บทที่ 387 คนกระจอกที่ขับซานตาน่า

เขียวร้วมุมปากกระตุก อยากอธิบายอีก สักหน่อย แต่มือถือเธอดังขึ้นมาซะก่อน พอรับ สาย ก็ได้ยินเสียงเฉินเฟิงพูดอย่างเหนื่อยใจ ว่า: “เขียว ว ออกมารับพี่หน่อย ยามหน้าประตู ไม่ยอมให้เข้า

“ไม่ยอมให้เข้า?” เซียวรั่วอึ้งก่อน และ ได้สติกลับมา วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดของ มหาลัยจงไห่ ทางมหาลัยไม่ยอมให้คน ภายนอกเข้ามาได้ กลัวว่าจะเกิดเหตุวุ่นวาย โดยไม่จําเป็น เลยมีแต่นักศึกษาที่นี่และศิษย์ เก่าเท่านั้นที่เข้ามาได้

“พี่เฟิง รอก่อนนะ ฉันจะออกไปรับเดี๋ยว นี้ค่ะ” เซียวรั่วรีบบอก ยามของมหาลัยนิสัยยัง ไงเธอรู้ดี ถ้าเธอไม่รีบออกไป พวกเขามีสิทธิ์ ปะทะกับเฉินเพิ่งได้แน่

“พี่เซียวรั่ว พี่โทรเรียกพี่เฉินเฟิงมา หรอ?” พอได้ยินคำเรียกจากปากเซียวรั่ว หลิน หวั่น วปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ แต่สีหน้า แสดงความตื่นเต้นออกมา เดิมเธอคิดว่าเขียว รั่วแค่ล้อเธอเล่น แต่ไม่คิดเลยว่า เขียว จะ โทรเรียกเฉินเฟิงมาจริงๆ และตอนนี้เฉินเฟิงก็ มาถึงหน้ามหาลัยแล้วด้วย

“ตอนแรกกะจะเซอร์ไพร์สเธอ แต่ตอน นี้… เซียวรั่วมองหลินหวั่น วพลางถอน หายใจ: “เธอก็เห็นแล้วนี่ ออกไปรับพี่เฉินเฟิง ของเธอกับฉันด้วยกันไหม?”

หลินหวั่นวหน้าแดงเรื่อ เธอลังเลชั่วครู่ ก่อนพยักหน้าเบาๆ: อืม ไปด้วยกันเถอะค่ะ”

พูดจบ ทั้งคู่ก็เดินคู่กันออกไป

พวกที่เหลืออยู่หลังเวทีสบตากันไปมา ก่อนรีบตามออกไป

นี่เป็นโอกาสเดียวที่จะได้เห็นใบหน้า องคนรวยปริศนาที่ซื้อของขวัญให้เซียวรั่วไป หนึ่งล้านสี่แสนกว่าๆ พวกเขาไม่ยอมพลาด

หรอก นอกจากหวังหย่าหนานแล้ว ในที่นี้ไม่มี ใครเคยเจอเฉินเฟิง ดังนั้นระหว่างทาง ทุกคน เลยเริ่มคิดวาดภาพเฉินเฟิงในหัว

ผู้ชายวัยกลางคนหุงพลุ้ย? หรือว่า คุณชายตระกูลสูง หล่อเหลา? หรืออาจจะ เป็นบิ๊กบอสในตำนาน

แค่ไม่กี่นาที ทุกคนต่างพากันคิดวาด ภาพเฉินเฟิงไปเป็นพันเป็นหมื่นแบบ

แต่พอเจอตัวจริง ทุกคนก็ตะลึงมอง

บางคนยังขยี้ตาตัวเอง พวกเขาคิดว่าตัว เองตาฝาดไป ชายหนุ่มคนนั้นที่หน้าตา ธรรมดาและยืนพูดคุยยิ้มแย้มกับยามหลายคน จะเป็นแฟนคลับอภิมหารวยที่ซื้อของขวัญให้

เขียว วจริงหรอ?

