บทที่ 533 ทรยศ

ปล่อยเขา!

สีหน้าของเงินเฟิงมืดครึ้ม เขาประมาทเกินไป ความจริงเขา เอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วคนชุดพวกนี้จะใช้หวางหงเป็นเครื่องมือ

“ปล่อยงั้นหรือ?” คนชุดหน้าผีหัวเราะเสียงเย็น “ปล่อยมัน แล้วพวกเราจะมีทางรอดหรือไง?

“ขอแค่ปล่อยเขา ฉันจะปล่อยพวกแกไป ฉันพูดคำไหนคำ นั้น!”

เฉินเฟิงเอ่ยเสียงเย็น คนชุดดำพวกนี้ฉลาดมาก พวกมันไม่เอา ชีวิตของหวางหง มาข่มขู่ให้เขาหยุดขัดขืน วกมันรู้ว่า เขาไม่มีทางทําแบบนั้น

ทว่าพวกมันเอาชีวิตของหวางหง แลกกับชีวิตของพวกมันซึ่ง ยังพอเป็นไปได้

“หึ ทำเป็นพูดดี ใครจะไปรู้ว่าถ้าฉันปล่อยมันแล้วแกจะทำยัง ไงต่อ” ชายชุดดำไม่เชื่อใจเฉินเฟิง

เฉินเฟิงเจ้าเล่ห์เกินไป ไม่รู้ว่าปิดบังความสามารถหรือไม่โดน

พิษตั้งแต่แรก

แต่ไม่ว่ายังไงก็อันตรายกับชีวิตของพวกเขาอยู่ดี

“แล้วแกจะเอายังไง?
“พวกเราเอาตัวมันไปด้วย แกต้องเว้นระยะห่างจากเรายี่สิบ เมตร เมื่อถึงสถานที่ที่เหมาะสม เราจะปล่อยตัวมัน” คนชุดต่า เอ่ยกับเงินเพิง ยี่สิบเมตรเป็นระยะที่ปลอดภัยในระดับหนึ่ง ระยะ ห่างขนาด หากเงินเพิ่งจะข้ามมาก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสอง สามวินาที

สองสามวินาทีเพียงพอที่จะให้พวกเขาตั้งตัวทันและฆ่าหวาง

หง ได้

“ตกลง”

เฉินเพิ่งพยักหน้าตกลง ตอนนี้หวางหงอยู่ในมือของพวกมัน เขาจึงจําเป็นต้องตกลง

“ยืนอยู่นิ่งๆ!”

พวกมันมองเฉินเฟิงอย่างระแวดระวังก่อนจะเดินออกไปด้าน

นอก

ระหว่างนี้ หัวหน้าชายชุดดำก็จ้องเฉินเฟิงตลอดเวลา แขนของ มันล็อคคอหวางหงไว้ หากเฉินเฟิงขยับแม้แต่นิดเดียวมันก็จะ หักคอหวางหงอี้

เมื่อออกมาจากห้องอาหารพวกมันก็เดินมาจนถึงห้องโถงของ ร้านอาหาร ตอนนี้ภายในร้านอาหารไม่มีคนเลยสักคน

พนักงานทุกคนล้วนนอนหมดสติอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่

หรือไม่
เงินเฟิงไม่ได้เข้าไปใกล้ยังคงรักษาระยะห่างยี่สิบเมตรกับ พวกมัน

ในที่สุดพวกมันก็ออกจากร้านอาหารได้

ทว่าพวกมันก็ยังไม่มีท่าทีจะปล่อยหวางหงที่ถูกจับเป็นตัว ประกันอยู่

“ตอนนี้ปล่อยตัวอาหวางได้หรือยัง?” เฉินเฟิงยืนอยู่ในร้าน อาหารพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน เขายังคงรักษาระยะห่าง ยี่สิบเมตรตามที่ตกลงกันไว้

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการปล่อยตัวหวางหง “ได้” หัวหน้าคนชุด เอ่ยตอบ “ถือว่าแกรักษาคำพูด

“ไอ้นี่ เอาไป รับให้ดีล่ะ!!

