บทที่ 469 กลับมาแต่งงานกันอีกครั้ง

หลินหลันเอาแต่พูดเกลี่ยกล่อมอยู่ข้างๆ ทางด้านหวู่ เหวินโป๊ที่ยืนอยู่ด้านข้างก้มหน้าฟัง สีหน้าของเขาแสดง ความเพิกเฉยออกมา

เมื่อวานเขาอ่านประวัติของเฉินเฟิงที่หวู่เหวินเฉิงยิง ได้มาอยู่หลายรอบ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า หลินหลันที่ยืนอยู่ ตรงหน้า คืออดีตแม่ยายของเฉินเฟิง

ตอนที่เฉินเฟิงอยู่ตระกูลเลย หลินหลินคือคนที่ถูก เฉินเฟิงที่สุด

สุดท้ายการหย่าร้างระหว่างเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา หลินหลันเองก็มีส่วนสำคัญ

คิดไม่ถึง ตอนนี้หลินหลันกลับขอร้องเฉินเฟิงให้ กลับไปคืนดีกับเสี้ยเมิ่งเหยา

ถึงแม้ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่หวู่เหวินโป่ กลับไม่รู้สึกว่า เฉินเฟิงจะกลับไปคืนดีแล้วแต่งงานกับ เสี้ยเมิ่งเหยาอีก

ไม่ใช่อะไรอื่น เป็นเพราะฉู่ชีงฉือเองก็ชอบเฉินเฟิง

เมื่อเทียบกับเสี้ยเมิ่งเหยา ฉู่ชิงฉือเหมาะสมกับ เฉินเฟิงยิ่งกว่า เธอมีทั้งหน้าตาที่สวย มีหุ่นที่ดี อีกทั้งยัง เป็นดาราสาวที่โด่งดังที่สุดในหาเซี่ย…….…..

นอกจากจะเป็นดาราที่โด่งดังแล้วนั้น ฉู่ชีงฉือยังเป็น หลานสาวเพียงคนเดียวของเทพเจ้าแห่งสงครามเก่า เป็น แก้วตาดวงใจของตระกูลฉู่ เมื่อเทียบกับฉ่ซิ่งฉือแล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาไม่มีอะไร คู่ควรให้เอามาพูด

เป็นไปตามที่หวู่เหวินโป่คิดเอาไว้ หลินหลันยังไม่ทัน ได้พูดอะไรอีก เฉินเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดตัดประโยคหลิน หลัน : “เรื่องกลับมาแต่งงานกันนั้น ปล่อยให้เป็นเรื่องของ อนาคตเถอะครับ”

“อนาคต……” หลินหลันชะงัก คล้ายคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟิงจะตอบแบบนี้ เท่าที่เธอดูนั้น วันนี้ขอแค่เธอเป็น คนพูดเรื่องกลับมาแต่งงานกันอีกครั้ง ปูทางให้กับ เฉินเฟิง เฉินเฟิงก็จะตอบตกลงทันที

ทว่าคิดไม่ถึง เฉินเฟิงกลับพูดแบบนี้..….……

หรือว่าเฉินเฟิงไม่รักเสี้ยเมิ่งเหยาแล้ว? สมองของ หลินหลันฉุกคิดขึ้นมา จากนั้น สีหน้าของเธอก็ดูแย่ลง ถ้าหากเฉินเฟิงไม่รักเสี้ยเมิ่งเหยาแล้ว เช่นนั้นเรื่องการก ลับมาแต่งงานกันอีกครั้ง เกรงว่าจะไม่มีกำหนดแล้ว

จากสิ่งที่เฉินเฟิงมี ผู้หญิงแบบไหนบ้างที่เขาจะหาไม่ ได้?

“เฉินเฟิง…..”

หลินหลันเงยหน้าขึ้น อยากจะพูดอะไรอีกสอง

ประโยค แต่ตรงหน้ากลับไม่มีร่างของเฉินเฟิงแล้ว เวลานี้ เฉินเฟิงเดินเข้าไปในบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป แล้ว

กลับมาแต่งงานกับเสี้ยเมิ่งเหยา เป็นเรื่องที่เขาคิด มาโดยตลอด แต่ตอนนี้ ยังไม่ถึงเวลา ความแค้นระหว่างเขากับตระกูลเฉิน ยังไม่จบลง การแก้แค้นของเฉินอิงโร ยังมาไม่ถึงสักที ตอนนี้เขากลับไปแต่งงานกับเสี้ยเมิ่งเหยา จะ เป็นการใส่พวงกุญแจล็อคตนเอง และเป็นการทำร้ายเสี้ย เมิ่งเหยาด้วย

