บทที่ 421 ผมก็เหลือทนเหมือนกันนะ

“แกรก” เสียงแตกหักของกระดูกดังขึ้น รอยยิ้มแสยะที่มุมปาก ของกวนอี้ยังไม่ทันได้เบ่งบานก็ถูกชะงักอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เพราะพี่เสือที่เหนือมนุษย์คนนี้กระเด็นออกไปด้วยแรงหมัด

ของเงินเฟิง

อีกอย่าง ดูเหมือนเขาจะขาหักด้วย?

ก่วนอี้ยังไม่แน่ใจว่าเสียงแตกหักของกระดูกนั้นดังมาจากขา ของพี่เสือหรือไม่

“โอ้ย!”

วินาทีต่อมาเสียงกรีดร้องของพี่เสือก็ดังขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้วก่วน ถึงกับตกใจตาค้าง ขาของพี่เสือ หักแล้วจริง ๆ!

เสียงนี้ไม่เพียงแต่ทําให้กวนใจหาย แต่ยังทำให้ทุกคนใน งานถึงกับตกใจจนหน้าซีดเหมือนกัน

ไม่มีใครคาดคิดได้ว่าเป็นเพิงผู้อ่อนแอเมื่อต้องเจอกับคน อย่างพี่เสือแล้วจุดจบมันจะเป็นแบบนี้

การเคลื่อนไหวเดียว!

แต่การเคลื่อนไหวเดียวเท่านั้น!
เงินเพิ่งกลับหักขาพี่เสือได้

หลาย ๆ คนสูดปากเพราะรู้สึกเสียวไส้กับภาพที่เห็น

เพื่อนร่วมชั้นหลาย ๆ คนที่เดินเข้าไปเพื่อจะจัดการเงินเพื่ งก่อนหน้านี้ก็ทำหน้าไม่ถูกเช่นกัน

โชคดีที่เขายังไม่ได้ลงมือ มิฉะนั้นคนที่นอนดิ้นอยู่บนพื้นอาจ จะเป็นพวกเขาก็ได้

“กระจอก! กระจอก!”

“ไอ่พวกกระจอก!”

ก่วน รู้สึกโกรธมาก เขาไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ พี่เสือที่เปิด ตัวอย่างน่าเกรงขามคนนี้กลับกลายเป็นการย้อมแมวขายเท่านั้น

“ยืนเหม่ออะไรกัน! ให้พวกมันรีบเข้าไป!” ก๋วน หันไปมอง ผู้จัดการหวงอีกครั้ง ไม่ว่าด้วยวิธีไหน วันนี้เขาต้องกู้หน้ากลับมา ให้ได้

“ยังจะเอาอีก?” เมื่อได้ยินคำพูดของด่วน แล้วผู้จัดการหวง แทบจะร้องไห้ออกมา พี่เสือเคยเป็นหน่วยรบพิเศษของกองกำลัง พิเศษในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเชียวนะ แม้ว่าตอนนี้จะเกษียณ อายุราชการแล้ว แต่ทักษะของเขายังคงเดิม บอกได้ว่า ในเชียง หมั่นโลนี้ไม่มีใครสู้เขาได้หรอก

แต่ตอนนี้พี่เสือกลับถูกเฉินเฟิงอัดล้มด้วยหมัดเดียวแบบนี้ ถ้าให้คนอื่น ๆ เข้าไปมันจะไม่เป็นกระต่ายแหย่เสื้อหรือ อย่าขอให้ พวกมันไปจัดการเฉินเฟิงเลย ขอให้พวกมันเข้าไปถึงตัวของ เงินเฟิงก่อนเถอะ

“คุณชายก๋วน เราแจ้งตำรวจเถอะ คนของเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ มันหรอก….” ผู้จัดการห่วงพูดอย่างขมขื่น เขาไม่อยากยั่วยุ เงินเพิ่งจริง ๆ คนที่สามารถอัดพี่เสือขาหักด้วยหมัดเดียวแบบนี้ ใครจะกล้ามีเรื่องด้วย

“แจ้งทําบ้าอะไร! กูบอกให้เรียกคนมาอีก!” กวนโกรธจน แทบบ้า แจ้งตำรวจตอนนี้จะให้คุณชายก๋วนเอาหน้าไว้ไหน?

