บทที่ 494 ของหวาน

พวกเพื่อนขยะของฉินหมิงต่างพากันกรูเข้ามา ตัวหัวหน้าคือชาย หนุ่มเจาะหูที่เมื่อกี้พูดจาไม่ดีนั่น

เงินเฟิงยิ้มเย็น ยกเท้าเตะออกไป

“บิ๊ก”

แรงใหญ่ของเท้าเล่นเอาชายหนุ่มเจาะหูกระเด็นลอยไปสี่ห้า

เมตร

แม้แต่เพื่อนเขาอีกสามคนก็โดนหางเลขไปชนกับโต๊ะอาหาร แก้วไวน์สิบกว่าใบหล่นแตกพื้นเกรียวกราว

เละตุ้มเป๊ะ

แขกทั้งหมดในห้องอาหารตะลึงเป็นไก่ตาแตก

ใครก็ไม่คิดว่าเฉินเพิ่งจะลงมือเอาดื้อๆเลย

นั่นฉินหมิงนะ คุณชายตระกูลฉินซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ ของจงไห่

เฉินเฟิงไม่พูดพล่ามทำเพลงลงมือเอาดื้อๆเลย? เขาไม่กลัวตายหรือไง?

และนอกจากฉินหมิงแล้ว ชายหนุ่มเจาะหูกับชายหญิงอีก หลายคนนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกคนรวยกันทั้งนั้น ดูแค่เสื้อผ้าพวกเขา อย่างน้อยต้องมีหลายแสนอัพล่ะ

คนแบบนี้เงินเฟิงกล้าลงมือได้ยังไง?

“ไอ้เลว ฉันจะฆ่าแก!”

ฉินหมิงตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้น เขาตะคอกดังด้วยความ โกรธ ตอนนี้เขาไม่เหลือสต์แล้ว เขาคิดแค่อย่างเดียวคือ ฆ่า เงินเฟิงที่ยืนตรงหน้า

ฉินหมิงยกขวดเหล้าขึ้นพุ่งเข้าหาเงินเฟิง

เงินเฟิงสีหน้าเรียบเฉย ยกเท้าเตะออกไป!

เขาร้องโหยหวนอย่างเจ็บปาด และลอยกระเด็นออกไป

“คุณชายฉิน!”

พอเห็นฉากนี้แล้ว ชายหญิงหลายคนเบิกตาโพลง

จบกัน!

จบกันแล้วงานนี้!

ฉินหมิง โดนทําร้ายจนเป็นแบบนี้ ไม่เพียงเฉินเฟิงต้องตาย พวกเขาเองก็ต้องโดนหางเลขไปด้วย!

“ไอ้บ้าเอ๊ย แกรู้ไหมว่าแกทำร้ายใครน่ะหะ?! แกอยากตาย หรือไงหา!”

ชายหนุ่มเจาะหูสองตาแดงก่ำ มองเฉินเฟิงอย่างโกรธจัด ฉินห มึงเกิดเรื่อง ตระกูลฉินจะเล่นงานเขาเป็นคนแรกเลย เพราะวันนี้เขาพาฉันหนึ่งออกมา

เงินเฟิงไม่สนใจชายหนุ่มเจาะหู และเบนสายตาไปที่พนักงาน เสิร์ฟสาวสวย: “ของหวานที่พวกเราสั่งล่ะ?”

ของหวาน?

พอได้ยินคำนี้ แขกมากมายในห้องอาหารพากันสะอึกซึ้ง ถึง ตอนนี้แล้วยังอยากกินของหวาน? นายไม่รู้ว่าคำว่าตายสะกดยัง ไงหรือไงเนี่ย?

พนักงานเสิร์ฟสาวสวย โกรธปรี๊ดแตก

“ไอ้บ้าเอ๊ย ยังมีหน้ามาคิดถึงของหวานอีกหรอไง?!”

“นายคิดให้ดีก่อนเถอะว่า อยากตายแบบไหนน่ะ!”