ล้อเล่นกันหนักเกินไปแล้ว!

คนแบบนี้จะมีปัญญาซื้อของขวัญราคา หนึ่งล้านกว่าหรอ งั้นคนอื่นบนถนนก็เป็น คนรวยกันหมดแล้ว ? สาวๆหลายคนทําหน้าผิดหวังสุดขีด ภาพจินตนาการทั้งหมดสลายกลายเป็นฟอง สบู่เมื่อเจอเฉินเฟิง

พอเห็นเฉินเฟิง เชียวรั่วเองยังตะลึงชั่ว ครู ทําไมเฉินเฟิงที่เธอเจอครั้งนี้กับที่เจอครั้ง ก่อนถึงไม่เหมือนกันเลยล่ะ

เฉินเฟิงที่เธอเจอคราวที่แล้ว ทั้งดุดัน เย่อหยิ่ง คำว่าไสหัวไปสองครั้งติด ทำหลิวคุน คุณชายตระกูลสูงอันดับต้นๆของมหาลัยจงไห ตกใจหนีหางจุกตูดเลยทีเดียว

แต่เฉินเฟิงที่เธอเจอครั้งนี้ ให้ความรู้สึก ว่าเป็นชายหนุ่มธรรมดา แถมท่าที่สนิทสนมกับ คุยหัวเราะสูบบุหรี่กับยามนั่นอีก ดูกระจอกมาก เลย

เหมือนเป็นคนละคนเลย

ถึงในใจจะตกใจแค่ไหน แต่เซียวรั่วก็ไม่ เผยมันออกมาทางสีหน้าเลย กลับยิ้มตึงหลิน หวั่น วที่หน้าแดงไปยืนหน้าเฉินเฟิง “ขอโทษนะคะ พี่เฟิง ลืมบอกพี่ตอนโทร ไปเรื่องมาตรการรักษาความปลอดภัยของ มหาลัยจงไหในวันนี้ จะไม่ยอมให้คนนอกเข้า มหาลัย” เขียวรั่วยิ้มร่าเริงบอก

“ไม่เป็นไร พี่ก็พึ่งมาได้ไม่นาน” เฉินเฟิง ยิ้ม ตอนเจอเขาที่หน้ามหาลัย ยามหลายคน เสียมารยาทกับเขามากอยู่ แต่พอบุหรี่ไม่กี่ มวนสูบไป พวกเขาก็มีทีท่าดีขึ้น

“พี่เฉินเฟิง…” หลินหวั่น วมองเฉินเฟิ งด้วยสีหน้าแดงก่ำ พอเห็นเขาเบนสายตามา ทางเธอ เธอก็รีบก้มหน้าลง

เฉินเฟิงหน่ายใจเมื่อเห็นท่าทีของหลิน หวั่น ว เขาไม่ได้ตาบอด หลินหวั่น วชอบเขา เขาดูออก แต่ในใจเขาเต็มไปด้วยเสี้ยเพิ่ง เหยาแล้ว ดังนั้นเขาเลยเห็นหลินหวั่นชีวเป็น เหมือนน้องสาวคนหนึ่งมาตลอด

แต่เขาไม่รู้ว่าจะบอกหลินหวั่น วยังไงดี

“เรื่องการแสดงสู้ๆนะ พยายามนิ่งไว้ อย่าตื่นเต้น” สุดท้าย เขาเลยยิ้มกำชับหลิน หวั่น วไปหน่อย ไม่ว่ายังไง ก็ต้องให้หลิน หวั่น วแสดงการแสดงครั้งแรกในชีวิต ออก มาให้ดีที่สุด