“พี่เฟิง……

“หลี่จื้อผิงและหวางซือหยวนวันนี้ยังไม่มาเลยครับ” เฉินเฟิงเพิ่งเดินเข้าไปในออฟฟิศ หลี่เล่อบอกกับเขาเสียง เบา

“ไม่มาก็ไม่มา” เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ สำหรับหลี่ซื้อ ผิงและหวางซือหยวน ไม่อยู่ในสายตาของเขา ดังนั้นเขา เองก็ขี้คร้านไปสนใจสองคนนั้น

“พี่เฟิง พี่ว่าหลี่จื้อผิงจะแก้แค้นพวกเราสองคนไหม ครับ?” หลี่เล่อถามหยั่งเชิง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขากลับ คาดหวังให้หลี่จื้อผิงเป็นฝ่ายแก้แค้นเฉินเฟิง หากเป็น เมื่อก่อน เขาไม่มีวันมีความคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้ เขากลับ อยากให้หลีสื้อผิงมาหาเรื่อง

“แน่นอน” เฉินเฟิงพยักหน้าเบาๆ หลี่เล่อตะลึงงัน

“แต่ต้องน้ำเข้าสมองเขาก่อน”

เฉินเฟิงยิ้มแล้วพูดเสริม เป็นจริงตามนั้น ถ้าน้ำเข้า สมองหลี่จื้อผิง เขาก็จะมาแก้แค้นจริงๆ แต่ความเป็นไป ได้นี้ น้อยเสียกว่าถูกรางวัลห้าล้านหยวนเสียอีก

“หวังว่าน้ำจะเข้าสมองเขานะครับ” หลี่เล่อถอน หายใจด้วยความผิดหวัง หลี่ซื้อผิงไม่ใช่คนโง่ จากเรื่องที่ เกิดขึ้นเมื่อคืน ต่อให้เขาตาบอด ก็คงจะดูออกว่า เฉินเฟิง ไม่ใช่คนธรรมดา

กว่าหวางซือหยวนจะตื่นนอนก็สิบโมงกว่าแล้ว ตอน

ที่เธอเพิ่งตื่นขึ้นมานั้น รู้สึกว่าร่างกายปวดเมื่อยไปหมด โดยเฉพาะส่วนล่างของตนเอง รู้สึกปวดเมื่อยเป็น

อย่างมาก

“เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หวางซื่อหยวน ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอจําได้เพียงอย่างเดียวว่าหลี่ สื้อผิงยื่นไวน์แดงให้เธอ หลังจากดื่มไวน์แดงลงไปแล้ว นั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง เธอกลับจำไม่ได้เลย

ทว่าเรื่องจำไม่ได้ก็ส่วนเรื่องจำไม่ได้ ความปวด เมื่อยตรงร่างกายท่อนล่างของเธอ กลับเป็นความจริง

สำหรับผู้หญิงที่เคยมีประสบการณ์ด้านนั้นมาก่อน เธอรู้ดีว่า ความปวดเมื่อยนี้เกิดจากอะไร

แต่อาศัยหลี่สี้อผิงเพียงคนเดียว เกรงว่าคงจะไม่

ได้!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของหวางซือหยวนเปลี่ยนไป

ในทันที

“สื้อผิง! “หวางซือหยวนสูดลมหายใจเข้าแล้วร้อง ตะโกน

หลังจากเธอร้องตะโกนไปได้ไม่กี่วินาที หลี่จื้อผิงที่ ใต้ตา เคล้าเดินออกมาจากห้องข้างๆ

เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของหวางซือหยวน หัวใจของ หลีสื้อผิงเต้นแรงอีกครั้ง “ซือหยวน คุณตื่นแล้วหรอ?” หลี่ซื้อผิงพยายามฝืน

ยิ้ม

“เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หวางซือหยวนไม่ ได้ตอบคำถามหลี่จื้อผิง แต่กลับมองไปที่หลี่ซื้อผิงด้วย ความเย็นยะเยือกแล้วเอ่ยถาม

“เมื่อคืน…..เมื่อคืนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหนิ” หลี่จื้อ ผิงพูดติดขัด ไม่กล้าสบตาหวางซือหยวน ดูจากสีหน้า ของหวางซือหยวน เห็นได้ชัดว่าเธอจะรู้แล้ว ถ้าเขาพูด ความจริงออกไป หวางซือหยวนคงฆ่าคนแน่ๆ

“เป็นไปไม่ได้! “หวางซือหยวนกัดฟันกรอด ถ้าหาก หลี่ซื้อผิงพูดออกมาตรงๆว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเธอคงไม่ สงสัย แต่หลี่จื้อผิงกลับพูดตะกุกตะกัก ดูแล้ว มีปัญหา ชัดๆ!

“คุณวางยาในไวน์ใช่ไหม? ! ” เหมือนว่าคิดอะไร บางอย่างขึ้นมาได้ หวางซือหยวนกัดฟันถามกะทันหัน ถึงแม้คอของเธอจะไม่แข็งมาก แต่ก็ไม่ถึงขั้นดื่มแค่แก้ว เดียวก็เมา

แต่เมื่อคืน ไวน์แดงที่หลี่ซื้อผิงรินมาให้เธอนั้น เธอ ดื่มไปแค่ครึ่งแก้ว ก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว

อีกทั้งวันนี้ตอนเช้า เธอก็ยังจำไม่ได้อีกว่าเมื่อคืน เกิดเรื่องอะไรขึ้น

อาการแบบนี้ มีเพียงแค่วางยาเท่านั้นที่จะสามารถ อธิบายได้!

“เปล่า…..เปล่า! “หลี่ซื้อผิงปฏิเสธด้วยความ กระวนกระวาย หวางซื่อหยวนเดาได้อย่างรวดเร็วว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้นบ้าง ทำให้เหนือความคาดหมายของหลี่จื้อ

“คุณเห็นฉันเป็นคนโง่หรอคะ? ! ” สีหน้าของหวา งซือหยวนเขียวไปหมด เธอร้องตะโกน ท่าทีของหลี่จื้อ ผิง เป็นเครื่องยืนยันสิ่งที่เธอคาดเดา แก้วไวน์เมื่อคืน ถูก วางยา!

“ซือหยวน ผม…..ผมไม่ได้วางยา คุณคิดมากเกินไป แล้ว…… 11

“ถ้าคุณยังไม่พูดความจริง ฉันจะแจ้งความ! ”

หลี่สื้อผิงอยากจะพูดอธิบาย แต่หวางซือหยวนกลับ พูดด้วยสีหน้าโกรธเคือง เวลานี้เธอแทบจะบ้าแล้ว ถึงแม้ไม่รู้ว่าเมื่อคืนใคร

เป็นคนนอนกับเธอ แต่ทั้งหมดนี้ เป็นฝีมือของหลี่จื้อผิง

ไม่แน่ หลี่จื้อผิงอาจจะเห็นเธอถูกคนคนนั้นข่มขืน ต่อหน้าต่อตา

เมื่อได้ยินคําว่าแจ้งความสองคำนี้ หลี่จื้อผิงตัวสั่น ทันที เขาพูดโดยไม่แม้แต่จะคิด : “ห้ามแจ้งความ ! ”

เมื่อวานก่อนที่หลี่อี้จะไปได้เตือนเขาแล้ว ห้ามทํา เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ คลิป ในมือของหลี่อี้จะทําให้เขาเสียชื่อ ทางด้านซงเต่าเฟิง ก็ ไม่มีวันปล่อยเขาเอาไว้แน่

ดังนั้นห้ามแจ้งความเด็ดขาด!

แจ้งความเท่ากับรนหาที่ตาย!

“ซือหยวน คุณฟังผมนะ เรื่องมันเป็นแบบนี้” เมื่อเห็น หวางซือหยวนที่สติแตกด้วยความโมโหกำลังจะ โทรศัพท์ไปแจ้งความ หลี่ซื้อผิงรีบไปคว้าโทรศัพท์ในมือ ของหวางซือหยวนมา เขาพูดด้วยหน้าเศร้า : “ไวน์ที่คุณ ดื่มเมื่อคืน ผมเป็นคนวางยาจริงๆ”

เมื่อได้ยินหลี่จื้อผิงยอมรับ หวางซื่อหยวนรู้สึกเวียน หัวขึ้นมาทันที เหมือนมีคนเอาขวานมาฟาด

ผ่านไปนานครู่หนึ่ง กว่าหวางซื่อหยวนจะดึงสติกลับ มา

หลังจากที่เธอดึงสติกลับมาแล้วนั้น ใบหน้าคู่สวยมี น้ำใสๆไหลรินลงมา

“ทำไม? ทำไมคุณต้องวางยาในไวน์ของฉันด้วย?” หวางซือหยวนเงยหน้าขึ้น ถามด้วยเสียงแหบพร่า