พูดจบหวางหง ก็ถูกโยนกลางอากาศ

สีหน้าของเฉินเพิ่งเปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนจะรีบกระโดดขึ้นสูง

เพื่อรับตัวหวางหง

“อาหวางไม่เป็นอะไร…….

เมื่อลงถึงพื้นอย่างปลอดภัย เฉินเพิ่งที่กำลังจะถามว่าหวางหง เป็นอะไรหรือไม่ ขณะนั้นเองภายในใจของเฉินเฟิงก็รู้สึกถึง ความอันตราย

วินาทีต่อมามีดเล่มหนึ่งก็แทงเข้าที่ร่างกายของเฉินเฟิง

“อาหวาง……
ใบหน้าของเงินเฟิงเต็มไปด้วยคำถาม วินาทีนี้หวางหง ที่อยู่ ตรงหน้าเขากลับให้ความรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า

“ขอโทษด้วยนะเสี่ยวเฟิง”

อารมณ์ของหวางหงซับซ้อนพอสมควร มีดที่เสียบอยู่ที่ตัว เฉินเฟิงก็ถูกกดลึกเข้าไปอีกหน่อย

“ผมควรคิดได้ตั้งแต่แรก” เฉินเพิ่งถอนหายใจครั้งหนึ่ง ความ จริงแล้วเมื่อกี้ตอนที่คนชุดดำพวกนั้นพาหวางหงอี้ออกมา เขา ควรจะคิดได้ว่าหวางหงมีพิรุธ

อาหารและเหล้าบนโต๊ะ หวางหงอี้ก็กิน ทั้งที่หวางซื่อหยวน หรือผิง เพิ่งเส้นฟางล้วนหมดสติ ซึ่งมันดูไม่สมเหตุสมผล

ทว่าหางหงอี้กลับไม่ได้หมดสติ

“เสี่ยวเฟิง แกรู้ไหม? ความจริงแล้วฉันไม่ได้อยากลงมือเลย แต่แกแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ

“ขนาดโดนยาพิษไปแล้วแต่พวกมันหกคนยังทําอะไรแกไม่

หวางหง มองเฉินเพิ่งด้วยความไม่เข้าใจ เขาเป็นคนวางยาพิษเอง

ทว่าตามแผนแล้ว ไม่มีบทที่เขาจะต้องลงมือแบบนี้
เขาคิดว่าอ้านจิ้งซันกลางหกคนคงเพียงพอที่จะจัดการเงินเฟิง ทว่าความสามารถของเงินเฟิงกลับเก่งกาจกว่าที่เขาคาดคิด

ไม่ใช่อ้านจิ้งชั้นสุด

แต่เป็นหัวจิ้งขั้นต้น เขาจึงจําเป็นต้องลงมือ

“สมาคมการค้าเซียฮุยใช่ไหม?

เงินเฟิงเงยหน้าขึ้นถาม ตอนนี้เขาเพียงอยากรู้ว่าสมาคมการ ค้าเขียสุ่ยเป็นคนส่งหวางหงมาใช่หรือไม่

“แกฉลาดมาก”

หวางหงมองหน้าเฉินเฟิงแวบหนึ่ง ประโยคนี้ของเขาก็ถือ เป็นการยอมรับไปในตัว

“ห้าปีก่อน หนอนบ่อนไส้ของสหพันธ์สงครามก็เป็นอาช

ไหม?”

เฉินเพิ่งรู้สึกซับซ้อน สหพันธ์สงครามมีหนอนบ่อนไส้อยู่ เมื่อ ห้าปีก่อนหนอนบ่อนไส้คนนั้นช่วยให้จอมยุทธ์ของสมาคมการค้า เชียสุ่ยแฝงตัวเข้าไปในสมาคมการค้าจงให้เพื่อลอบฆ่าหัวหน้า สมาคมการค้าจงให้

ต่อมาคนที่ลอบฆ่าก็ถูกกำจัดโดยสหพันธ์สงคราม แต่ว่าคนที่ เป็นหนอนบ่อนไส้ทางสหพันธ์สงครามยังหาตัวไม่เจอ ก่อนมาที่เกาะมุยลายในครั้งนี้ สือโฟนก็เอ่ยเตือนเขาว่าหนอนบ่อนไส้ในสหพันธ์สงครามเมื่อห้าปีก่อนก็อาจจะมาที่เกาะ ยลายด้วย ให้เขาระวังตัวให้ดี ทว่าเขาชะล่าใจเกินไป

“เรื่องของสหพันธ์สงครามแกก็รู้ด้วยหรือ?”

หวางหง ประหลาดใจก่อนจะพยักหน้ายอมรับ “ใช่ ฉันคือ หนอนบ่อนไส้ของสหพันธ์สงครามที่แกพูดถึง

“ทําไมถึงต้องทรยศ?”

เงินเพิ่งเอ่ยถามเสียงอ่อน เวลานี้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า เลือดของเขาไหลออกเร็วขึ้น

มีดของหวางหงอี้อาบยาพิษ

ยาพิษร้ายแรงกว่ายาพิษในอาหารเมื่อครู่

“ทําไมอย่างนั้นหรือ?”

หวางหงมองหน้าเฉินเพิ่งแวบหนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ ทําไม”

“หากจะให้ตอบล่ะก็คงเป็นเพราะคนญี่ปุ่นพวกนั้นให้ความ ร่ำรวยแก่ฉัน ให้ตำแหน่งแก่ฉันและฉันจะได้หลุดพ้นจากการ ข่มขู่ของตระกูลวัง……

เงินเฟิงพยักหน้าเบาๆ บริษัทนำเข้าส่งออกของหวางหง เติบโตเร็วมาก จากที่ไม่มีอะไรจนมีเงินเป็นร้อยล้านได้ในระยะ เวลาไม่ถึงห้าปี

ดูจากท่าทีแล้วการที่บริษัทของเขาเติบโตได้รวดเร็วขนาดนี้คงไม่พ้นได้รับการช่วยเหลือจากคนญี่ปุ่น

“เจ้าสามหาง ออกมาได้แล้ว

เงินเฟิงถอนหายใจครั้งหนึ่ง ยังไงหวางทงอี ทรยศไปแล้วเรา พูดมากไปก็ไร้ประโยชน์

“เจ้าสามหวง?! นี่แกพาคนมาด้วยงั้นหรือ?

เมื่อได้ยินคำพูดของเงินเฟิงหวางหงก็ตกตะลึง เขาเพิ่งเอ่ยจบ รอยฝ่ามือที่แปลงมาจากกําลังภายในก็ตกลง

มาจากฟ้า

เมื่อเห็นรอยฝ่ามือม่านตาของหวางหงก็หดแคบลง “ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้?!

“ผลัก”

ไม่ทันได้ตั้งตัว หวางหงอี้ก็ถูกฝ่ามือพิฆาตตบกระเด็น

“เจ้าเด็กบ้า ถ้าฉันมาช้ากว่านี้อีกหน่อยแกคงไม่รอดแล้วล่ะ” เจ้าสามหวงหัวเราะพลางเดินออกมาจากความมืด

“ไอ้สี่คนนั้นจัดการหรือยัง?” เฉินเฟิงมองเจ้าสามหวงแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยอย่างขมขื่น

“จัดการแล้ว”

เจ้าสามดวงพยักหน้าก่อนจะหันไปมองหวางหงอี้ “แล้วคนนี้จะ เอายังไง?”
“เอาตัวเขาไปให้พี่ก่อนจากนั้นค่อยให้ทางสหพันธ์สงคราม มาเอาตัวไปอีกที

ความรู้สึกของเงินเฟิงซับซ้อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเห็น หวางหง เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่ใครจะรู้ว่าหวางหง จะเป็นคน ทรยศ

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเจ้าสามห่วงหวางหง ก็ใจฝ่อเกิน ครึ่ง เขาคิดไม่ถึงว่าจะมีปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อยู่เคียงข้าง เงินเฟิงตลอดเวลา

หลังจากสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ หวางหงก็เอ่ยกับ เฉินเฟิงเสียงต่ำ “เสี่ยวเฟิง เรื่องวางยาฉันเป็นคนทำเองไม่เกี่ยว กับเส้นฟางและซื้อหยวน พวกเธอไม่รู้เรื่อง ขอให้แกปล่อยพวก เธอไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