“คุณชายฉิน คุณชายฉัน ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” ตอนนี้ชาย หนุ่มเจาะหูกับเพื่อนๆพยุงฉินหมิงขึ้นมาจากพื้น ฉินหมิง ในตอนนี้ ไม่เหลือสภาพคุณชายผู้ดีอีกเลย ไม่เพียงเลือดเต็มหน้า เนื้อตัว ยังเต็มไปด้วยเศษอาหารน้ำแกงหลากชนิด สภาพเหมือนพึ่งไป ตกรถขยะมา

“โทรหาพ่อฉัน! โทรหาพ่อฉันสิ!” ฉินหมิงคารามลั่น สีหน้าบิด เบี้ยว

“คุณชายฉิน ใจเย็นก่อนครับ ใจเย็นนะครับ” พอเห็นฉินหมิง โกรธแทบเป็นลม พวกเขาพยายามปลอบ แต่ฉันหนึ่งในตอนนี้ สติแทบไม่เหลือแล้ว สองตาเขาแดงก่ำ จ้องเฉินเฟิงเขม็ง เขา หอบหายใจพูดซ้ำไปซ้ำมาว่า “ฉันจะสับมันให้เละ! ฉันจะสับมันเป็นหมื่นๆชิ้นเลย!”

“ได้ได้ได้ คุณชายจีน ผมจะโทรหาคุณลุงเดี๋ยวนี้ ให้คุณลุงมา สับมันให้เละ!”

ชายหนุ่มเจาะหูพูดพลางรีบหยิบมือถือฉันหมิงมาโทรหาฉัน

“คุณอาฉิน…”

พอโทรติดปุ๊บ ก็มีเสียงเข้มงวดดังมาจากปลายสาย

“มีเรื่องอะไรเดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันยุ่งมาก

ชายหนุ่มเจาะหูยิ้มแหย: “คุณอาฉัน คุณชายฉันโดนทำร้าย ครับ”

“โดนทำร้าย?” ฉินเจิ้นน้ำเสียงเย็นเยียบทันควัน: “ฝีมือใคร?

“คือว่า…พวกผมก็ยังไม่แน่ใจ แต่อีกฝ่ายบอกว่ารู้จักน้องสาว คุณอาครับ” ชายหนุ่มเจาะหูพูดอย่างระมัดระวัง ครั้งแรกที่เงินเฟ้ งบอกว่ารู้จักฉันเสงี่ยนหรั่ว พวกเขาไม่มีใครเชื่อกันเลย พวกเขา รู้สึกว่า เฉินเฟิงอาจจะได้ยินชื่อฉันเสงี่ยนหรั่วจากที่ไหนสักแห่ง เลยเอามาอวดต่อหน้าฉันหนึ่งเท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูแล้วเป็นไปได้มากว่า เฉินเพิ่งจะรู้จักฉันเสงี่ยนครัว จริงๆ

“รู้จักเสงี่ยนครัว?” น้ำเสียงฉินเจิ้นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที ถึง ฉันเสงี่ยนหวจะแต่งไปตระกูลเฉินแล้ว ตามหลักแล้วไม่ถือเป็นดนตระกูลฉิน แต่อำนาจการควบคุมในตระกูลฉินของเธอไม่ได้ น้อยไปกว่าเจ้าตระกูลอย่างเขาเท่าไหร่เลย

“อีกฝ่ายเป็นชายหรือหญิง อายุเท่าไหร่ หน้าตายังไง?” ฉัน

เงินดาม

“เป็นผู้ชายครับ อายุพอๆกับคุณชายฉิน หน้าตา…ธรรมดา มาก” ชายหนุ่มเจาะหูมองเฉินเฟิงพลางว่า

“โอเค ฉันรู้ละ” ฉินเจิ้นวางสายลง และกดโทรหาฉันเสงี่ยนห

“เสงี่ยนหว เสี่ยวหมิงโดนคนทำร้าย คนที่ทำร้ายเสี่ยวหมิง อกว่ารู้จักเธอ…” พอโทรติด ฉินเจิ้นโพล่งทันที “อีกฝ่ายอายุพอๆกับเสี่ยวหมิง?” ฉันเสงี่ยนหรั่วขมวดคิ้ว

พอได้ยินข่าวของฉินเจิ้น เธอก็พอเดาได้ไม่ยาก

“ใช่” ฉินเจิ้นพูดเสียงต่ำ

ฉันเสงี่ยนหีรัวถอนหายใจออกมาพลางว่า “ฉันพอรู้ละว่า

ใคร”

“ใคร?”

