บทที่ 372 ความหน้าด้านของเพิ่งเย็นฟาง

“ฮะฮะฮะ อย่างอื่นฉันจะไม่พูดแล้วละกัน ขอพูดแค่คําเดียว: เฉินเฟิง พยายามต่อไปนะ สู้ๆนะ! พยายามเป็นหัวหน้ากลุ่มฝ่ายขายให้ได้ ก่อนปีหน้า!”

“ถ้านายทําได้ ถึงตอนนั้นพวกเราจะไป จัดงานฉลองให้นายกันที่โรงแรมจิ่นไท

“ครับ” เฉินเฟิงยิ้มมองหน้าหลี่ซื้อผิง คำ พูดของหลี่สื้อผิงพูดดูมีนัยยะ ต่อหน้าดูเหมือน ชมเชย แต่ที่จริงแล้วกําลังบอกทุกคนว่า ต่อให้ เฉินเฟิงนายจะแน่แค่ไหน ฉันก็เป็นเจ้านาย ของนาย นายไม่มีทางหลุดรอดพ้นเงื้อมมือฉัน ไปได้

พอหลีสื่อผิงพูดจบ เพิ่งเย้นฟางยิ้มรับคำ ต่อทันที. “หงอี้ ให้ฉันพูดนะ ค่าคอมแปดแสน ของเฉินเฟิงนี่ เป็นความชอบของสื่อผิงครึ่งนึง เลยนะ” “คุณป้าพูดเกินไปแล้วครับ เฉินเฟิงน่ะ เก่งมากนะ ไม่มีผม เขาก็หาเงินแปดแสนนี่ได้ ครับ” หล่อผิงพูดอย่างถ่อมตน

“เชอะ” เพิ่งเย้นฟางเบ้ปากอย่างไม่ พอใจ ก่อนหันไปยิ้มให้หลี่สื่อผิง: “สื้อผิง ที่นี่มี แต่คนกันเอง ไม่มีคนนอก เราไม่ต้องไว้หน้า เจ้านี่หรอก”

“ออเดอร์สิบล้านของเจ้านี่น่ะ เราเป็นคน คอยช่วยเขาล่ะส

หลี่สื้อผิงอึ้งเล็กน้อย เพิ่งเย้นฟางพูด แบบนี้…หมายความว่าไง

เธอคงไม่คิดว่า เป็นของเขาหรอกนะ

หลี่สื้อผิงไม่ตอบ เพิ่งเย้นฟางเลยเข้าใจ ว่าหลี่สื่อผิงยอมรับแล้ว เธอยิ้มพูดต่อว่า: “สื้อ ผิง ป้ารู้ว่าคุณอยากช่วยเฉินเฟิง คุณอยากให้ เฉันเพิ่งได้รับการยอมรับที่บริษัท

“แต่ต่อไปคุณทำเรื่องแบบนี้น้อยลง หน่อยก็ดีนะ คนนําพวกขยะน่ะต่อให้เข็นแค่ไห นก็เช่นไม่ขึ้นหรอก ช่วยเยอะไป ไม่เพียงเป็น ไม่ขึ้น ยังจะทําตัวเองสกปรกไปด้วยนะ”

“เย้นฟาง พูดอะไรน่ะ?” หวางหงอี้เสียง ขรึมลงมา เพิ่งเย้นฟางพูดแบบนี้ เท่ากับไม่ เห็นเฉินเฟิงในสายตาเลย ปฏิเสธความดีความ ชอบของเฉินเฟิงซะสนิท

ต่อให้หลีสื่อผิงจะคอยแอบช่วยเฉินเฟิง จริง แต่เขาก็ไม่เชื่อว่า ออเดอร์สิบล้านนี้จะไม่ เกี่ยวอะไรกับเฉินเฟิงเลย

“ทำไมล่ะ? ฉันพูดผิดหรือไง?”

เพิ่งเย้นฟางยิ้มมุมปากประชด “หงอี้ คุณคงไม่คิดจริงนะว่า ออเดอร์ใหญ่มูลค่าสิบ ล้านนี่ เจ้าขยะนีไปดิลมาได้น่ะ?”

