บทที่ 477 เซนยูนฟางที่ได้ใจ

คำวิพากษ์วิจารณ์มากมายของพนักงานบริษัทต่างเหม่ยกรุ๊ป เฉินเฟิงไม่รู้เลยสักนิด

ตอนนี้เงินเฟิงกำลังขับรถอย่างสบายใจ

บรรยากาศในรถเงียบมาก เสี้ยเมิ่งเหยาไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่

ขึ้นรถมา

สุดท้ายเป็นหลินหลันที่พูดทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “เฉินเฟิง เรามีเตรียมของขวัญให้คุณตาหรือเปล่า?”

“เตรียมแล้วครับ”

“เตรียมก็ดีแล้ว เตรียมก็ดีแล้ว” หลินหลันแอบถอนหายใจ โล่งอก เมื่อวานตอนกลับเธอลืมกำชับเงินเฟิงเรื่องของขวัญ วันนี้ งานวันเกิดคุณตาหลิน คนสำคัญในตระกูลหลินทั้งหมดจะมาใน งาน

ถ้าเฉินเฟิงไปมือเปล่า ต้องโดนด่ายับแน่

“บ้านคุณตาอยู่ที่ไหนครับ?”

เฉินเฟิงถาม เมื่อวานหลินหลันบอกว่าต้องไปรวมตัวกันที่ ตระกูลหลินก่อน แล้วค่อยไปโรงแรมจีนหม่า แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่า

พิกัดตระกูลหลินอยู่ที่ไหน “อยู่ที่วิลล่าตุงกง! พ่อของแม่ย้ายไปที่นั่นปีก่อน” หลินหลันรีบบอก

“วิลล่าตุงกง?” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว คฤหาสน์ที่หมู่เหวินไปให้เขา ก็อยู่ที่ดุงกงพอดี

สิบกว่านาทีผ่านไป เฉินเฟิงก็ขับรถมาถึงวิลล่าตุงกง

คฤหาสน์ตระกูลหลินอยู่ด้านในสุดของวิลล่าตุงกง เทียบกับ คฤหาสน์ที่หวู่เหวิน โป๊ยกให้เขาแล้ว คฤหาสน์ตระกูลหลินเล็ก กว่าอย่างเห็นได้ชัด แค่ห้าร้อยกว่าตารางเมตรเท่านั้น

แต่ถึงจะมีพื้นที่แค่ห้าร้อยกว่าตารางเมตร แต่ราคาของ คฤหาสน์นี้อย่างน้อยต้องมีหนึ่งร้อยกว่าล้าน

ตอนเฉินเฟิงมาถึง คฤหาสน์ตระกูลหลินก็จอดรถเต็มไปหมด แล้ว

รถพวกนี้พวกลูกหลานของหลินเซียวเสียนขับมาทั้งนั้น รถหรู มากันเพียบ ระดับต่ำที่สุดคือออดี้ A6แบบเดียวกับที่เฉินเฟิงขับ มา ที่ดีขึ้นมาหน่อยก็เป็นรถหรูราคาล้านกว่าแบบพวกปอร์เช่

ส่วนรถที่หรูกว่านั้นก็มี แต่ว่าน้อยมาก

เงินเพิ่งเห็นแค่สองคัน คันหนึ่งคือBentley Mulsanne อีกคัน คือ Ursv ของลัมโบร์กีนี

รถ Bentley Mulsanne ก่อนหน้านี้ไม่นานเฉินฟังเคยเห็นที่ ชางโจวมาก่อน เป็นรถของบ้านหลินเย็น ตอนนั้นหลินหวั่นชีว และแม่ขับรถออโต้ไปเฉี่ยวรถ Bentley Mulsanneคันนี้ พอหลิน เย่นลงจากโรค ก็อ้าปากเรียกร้องค่าเสียหายสามแสนเลย
“นี่นี่ นายจะจอดรถที่นี่ทำไม? นี่ไม่ใช่ที่จอดรถนะ” เฉินเพิ่งก ลังจะหาที่จอดรถ ก็มีผู้ชายวัยกลางคนใส่เสื้อเชิ้ตคนหนึ่งเดินเข้า มาขวางหน้ารถไว้

