บทที่ 447 คำเชิญของ ซึ่งคือ

ซื้อหยวน พี่รับปากพาพวกเราเข้าไปแล้วล่ะ!” หล่องวาง สายอย่างตื่นเต้น พุ่งเข้ามาบอกหวางซื่อหยวน

หวางซื่อหยวนสีหน้าตื่นเต้นดีใจ: “จริงหรือ?”

“จริงน่ะสิ! พี่อี้เป็นเพื่อนกับลูกชายหัวหน้าสมาคมการค้าเซีย สุ่ย คืนนี้ลูกชายหัวหน้าสมาคมการค้าเซียสุ่ยจะไปร่วมงานเลี้ยง วันเกิดคุณหนู คืนนี้ขอแค่ตามติดคุณชายคนนั้นก็จะได้ เข้าไป…”หลี่จื้อผงพูดอย่างได้ใจ

“สื้อผิง คุณเก่งมากเลย” หวางซื่อหยวนลิงโลดมาก พูดพลาง กระโดดกอดหลีสื้อผิง แถมจุ๊บเขาให้หนึ่งที่ไม่แคร์เลยสักนิดว่า อยู่ในที่รโหฐาน

“ซือหยวน คืนนี้ต้องแต่งตัวสวยเป็นพิเศษหน่อยนะ คนที่ไป ร่วมงานวันเกิดคุณหนูนะ นอกจากคนระดับสูงสุดของจงให้เรา แล้ว ยังมีผู้สืบทอดกิจการใหญ่โตของประเทศอื่นๆ ด้วย อยาก คบหาสมาคมกับคนพวกนั้นการแต่งตัวภูมิฐานถือเป็นพื้นฐาน เลย”

หลีสื้อผงทําท่าเหมือนคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ถ้าบอกว่าความ มีหน้ามีตาของผู้หญิงวัดกันที่หน้าตารูปร่างและเสื้อผ้าล่ะก็งั้น ความมีหน้ามีตาของผู้ชายง่ายกว่านั้นเยอะเลย แค่สองคำ: ผู้ หญิง!
ผู้ชายคนหนึ่งพาผู้หญิงแบบไหนมา ก็จะสะท้อนให้เห็นได้ว่า ผู้ชายคนนี้มีเทสต์และคลาสยังไง

คืนนี้เขาจะโดนยกย่องไหม เปอร์เซ็นต์ใหญ่จะขึ้นอยู่กับหวา งซือหยวนเลย

ถ้าหวางซื่อหยวนแต่งตัวสวยจนโดนเด่นไปทั้งงาน งั้นคลาส

ของเขาก็จะยกระดับขึ้นไปด้วย

“อืม ฉันเข้าใจ” หวางซื่อหยวนพยักหน้าหนักแน่น การได้ไป ร่วมงานวันเกิดคุณหนู ถือเป็นโอกาสดีที่หาได้ยาก ได้รับมาแล้ว ต้องทะนุถนอมให้ดี ถ้าเธอสามารถรู้จักคุณหนูสกุลสูง ในงานซัก หลายคน งั้นเธอก็จะถือว่าได้เข้าไปในสังคมชั้นสูงครึ่งตัวแล้ว

“เข้าใจก็ดีแล้ว อีกเดี๋ยวผมค่อยพาคุณไปซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋า ละกัน จากนั้นคืนนี้เราก็ไปกัน” หลี่ซื้อผงยิ้มบางพูด

“ขอบคุณนะ สื้อผิง คุณดีกับฉันมากเลย” หวางซื่อหยวนสีหน้า ฟินเวอร์

หล่อยิงหัวเราะเหอะๆ ถึงปากจะพูดสบายๆ แต่ในใจกลับ เลือดไหลซิบ ซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋าให้หวางซื่อหยวน ไม่ใช่เงินแค่ กี่พันกี่หมื่นนะ อย่างน้อยต้องมีหนึ่งแสนล่ะ

