บทที่ 343 ความแค้นในอดีต

เฉินเฟิงพยักหน้าแผ่วเบา วิชานินจาของ ญี่ปุ่นถือเป็นวรยุทธ์เพื่อการลอบฆ่าโดยเฉพาะ ในช่วงการปฏิรูปสมัยเมจิ จักรพรรดิญี่ปุ่นได้ พัฒนาวิชานินจาจนถึงจุดสูงสุด

เพื่อรักษาความมั่นคงของอำนาจตัวเอง จักรพรรดิเมจิยังก่อตั้งองค์กรเฉพาะอย่างเสี นอื่นขึ้นมา เพื่อพัฒนานินจา ไว้ลอบฆ่าขุนนาง ที่เป็นปฏิปักษ์กับตนและศัตรูทางการเมือง

หลังจากที่สถานการณ์ภายในประเทศ ของญี่ปุ่นมั่นคง เงินอิ่นค่อยๆเปลี่ยนเป็น องค์กรจารชนสําหรับคนภายนอก

การจารชนของพวกเขาไปแทบทุก ประเทศทั่วโลก หวาเชียเองก็ไม่พ้นเหมือนกัน

“เฉินเฟิง ช่วง นายต้องระวังหน่อยนะ เพราะอีกสิบห้าวัน สมาคมการค้าจงไห่หวา เซี่ยจะจัดการประลองกับสมาคมการค้าเซีย ย ของญี่ปุ่นที่ริมทะเล”

“การประลองครั้งนี้เกี่ยวพันถึงผล ประโยชน์อย่างมาก พวกเงินอื่นอาจเล่นหมา ลอบกัดได้ ช่วงนี้พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวในจง ไห่แล้ว”

อาวุโส ถ้าให้พวกเขารู้ว่านายก็อยู่จงไห่ พวก เขาคงออกตามล่านายให้วุ่นแน่” สือโพจน กําชับอย่างเคร่งเครียด เงินอิ่นและสหพันธ์ สงครามตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมาต่างต่อสู้กันทั้งแบบ เปิดเผยและลักลอบในหลายๆ ที่มองไม่เห็น เรียกได้ว่าความแค้นมากนัก

นายเป็นลูกศิษย์คนสุดท้องของผู้

สาเหตุความแค้นนี้จะว่าไปก็เริ่มจาก เขียวถั่วจง

ตอนนั้นเชียวถั่วจงใช้หนึ่งดาบเปิดฟ้า เพื่อบรรลุขั้นมหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ ริมแม่น้ำหวงผู่ สะท้านเกินไปแล้ว!

ทําลายเจ็ดเรือกองทัพคนตะวันตกรวด เดียวไม่พอ ยังทําลายขวัญกำลังใจคนตะวัน ตกไม่เหลือซาก

ทําเอาวงการศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นขวัญ หายไปตามๆกันด้วย

เพื่อทําให้ประชาชนสงบ และเพื่อลด ทอนความสามารถของหวาเซีย

ทหารระดับสูงของเสนอื่นถึงได้ลงมติ ลอบฆ่าเขียวถั่วจง!

อาศัยตอนนี้ที่เซียวถั่วจงพึ่งบรรลุมหา ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ปราณในตัวยังไม่ มั่นคง กําจัดเซียว วจงไปด้วยเลย! จะไม่ยอม ให้เขียวถั่วจงทันตั้งตัว ถ้าเขาตั้งตัวได้ ต่อไป เขาต้องเป็นมรสุมใหญ่ของวงการศิลปะการ ต่อสู้ญี่ปุ่นแน่

พอจัดการมติอันเป็นความลับสุดยอด เสร็จ หัวหน้าองค์การนักฆ่าเงินอื่นนำทีมเอง พานินจาหาคนมาที่หวาเซีย

จากนั้น…ไม่มีใครรอดกลับไปเลย ขั้นตอนการลอบฆ่าไม่มีใครรู้ คนใน สหพันธ์สงครามรู้แต่ว่า วันต่อมาหลังจากที่ องค์การนักฆ่าเงิน นจาไป เขียวถั่วจงพาด กระบี่ไปทีหลังย่างก้าวเข้าสู่ดินแดนอาทิตย์ อุทัยคนเดียว