“คุณเปิดบริษัทการค้านะ คุณไม่รู้จริงๆ หรอว่า พนักงานฝ่ายขายที่ไม่มีเส้นสาย พึ่ง เข้าบริษัทมาได้ไม่กี่วัน อยากเซ็นสัญญาได้ มันยากขนาดไหน?”

หวางหงอี้แทบสะอึก เพิ่งเย้นฟางพูด แบบนี้ เขาไม่มีทางปฏิเสธได้จริงๆ เขารู้ดีว่า พนักงานฝ่ายขายที่ไม่มีเส้นสาย พึ่งเข้าบริษัท มาได้ไม่กี่วัน อยากเซ็นสัญญาได้นี่มันยาก ขนาดไหน

อันที่จริงพูดว่ายากไม่ได้ ต้องพูดว่า ไม่มีทางเลยต่างหาก ดังนั้นออเดอร์สิบล้านนี้ ของเฉินเฟิง หลี่จื้อยังคงแอบช่วยไปเยอะมาก

สีหน้าหวาง อหยวนดูขัดตา เธอไม่คิด เลยว่าเพิ่งเย้นฟางจะคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอ ไม่มีทางพูดแก้ออกมาหรอก ต่อให้เธอรู้ว่า เฉินเฟิงใช้ความสามารถตัวเองล้วนๆในการได้ ออเดอร์สิบล้านนมาก็ตาม

เธอต้องการให้เพิ่งเย้นฟางและหวางหง อี้เข้าใจผิด เพราะมีแต่แบบนี้เท่านั้น เพิ่งเส้น ฟางและหวางหงอี้ถึงจะยิ่งให้ความสำคัญกับ หลี่ผิงมากขึ้น

หวาง อหยวนไม่พูด หลี่ฮ็อผิงเองก็ยิ่ง ไม่พูด เพราะนี่เป็นความดีความชอบที่ได้มา ไม่รู้ตัว เรื่องอะไรจะไม่เอา เฉินเฟิง ม กวาดตามองสีหน้าแต่ละคน ไว้หมด แต่เขาไม่คิดจะพูดก็คำพูดของเพิ่งเข้ นฟาง กนิด คําเดิมน่ะแหละ เขาไม่คิดจะ ถือสาคนคิดเล็กคิดน้อยอย่างเพ็งเย็นฟาง มัน ทําเขาเสียราคาหมด

“นายยิ้มอะไร ฉันพูดไม่ถูกหรือไง?” เห็น เฉินเฟิงยังกล้ายิ้มออกมา เพิ่งเย้นฟางฉุนขึ้น มาทันที เจ้าขยะ ทําไมหน้าหนาขนาดนี้เนี่ย? อาศัยพึ่งพาคนอื่นถึงได้ออเดอร์มา โดน เปิดโปงแล้วยังยิ้มออกมาได้อีก?

คุณน้าเพ็ง คุณน้าพูดถูก ผู้จัดการหลี่ ช่วยผมดิลออเดอร์มาจริงๆครับ” เฉินเฟิงพูด เสียงเรียบ วิธีรับมือคนโง่ที่ดีที่สุดคือ คนโง่พูด อะไรมา คุณก็เออออตามเขาไป ให้เธอโง่ให้ พอใจ

พอได้ยินเฉินเฟิงยอมรับออกมา สีหน้า เพิ่งเย้นฟางถึงเริ่มดีขึ้น

แต่หลีสื้อผงกลับเริ่มหวั่นใจขึ้นมา เฉินเฟิงในสายตาเขาไม่น่าจะเป็นคนยอมรับ ผิดในสิ่งที่ตนไม่ได้ก่อนะ?

“ในเมื่อออเดอร์หลีสองชวนายดิลมา ได้ งั้นเรื่องค่าคอมแปดแสนของนายนี่ เราควร จะมาคุยกันใหม่ดีไหม?” เพิ่งเย้นฟางส่อ ประกายตาเจ้าเล่ห์ นวูบหนึ่ง นี่ต่างหากเป้า หมายที่แท้จริงของเธอ ที่พูดไปซะเยอะน่ะ เป็นการปูทางเพื่อประโยคนี้ทั้งนั้น

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ยัยโง่เพิ่งเย้นฟางนี่ นี่ คงไม่ใช่คิดจะเอาค่าคอมแปดแสนของเขาให้ หลีสื้อผิงหรอกนะ

“เยันฟาง คุณพูดงี้หมายความว่าไง? !

