้าจู่โจมฆ่าเขา สุดท้ายกลับถูกฆ่า…พวกเขาลงมือกันรวดเร็ว มาก เหตุการณ์ที่แน่นอนผมก็เห็นไม่ชัด

อิงจนเกินพูดอธิบายอย่างค่อนข้างหวาดกลัว หลังจากนั้น เขาก็กลืนน้ำลายลงคอพร้อมพูดว่า “ปรมาจารย์จายเถิงเหยสูง ถูกยิงที่ขา ไม่สามารถแสดงฝีมือได้อย่างเต็มที่ ผมต้องไปช่วย เขา นี่เป็นโอกาสเดียวของพวกเรา

พูดเสร็จ อิงมู่จวั่นเกินรีบสงบสติอารมณ์ หายใจเข้าลึกๆสองครั้ง หลังจากนั้นก็ตั้งสมาธิและเริ่มเล็งผ่านขอบเขตของปืนไรเฟิล มุ่งเป้าไปที่ร่างของเฉินเฟิง

เหมือนดั่งที่อิงมู่จวั่นเป็นพูดไม่มีผิด หลังจากที่เงินเฟิงฆ่าเชีย นเย่ เจิ้งแล้ว ก็ไม่รอช้า มุ่งหน้าตรงไปหาจายเต็งเหยสูงเลย สำหรับเขาแล้ว จายเถิงเหยสูงกับเซียนเย่ เจิ้งมีคนที่อันตราย

ที่สุด ขอเพียง จัดสองคนนี้ ที่เหลือก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย

สมควรตาย

ตรงที่ไม่ไกล จายเถิงเหยสูงเห็นความเคลื่อนไหวของเฉินเพิ่ง บได้สติกลับมาจากความตกใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เฉินเฟิง เป็นจอมยุทธ์หมิงจิ้งคนหนึ่ง กลับชำนาญการใช้ปืนได้อย่าง คล่องแคล่วขนาดนี้

เขาทำได้ยังไง ในขณะที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ยังมีความ เชี่ยวชาญด้านอาวุธปืน

จายเถิงเหย่สูงโกรธจัดอย่างมาก แต่ในตอนนี้ เขาไม่มีเวลา คิดถึงปัญหานี้แล้ว เพราะเงินเฟิงจู่โจมเข้ามาแล้ว

หากไม่ใช่เพราะเขาถูกยิงที่ขา ทำให้เคลื่อนไหวได้ช้า ต่อให้ เงินเฟิงหาญกล้าแค่ไหน เฉินเฟิงก็จะไม่กล้าเป็นคนเริ่มจู่โจม มี เพียงเขาเริ่มจู่โจมเฉินเฟิงมากกว่า

หลังจากนั้น…

ตอนนี้และหลังจากนั้น โกรธก็ส่วน โกรธ สิ่งแรกที่จายเถิงเหย่ สูงเลือกก็คือวิ่งหนี เขาเหมือนกับจิงโจ้ ใช้ขาขวาที่ไม่บาดเจ็บกระโดดไปบนพื้น

เพราะจายเถิงเหยสูงรู้ดี ขาของเขาถูกยิง เคลื่อนไหวไม่ สะดวก ส่งผลกระทบต่อการต่อสู้ของเขาอย่างมาก ต่อให้ เป็นการต่อสู้กันตัวต่อตัว ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง

ยิ่งไปกว่านั้น ตามที่เขาเห็น เฉินเฟิงไม่เลือกที่จะต่อสู้กับเขา อย่างตัวต่อตัวแน่ แต่จะใช้อาวุธปืนเหมือนกับก่อนหน้านี้

จายเถิงเหยงคิดถูกแล้ว

เงินเฟิงไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้กับจายเถิงเหยสูงอย่างประชิด ตัวต่อต่อ

เหตุผลหนึ่งก็เพราะจายเถิงเหยสูงเป็นจอมยุทธ์เลี่ยนของหัว จิ้งชั้นต้น ต่อให้บาดเจ็บ ก็จะประมาทไม่ได้ โดยเฉพาะเวลา เผชิญหน้ากับความตายที่จะมาถึง แล้วมีความพยายามที่จะมี ชีวิตอยู่นั้นอันตรายมาก

อีกเหตุผลหนึ่ง เพื่อความปลอดภัย เฉินเฟิงเลือกที่จะจัดการ อย่างรวดเร็ว ช่วยหลินหวั่นซีวออกมาให้เร็วที่สุด

ค่าคืนมืดมิด เฉินเฟิงรวบรวมกำลังภายใน รวมพลังกายใจ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วที่สุด หลบเข้าไปในที่ซ่อนก่อนหน้านี้ ก่อน หยิบ MP5A1 ที่ทิ้งไว้ตรงนั้นขึ้นมา