ไม่ต้องถามเลย เซียวถั่วจงไปหาเงินอื่น ส่วนเรื่องที่ว่าเขาไปที่นั่นทำไม…

ไม่มีใครรู้จวบจนวันนี้

คนในสหพันธ์สงครามรู้แต่ว่า หลังจาก เขียวถั่วจงกลับจากเงินอื่น เสนอื่นก็ปิดประตู เก็บตัว สิบกว่าปีหลังจากนั้นไม่มีนินจาเงิน นกล้าโผล่หน้ามาอีกเลย ทั่วทั้งเงินอื่นเหมือน หายไปจากโลกนี้ยังไงยังงั้น

ดังนั้นคนที่เงินอิ่มแค้นที่สุดคือใคร เชียว ถั่วจง ขึ้นอันดับหนึ่งเลย!

ถ้าคนที่สอบมาหลบซ่อนตัวในจงไม่รู้ว่า เฉินเฟิงเป็นศิษย์คนสุดท้องของเซียวถั่วจง

งั้นคราวนี้พวกเขาไม่มีทางสนใจสมาคม การค้าจงไห่แน่ และจะเปลี่ยนแผนทั้งหมดมา ต่อกรกับเฉินเฟิงแทน!

“ครับ ผมจะระวังตัว” เฉินเฟิงพยักหน้า อย่างเคร่งขรึม ที่สือโพจนพูด เขียวก้วจงไม่ เคยบอกเขามาก่อน

แต่ฟังจากคำของสือโฟจนทำให้รู้ว่า ความแค้นที่เสนอื่นมีต่อเขียวถั่วจงดูจะแค้น เข้ากระดูกดำเลยทีเดียว

ถ้าพวกเขารู้ว่าตัวเองเป็นลูกศิษย์ของ เขียวถั่วจง คงหาทางแก้แค้นแน่

ถึงความสามารถเขาจะมีมาก แต่เรื่อง ดูเบาศัตรูนี่เขาไม่เคยทํามาก่อน แถมคราวนี้ ศัตรูที่ต้องเผชิญยังเป็นนักฆ่าที่ผลุบๆโผล่ๆ ด้วย

ใครก็ไม่รู้ว่า พวกเขาจะโผล่ออกมาจาก ตรงไหน

พอสื่อโหมุนกลับไป ภายในห้องก็เหลือ แค่เจ้าสามหวงกับเฉินจื่อเหวินและเฉินเฟิง สามคน

เจ้าสามหวงหยิบก้าออกมาสูบ พลาง เหล่เฉินเพิงและพูดว่า: “ว่าไง เสียวสือโถวน่ะ เชื่อใจได้นะ! ต่อไปถ้าแกเจอปัญหาอะไรในจง ไห่หาเขาได้เลย”

เฉินเฟิงพยักหน้า หลายวันนี้ที่เขาอยู่จง ไห่ ยังไม่รู้ว่าจะเจออะไร มีคนรู้จักเป็นทหาร อย่าง อโน่จุน เขาก็เบาใจลงไปเยอะเลย

“นายกับพี่เอ รู้จักกันได้ไงน่ะ?” เฉินเฟิง ถามคําที่สงสัยออกมา ถึงบรรพบุรุษเจ้าสาม หวงจะมีสายเลือดที่นี่ แต่ตัวเขาเกิดและ เติบโตที่มาเลย์เซีย ส่วนสื่อโล่จุนเห็นได้ชัดว่า เป็นคนหวาเซียแท้ๆ สองคนที่ดูไม่เข้ากันเลย ไหงมาอยู่ด้วยกันได้ แถมยังดูสนิทสนมกัน มากด้วย?

“ตอนนั้นฉันช่วยพวกเขาเอาไว้ทั้ง ครอบครัว” เจ้าสามหางพูดอย่างขี้เกียจ “หลายปีก่อน ครอบครัวเขามาเที่ยวมาเลย์ แล้วไปเตะหน้าแข้งพวกนักเลงท้องถิ่นเข้า โดนไล่ตามฆ่า วันนั้นฉันไปเดินเล่นแถวนั้น พอดี เห็นเข้าเลยช่วยไว้ทั้งครอบครัว”

หลังจากนั้นเจ้านั่นก็บอกว่าคิดหนี้ฉัน หนึ่งชีวิต ถ้าวันหลังฉันมีอะไรให้ไปหาเขาได้ เลย”

