บทที่ 321 อู๋ตงไห่

“เจี๊ยะ!

ชายในเครื่องแบบสีดำไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ตั้งตัว ก็ถูก ขายชะนี บลอยออกไป กระแทกกับกระจกร้านกาแฟ

เปี้ยง!!

กระจกที่แม้แต่ค้อนยังทุบไม่แตกก็ยังแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ

“เสี่ยวอู่!

เหลือแค่ชายชุดด่าสองคนที่โกรธครามอยู่ จู่ๆนัยน์ตากแดง

เวลานี้ ชายลิงผอมลงมืออย่างโหดเหี้ยม ยกซองบุหรี่ไว้ใน มือ เข็มเงินทั้งหกพุ่งไปที่ชายชุดดำอีกสองคนที่เหลือราวกับ

สายฟ้า

ชายชุดคําสองคนรีบหลบ แม้ว่าในใจได้ตั้งรับไว้แล้ว แต่ เนื่องจากระยะห่างค่อนข้างใกล้ ดังนั้นเข็มเงินทั้งหกนี้ ยังมีอีก สองเล่มแทงเข้าในร่างกายของเขา

ความเจ็บแสดงออกมาบนใบหน้าของทั้งสอง

ทั้งหมดนี้ฟัง ดูอาจจะช้ามาก แต่จริงๆแล้วมันเกิดขึ้นเร็วมาก จากชายลิงผอมหยิบซองบุหรี่จนถึงชายชะตูมจนเสี่ยวลอย ออกไป แต่สามวินาทีก็ไม่ถึง
แค่คิดก็รู้ว่า ความเร็วของชายลิงผอมและชายซะนี่น่ากลัว

มาก!

“เสี่ยวสวน พาคุณหนูหนีไป

ในที่สุดชายชุดดำก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบ เขาตะโกนออกมา กา หมดพุ่งไปทางชายลิงผอม

ชายชุดดำที่ชื่อว่าเสี่ยวสวนนัยน์ตาแดง แม้ว่าอยากจะฆ่า ชายลิงผอมและชายซะนีดำระบายความโกรธ แต่ว่าเขากลับ เข้าใจ เวลานี้ การปกป้องคุณหนูเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

เสี่ยวสวนรีบวิ่งไปที่ข้างๆของหญิงสาว เตรียมพาหญิงสาวหนึ่

ไป

แต่ความเร็วของชายชะนีกลับเร็วกว่าเขามาก!

ชายชะนีไปถึงข้างๆของหญิงสาวนั้นก่อน และกระแทก

หมัดของเขา

เสียงหม้อ ดังผีบๆ

เมื่อพิจารณาจากหมัดที่เขาโจมตีเสี่ยว พลังหมัดของเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ควรประมาท ที่แม้แต่หินก็สามารถเจาะได้

แค่คิดก็รู้ว่า หมัดนี้พุ่งเข้าใส่หญิงสาว จะต้องลงเอยยังไง

ตอนนี้หญิงสาวกำลังตื่นตระหนกจริงๆ

เธอให้ตายเธอก็คิดไม่ถึงว่า ในสถานีรถไฟจะมีนักฆ่า

แม้ว่าหัวใจจะลุกเป็นไฟ แต่ปฏิกิริยาของหญิงสาวกลับสงบอย่างน่าประหลาด ตอนที่นักฆ่าเฮยหยวนพุ่งเข้ามานั้น วินาที แรกเธอคว้ากาแฟร้อนบนโต๊ะ สาดเข้าไปที่หน้าของชายชะนี

แก้วสาดเข้าบนหน้านักฆ่าเฮยหยวน แต่ไม่มีผลต่อการโจมตี ของนักฆ่าเฮยหยวนมากนัก แต่มันทำให้การเคลื่อนไหวของเขา ช้าลง

ในช่วงเวลาของการเคลื่อนไหวนั้น เสี่ยวสวนมาถึงข้างๆหญิง สาว สกัดการโจมตีของนักฆ่าเฮยหยวน

หมดแลกหมัด

เสี่ยวสวนถอยสามก้าวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ทันใดนั้น สีหน้าแดงขึ้น เห็นได้ชัดว่าสู้นักฆ่าเฮยหยวนไม่ได้