หลินหลันรีบเปิดประตูรถลงมา

“หลินอู่ นี่รถลูกเขยฉัน”

“เธอคือ…หลินหลิน?” ผู้ชายวัยกลางคนที่ซื่อหลิน มองหลิน หลันอย่างสงสัย และถามอย่างไม่แน่ใจ

“ทำไม ไม่รู้จักฉันแล้วหรือไง?” หลินหลันยิ้มสะใจ ตั้งแต่หลิน เขียวเสียนออกปากไม่ยอมให้คนตระกูลเสียย่างเท้าก้าวเข้า ตระกูลหลินแม้แต่ก้าวเดียว เธอไม่ได้กลับมาตระกูลหลินสามปี แล้ว บวกกับการแต่งตัวเธอในวันนี้ดีกว่าเมื่อก่อนมาก หลินจํา เธอไม่ได้ก็ไม่แปลก

“รู้จัก ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ ฉันแค่ไม่คิดว่าเธอจะมาเท่านั้นเอง” หลินอู่หรี่ตามอง น้ำเสียงประชดประชัน ถึงหลินหลันจะแซ่หลิน เหมือนเขา แต่ถ้าวิเคราะห์กันจริงๆ พวกเขาไม่ใช่ครอบครัว เดียวกัน

หลินหลินเป็นลูกสาวของภรรยาคนแรกของหลินเซียวเสียน ส่วนเขาเป็นลูกชายของภรรยาคนปัจจุบันของหลินเซียวเสียน เขากับหลินหลินเป็นพี่น้องต่างแม่กัน

“ดูพูดเข้า วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุแปดสิบปีของพ่อ ฉัน จะไม่มาได้ไงล่ะ” หลินหลินฟังออกถึงน้ำเสียงประชดของหลินแต่เธอไม่ใส่ใจ

“เหอะ จอดรถตรงนี้แหละ อย่าขวางทางคนอื่น” หลิน แค่น เสียงห์ ถึงในใจจะไม่พอใจหลินหลับ แต่เขาก็ไม่คิดจะแสดงมัน ออกมาเต็มร้อย

ตอนนี้เสียเพิ่งเหยาก็ลงจากรถมา

“พ่อล่ะ?” เสียเพิ่งเหยาถาม เมื่อวานหลินหลันบอกว่าเสียเว่ย วก็จะมา แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

“พ่อเรากำลังมา แม่ให้เขานั่งรถไปรอเจอพวกเราที่โรงแรมจีน หม่าเลย

ไป พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ”

พอก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นพร้อมกับหลินหลันและเสียเพิ่ง เหยา เฉินเฟิงเห็นหลินเป็นคนแรกเลย

หลินเป็นกำลังยืนคุยหัวเราะกับผู้ชายวัยกลางคนที่อายุพอๆ

กับเธอ

พอเห็นเฉินเฟิง หลินเล่นสีหน้าเปลี่ยนทันที เปลี่ยนเป็นฝืนยิ้ม

ออกมา

“พี่เล่น”

หลินหลินยิ้มทักทาย เธอในตอนนี้ไม่ได้เกรงกลัวหลินเป็น เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้นเลยไม่ต้องพูดจาเสียงอ่อนเสียงหงอ กับหลินเล่นอีก
“หลินหลัน มากันแล้วหรอ” หลินเป็นฝืนยิ้มออกมา ข่าวว่า หลินเซียวเสียนยกเลิกกฎดนตระกูลเสียห้ามเข้ามา เธอเป็นคน บอกหลินหลินเอง เพื่อเป็นสินน้ำใจกับหลินหลับ

“อิม พ่อล่ะ” หลินหลันพยักหน้า ถามเรื่อยๆ

“พ่ออาบน้ำอยู่ชั้นบนแหน่ะ” หลินเย่นบอก

หลินหลินพยักหน้าเล็กๆ กำลังจะเอ่ยปาก ตอนนี้เองมีเสียง หนึ่งพูดกระแนะกระแหนว่า “ไอ้หยา หลินหลัน เธอได้ข่าวมา จากไหนเนี่ย พอพ่อยกเลิกห้ามคนตระกูลเสียเข้าบ้าน เธอก็รีบ มาเลยนะ”

