บทที่ 498 หางาน ให้หน่อย

“ขอบคุณครับคุณเงิน ขอบคุณครับคุณเฉิน….

หลังจากขอบคุณอย่างนอบน้อม หลอกให้ลูกน้องหามหลี่หงอ อกจากห้องพักคนไข้

พอออกจากห้อง สายตาหลี ส่งประกายเคียดแค้นอย่างหนัก และความอาฆาตมาดร้ายที่ไม่เคยมีก่อนเลย

หลี่หงที่นอนอยู่ที่หามคนไข้เปิดปากอย่างทนไม่ไหว แต่โดน สายตาเย็นชาหลี่ ตัดบทว่า “ออกไปก่อนค่อยพูด

หลายนาทีผ่านไป คนทั้งหมดก็พากันออกมานอกโรงพยาบาล

“พี่ ไอ้ขยะนั่นมันใครกัน?” พอออกจากโรงพยาบาล หลี่หงอน ไม่ไหวถามออกมาทันที ในสายตาเธอ หลี่ เป็นยอดมนุษย์ที่ไม่มี อะไรที่ทำไม่ได้ แม้แต่จางจื้อเหวสามีเธอที่เป็นคนกระจอก หลี่อี้ ยังพยุงขึ้นมาได้ แต่วันนี้ พออยู่ต่อหน้าเงินเฟิง หล่อกลับดูต้อง ต่าเหมือนหมาตัวหนึ่ง

“เขาเป็นคนตระกูลเฉิน” หลอกัดฟันยอก สีหน้าเคร่งขรึม ขมวดมุ่นแทบจะบีบน้ำออกมาได้

“ตระกูลเฉิน?” หลี่หงมองหล่ออย่างสงสัย “อำนาจตระกูลเฉิน ใหญ่มากเลยหรอ? ใหญ่เท่าตระกูลคุณชายซงเต่าหรอ?”
“ตระกูลคุณชายซงเต่า….” หล่อสายตาหวั่นไหว: “ตระกูลคุณ ขายซงเต่าไม่ได้ด้อยกว่าตระกูลเฉินเท่าไหร่ แต่ฐานตระกูลคุณ ชายชิงเต่าอยู่ที่ญี่ปุ่น ที่นี่คือหวาเชีย…

ไกลเกินไป

นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่วันนี้หล่อไม่ได้ไปขอร้องให้ซุงเต่าเพิ่ง จัดการ

แน่นอน นอกจากไกลเกินไปแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือ ชิงเต่า เพิ่งไม่แน่ว่าจะยอมเป็นศัตรูกับเฉินเฟิงเพื่อเขา

เขาเป็นแค่หมาตัวหนึ่งของชงเต่าเฟิง ซึ่งเต่าเพิ่งไม่มีทางยอม เป็นศัตรูกับตระกูลเฉินเพื่อหมาตัวหนึ่งแน่

หลังสูดลมหายใจเข้าปอดเชือกหนึ่ง หลี่หยิบมือถือออกมา

โทรหาซงเต่าเฟิง

“คุณชายซงเต่า ฐานะของเฉินเพิ่งตรวจสอบได้แล้วครับ

“เฉินเฟิงคง? เขาเป็นใคร?” ซงเต่าเพิ่ง

“เขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งอันเจียง

เริ่มสนใจ

“ตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!” ซึ่งเต่าเพิ่งน้ำเสียงดูตกใจอย่าง เห็นได้ชัด ผ่านไปสักพักถึงได้ยินเขาถามอย่างไม่แน่ใจว่า “นาย บอกว่าเขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!”

“ใช่ครับ”

“นายแน่ใจ?” ซึ่งเต่าเฟิงยังไม่กล้าจะเชื่อ
“แน่ใจครับ เมื่อกี้ผมเจอเขาที่โรงพยาบาล…” หลี่เล่าเรื่อง ราวออกมา โดยละเอียด และไม่ได้ปิดบังอะไร

นายบอกว่า เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบวินาทีก็จัดการลูกน้องยี่สิบ กว่าคนได้?”