แต่เพื่องานเลี้ยงคืนนี้ ต่อให้เงินมากแค่ไหนก็ต้องยอม

ดูจากนิสัยขี้อวดของทั้งคู่แล้ว เรื่องที่ควรค่าแก่การโอ้อวดก็ไม่ ควรหลบๆซ่อนๆ ดังนั้นยังไม่ทันเที่ยง ข่าวว่าทั้งคู่จะไปร่วมงาน เลี้ยงวันเกิดคุณหนูก็กระจายไปทั่วบริษัทแล้ว
ซึ่งทำให้คนส่วนใหญ่อิจฉากันมาก

แน่นอนว่ามีคนส่วนน้อยที่แอบประชด พวกเขารู้สึกว่าหลอ ถึงกับหวางซื่อหยวนหลอกตัวเองชัดๆ เป็นโคลนในแม่น้ำโดน น้ำไปนิดหน่อย ก็คิดว่าตัวเองเป็นทะเลแล้ว?

“อีกไม่นานจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ซึ่งฉือนั้นหรอ? พี่เจ้า บ้าหลีสื้อผง วันนี้กร่างซะ? คนไม่รู้คงคิดว่าเขาจะไปร่วมงานวัน เกิดเจ้ามืองจงให้ซะอีกนะ” หลี่เล่อพูดอย่างไม่สบอารมณ์ หลี่ซื้อ ฝั่งเหมือนกลัวคนไม่รู้ว่าคืนนี้เขาจะพาหวางซื่อหยวนไปร่วมงาน วันเกิด ซึ่งถือซะงั้น วันนี้เจอใครก็บอกเขาหมด

เฉินเฟิงยิ้มบางไม่ได้ว่าอะไร หลี่ซื้อผิงลิงโลดขนาดนี้มันมี เหตุผลแหละ ฐานะของเจ้าเมืองจงไห่ บางทีอาจยังเป็ กับคู่ ซึ่งคือไม่ได้เลย

สามารถไปร่วมงานวันเกิดซึ่งถือได้ หลี่ซื้อพึงถือว่ามีฝีมือ พอตัว เขาโอ้อวดกับคนอื่นไม่แปลก แค่โอ้อวดมากไปหน่อย เท่านั้น

“พี่เฟิง…” หลี่เล่อยังอยากโอดครวญอีก ตอนนี้มือถือเฉินเฟิงก

ลับดัง ม

เฉินเฟิงหยิบมือถือมาดู เห็นชื่อที่โทรเข้ามาก็ทำสีหน้าพิลึก นี่มัน….พูดถึงปุ๊บก็โทรมาเลยแฮะ

“พี่เฟิง คืนนี้ว่างไหมคะ?” ในสายเสียงในหูดังขึ้นมา

ไม่รอเฉินเฟิงตอบ ปลายสายพูดอีก: “ห้ามบอกว่าไม่ว่างนะคะ”

“คุณพูดขนาดนี้แล้ว ผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?” เฉินเฟิงยิ้มเศร้า คนที่โทรหาเขาคืออู่ซ่งฉือน่ะเอง

“โอเค ไม่แกล้งพละ พี่เฟิง คืนนี้วันเกิดฉัน พี่มาที่คฤหาสน์ ได้ ไหมคะ พวกพี่ใหญ่เขาบอกอยากขอบคุณพี่ต่อหน้าที่ช่วยชีวิตฉัน ไว้” ซึ่งฉือพูดเสียงอ้อน

“โมงล่ะ?” หลังจากเงียบไปอึดใจ เงินเฟิงก็ถามขึ้น ถ้าคืนนี้ ไม่มีอะไรก็ไปได้ยังไงซะในสายตาคนนอกตอนนี้ ความสัมพันธ์ ของเขากับตระกูลก็ไม่ชัดเจนอยู่แล้ว

“หนึ่งทุ่มตรงค่ะ”

