บทที่ 562 แบ่งกลุ่มกองกำลัง

“ขอโทษด้วย ข้าเล้งไม่ดี แทงผิดที่แล้ว มาลองอีกรอบ

เฉินเฟิงยิ้มอ่อน แล้วพลันเช็ดคราบเลือดออก เขาเช็ดอย่าง ข่าๆ ราวกับว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง

แต่ทว่า —

การกระทำของเขานั้น ได้ถูกนินจาผู้นั้นเห็นแล้ว จนตกขนลุก ขนพองด้วยความหวาดกลัว แล้วก็ยิ่งทำให้กลัวมากยิ่งขึ้น!

“อืม ดาบเล่มนี้ ข้าคงต้องเล็งตำแหน่งให้ดีๆ แล้วล่ะ”

เงินเพิงไม่ได้สนใจเขาเลย แต่กลับยกดาบขึ้นมาหมุนอีกรอบ แล้วเล็งไปที่เส้นเลือดใหญ่ที่ขาของเขา พลางวาดไปมา

ทุกครั้งที่เฉินเฟิงวาดนั้น ก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาลุ้นอย่างมาก เฉินเพิ่งหมุนไปมาอยู่สามครั้ง จนนินจาผู้นั้นเกือบจะหัวใจวาย และตัวก็อ่อนระทวยลงไปกองที่พื้น

“ไม่……..อย่า!”

เขาตัวอ่อนที่พื้น และเหงื่อก็ผุดออกมามากมาย พลางหันไป มองเฉินเฟิงอย่างหวาดกลัวแล้วพูดขึ้น: “ถ้าข้าบอกเจ้า เจ้าจะ ปล่อยข้าไปมั้ย?”

“ก็ได้” เฉินเฟิงตอบอย่างไม่คิดและพยักหน้า

“เจ้า…..เจ้าแน่ใจนะ?” เขารู้สึกของใจอยู่เนืองๆ
“จุดประสงค์ที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาช่วยเพื่อนข้า เจ้าก็เป็นแค่ หมากตัวหนึ่งของข้าก็เท่านั้น เจ้าจะตายหรือไม่นั้นไม่ได้สำคัญ สําหรับข้า

ที่เงินเฟิงพูดออกมาแบบนี้นั้น เขาเองก็รู้ดี ว่ามีเพียงวิธีนี้ที่จะ ทำให้ชายผู้นี้ยอมเปิดปากพูด และเชื่อใจเขา

“ครั้งนี้นอกจากพวกเราสำนักขวัญนินจาจำนวนหนึ่งร้อยคน ก็ ยังมีนินจาจากสํานักอีกจํานวนสามสิบคน ในจำนวนนั้นมียี่สิบ คนเป็นนินจาน และอีกสิบคนเป็นชั้นกลาง

“นอกจากนี้ก็ยังมีนินจาชั้นสูงของครอบครัวกงปั่นและ ครอบครัวซงเต่าอีกสองคน คือท่านจายเถิงเหยสูงและเซียนเย เจิ้ง…… เพราะคำพูดของเฉินเฟิงนั้นจึงทำให้เขาเชื่อใจ และ เลือกที่จะพูดออกมา เพราะเขาตกหลุมพรางของเฉินเฟิง จึง ทำให้เขาพูดทุกอย่างออกมาจนหมด

“แล้วแบ่งกําลังผลยังไง?” เฉินเฟิงถามขึ้น

“พวกข้าจำนวนหนึ่งร้อยคนได้แบ่งกันสอดแนบตามจุดรอบๆ

สวนสนุก และจะคอยรายงานความเรียบร้อยอยู่ตลอด และนินจา

อีกสามสิบคนนั้นก็จะหลบซ่อนตัวอยู่บริเวณชิงช้า และนินจานัก

ฆ่าอีกสี่คนก็จะนั่งอยู่บนจุดสูงสุดของชิงช้า พวกเขาต่างถือปืนส

ในเปอร์ติดตัว และรับผิดชอบในการยิงเป้า

นินจาผู้นั้นไม่กล้าแม้แต่จะปิดบัง เขาพูดออกมาจนหมด “จาย เถิงเหยสูงกับเซียนเจี๋เจิ้ง คอยอยู่ที่ชั้นสาม อ่อ และเพื่อนของ เจ้าก็นั่งอยู่บนชิงช้าด้วยเหมือนกัน ทั้งหมดนี้เป็นการแบ่งกลุ่มของแผนเรา และขาก็ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย!!

