บทที่ 342 องค์กรนักฆ่าเงินอื่น

ผ่านไปอีกนาที ลมปราณสีดำในต้นเรียนของสือโฟนถูก ทําลายจนหมดสิ้น

เฉินเฟิงดึงลมปราณตัวเองกลับ ผ่อนลมหายใจอย่างโล่ง

อก

ถึงขมับของสื่อโซ่จุนจะเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่สีหน้าตื่นเต้น

ดีใจกลับบอกทุกอย่าง

หายแล้ว!

แผลโดนลอบทําร้ายที่ตันเถียนหายแล้ว!

เดิมทีเวลาเขาขับเคลื่อนลมปราณ ที่ตันเถียนมักจะรู้สึก เจ็บปวดเหมือนอะไรฉีกขาด แต่ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกนั่นแล้ว

สื่อโฟนประกบมือค่านับอย่างจริงใจว่า: “เฉินเฟิง บุญ คุณยิ่งใหญ่นัก โพนจะไม่พูดมากละ

แต่บุญคุณครั้งนี้ โพจุนจะระลึกไว้ในใจแน่นอน

ต่อไปหากเฉินเฟิงมีเรื่องอะไรจะใช้ไฟจุน พูดมาได้เลย! ไม่ว่าจะขึ้นเขาลงห้วยยังไง โฟฉุนจะไม่มีทางปฏิเสธเลย!”

“พี่อวางใจเถอะ ถ้าผมต้องการความช่วยเหลือละก็ ผม จะเอ่ยปากแน่นอน” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ
“จริงสิ ลือ เมื่อกี้ตอนผมใช้ลมปราณรักษาต้นเทียนให้ พบว่ามีลมปราณสีดำที่หลงเหลือในต้นเถียนนั่นเป็น ลมปราณนินจาของพวกญี่ปุ่น พี่สือเคยประมือกับนินจาของ ญี่ปุ่นด้วยหรอ?” เฉินเฟิงถาม ทางญี่ปุ่นที่มีจอมยุทธ์ แต่คำที่ พวกเขาใช้เรียกจอมยุทธ์ปกติจะเป็นนินจาหรือไม่ก็จอมดาบ

จอมยุทธ์หวาเซียมีเป็นร้อยตระกูล กระจายไปทุกที่ บ้าง ฝึกเฉพาะลมปราณ บ้างก็ฝึกเฉพาะกระบี่ ดาบ พลอง…สรุป แล้ววิทยายุทธ์สิบแปดอย่าง จอมยุทธ์หวาเซียมีครบหมด

ส่วนวิทยายุทธ์ของญี่ปุ่น เทียบกับหวาเซียแล้วง่ายกว่า

เยอะ

มีวิชาซ่อนตัวกับวิชาดาบเป็นหลัก นอกจากสองอย่างนี้ แล้ว ยังมีประเภทอื่นเช่นวิชาตรึงวิญญาณอีก ถึงจะมีคนฝึก แต่ส่วนมากไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่

แต่วิชาช่อนตัวและวิชาดาบไม่เหมือนกัน เพราะสืบทอด กันมานาน ทำให้สองวิชานี้กลายเป็นวิชาหลักในการ สืบทอดไปแล้ว

ถ้ามีใครสามารถฝึกสองวิชานี้จนถึงระดับสูง คนนั้นจะน่า กลัวมากเลย!

คําพูดนี้เดิมเป็นของเซียวถั่วจง

ถึงจะเป็นถึงมหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ แต่เขียวถั่วงไม่เคยดูแคลนวิชาซ่อนตัวกับวิชาดาบของญี่ปุ่นเลย เขาเคย กำชับเงินเฟิงหลายครั้งว่า ถ้าเจอคนญี่ปุ่นที่ฝึกวิชาซ่อนตัว กับวิชาดาบด้วย อย่าประมาทเด็ดขาด ไม่งั้นจะเพลี่ยงพล้ำ เอาได้