“ถึงออเดอร์สิบล้านของเสี่ยวเฟิง หลี่จื้อ ผิงจะช่วยไปไม่น้อย แต่ตัวเสี่ยวเฟิงเองก็ ไม่ใช่ไม่ได้ทําอะไรเลย…” หวางหง พูดเสียง เย็น เขารู้ว่าเพิ่งเย้นฟางเห็นหลี่ซื้อผิงเป็นว่าที่ ลูกเขยมาตลอด ดังนั้นเลยคิดเผื่อหลีสื้อผิง เสมอ แต่เพิ่งเย็นฟางทำแบบนี้ดูออกจะเกินไป สักหน่อย พูดคําเดียวคิดจะเอาค่าคอมแปด แสนของเฉินเฟิงไปเลย รังแกกันแบบนี้ได้ยัง ไง?

“เขาทําอะไรล่ะ? เขาจะทำอะไรได้?” เพิ่งเย้นฟางยังตัดบทหวางหงอย่างไม่ไว้ หน้า

“ถ้าไม่มีสื่อผิง เขาคงไม่รู้ไปเร่ร่อน

ที่ไหนแล้ว อย่าว่าแต่ออเดอร์สิบล้านเลน ตอน นี้เขาจะได้เข้าทำงานที่บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปยัง เป็นปัญหาเลย

“สรุปแล้ว เขาเซ็นออเดอร์ราคาสิบล้านน มาได้ เป็นความชอบของสื้อผิงทั้งหมด ไม่ เกี่ยวอะไรกับตัวเขาเลยสักนิด”

ดังนั้นค่าคอมแปดแสนนี่ ก็ควรจะให้สื่อ ผิงส์” เพิ่งเย้นฟางพูดเป็นฉากๆด้วยสีหน้า มั่นใจ

“คุณน้าเพิ่งคิดจะให้ผมแบ่งผู้จัดการหลั่ เท่าไหร่?” เฉินเฟิงมองเพิ่งเย้นฟางยิ้มๆ

“เจ็ดแสน!” เพิ่งเย้นฟางพูดด้วยสีหน้า เย็นชา เบนสายตามาที่เฉินเฟิง: “อย่างน้อย นายก็ต้องให้สื้อผิงเจ็ดแสน! เพราะถ้าไม่มีสื่อ ผิง นายไม่มีทางได้แม้แต่แดงเดียว”

“งั้นหรอ?” เฉินเฟิงหรี่ตามองยิ้มๆ

“ไม่ใช่หรือไง?”

“ไม่มีสื้อผงพานายเข้าไปฝากเข้าบริษัท ไม่มีสื้อผงคอยแอบช่วยนาย นายคิดว่านายจะ ดิลออเดอร์ราคาสิบล้านนี้มาได้หรือไง?”

“ให้นายแบ่ง อผิงเจ็ดแสนน่ะยังน้อยไป ด้วยซ้ำ!”

“ให้ฉันว่านะ ค่าคอมแปดแสนน่ะให้สื้อ ผังหมดเลยดีกว่า แต่เห็นแก่ นายช่วยสื้อผิง วิ่งเต้นทําเรื่อง เลยเหลือไว้ให้แสนหนึ่ง ถือ เป็นค่าเหนื่อยละกัน” เพิ่งเย้นฟางพูดหน้าตา เฉย น้ำเสียงประหนึ่งกำลังให้ทาน

“เบ็นฟาง คุณทําเกินไปแล้วนะ!” หวาง หง ตะคอกอย่างโกรธ เขาไม่เชื่อหรอกว่า ออ เดอร์สิบล้านนั่น เฉินเฟิงทำแค่วิ่งเต้นทำเรื่อง เฉินเฟิงต้องทำอะไรอย่างอื่นแน่ ถ้าออเดอร์ สิบล้านมันคุยได้ง่ายขนาดนั้น ก่อนเฉินเฟิง เข้าบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป หลี่สื่อผิงคงดิลมาได้ นานแล้ว

แต่พอมาถึงเพิ่งเย้นฟางนี่ กลับกลาย เป็นความดีความชอบของหลี่สื่อผิงไปซะงั้น