“ตอนนี้ฉันยังบอกไม่ได้ ฉันจะโทรไปคอนเฟิร์มก่อน แต่ทาง ที่ดี เตรียมใจไว้เลยนะ ถ้าเป็นคนนั้นจริง พี่ก็ไปรับเสี่ยวหมิงก ลับมาเถอะ” ฉันเสงี่ยนหีรัวพูด

ให้เสี่ยวหมิงกลับมา
พอได้ยินคำนี้ ฉันเจิ้นขมวดคิ้วมั่น ความหมายของฉันเสงี่ยนห รัวคือ ให้เขาเลิกล้มการแก้แค้น?

อีกด้าน พอชายหนุ่มเจาะหูวางสายลง ฉันหนึ่งก็กัดฟันถามว่า พ่อฉันจะมาเมื่อไหร่?!”

“คุณลุงเขา…จะรีบมา” เหมือนกลัวฉันหนึ่งจะควบคุมอารมณ์ ตัวเองไม่ได้ ชายหนุ่มเจาะหูรีบโกหกทันที

“ดีเดีเด!” ฉินหมิงหอบหายใจเหนื่อย สีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก ร้าย: “ฉันจะให้พ่อฉันสับมันให้เละ!”

“ได้ยินแล้วใช่ไหม? ไอ้เลว พ่อคุณชายฉันกำลังจะมาแล้ว! พอได้ยินว่าฉันเจิ้นจะมา พนักงานเสิร์ฟสาวสวยที่มีกำลังใจขึ้น

มา เธอมองเฉินเฟิงอย่างสะใจพลางว่า

“ถ้านายกลัวนะ ตอนนี้รีบไปคุกเข่าขอโทษคุณชายฉันซะ

“คุกเข่าขอโทษ?” เฉินเฟิงยิ้มหยัน เขาเคยเจอคนที่มองคนแต่ ภายนอกมาก็มาก แต่แบบพนักงานเสิร์ฟสาวสวยคนนี้นี่ยังไม่ เคยเจอเลย

ตอนนี้เองมือถือเฉินเฟิงดังขึ้น

เขามองชื่อที่โชว์หน้าจอ ฉันเสวียนหว

เฉินเฟิงยิ้มพลางกดรับสาย

“เฉินเฟิง นายฟังชกต่อยไปใช่ไหม?” ปลายสายมีเสียงฉันเส วียน วลอดมาอย่างหน่ายใจ
“ใช่ หลานคุณพูดจาไม่สุภาพ ผมช่วยคุณสั่งสอนไปหน่อย เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ

พอเห็นเงินเฟิงพูดมาตามตรง ฉันเสงี่ยนครัวรู้สึกพูดไม่ออก นายรู้ว่าเป็นหลานฉัน แล้วไม่คิดจะไว้หน้ากันหน่อยหรือไง?

“ผมก็อยากไว้หน้าคุณนะ แต่หลานคุณไม่ยอมไว้หน้าผมนี่ เฉินเฟิงพูดยิ้มๆ

ฉินเสงี่ยน รัว: “..…”

“พี่ใหญ่ฉันกำลังจะไป เขาจะพาเสี่ยวหมิงไปนะ

“ไม่มีปัญหา” เฉินเฟิงยิ้มบางๆ เขายังต้องไว้หน้าฉันเสงี่ยนห รั่วอยู่แหละ

อีกอย่าง ตระกูลฉินเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ พ่อของฉันหนึ่ง เป็นคนมีอำนาจสําคัญของตระกูลฉิน ฉันเสงี่ยนครัวสามารถ ทําให้พ่อฉินหมิงออกหน้าด้วยตัวเองได้ เรียกได้ว่า ให้เกียรติ อย่างสุดๆแล้ว