“ได้ ผมจะไปนะ” เฉินเฟิงพยักหน้า

“สัญญาแล้วนะคะ” ฉ่ซิงฉือยิ้มร่า

“จริงสิ พี่เฟิง ก่อนพี่มาถึง โทรบอกฉันนะคะ ฉันจะได้ออกไป รับ” ซึ่งถือกำชับอีกค่

“ได้ ไม่มีปัญหา” เฉินเพิงหัวเราะ งานวันเกิดของตระกูลใหญ่ อย่างตระกูล ไม่เหมือนงานเลี้ยงวันเกิดของคนธรรมดา งาน เลี้ยงวันเกิดของคนธรรมดา แขกอยากไปก็ไป แต่งานเลี้ยงวัน เกิดของตระกูลฉู่ ต้องมีแต่คนที่ได้รับเชิญเท่านั้นถึงจะไปได้

ส่วนใครจะได้รับเชิญนั้นก็ต้องแล้วแต่ตระกูลเฉิน
ปกติแล้วก่อนงานเลี้ยงเริ่มราวสิบกว่าวัน ตระกูลจะส่งเทียบ เชิญให้คนที่มีสิทธิ์มางาน คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ค้าทางธุรกิจของ ตระกูล มีการร่วมงานกับตระกูล ก็เป็นคนมีชื่อเสียงในโลก ธุรกิจของจงไห่ สรุปแล้วคือ พวกเขาต่างเป็นชนชั้นสูง ในเมืองจา

เทียบเชิญของตระกูลถือเป็นการรับประกันฐานะของพวกเขา ชนิดหนึ่ง

ที่หลีสื้อผงพยายามสุดชีวิตเพื่อให้ได้ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ของคู่ชิงฉือ ก็เพื่อที่จะได้มีโอกาสไปทำความรู้จักกับชนชั้นสูงที่ ตระกูล ยอมรับ

ถ้าเขาสามารถทำความรู้จักกับคนพวกนั้นได้ พูดอย่างไม่เกิน ไปเลย ต่อไปเขาก็จะสามารถเวลาในการสร้างตัวไปหลายสิบปี เลย

นี่คือประโยชน์ที่ใหญ่ที่สุดของอำนาจวาสนา มันสามารถ ทำให้ประสบการณ์ที่คนธรรมดาส่วนใหญ่ต้องเผชิญลดเวลาลง ไปครึ่งหนึ่ง เผลอๆ จะลดเวลาไปได้ถึงสองในสามเลยทีเดียว

หลังจากวางสาย เฉินเฟิงมองหลี่เล่อ และก็ถามออกมา: “หลี่ เล่อ งานวันเกิดซึ่งฉือ นายจะไปไหม?”

“ไป…เดี๋ยว!” หลี่เล่อรับปากแบบไม่คิด แต่พูดไปปุ๊บเขาก็อึ้ง และเริ่มตะกุกตะกักว่า: “พี่เฟิง พี่…เมื่อกี้พี่ว่างานวันเกิดใครนะ?

“ฉ่ซิงฉือ” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ
“พระเจ้า พี่เฟิง พี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?!” หลี่เล่อทำหน้าตา เหลือเชื่อ

เงินเฟิงส่ายหน้ายิ้มๆ: “ไปไม่ไป?”

ไปสิ โอกาสได้เจอโลกกว้าง ๆ แบบนี้ ไม่ไปได้ไง? แต่ว่า…พี่ เฟิง พี่ไม่ได้หลอกผมใช่ไหม? ซึ่งฉือที่พี่พูดเป็นคนเดียวกับ ซึ่งฉือคนนั้นที่หลีสื้อผงพูดใช่ไหม?” หลี่เล่อยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อ ครึ่ง หลี่อผิงพยายามแทบตายเพื่อให้ได้โอกาสไปงานเลี้ยงวัน เกิดอู่ซึ่งฉือ แต่พอมาถึงเฉินเฟิง กลับมีคนโทรหาเขาเพื่อเชิญ เฉินเฟิงไปซะงั้น

ความแตกต่างนี้มันมากไปมั้ง

มากจนหลี่เล่อรู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริงเลย