บทที่420 กินบนเรือน บนหลังคา

ถึงแม้เฉินเพิ่งจะลงมือกะทันหัน แต่คนส่วนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ กลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

ซึ่งในนั้นรวมถึงเซียวรั่วและหูเซอร์หยวน

เซียวรั่วดี เฉินเฟิงเป็นคนยังไง

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเฟิงอยู่ที่นี่ เธอไม่มีวันใช้วิธีรุนแรงแบบนี้ กับก๋วน อีแน่นอน

เฉินเพิ่งทำให้เธอรู้สึกกล้ามากพอ

ก่วนอี้ที่ล้มลงกับพื้น เขาทั้งเจ็บปวดและโมโห ให้ตาย เขาก็คิดไม่ถึงว่าคนที่ลงไม้ลงมือกับเขารุนแรงขนาดนี้ คือคนที่ เขาดูถูกตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่พูดอะไรเลยอย่างเฉินเฟิง

เสียงเอะอะทางนี้ ทำให้ดึงดูดความสนใจจากเจียงหมั่นโล

อย่างรวดเร็ว ผู้จัดการของเจียงหมั่นโล่พาคนมาด้วย

เพื่อนของก่วน ก็เดินออกมาจากห้องอาหารห้องอื่นๆ ตอนที่เห็นก่อนนอนอยู่บนพื้นด้วยเลือดที่ท่วมตน สีหน้า ของทุกคนเปลี่ยนไปในทันที

“คุณชายกวน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ผู้จัดการเจียงหมั่นโล เดินมาด้วยความตกใจ รีบพยุงตัวก่อนขึ้น
คนอื่นไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร แต่เขานั้นรู้เป็นอย่างดี

พ่อของก่วน คือส่วนจังเฟย เป็นหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูล จินซึ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของมณฑลเจียงดง

แม่ของเขาคือหวางเสียวเสงี่ยน ทำธุรกิจเกี่ยวกับบริษัทเครื่อง สำอาง ในเมืองขึ้นอัน เมื่อปีที่แล้วมูลค่าบริษัทสูงกว่าพันล้าน หยวน

แค่คิดก็รู้แล้ว ก่วนที่เป็นลูกชายคนเดียวของพวกเขาสอง คน จะถูกตามใจมากแค่ไหน

พูดได้อย่างไม่โอเวอร์ ต่อให้กวน อยากได้ดวงดาวบน ท้องฟ้า สองคนนี้ก็มีวิธีถึงมันลงมาให้ส่วน

แต่วันนี้ ก่วนอี้กลับถูกคนตีจนหมดสภาพในเจียงหมั่นโล

ในฐานะผู้จัดการเจียงหมั่นโล ถ้าเขาไม่สามารถหาทางออกที่ ดีได้ อย่าว่าแต่ตำแหน่งผู้จัดการที่ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้ มี ความเป็นได้ว่าเจียงหมั่นโลอาจจะถูกสั่งปิด

“กูถูกคนทำร้าย! มึงตาบอดหรือไง?! ไม่เห็นหรอ?! “เวลา นี้ส่วนอี้เหมือนสิงโตที่กำลังบ้าคลั่ง เขาระบายความโกรธ ทั้งหมดลงบนตัวผู้จัดการเจียงหมั่นโล

สีหน้าของผู้จัดการเจียงหมั่นโล่เศร้าทันที ความเป็นจริงตอนที่ เดินเข้ามาในห้องอาหาร เขาก็พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไร

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ด้านนอกประตูเจียงหมั่นโล่ เขาเองก็เห็นเขียวรั่วและหูเซอ หยวนแล้ว ตอนนั้นเชียวรั้วทำให้เขาจดจำเธอ ได้เป็นอย่างดี เธอคือดอกกุหลาบที่มีหนาม

กวน เห็นคนหน้าตาดีแล้วอยากมาทำความรู้จัก ทำให้เขามี ปัญหากับดอกกุหลาบที่มีหนามนี้ จนตนเองเลือดตกยางออกถือ เป็นเรื่องปกติ

ถึงแม้ในใจของเขาพอจะเดาเรื่องทุกอย่างออกคร่าวๆแล้ว แต่ ผู้จัดการหวงกลับไม่กล้าโทษส่วนอี้ เขายิ้มแล้วพูดปลอบส่วน : “คุณชายก่อนครับ คุณอย่าโมโหเลยครับ ผมจะไปแจ้งความ เดี๋ยวนี้เลย……..

“แจ้งความหาแม่มึงหรอ! กูไม่แจ้งความโว้ย! ” ผู้จัดการ หวงยังไม่ทันพูดจบ กวนโมโหแล้วตบหน้าผู้จัดการหวง “บอดี้การ์ดในเจียงหมั่นโล่ของพวกมึงกินหรือไง?!

“บอกให้พวกมันออกมา เขาได้บ้านให้หัก!

สีหน้าของก่วน ดูน่ากลัวและอาฆาตแค้น เขาเป็นถึงคุณชาย แห่งเมืองเจียงตง ถูกไอ้พวกระทำร้าย ถ้ายังต้องแจ้งความ เพื่อให้เรื่องมันจบ หน้าของเขาจะไปไว้ที่ไหน วันข้างหน้าเขายัง จะอยู่เจียงตงได้ยังไง?

อีกทั้งการแจ้งความก็ใจดีกับเฉินเฟิงเกินไปแล้ว! เขาจะทรมานเฉินเฟิง ให้ตายทั้งเป็น

“ครับๆๆ! คุณชาย วน คุณอย่าโมโหเลยครับ ผมไม่แจ้ง ความ ผมไม่แจ้งความแล้วโอเคไหมครับ?” ผู้จัดการหวงหน้าเศร้า เขารีบพูดปลอบ ถึงแม้การแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือการแจ้ง ความ แต่คุณชายก่วน คนนี้จะใช้วิธีรุนแรงในการจัดการ เขา เองก็ไม่กล้าไม่รับปาก

“สั่งให้พวกอาหูมา! ”

ผู้จัดการหวงหันหลัง บอกกับพนักงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ร้านอาหารหรูอย่างเจียงหมั่นโล ต้องมีบอดี้การ์ดเป็นของ ตนเองอยู่แล้ว แต่ว่าปกติไม่ค่อยได้ใช้

เมื่อเห็นผู้จัดการหวงมีคำสั่งลงไปแล้ว หลี่เล่อเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข แล้ว ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขาก็เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ถ้าก่อนหน้า นี้เขาแน่วแน่เสียหน่อย ไม่ให้กวนนั่งอยู่ที่นี่ ก็จะไม่เกิดเรื่อง พวกนี้ขึ้น

“ผู้จัดการหวง คุณอย่าเพิ่งเรียกคนของคุณเลยครับ เรื่องนี้ เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด…… หลี่เล่อพูดขึ้น ถ้าปล่อยให้ผู้จัดการ หวงเรียกคนมา เรื่องนี้ก็จะยิ่งไปกันใหญ่

แม้แต่ประธานหนุ่มของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปเฉินเฟิงยังกล้ามัด เอาไว้ คนอย่างกวน เกรงว่าคงไม่อยู่ในสายตาเขา

“เข้าใจผิดแม่มึงสิ!

“หลี่เล่อยังไม่ทันพูดจบ กวน ก็ด่ากราดขึ้นมาอีกครั้ง

“หลี่เลอ ถ้ามึงยังกล้าพูดเข้าข้างไอ้เหี้ยนี่ เชื่อไหมเดี๋ยวกูจะ ซ้อมมีด้วย! ”
“พี่ก๋วนครับ ผม……..

“พอได้แล้วหลี่เล่อ ให้เขาเรียกมาเถอะ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน เขาจะเรียกเทวดาไหนออกมา” เวลานี้ รอยยิ้มของเฉินเฟิงขัดจัง หวะหลี่เล่อ หลี่เล่ออยากช่วยเขา เขาออกอยู่แล้ว แต่แค่ส่วน ไม่อยู่ในสายตาเขาจริงๆ

อยากจะสู้กับเขา ส่วนอี้ยังอีกไกล

คำพูดของเฉินเฟิง ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกใจไม่น้อย คนที่ตกใจมากที่สุดก็คือผู้จัดการหวง ต้องรู้ก่อนว่า ที่นี่คือถิ่น ของเจียงหมั่นโล่ เฉินเพิ่งทำร้ายคน แล้วยังมีสิทธิ์อะไรไม่กลัว ขนาดนี้?

หรือเป็นเพราะว่า เฉินเฟิงเองก็มีภูมิหลังอะไร?

ผู้จัดการหวงขมวดคิ้วเป็นปม เขารู้สึกเหมือนเป็นปัญหาโลก แตก ถ้าหากว่าเงินเฟิงเองก็มีภูมิหลังอะไร วันนี้เขาคงต้องช่วย แน่ๆ

ผู้จัดการหวงเป็นคนซื่อ เขาคิดเรื่องต่างๆ ด้วยความรอบคอบ แต่เพื่อนของก๋วนอี้ กลับไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนี้

เวลานี้ พวกเขาเล็งหอกไปที่หลี่เล่อและเงินเฟิง เพราะตอนนี้ เป็นเวลาทองในการประจบกวน

“กินบนเรือน บนหลังคา! พี่กวนถูกทำร้าย จึงไม่ช่วยพี่ส่วน ก็ไม่ว่าอะไร แต่ถึงยังช่วยคนที่ทำร้ายพี่ก๋วนอีก!
“ใช่ พวกเราห้องหนึ่งคณะการเงินทำไมถึงมีคนลืมบุญคุณ แบบนี้!

ทุกคนพากันที่หน้าต่าหลี่เล่อ

นอกจากนี้ยังมีอีกหลายคนที่ตัวสูงใหญ่ พวกเขาอาศัยที่ ตนเองร่างกายก่าย่าเดินมาตรงหน้าเงินเฟิง แล้วพูดข่มขู่เฉินเฟิง

“แกนะหรอคู่ต่อสู้ของพี่ก่อน?

ถึงแม้เฉินเพิ่งจะตัวเตี้ยกว่าพวกเขา แต่เวลานี้เฉินเพิ่งกลับไม่รู้ สีกกลัว

“แล้วยังไง?” เฉินเฟิงกระตุกยิ้มมุมปาก เพื่อนของส่วน ประจบคนรวย คำนี้ แสดงได้สมจริงมาก

“ใช่แล้วยังไง?!

เมื่อได้ยินเฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย สีหน้าของชายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเย็นยะเยือกทันที

ขณะที่เขากำลังจะตวาดสั่งให้เฉินเฟิงคุกเข่า เวลานี้ บอร์ดี้ การ์ดของเจียงหมั่นโลรีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าที่น่าเกรงขาม

คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดคือผู้ชายตัวสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ร่างกายก่าย่า สัน

หน้าตาโหดเหี้ยมของเขาทำให้คนรู้สึกกลัวอย่างไม่มีเหตุผล ผู้ชายร่างกายกำยาคนนี้ คือพี่เสือ

“ผู้จัดการหวง ใครเป็นคนอาละวาดครับ?” สายตาดุจเหยี่ยวของพี่เสือกวาดตามองรอบๆ

“เขา เขาเป็นคนทําร้ายคุณชายกวน” ผู้จัดการหวงชี้ไปที่ เฉินเพิ่งอย่างจนปัญญา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องเลือกฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง จะเป็นนกสองหัวไม่ได้

เมื่อเทียบกับเฉินเฟิงที่ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน เขาต้อง เลือกกวน มีอำนาจอยู่แล้ว

สิ้นเสียงของผู้จัดการหวง สายตาเย็นยะเยือกของพี่เสือจับจ้อง ไปที่เฉินเฟิง

ไม่มีคำพูดใด พี่เสือเดินขึ้นหน้า ยกแม้ในมือขึ้นมา แส้สีดำพุ่งไปแล้วฟาดหน้าของเฉินเฟิง

ใบหน้าของก่วนอีกระตุกยิ้มที่น่ากลัว แส้ลงไป หัวของไอ้

เหี้ยนี่ คงจะแตกเหมือนแตงโมระเบิดแล้วมั้ง?