“เจ้าไม่ได้โกหกขาจริงๆ และขาก็จะไว้ชีวิตเจ้า

สิ่งที่นินจาผู้นี้บอกมานั้นตรงกับที่เขาคิดไว้ไม่ผิด เขาหยักหน้า หลังจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือดบไปที่ด้านหลังศีรษะของนินจาผู้นั้นจน สลบลงไปนอนที่พื้นอีกครั้ง

เงินเฟิงไม่ได้ต้องการจะให้เขาตาย แต่ว่าหลังจากนี้เขาจะ สามารถรอดไปได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับชะตาชีวิตของเขาแล้ว

พอเขาได้รู้จำนวนคนและแผนการคร่าวๆ แล้วนั้น เฉินเฟิงก็ไม่ รีรอ ใช้จังหวะที่ยังมืดอยู่ และเงาของพุ่มไม้ ต้นไม้อำพรางตัว

หลังจากนั้น พอตอนที่เขากลับมาที่เขตบริเวณของชิงช้าอีก ครั้งนั้น คนพวกนั้นก็ยังไม่รู้ว่านินจากลุ่มที่สิบนั้นโดนทำร้ายแล้ว และนินจาที่คอยยิงเป้าอยู่ด้านบนชิงช้านั้นก็ยังนั่งบนที่นั่ง ไม่มี ทีท่าว่าจะพูดเตือนอะไร

และทั้งหมดนี้ ก็ยิ่งทำให้เงินเฟิงนั้นลอบเข้าไปสวนสนุกได้ สบาย

ในยามค่ำคืนนี้ เฉินเฟิงก็คอยหลบซ่อนตัวอยู่ตลอด โดยไม่ ลงมือทำอะไรกับพวกสำนักนินจาที่คอยสอดส่องดูแล แต่จะคอย หลีกเลี่ยงและซ่อนตัวเอาไว้

เพราะแผนที่สองของเขานั้นคือจัดการกับนินจาแม่นปืนที่อยู่ ด้านบนสี่คนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ลงมือ เพราะจะทำให้คนอื่นรู้ได้ ว่า เขามาแล้ว
แล้วเวลาก็ค่อยๆ ไหลไป ในตอนนี้เฉินเฟิงหลบจนเข้ามาห่าง จากชิงช้าแค่หนึ่งร้อยเมตร

ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว เฉินเฟิงก็ไม่หยุดรอ

เพราะว่า สิ่งที่เขาแย่งชิงมาจากกลุ่มซานโขาคือปืนกล รุ่นmp5 ถ้าจะเรียกให้ถูกคือ รุ่นmp5a1 ที่ผลิตจากบริษัท

รูปแบบเดิมของปืนนั้นได้ถูกดัดแปลงใหม่ แล้วก็ปรับเปลี่ยน รูปแบบไปมาจนกลายเป็น25-100m ครั้งก่อนนั้นปรับปรุงจุด เล็งเป้าปืน ให้สามารถป้องกันได้ และก็ปรับรูปแบบของปืนให้ แวววาว ไม่ให้มีจุดเล็งเป้าแบบแต่ก่อน และในส่วนของด้านหน้า นั้นก็เพิ่มความพิเศษ คือ ไม่ให้มีเสียง ไม่ให้มีเปลวไฟ เพิ่มมา

Mp5a1 กับmp5 มมีความพิเศษในการยิงเหมือนกัน ที่ สามารถเล็งในระยะ 200 เมตรได้ แต่ชิงช้าห่างจากพื้นเพียงแค่ 100เมตร

ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าเงินเฟิงต้องการยิงใส่มือปืนด้านบน ชิงช้า เพื่อให้เกิดความแม่นยำนั้น เขาต้องรักษาระยะห่างจาก ชิงช้าอยู่ในหนึ่งร้อยเมตร แบบนี้เท่านั้น ระยะยิงถึงจะอยู่ในระยะ 200เมตร!