ภายใต้การไม่ผิดกฎเกณฑ์ต่างๆ เขาจะ ชายฉันหมดเลย

“ครั้งนี้ที่โดนลู่ดุงโสงและข่าจ้านตามฆ่า ฉันก็นึกถึงเจ้านขึ้นมา”

เฉินเฟิงพยักหน้า ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

“เจ้านั่นยึดคำสัตย์มาก สมัยนี้คนที่ยึดถือ คำสัญญาแบบนี้มีไม่มากแล้ว” เจ้าสามห่วง ถอนหายใจออกมา

ตอนถูกลู่ตุงโสงและข่าจ้านตามฆ่า เดิม เขาไม่คาดหวังอะไรกับสื่อโฟจุนนัก เพราะการ ช่วยชีวิตทั้งครอบครัวครั้งนั้นมันเกิดขึ้นเมื่อ เจ็ดแปดปีก่อน เจ็ดแปดปีผ่านไปแล้ว จะมีบุญ คุณอะไรเหลืออีก ดังนั้นตอนติดต่อไปที่ถือไพ่จุน เขาแค่ คิดว่าลองดูละกัน

แต่ไม่คิดว่า การลองครั้งนี้จะมีเซอร์ไพร์ สตามมาด้วย

พอสือโฟจุนได้ยินว่าเขาโดนตามฆ่า ก็ รีบวางงานในมือลง วิ่งแจ้นมาที่มาเลย์นี่เลย และรับเขามาจงไห่ จัดการให้เขาอยู่โรง พยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดของจงไห่ แถมยังให้ คนตามอารักขาเขาตลอดยี่สิบสี่ชม.อีก

และเพราะเรื่องนี้ ทำให้เจ้าสามหางคิด ว่า คนอย่างสีอโฟจุนนี่ดี ควรค่าแก่การคบหา เป็นเพื่อนตาย

แล้วลู่ถุงโลงกับข่าจ้านล่ะ คิดวิธีจัดการ พวกมันออกหรือยัง?” เฉินเฟิงถาม ลู่ตุงโสง เป็นหัวหน้าแก๊งต๊าหม่า ส่วนข่าจ้านเป็นเจ้า สํานักไฟ ตุงโสงเป็นคนหวาเซีย ข่าจ้านเป็น คนมาเลย์ ตามหลักแล้วทั้งคู่ไม่น่าจะสนิทกัน ได้ แต่หลังจากได้ยินว่าเจ้าสามหวงอาจได้ บรรลุ น ว ง ทั้งคู่ก็รวมหัวกันเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสามหางดวงแข็ง คง ตายภายใต้การลอบทําร้ายของสองคนนี้นาน แล้ว

“ตอนนี้ยังไม่มี เจ้าลูกหมาสองตัวนี้ คน หนึ่งเจ้าเล่ห์กว่าอีกคน อีกคนก็ยิ่งระมัดระวัง ตัวแจ ตราบใดที่ไม่มีข่าวแน่ชัด พวกมันไม่มี ทางมาจงไหแน่” เจ้าสามหวงสายหน้า สูตุงโส งกับข่าจ้านได้เป็นถึงหัวหน้าแก๊ง สมองคงไม่ กลวงแน่ มุกล่อเสือออกจากถ้ำนี่คงไม่เหมาะ กับพวกเขาเท่าไหร่

“พวกเขาไม่มา งั้นเราก็ไปสิ” เฉินเพิ่งพูด ยิ้มเนิบๆ เจ้าสามหางกลับมาเลย์ ต้องทำให้ เจ้าสองคนนั้นตื่นตัวแน่ แต่เฉินเฟิงไม่มีปัญา นั่นอยู่เลย

เพราะทั้งสองคนไม่รู้จักเขา และคงไม่ คิดแน่ว่า การที่เขาไปมาเลย์ จะไปเอาชีวิตคน ทั้งคู่ “แหะๆ ฉันรอแกพูดคํานี้แหละ ถ้าแกฆ่า เจ้าหมาสองตัวนั้นได้ ฉันจะแบ่งดินแดนในมา เลย์ของฉันให้แกครึ่งหนึ่ง” เจ้าสามหวง หัวเราะร่าบอก