คําเตือนของเซียวถั่วจง เฉินเฟิงระลึกไว้ในใจเสมอ ครั้งนี้ ได้มาเจอสือโฟจุนที่เหมือนจะเคยประมือกับนินจาของญี่ปุ่น เขาต้องสอบถามหน่อยแล้ว เพื่อให้เข้าใจจุดด้อยและจุดแข็ง ของนินจาญี่ปุ่น

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

“ใช่ ผมเคยประมือกับนินจาญี่ปุ่นจริงๆ ลมปราณในตัน เถียนผม นินจาที่เคยประมือกับผมตอนนั้นเหลือไว้” สือโฟน พูดเสียงต่ำ สายตาฉายแววหวาดหวั่น

“หือ? พี่สื่อจะช่วยเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นให้ผมฟังหน่อยได้ ไหม?” เฉินเฟิงเริ่มสนใจ

“ได้” สือโพนพยักหน้า ตามกฎของสหพันธ์สงครามแล้ว ทุกรายละเอียดที่เกี่ยวกับภารกิจห้ามเล่าให้คนนอกฝั่งเด็ด ขาด แต่กฎนี้ไม่จำเป็นสำหรับเงินเฟิง เพราะเงินเฟิงเป็น ศิษย์คนสุดท้องของผู้อาวุโสแห่งสหพันธ์สงคราม

“นั่นเป็นฤดูร้อนเมื่อห้าปีก่อน กองบัญชาการของสหพันธ์ สงครามส่งข่าวมา บอกว่านินจาขององค์กรนักฆ่าเงินอื่น ลอบเข้ามาในงไห่ จะมาลอบฆ่าประธานสมาคมการค้าจให… สือโฟจุนเอ่ยปากเนิบๆ สายตาเหมือนกำลังระลึกถึง ความทรงจํา

“ตอนนั้นกองบัญชาการสั่งสาขาจงให้อย่างพวกเรา ไม่ว่า ยังไงต้องรักษาชีวิตประธานสมาคมการค้าจงไม่ไว้ให้ได้ และในขณะเดียวกัน ให้พยายามหานกต่อของเงินอื่นที่อยู่ ในจงให้ด้วย เพราะนกต่อคนนี้อาจจะหลบซ่อนตัวอยู่ใน สหพันธ์สงครามสาขาจงไห่ก็ได้”

หลบซ่อนตัวอยู่ในสาขาจงให้

เฉินเฟิงหรี่ตาลง ความหมายของชื่อ โพนชัดมาก ห้าปี ก่อนที่สหพันธ์สงครามสาขาจงไห่ อาจจะมีหนอนบ่อนไส้

“เพราะคำสั่งของกองบัญชาการมากระชั้นไปหน่อย พวก เราเลยไม่ทันได้ตรวจสอบว่าใครเป็นนกต่อคนนั้นกันแน่ แต่ ภารกิจปกป้องประธานสมาคมการค้าที่รีรออยู่เบื้องหน้า จะ ล่าช้าไม่ได้”

“ดังนั้นตอนนั้นเจ้าสำนักถึงเลือกศิษย์ของสาขาจงไม่ หลายคนที่ไม่มีทางมีปัญหา ออกไปปฏิบัติภารกิจกับเขา พี่ เองก็เป็นหนึ่งในนั้น” พูดถึงตรงนี้ สือโฟจุนมีสีหน้าภูมิใจ ไม่ ว่าจะอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่ การได้รับการยอมรับถือเป็นเรื่องที่น่า ดีใจจริงๆ

“พอได้รับภารกิจ พี่กับพี่น้องหลายคนก็คอยคุ้มกันอยู่ข้าง ประธานสมาคมการค้าอู่ตลอดยี่สิบสี่ชม. แถมยังวางเครือข่าย อะไรก็ตามที่จะก่อให้เกิดอันตรายถูกพวกเราจัดการตก

ไว้หมด

“เดิมคิดว่าภายใต้การคุ้มครองแน่นหนาแบบนี้ ประธาน สมาคมการค้าคงไม่มีทางเกิดเรื่องแน่