แม้ว่า เซียวถั่วจงจะกำชับเขา ว่าให้หลีกเลี่ยงใช้ปืน เพราะว่า นักต่อสู้นั้นไม่ควรจะพึ่งมันมาก แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ อาวุธปืนนั้นเหมาะที่สุด และแก้ไขปัญหาได้

แม้ว่าเขาจะไม่หยุดพักเลย แต่เขาก็ไม่ได้หลบซ่อนแล้ว แต่กลับมากมอบที่พงหญ้าแทน แล้วใช้แขนค่อยๆ คลานเข้าไป อย่างช้าๆ

หลังจากค่อยๆ คลานเข้า ตอนนี้เขาก็เข้าไปใกล้อีกสามสิบ เมตรแล้ว หลังจากนั้นเขาก็พบว่ามีเงาดำหลบอยู่ที่พุ่มไม้ห่างจาก ชิงช้าสวรรค์ราวๆสามสิบถึงห้าสิบเมตร

พอเห็นดังนั้น เฉินเฟิงก็หยุดขยับตัวไปทันที แล้วเขาก็ค่อยเก็บ ปืนรุ่นmp5a1ที่อยู่เหนือไหล่ หลังจากนั้นก็ตรวจสอบอย่าง ละเอียดอีกครั้งว่าเก็บปืนไว้อย่างไม่มีปัญหา แล้วก็เอาอุปกรณ์ ระงับเสียงออกมา

ถึงแม้ว่าเครื่องระงับเสียงจะช่วยลดเสียงได้ และช่วยไม่ให้ ศัตรูเจอเราได้ แต่ในเวลาเดียวกันก็ทำให้ปืนมีประสิทธิภาพของ อ่อนลง

นักฆ่าทั้งสี่คนนั้นต่างก็นั่งอยู่บนชิงช้า ที่มีกระจกล้อมไว้อย่างดี และกระจกก็จะทำให้ลดความรุนแรงของกระสุนได้ ซึ่งป้องกันได้ อย่างแน่นอน เขาจึงทําได้แค่ใช้อาวุธชนิดนี้ เพื่อให้สามารถปลด ชีวิตได้ในนัดเดียว

พอเตรียมการทุกอย่างเสร็จ เฉินเฟิงก็ยกปืนขึ้น แล้วเล็งไปที่ ด้านบนชิงช้าทันที

ราย…..รายงาน ทางด้านตะวันออกพบคนบุกเข้ามา

พอเตรียมการเสร็จ เฉินเฟิงก็เอาหูฟังออก แล้วเรียนเสียงของ ชายผู้นั้น แล้วกดเสียงให้ต่ำลง เพื่อพูดรายงาน
เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวทั้งการปฏิบัติและสอดส่อง นินจาทุก คนต่างมีวิทยุสื่อสารกันครบทุกคน

ในตอนนี้ พอเงินเป็นพูดจบ ทุกคนจึงได้ยินกันหมด

เงินเฟิงมาทีหวาเซียแล้วหรือ?!

พอเงินเฟิงพูดจบ นินจาที่คอยแอบซุ่มอยู่รอบนอกก็พากันลุก ขึ้นมาทันที แล้วมองไปทางด้านตะวันออกพร้อมกัน

แต่พวกนักฆ่าที่อยู่ด้านบนนั้นพอได้ยินเช่นนั้น ก็ลุกขึ้นมา แล้ว ก็ยกกล้องขึ้นมาส่องดูทางด้านตะวันออก

บอกข้ามา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

และในเวลาเดียวกัน จายเถิงเหยสูงที่อยู่บนชั้นสามก็ร้องถาม ขึ้นอย่างเสียงดัง ด้วยน้ำเสียงที่อึ้งและตกใจ

“หาง!”

“ฟาง!”

“พ่าง!”

“ฟาง!”

และเป็นเสียงปืนสี่ครั้งที่ตอบจายเถิงเหยสูง

เสียงของปืนนั้นดังสนั่น พลางทำลายความเงียบสงัดตอน กลางคืนไปด้วย และยังเป็นการบอกทุกคนว่า

เฉินเฟิง ได้บุกมาหวาเซียแล้ว!
เงินเฟิงเรียนแบบเสียงของชายผู้นั้นแล้วพูดขึ้น จนทำให้ล่อ ความสนใจทุกคน และใช้โอกาสนี้ลั่นไกปืนพร้อมกัน อัน แล้ว ยิงทันที

ในระหว่างนั้น นินจาด้านหน้าสองคนก็ล้มลงไปกองด้วยกัน ด้านหลังสองคนก็ลงไปนอนกองเหมือนกัน และห่างกันไม่ถึงหนึ่ง วินาที

“เพลง! เพลง!”

หลังจากที่ได้ยินเสียงปืนดัง เสียงกระจกแตกก็ดังขึ้น กระสุน นักราวกับว่าติดตั้งอุปกรณ์ติดตาม เพราะทุกนัดยิงไปที่ศีรษะ ของนักฆ่าทั้งสี่คนอย่างแม่นยำ