ปืนกลอยู่ในมือ เฉินเฟิงไม่รีรอ เล็งไปที่ร่างของจายเถิงเหยสูง เป็นอันดับแรก จากนั้นก็เหนี่ยวไกอย่างเด็ดขาด
ทันในนั้น เสียงปืนดังสนั่นขึ้น

กระสุน รามออกจากลำกล้อง เกิดเป็นประกายไฟ สร้างเป็น ตาข่ายพลังยิ่งที่น่ากลัว พุ่งตรงไปยังจ่ายเก็งเหยสูงที่อยู่ด้านหน้า แทบปกคลุมภายในบริเวณสิบเมตรหน้าหลังซ้ายขวาของขาย เก่งเหย์สูง

ถึงแม้ความเร็วที่กระโดดหนีด้วยขาเดียวของจายเถิงเหยสูง จะไม่แพ้จอมยุทธ์ด้านจิ้งปกติ และระยะห่างจากเฉินเพิ่งในตอนนี้ ก็ประมาณร้อยเมตร แต่เงินเพิ่งกลับปิดล้อมทุกทางหนีของเขา ทําให้เขาไม่สามารถหลบพ้นได้

“พัฟ พัฟ พัฟ”

เลือดพุ่งกระเด็น กระสุนสามนัดยิงถูกจายเถิงเหยสูงแทบจะ พร้อมกัน ทำให้ร่างกายเขาหยุดชะงัก แล้วก็ล้มลงกองพื้น

และในตอนนี้ เสียงกระสุนปืนทะลุผ่านอากาศอีกหนึ่งนัด บนหลังคาสามชั้น อิงมู่จวั่นเป็นเหนี่ยวไกปืนอย่างเด็ดขาด กระสุนปืนฟังคำรามไปหาเงินเฟิง

ต้องบอกว่า อิงมู่จวั่นเป็นเป็นนักฆ่าที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง เขา อาศัยจังหวะยิงตอนที่เฉินเพิ่งหยุดยิง นี่คือโอกาสที่ดีที่สุด เป็น โอกาสเดียวของเขา

หลังจากนั้น….
เงินเฟิงแต่แรกแล้ว ทันทีที่เขายิงเสร็จ ร่างกายก็เคลื่อนไหว ทันที ยืดหยุ่นเหมือนดั่งแมวป่า กระโดดไปด้านข้าง

ในเวลาเดียวกันนี้ กระสุนปืนยิงผ่านเงาของเงินเฟิง ยิ่งถูก ต้นไม้ใหญ่ด้านหลัง ทะลุผ่านลำต้น เหลือทิ้งไว้เป็นรอบวงกลม

เห็นกระสุนร่วงอย่างว่างเปล่า อิงจนเป็นโกรธจนพูดคำ หยาบออกมา แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เล็งตรงไปที่บริเวณที่เฉินเฟิง หลบซ่อน เตรียมที่จะโจมตีรอบสอง

เฉินเฟิงถือปืนกลไว้ด้วยมือข้างเดียว ร่างกายเคลื่อนไหวออก มารวดเร็วเหมือนดั่งสายไฟ

เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง อิงจนั่นเป็นเหนี่ยวไกปืนเป็นอันดับแรก แต่ก็ยังยิงไม่โดนเฉินเฟิง

หลังจากนั้น…

เขาเห็นเฉินเพิ่งเคลื่อนไหวเหมือนดั่งพายุหมุน รีบวิ่งตรงมาที่ สามชั้นอย่างรวดเร็ว เพราะความที่รวดเร็วมาก เขาเหมือนกับ ก่อนหน้านี้ ไม่สามารถที่จะเพ่งเล็งล็อคไปที่เฉินเฟิง

“เร็ว หนีเร็ว”

เห็นภาพนี้แล้ว อิงมู่จวั่นเกินยอมแพ้ที่จะพยายามฆ่าเงินเฟิงต่อไป แต่ตะโกนพูดเตือนซึ่งเสียชื่อจิ๋ว หลังจากนั้นแม้แต่ปืน ไรเฟิลก็ไม่เอาแล้ว วิ่งพุ่งตรงไปที่บันได

“เอ่อ…”

ได้ยินเสียงนี้ของอิงจนเย็น ซึ่งเสี้ยจื้อจิ๋วอึ้งไปก่อน จากนั้นก็

รีบวิ่งไปที่บันได

หลังจากประมาณครึ่งนาที เมื่อตอนที่ซึ่งเสียจื้อจิ๋วกำลังวิ่งออก มาจากชั้นสาม เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง เขากลัวจนหยุดฝีเท้า อย่างไม่รู้ตัว

ในขณะที่เขาตกอยู่ในความหวาด ก็มองเห็นเฉินเพิ่งอยู่ตรง หน้า ห่างจากเขาเพียงสิบเมตรอย่างชัดเจน ปืนในมือ เล็งไปที่ ชั้นสามด้านทิศตะวันออก