งเต่าเฟิงถาม

“อืม เป็นไปได้มากว่าเขาจะเป็นจอมยุทธ์” หล่อพูดเสียงขรึม วันนี้คนที่เขายืมจากซงเต่าเฟิงมาก เป็นนักดาบญี่ปุ่น แต่เพราะ ฐานะของเฉินเฟิง นักดาบคนนั้นเลยไม่มีโอกาสลงมือเลย

“โอเค ฉันรู้ละ” ซงเต่าเพิ่งพยักหน้า สายตาดูครุ่นคิด สามารถ จัดการคนยี่สิบกว่าคนได้ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที นี่ไม่เพียงเป็น แค่จอมยุทธ์ และยังเป็นจอมยุทธ์ที่ไม่ใช่ธรรมดาอีกด้วย!

ฝีมืออย่างน้อยคงระดับต้นอ้านจิ้งแน่

แต่ว่าถ้าเงินเฟิงเป็นลูกหลานตระกูลเฉิน จะเป็นระดับต้นอ้าน จิ้งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“ข่าวนี้อย่าพึ่งให้คนอื่นรู้” ซึ่งเต่าเพิ่งกำชับอีกค่า เขาต้องรีบ แจ้งข่าวนี้ให้ผู้รับชอบสมาคมการค้าเซียสุ่ย ถ้าเงินเฟิงเป็นคน ตระกูลเฉินจริง งั้นหลายวันก่อนที่เขาปรากฏตัวที่คฤหาสน์ เป็น ไปได้มากว่าจะมาด้วยเรื่องการประลองของสมาคมการค้าเซีย ยกับสมาคมการค้าจงไห้…

“ควรจะให้เจ้านั่นรับผิดชอบค่ายาค่ารักษาซะหน่อยนะ” พอ หลออกไป หลินหลันพูดอย่างหัวเสีย เมื่อเธอมัวแต่จะแก้แค้นลืมไถเงินหลี่ ซะสนิท ดูจากการแต่งตัวของหลอ เห็นได้ชัดว่า เป็นคนรวย ถ้าเธอเสนอให้เขารับผิดชอบค่ารักษาพยาบาล อย่างน้อยน่าจะยักยอกเงินจากมือหล่อมาได้ซักล้านกว่าๆล่ะน่ะ

“พ่อ ไม่เป็นไร ไข่ไหมครับ?” เฉินเฟิงไม่สนใจหลินหลัน เขา เบนสายตามาที่เสียเว่ยว เวลาสั้นๆแค่ครึ่งวัน เสียเว่ยวโดน หมากัด จากนั้นก็โดนคนของหลี่ ลากลงมาจากเตียง เรียกได้ว่า โดนท่าร้ายทั้งร่างกายจิตใจเลย

“พ่อไม่เป็นไร” เสียเว่ยวส่ายหัวบอกว่า “เสี่ยวเฟิง เราเป็น อะไรกับคนเมื่อกี้หรอ?”

“ไม่ได้เป็นอะไรกันครับ แต่เจอกันเมื่อหลายวันก่อนเท่านั้น เอง” เฉินเฟิงบอก

“เจอกันแค่ครั้งเดียวหรอ? ทำไมพ่อรู้สึกเหมือนเขากลัวเรา มาก?” เสียเว่ยวยังคงสงสัยอยู่วินาทีที่หล่อเห็นเฉินเฟิง เหมือนตาเขาหลง เขาไม่ถามเฉินเฟิงด้วยซ้ำว่าเป็นคนตระกูล เฉินหรือเปล่า เหมือนกลัวเฉินเฟิงมาตั้งแต่เกิดเลย

“เหล่าเสีย เรื่องมันผ่านไปแล้ว คุณจะมาพูดอีกทำไม” ในตอน ที่เฉินเฟิงกำลังคิดว่าจะอธิบายกับเสียเว่ยวยังไงดี หลินหลันก็ ยิ้มยืนขึ้น สายตากลอกไปมา จากนั้นหลินหลั่นก็หันมาถาม เฉินเฟิงว่า: “เฉินเฟิง เราน่ะหางานให้แม่ทำมั่งได้ไหม?”

หางาน?