“เหยูนฟาง…

หลินหลินหันไปมอง เห็นผู้หญิงวัยกลางคนแต่งหน้าจัดทำผม ลอนสีแดงจัดเดินกระแทกรองเท้าส้นสูงเข้ามา

พอเห็นผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้ หลินหลันมีสีหน้าไม่เป็น ธรรมชาติขึ้นมาทันที

ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้ชื่อว่าเหยูนฟาง เป็นภรรยาของหลิน ตามลำาดับญาติแล้ว เช่นยูนฟางมีศักดิ์เป็นน้องสะใภ้เธอ ตาม ปกติเวลาเจอเธอก็ควรจะเรียกว่าพี่สักคำ

แต่เซ่หยูนฟางกลับไม่เคยเรียกเธอว่าพี่เลยสักครั้ง ทุกครั้งที่ เจอเธอก็จะเรียกชื่อเลย

หลายปีก่อนเธอยังเคยทะเลาะเรื่องนี้กับเซหยูนฟางด้วยซ้ำ
แต่ว่าตอนนั้นไม่มีใครในตระกูลยืนอยู่ข้างเธอเลย แต่กลับไป ยืนข้างเซ่หยุนฟาง และค่อยช่วยเหยูนฟางหันมาตำหนิเธอ

ตั้งแต่วันนั้นเธอก็เกลียดเช่นยนฟางเข้าได้เลย ตอนนี้มาเจอ กันอีก เธอไม่มีทางทำหน้าที่ๆ ใส่เซหยูนฟางแน่นอน

“เซ่หยูนฟาง ฟังจากน้ำเสียงเธอ ดูเหมือนจะไม่ยินดีที่ฉันกลับ มานะ?” หลินหลันแผ่นเสียงเย็น เมื่อก่อนเธอไม่กล้ามีท่าทีแบบนี้ กับเซ่หยูนฟางหรอก แต่ตอนนี้เธอมีเสี้ยเพิ่งเหยากับเฉินเพิ่งเป็น แบ็ค เธอเลยไม่กลัวเซ่หยูนฟางอีก

“ไม่ต้อนรับแล้วยังไง คนบางคนก็กลับมาด้วยหน้าหนาๆอยู่ดี ฉันจะไล่พวกเขาออกไปก็ไม่ดีมั้ง” เหยูนฟางหลุดหัวเราะ

“หน้าด้าน?” พอได้ยินคำพูดนี้ หลินหลินสีหน้าเย็นชาขึ้นมา ทันที “เซ่หยูนฟาง เธอว่าใครหน้าด้านนะ?!”

“หลินหลิน เธอจะร้อนตัวอะไรล่ะ คนที่ฉันว่าน่ะ ฉันไม่ได้ระบุ ชื่อเธอสักหน่อย แน่นอนเธออยากร้อนตัวเอง งั้นฉันก็ช่วยไม่ได้ เหยูนฟางสีหน้าประชดสุดๆ

“เซ่หยูนฟาง เชื่อไหมว่าฉันจะฉีกปากเธอให้แหกเลย!

หลินหลินกัดฟันกรอด ดวงตาลุกเป็นไฟ

“ฉีกปากฉัน? หลินหลัน เธอใจกล้ามากนะ!” เหยูนฟางสีหน้า เย็นชาลงเหมือนกัน เธอไม่คิดว่า หลินหลันกลับมาครั้งนี้จะเก่ง กล้าแบบนี้

พอเห็นทั้งคู่ทำท่าจะตบกัน หลินเล่นรีบเข้ามาห้ามทัพ “เอาล่ะๆ อย่าทะเลาะกันเลย วันนี้วันดีของพ่อนะพวกเธอมาทะเลาะ กันแบบนี้ พ่อจะไม่พอใจเอานะ”