“ค่ะ” หลินหวั่นวพยักหน้าเบาๆ สายตา หม่นหมองลงวูบหนึ่ง

“พี่เฟิง มายังไงคะเนี่ย ขับรถหรือนั่ง แท็กซี่มา?” เซียว วถาม

“พี่ขับรถมาน่ะ” เฉินเฟิงชี้ไปที่ซานดาน่า ที่จอดอยู่

“ซานตาน่า?!” พอเห็นรถของเฉินเฟิงคือ ซานตาน่า เซียวรั่วเบิกตากว้าง แววตาตกใจ ค ไม่มิด อย่างเฉินเฟิง ยังไงก็ไม่น่าจะขับซานตา น่ามานี่นา

“ฉันมองไม่ผิดใช่ไหม? เขาขับรถซานตา น่า?”

“นายไม่ได้ดูผิด ซานตาน่าจริงๆ! “ฮะฮะฮะ น่าชชะมัด ทําไมเขาไม่ขับรถ ตู้มาซะเลยล่ะ”

“เขาเห็นมหาลัยจงไหของเราเป็นอะไร เนี่ย? ที่เก็บขยะหรือไง? มีหน้าขับซานตาน่า มา ไม่ขายหน้าเลย”

“แถมยังเป็นซานตาน่ามือสองอีก ดูท่าจะ ขับมาเจ็ดแปดปีแล้วเนี่ย”

หนุ่มสาวมากมายพากันประชดประชัน เฉินเฟิงอย่างไม่ไว้หน้า วันนี้เป็นงานฉลองวัน เกิดมหาลัยจงไห่ มีศิษย์เก่ามากมายที่ประสบ ความสําเร็จกลับมาร่วมงานด้วย

ดังนั้นรถที่ขับเข้ามา อย่างน้อยสุดก็เป็น ระดับออ A8 ดีขึ้นมาหน่อยก็มีปอร์เช่ เบนลีย์ หรือแม้แต่รถแข่งอย่างมาเซราติ

ซานตาน่าของเฉินเฟิงเรียกได้ว่าเป็นคัน

เดียว

ทำให้ดูโดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางรถหรูทั้ง

หลาย

สําหรับการประชดประชันของคนรอบ ข้าง เฉินเฟิงท่าแค่ยิ้ม และไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาไม่จําเป็นต้องถือสานักศึกษาที่ยังไม่ได้ เข้าสังคมเลยพวกนี้

“หวังหย่าหนาน ยังจําได้ไหมว่าตัวเอง เคยพูดอะไรไว้?” ตอนนีเซียวรั่วยิ้มเย็นพูด ออกมา เฉินเฟิงขับซานตาน่ามาดูกระจอกไป หน่อย แต่รถซานตาน่านี่ก็ตบหน้าหวังหย่า หนานเข้าฉาดใหญ่เลย

หวังหย่าหนานหน้าเปลี่ยนสี เธอจําได้ อยู่แล้วว่าตัวเองพูดอะไรไว้ แต่ที่เธอพูดไป ก่อนหน้านั้นไม่ได้พูดลอยๆ เธอมีหลักฐาน

ครั้งก่อนที่เฉินเฟิงตบหน้าหลิวคุนกับอู่ จื้อเคอฉาด นที่ฮงเยคลับ เธอยังจำได้ดี

เธอไม่เคยเห็นหลิวคุนกลัวเกรงใคร ขนาดนั้นมาก่อนเลย ตอนนั้นเธอเลยแน่ใจว่า เฉินเฟิงต้องมีเบื้องหลังอะไรที่แน่มาก ถึงได้ พูดออกไปว่า เฉินเฟิงเป็นแฟนคลับคนรวยที่ อยู่เบื้องหลังเขียวรั่ว แต่ตอนนี้ เสื้อผ้าโลโซและรถซานตาน่า มือสองของเฉินเฟิงกลับตบหน้าเธอฉาดใหญ่

คนรวยที่ให้ของขวัญมูลค่าล้านกว่าได้ จะขับรถซานตาน่ามือสองให้ขายขี้หน้าคน

ล้อเล่นอะไรเนี่ย?