เงินเฟิงมองหลินหลินอย่างแปลกใจ ทําไมหลินหลับถึงมีความ คิดที่จะทำงานขึ้นมาดื้อๆล่ะ?
“แม่ขอไม่เยอะ เราก็หางานตำแหน่งประธานบริษัทให้แม่ก็ พอแล้ว” หลินหลับพูดเรื่อยๆ

เงินเฟิงยิ้มบาง ตำแหน่งประธานบริษัท? นี่เรียกว่าขอไม่

เยอะ? “หลันหลัน!” เสียเว่ยวหน้าคว่ำ “พูดชั่วอะไรน่ะ? มันจะมี ประธานบริษัทอะไรมากมายมาให้คุณเป็นน่ะหะ?”

“ทำไมจะไม่มีล่ะ?” หลินหลันมองเสียเว่ยวอย่างไม่พอใจ “บริษัทในเครือตระกูลเฉินมากมายขนาดนั้น ให้เงินเพิงหาให้ ฉันซักบริษัท แล้วยกฉันขึ้นเป็นประธานก็ได้แล้ว”

หลินหลินคิดง่ายมาก คือ จะหาผลประโยชน์จากตัวเฉินเฟิง

ก่อนตัดขาดความสัมพันธ์กับเฉินเฟิง เธอต้องหาผลประโยชน์ เข้าตัวให้ได้มากพอ เพื่อชดเชยสิ่งที่เธอเสียไปตลอดสามปีมานี้

“เป็นยังไง เฉินเฟิง?”

“ไม่ยังไงครับ” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ หลินหลันคิดอะไรเขารู้ดี แต่บริษัทของตระกูลเฉินไม่ใช่อะไรที่หลินหลินอยากเข้าก็จะเข้า ได้ แน่นอน ต่อให้เขาจัดการได้ เขาก็ไม่ยอมให้คนอย่างหลิน หลันเข้าไปทํางานในบริษัทตระกูลเฉินหรอก

“งก” หลินหลินเบ้ปาก เฉินเพิ่งปฏิเสธออกมาตรงๆแบบนี้ค่อน ข้างเกินความคาดหมายของเธอ แต่จะให้เธอยอมแพ้เลยตอนนี้ ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ตกเย็นเงินเพิ่งออกจากโรงพยาบาล เติมคิดจะกลับไปที่วิลล่าของTianshan Living Area แต่กลับได้รับสายจากสื่อโฟน

“เสี่ยวเฟิง ตอนนี้อยู่ไหน?” ปลายสายใต้ยินเสียงลือ โพน ลอยมา

“อยู่ที่โรงพยาบาลหยืนหมื่นครับ

– โรงพยาบาลหยินหมิน? นายไปทำอะไรนี่นั่น?” สื่อโฟนถาม อย่างแปลกใจ

“พ่อตาแม่ยายผมเกิดเรื่อง…” เฉินเฟิงยิ้มขึ้นอธิบาย

“หลี่อี้? หมารับใช้เจ้าซงเต่าเฟิงหรอ?” สื่อโฟนขมวดคิ้วถาม เขาเหมือนเคยได้ยินชื่อหลี่ จากฝ่ายสืบสวนของสหพันธ์ สงคราม

“ใช่” เฉินเฟิงพยักหน้า สื่อโฟนรู้เรื่องหลอมันธรรมดามาก จอมยุทธ์ต่างชาติอย่างซึ่งเต่าเพิ่ง สหพันธ์สงครามน่าจะทำการ ตรวจสอบมานานแล้ว ตอนตรวจสอบชงเต่าเฟิงเลยตรวจสอบ หล่อไปด้วย มันเป็นเรื่องปกติ

“เหอะ คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หลังจากการประลองครั้งนี้ ฉันจะ จัดการมันให้หนักเลย!” สายตาสื่อโจูนฉายแววหมายมาก คน ที่เขาเกลียดที่สุดคือพวกหมารับใช้คลั่งไคล้คนต่างชาติอย่างห อี้นี่แหละ ซงเต่าเฟิงครั้งนี้มาหวาเซีย หอคอยแอบช่วยชงเต่า เฟิงลับๆหลายเรื่อง

หลังการประลอง สหพันธ์สงครามต้องไปจัดการหล่อแน่ คลั่งไคล้ต่างชาติได้ แต่ทําเรื่องขายผลประโยชน์ของหวาเซียน่ะไม่ได้เด็ดขาด