“คุณชายก่วนครับ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดใน เจียงหมั่นโล่ของเราอยู่ที่นี่กันหมดแล้วครับ” ผู้จัดการห่วงพูด ด้วยความขมขื่น

“แมร่ง!” ก่วนฉู่อี้รู้สึกอึดอัดมาก เขากวาดสายตามองไปที่ ชายหนุ่มผิวดำที่จะช่วยเขาก่อนหน้านี้ แต่เขายังไม่ทันพูดอะไร ชายผิวดำก็ได้เดินถอยหลังแล้วยิ้มพูดอย่างขมขื่นว่า “พี่ก๋วน ผม ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหรอกครับ พี่หาคนอื่นเถอะครับ…….

ส่วนอี้หน้ามืดจนแทบจะเป็นลมทันที เขาไม่คิดเลยว่าเพื่อน ร่วมชั้นของเขาจะเห็นแก่ตัวแบบนี้ เมื่อเห็นฝีมือของเฉินเฟิงแล้ว ทุกคนก็ไม่กล้าสู้อีก

เมื่อเทียบกับความหงุดหงิดของส่วน แล้วตอนนี้เฉินเฟิงสงบ นิ่งมาก เขายกมือขึ้นแล้วก้มดูนาฬิกาจากนั้นยิ้มพูด “ยังจะเรียก ใครอีกไหม? ถ้ามีอีกผมจะรอที่นี่สิบห้านาที ช่วยเรียกคนที่เก่งที่สุดเท่าที่คุณรู้จักมาด้วยนะ แล้วก็เรียกมายิ่งเยอะยิ่งดี

เรียกยิ่งเยอะยิ่งดี!

คำพูดของเฉินเพิ่งทำให้ทุกคนต้องผวาอีกครั้ง อะไรคือความเย่อหยิ่ง

นี่แหละ!

ทุกคน ในสถานการณ์ต่างก็เคยผ่านอะไรมามากมาย แต่นี่เป็น ครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นการที่ทำร้ายคนอื่นแล้วยังไม่คิดจะหนีแต่ รอให้คู่ต่อสู้เรียกพรรคพวกมาช่วย

ใบหน้าของกวนอู่อี๋แสบร้อนมาก ไม่ต้องสงสัยเลย เพราะ เฉินเฟิงกำลังดูถูกเขา การกระทำนั้นไม่ต่างอะไรกับเอาใบหน้า ของเขาไปเหยียบที่พื้นเลย!

“คุณแน่ใจแล้วหรือว่าจะให้ผมเรียกคน?!” กวนอี้ตาแดงและ แสดงออกถึงความบ้าคลั่งของเขา

ณ ตอนนี้ แม้กวน จะโง่แค่ไหนก็ต้องรู้ว่าเงินเฟิงคนนี้ไม่ใช่ คนธรรมดาและมีแบล็กหนาอย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่ตายใจ อยู่ดี!

เขาต้องกู้หน้าคืนมาให้ได้

ต่อให้เฉินเฟิงจะมีแบล็คหนาซะแค่ไหน เขาก็จะลองดูอีกสัก

“แน่นอน” เฉินเฟิงยิ้มจาง ๆ ที่เขายอมให้กวนอี้เรียกคนมาช่วยเพราะเขาตั้งใจจะจัดการให้รู้แล้วรู้รอดไป

ถ้าเขาจากไปตอนนี้ วันหลังส่วนต้องเอาความแค้นนี้ไปลง กับหลี่เล่ออย่างแน่นอน

“อย่าเสียใจก็แล้วกัน!” กวนกัดฟันแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือ ออกมา การคาดเดาก่อนหน้านี้ของเขาถูกต้องเหมือนกัน เฉินเฟิงนั้นมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ

สถานการณ์ปัจจุบันก็เหมือนกับแปดเซียนข้ามทะเล วัดกันให้

รู้ไปข้างหนึ่ง

ก่วน อีกดโทรออกด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ภูมิหลังของเขาอยู่ ในเมืองเจียงดง แต่ฝั่งจงให้ก็มีพรรคพวกเครือข่ายของเขาไม่ น้อยเหมือนกัน

แม้ว่าจะเสียหน้าที่ขอความช่วยเหลือจากบุคคลเหล่านี้ แต่ ณ ตอนนี้เขาไม่สนศักดิ์ศรีของตนแล้ว

ขอเพียงเอาชนะเงินเฟิงได้ เสียหน้าหน่อยจะเป็นอะไรไป? ไม่ กี่นาทีต่อมาก่อนก็วางสายลง

หลังวางสายลง ทุกคนก็เห็นส่วนมีความมั่นใจมากขึ้น

“ไอ้สัตว์กะหมา มึงรู้ไหมว่ากูเรียกใครมา?” กวนหัวเราะ เยาะแล้วมองไปที่เฉินเฟิงอย่างเย็นชา ก่อนโทรออกเขายังรู้สึก กังวลอยู่ เนื่องจากคนในสายนั้นเป็นคนระดับสูงกว่าเขา ตาม ฐานะของเขาแล้วไม่คู่ควรขอความช่วยเหลือจากคน ๆ นั้นเลย
เหตุผลที่เขาโทรหาคน ๆ นี่ก็แค่อยากจะลองดูเท่านั้น แต่ไม่ คิดเลยว่าเขาจะตอบรับคําขอจริง ๆ

สำหรับคำพูดได้ใจของส่วนฉู่แล้วเฉินเฟิงไม่ได้ใส่ใจเลย ไม่ ว่าก๋วนจู่อี๋จะเรียกใครมาเขาก็เตรียมที่จะล้ม โค่นอยู่แล้ว

เงินเฟิงคิดว่าก่อนจะเงียบลงถ้าเขาไม่สนใจเขา แต่ไม่คิด เลยว่าเขาจะยิ่งได้ใจมากขึ้น

ยิ่งเขาไม่สนใจส่วนเท่าไหร่ ส่วนก็ยิ่งได้ใจเท่านั้น “ไอ้สัตว์กะหมา มึงรู้จักกลัวแล้วใช่ไหม?”

“ฮ่า ๆ ถ้ามึงกลัว ถึงมาคุกเข่าขอร้อง แล้วมาคลานรอดเป้าให้ กูมีความสุข กูอาจจะปล่อยทิ้งไปก็ได้นะ……..

ส่วนอี้ยังไม่ทันพูดจบก็มีถ้วยน้ำชาร้อนลอยไปกระแทกกับ

ใบหน้าของเขาอย่างจัง

น้ำชาร้อนถูกสาดกระเด็นไปที่บาดแผลของกวน

ก๋วนอี้มือกุมศีรษะแล้วมีเสียงร้องโหยหวนที่เสียดแทงล่าคอ เหมือนหมูกำลังจะถูกเชือด

เสียงร้องที่เจ็บปวดนี้ทำให้ทุกคนในห้องไม่กล้าแม้แต่จะ หายใจดัง

ทุกคนหันไปมองเงินเฟิงด้วยสายตาที่หวาดกลัว

พี่ใหญ่คนนี้ลงไม้ลงมือแบบไม่ให้ตั้งตัว
น้ำชาร้อน ๆ แบบนี้คิดจะสาดใส่หน้า เลย! ก็สาด ช่างไม่มีเหตุผล

เงินเฟิงส่ายหัวอย่างเหลือทน อันที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากทำ แบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่เสียงรบกวนของส่วนที่ทำให้เขา เหลือทนจริง ๆ

เขาจึงจําเป็นต้องทํามัน