บทที่ 466 คืนละหนึ่งล้านหยวน

สายตาของเขามองต่ำลงไป ช่วงเอวอรชรที่แสนยั่วยวนของหวา งซื้อหยวนอยู่ในสายตา

ลงมาจากเอวบางอรชรนั้น คือเรียวขายาวสวย เรียวขายาว สวยทั้งสองข้างเผยความขาวกระจ่างใสดุจหิมะ ราวกับเป็นหยก ขาว ที่ดึงดูดสายตาของซงเต่าเพิ่ง

ไม่มีใครรู้ ซงเต่าเฟิงเป็นคนชื่นชอบเรียวขาสวย

อาจจะเป็นเพราะร่างกายที่ค่อนข้างเตี้ยของเขา ทำให้ซุงเต่า เฟิงไม่สามารถทนต่อเรียวขาสวยได้แม้แต่น้อย

ในประเทศญี่ปุ่น ดาราสาวที่มีเรียวขายาวสวย ล้วนไม่พ้น

น้ำมือของเขา

เรียวขาสวยของหวางซื่อหยวนที่อยู่ตรงหน้า ดึงดูดสายตา ของเขาเสียยิ่งกว่าดาราสาวในญี่ปุ่น

ถ้าสามารถเอาเรียวขาสวยคู่นี้มาพาดเอาไว้บนบ่าอย่างบ้า คลั่ง………

ซึ่งเต่งเฟิงกลืนน้ำลายลงคอ ท้องน้อยของเขาร้อนขึ้นมา

เวลานี้ หลีสื้อผงยังคงพูดไม่หยุด เขาไม่ทันได้สังเกตเห็น สาย ตาของซงเต่าเพิ่งที่มองไปทางหวางซื่อหยวน เต็มไปด้วยความ สามก
“พอได้แล้ว ออกไปเถอะ”

ทันใดนั้นเอง ซึ่งเต่าเพิ่งผายมือขึ้น พูดแทรกหลี่จื้อผง

ถูกขงเต่าเพิ่งพูดขัดขึ้นมา ทำให้สีหน้าของหอยิงตกตะลึง เล็กน้อย แววตาของเขาเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา นึกว่าตนเอง พูดอะไรผิด แล้วทำให้ซุงเต่าเพิ่งไม่พอใจ

“ออกไปเถอะ คุณชายซงเต่าพอจะเข้าใจแล้วว่าเฉินเฟิงเป็น ยังไง” เวลานี้ หล่อยืนขึ้นมา เขาที่เป็นสุนัขรับใช้ของซงเต่าเพิ่ง เขาดูออกอยู่แล้ว เวลานี้ซึ่งเต่าเฟิงไม่ได้สนใจในตัวหล่อผิง แม้แต่น้อย

“ครับ พอ” ถึงแม้ยังไม่เข้าใจว่าชงเต่าเพิ่งมาไม้ไหน แต่หลี่ซื้อ งยังคงขานตอบยังเคารพ

“คืนนี้พวกนายพักอยู่ห้องข้างๆเถอะ ห้องข้างๆ มีห้องเพรสซิ เดนท์สูทว่างอยู่” หลี่อี้พูด ในเมื่อซงเต่าเพิ่งมีเหยื่อที่ต้องการแล้ว เช่นนั้นเขาก็ไม่ปล่อยให้เหยื่อหนีไป

“ขอบคุณครับพี่” หลี่จื้อผงกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าดีใจ หลี่ ให้เขาพักอยู่ห้องข้างๆ หมายความว่าซุงเต่าเพิ่งพอใจกับคำ ตอบของเขา

“ไม่ต้องขอบคุณ กลับไปเถอะ”

มุมปากของหลี่อี้แสยะยิ้ม เขาไม่รู้จริงๆ หวางซื่อหยวนชื่นชอบ หลุสื้อผิงตรงไหน

จากหน้าตาของหวางซื่อหยวน ความเป็นจริงจะหาผู้ชายที่รวยกว่าหลีสื่อผิงนั้น ไม่ใช่ปัญหาแม้แต่น้อย แต่หวางซื่อหยวนกลับ ชอบหลีสื่อผิง คนที่โง่แต่คิดว่าตนเองฉลาด

หลังจากหลอผิงและหวางซื่อหยวนเดินออกไปแล้วนั้น หล รับเติมไปตรงหน้าขงเต่าเฟิงทันที เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นประจบ สอพลอง “คุณชายขงเต่า คุณอยากเอาผู้หญิงคนนั้นมานอน ด้วยตอนไหนครับ?”

การเป็นหมารับใช้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ต้องรู้ว่าเจ้านาย ของตนเองกำลังคิดอะไรอยู่ คำพูดเหล่านี้ ไม่ต้องรอให้เจ้านาย พูด ต้องให้สุนัขรับใช้เป็นคนพูดก่อน ในข้อนี้ หลี่อมี ประสบการณ์เป็นอย่างมาก

ซงเต่าเพิ่งแสยะยิ้มมุมปาก : “คืนนี้ แต่ห้ามเล่นไม้แข็ง นาย เข้าใจใช่ไหม?”

“เข้าใจครับๆ” หลี่อี้รีบพยักหน้า ความเป็นจริงจากฐานะของ เต่าเฟิง ต่อให้เล่นไม้แข็งกับหวางซื่อหยวน หลังจากจบเรื่อง แล้วหวางซื่อหยวนและหลีสื้อผงก็ไม่กล้าพูดอะไร

แต่ที่ไม่ใช้ไม้แข็งกับเธอนั้น หลี่ เดาว่า เกี่ยวข้องกับการที่ ตอนนี้ยังเต่าเพิ่งอยู่ที่หวาเซีย เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นคุณชาย น้อยของสมาคมการค้าเซียสุ่ย ถ้าเกิดสร้างปัญหาอะไรขึ้นมา จะ ส่งผลกระทบรุนแรงต่อสมาคมการค้าเซียฮุย อีกทั้งเจ้าหน้าที่ หวาเซียของที่นี่ก็ไม่สามารถหาซื้อได้ง่ายๆอีกด้วย

“คุณชายซงเต่า คุณว่าแบบนี้ได้ไหมครับ……” หลี่พูดกระซิบ อยู่ข้างหูชงเต่าเฟิง เสียงเบา
ในฐานะนายหน้าชื่อดังของเมืองจงไห่ สำหรับเรื่องหญิงชาย โฉดแบบนี้เขาทำมาบ่อยแล้ว การรับมือกับผู้หญิงอย่างหวางซื่อ หยวน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“มาก”

หลังจากได้ฟังความคิดของหล่อแล้วนั้น ซึ่งเต่าเพิ่งพยักหน้า ด้วยความเห็นด้วย

“ไปจัดการแบบนี้ หลังจากเรื่องนี้สำเร็จ ตอบแทนนายเป็น อย่าง ”

“ขอบคุณครับคุณชายซงเต่า” หลี่ กล่าวขอบคุณด้วยความ ดีใจ สิ่งที่ชงเต่าเฟิงบอกว่าจะตอบแทนนั้น เป็นตัวเลขหลักสิบ ล้าน การช่วยพวกคนรวยทั่วไปในเมืองจงให้ให้ได้นอนกับดารา สาว อย่างมากเขาสามารถได้เงินหลักแสน

แต่การช่วยให้ซุงเต่าเพิ่งได้นอนกับผู้หญิง เงินที่เขาจะได้นั้น ต้องไม่น้อยกว่าสิบล้าน

“หลี่อผิง ออกมาเปปนึง อย่าให้หวางซื่อหยวนรู้ ฉันมีเรื่องจะ คุยกับนาย

หลังจากออกมาจากห้องของซงเต่าเฟิง หลี่อี้ส่งข้อความไปที่ โทรศัพท์ของหลีสื้อผง

เวลานี้ ภายในห้องเพรสซิเดนท์สูท ตัวของหลี่ซื้อผิงเปี่ยมไป ด้วยความต้องการ ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวท่าเรื่องอย่างว่ากับ หวางซื่อหยวน หลังจากที่เห็นข้อความของหลี่อี๋ ความต้องการในตัวของหล่อผิง ก็หายวับไปในพริบตา เขารีบใส่กางเกง เดินออกไปจากห้องไปตรงมุมทางเดิน “พี่ พี่เรียกผม….”

“คุณชายซงเต่าชอบแฟนของนาย” ไม่รอให้หลีสื้อผงพูดจบ หล่อพูดขัดหลีสื่อผิง เขาพูดออกไปตามตรง

“ห้า?! “หลี่จื้องตกใจทันที ตีให้ตายเขาก็คิดไม่ถึง หล่อ ตามเขาออกมาเพราะเรื่องแบบนี้

“ให้นายหนึ่งล้านหยวน คืนนี้ให้แฟนของนายนอนกับคุณชาย ซงเต่าหนึ่งคืน” หลี่อี้พูดโดยไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย สำหรับ คนอย่างหลีสื่อผิง แค่ทำให้ตกใจก็เพียงพอแล้ว แต่เพื่อป้องกัน เอาไว้ก่อน เขาจึงเสนอราคาหนึ่งล้านหยวน

“พี่อี๋ คนอย่างคุณชายซงเต่าต้องการผู้หญิงแบบไหนก็หาได้ ทั้งนั้น ทำไมต้องเป็นซือหยวน….. ” เวลานี้ หลีสื้อผึ้งแทบจะ ร้องไห้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขาก็เป็นผู้ชาย หอพูดต่อหน้าเขา บอกให้เขาเอาผู้หญิงของตนเองออกมา ให้เธอไปนอนกับผู้ชาย คนอื่น เขาจะทนได้อย่างไร

“หึ คุณชายซงเต่าชอบแฟนของแก ถือเป็นวาสนาของแก แล้ว!

“แกอย่าลำพองตัว! “หลี่ หัวเราะในลำคอ ในเมื่อไม้อ่อนไม่ ได้ผล ก็ต้องใช้ไม้แข็ง

“พี่….” สีหน้าของหอผึ้งเปลี่ยนไปมา หลี่อีกำลังข่มขู่อย่างชัดเจน

“คุณชายซงเต่ามีฐานะยังไงแกน่าจะรู้ ถ้าเขาอยากนอนกับผู้ หญิงคนหนึ่ง ไม่จําเป็นต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนี้ ที่กูบอกมึงสัก ค่าเนี่ย เป็นเพราะให้เกียรติมึง……

“แต่ดูจากตอนนี้แล้ว เหมือนมึงไม่ให้เกียรติกเลย” หลี่อี้ หัวเราะในสําคอแล้วพูดขึ้น

“พอ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น เพียงแต่ ซื่อหยวนเธอไม่มี วันยอมนอนกับคุณชายซงเต่า…. ” หลี่จื้อผงรีบอธิบาย เขารู้จัก หวางซื่อหยวนเป็นอย่างดี ถึงแม้หวางซื่อหยวนจะเป็นผู้หญิงเห็น แก่เงิน แต่เธอก็มีหลักการของตนเองเช่นเดียวกัน

คนอย่างซงเต่าเฟิง ต่อให้มีมูลค่านับล้านล้านหยวน หวางซื่อ หยวนไม่มีทางนอนด้วยเด็ดขาด

หุ่นและหน้าตาของซงเต่าเฟิง มองไม่ได้จริงๆ

เอาคำพูดของหวางซื่อหยวนมาพูด การนอนกับผู้ชายแบบนี้

เธอรู้สึกรังเกียจ

“เรื่องนี้แกวางใจ ฉันมีวิธี” หลี่อี้เดาได้แต่แรกแล้วว่าหลี่ซื้อผิง ต้องพูดแบบนี้ เขาจึงกระตุกยิ้มแล้วหยิบยาสีขาวออกมาหนึ่งเม็ด

“นี่เป็นยาสวรรค์ที่ฉันซื้อมาจากตลาดมืด เดี๋ยวแกหาโอกาส ใส่ยาสวรรค์นี้ลงไปในเหล้า แล้วให้แฟนของแกดื่มซะ”

หลี่ยงไม่ได้รับยามาทันที แต่เขากลับถามด้วยความลังเล • “พี่ ยาสวรรค์เม็ดนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร”
“ปลุกเซ็กส์” หลี่อี้พูดเสียงเรียบ “หลังจากกินยานี้ลงไป แฟน ของนายจะความจำเสื่อมชั่วคราว เธอจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่ได้”

“ดังนั้น ขอแค่แกไม่พูด เธอจะไม่มีวันรู้ว่า เธอเคยนอนกับคุณ ชาย เต่า”

หลี่อี้เหมือนกับปีศาจเลย ค่อยๆก้าวล้ำมายังเส้นความคิดของ หล่ อ ง