“แต่พวกเราก็คิดผิดไป” สือโฟนถอนหายใจ อดหัวเสีย

ไม่ได้

“วันนั้นสถานการณ์เป็นแบบนี้ ประธานสมาคมการค้าจะ จัดสัมมนาธุรกิจขึ้นที่โรงแรมคิมไท นักธุรกิจใหญ่โต มากมายของจงให้มาร่วมงานกันเกือบหมด”

สถานการณ์แบบนี้เกิดเหตุชุลมุนได้ง่าย ดังนั้นพวกเรา เลยเตรียมการกันไว้ก่อน พวกพี่น้องที่เป็นบ้านจึงชั้นกลาง คอยประกบประธานสมาคมการค้าไม่คลาดสายตา พวกที่ เป็นอ้านจิ้งชั้นต้นคอยเดินตรวจตราตลอดงาน เพื่อกำจัดคน น่าสงสัย แบบนี้จะสามารถขจัดความน่าเป็นที่จะเกิด อันตรายร้ายแรงออกไปได้

แต่ไม่คิดเลยว่า อันตรายจะเกิดขึ้นจนได้

“พวกเราเอาแต่ระวังพวกนักธุรกิจในงานและยามรักษา ความปลอดภัย แต่คิดไม่ถึงให้ระวังคนใกล้ชิดของประธาน สมาคมการค้าอู่ จนหลานชายคนหนึ่งของประธานสมาคม การค้า ประทับฝ่ามือไว้ที่ร่างเขา พวกเราถึงได้สติกลับ
“น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว

“ถึงประธานสมาคมการค้าจะไม่ตาย แต่ก็เป็นอัมพาต ครึ่งตัว ตอนนี้ยังนอนอยู่บนเตียงเลย

“นักฆ่านั่นล่ะ?” เฉินเฟิงอดถามไม่ได้ เรื่องนี้สหพันธ์ชะล่า ใจไปจริงๆ แต่ถ้าเป็นเขา ในสถานการณ์อย่างนั้นก็คงนึกไม่ ถึงว่า คนใกล้ชิดที่ตนสนิทชิดเชื้อตลอดมาจะเป็นนักฆ่า

“หนีไปแล้ว” สือโพี่จุนพูดอย่างหัวเสีย “เจ้านั่นเป็นนักฆ่า ที่มาจากองค์กรนักฆ่าเงินอื่น เป็นนินจา ฝีมือการซ่อนตัวมือ ฉมังนัก เขาฟาดฝ่ามือใส่ประธานสมาคมการค้าต่อหน้า พวกเรา และก็หายไปในควันสีดำ

“ผมกับพี่น้องแยกกันตามไป จากนั้นผมตามทันเขาที่ลาน จอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรม

“พวกเราสองคนประมือกัน เพราะเมื่อก่อนไม่เคยได้ประ มือกับนินจาญี่ปุ่นมาก่อน เลยไม่รู้กระบวนท่าวิชาของพวก เขา ระหว่างที่ประมือกันผมเพลี้ยงพล้ำโดนเขาซัดฝ่ามือใส่ สามกระบวนท่าก็ล้มลง

“ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเขารีบร้อนจะหนี ขี้เกียจฆ่าผม ผม คงตายนานแล้ว” สื่อโฟนถอนหายใจหนักหน่วงพลางว่า

“กระบวนท่าของนินจาญี่ปุ่นมีอะไรพิเศษหรอ?” เฉินเฟิง

ถาม
“แปลก! เจ้าเล่ห์! ร้ายกาจ!”สือโพนพูดออกมาสามคำ ด้วยสีหน้าจริงจัง

“ประมือกับพวกเขา คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า วินาทีต่อไป มีดสั้นของพวกเขาจะออกมาจากตรงไหน กระบวนท่า ทั้งหมดของพวกเขามีไว้เพื่อลอบฆ่า ในการลอบฆ่า ความ สามารถของพวกเขาเทียบเท่าขั้นสุดยอด