แต่สีหน้าของนักฆ่าเฮยหยวนมีความโมโหลอยขึ้นมา เพราะ หญิงสาวใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่เขาและเสี่ยวสวนกำลังต่อสู้ กัน ได้วิ่งออกมาจากเขตร้านกาแฟแล้ว

“โอ๊ย! ”

เสียงคำรามของนักฆ่าเฮยหยวน เสี่ยวสวนซัดกลับหมัดหนึ่ง และกระโจนไปหาหญิงสาวนั้นเหมือนเสือลงเขายังไงอย่างนั้น

หญิงสาวตื่นตระหนก คิดไม่ถึงว่าจะวิ่งมาทางกลุ่มของ

เฉินเฟิง

เฉินจื้อหลีรีบลุกขึ้น เตรียมช่วยชีวิตหญิงสาวไว้

แต่หญิงสาวกลับตะโกนใส่เฉินจื้อหลี่ด้วยใบหน้ากังวล”ถอยไป! คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา

เฉินจื้อหลิเบะปาก อย่าได้แคร์ เขากระโดดขึ้นสูง ร่างกาย ของเขาเหยียดออกเหมือนธนู หมัดเหล็กเร็วราวกับฟ้าผ่าพุ่งไป ทางนักฆ่าอยหยวน

“รนหาที่ตาย! ”

นักฆ่าเฮยหยวนแสยะยิ้ม รับมือโดยไม่เกรงกลัวสักนิด

“เพียะ”

หมัดเหล็กทั้งสองประสานเข้าด้วยกัน

ทันใดนั้นรูม่านตาของเฉินจื่อหลีก็หดลง จากนั้นคนทั้งคน

ลอยออกไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เหมือนว่าวที่เชือกขาด กระแทกเข้ากับกระจกร้านชา

“อาหลี่ !

เฉินจื้อเหวินลุกขึ้น กำลังจะเข้าไป กลับถูกเฉินเพิ่งทิ้งไว้

“คุ้มครองหวั่นจิ๋วให้ดี ฉันไปเอง ” เฉินเฟิงเอ่ย ลุกขึ้นเดินไป

ทางนักฆ่าเฮยหยวน

เวลานี้ หญิงสาวหมดความหวังแล้ว

เห็นนักฆ่าเฮยหยวนเดินเข้ามาทีละก้าว เธอร้องอย่างอนาถ

หลับตาโดยปริยาย เตรียมที่จะตาย

แต่เวลานี้ มีเสียงแผ่วเบาในหูของเธอ “คงไม่เป็นอะไรกับ

คุณ?”
อู่ตงไห่?

หญิงสาวประหลาดใจเล็กน้อย อดไม่ได้ลืมตาขึ้นมา

กลับเห็นร่างบางๆอยู่ตรงหน้า เวลานี้ รูปร่างคนนี้กำลัง ยกมือขึ้น เธอนั่งอยู่ต่อหน้านักฆ่าเฮยหยวน

ตงไหประโยคเมื่อกี้ เห็นได้ว่ากำลังถามนักฆ่าเฮยหยวน

เหมือนกัน

สีหน้านักฆ่าเฮยหยวน จากนั้นได้ข่มขู่ด้วยใบหน้าโหด เหี้ยม: “อู่ตงไห่อะไร ฉันไม่รู้จัก! รีบไสหัวไป ถ้ายังไม่ไป ฉัน

จะฆ่าแก! ”

“คุณไปเถอะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา เขาเป็นจอมยุทธ์” หญิง สาวมองเฉินเฟิงอย่างอนาถ เธอรู้สึกซาบซึ้งที่เฉินเฟิงเป็นเจ้า ชายขี่ม้าขาวมาช่วย แต่เธอรู้ดีว่า จอมยุทธ์กับคนธรรมดาห่าง

กันมาก

คนธรรมดาอย่างเฉินเฟิง เผชิญหน้ากับนักฆ่าเฮยหยวน เกรงว่าแค่กระบวนท่าเดียวก็ไม่ไหวแล้ว

เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ไม่พูดสักคำ

เวลานี้ นักฆ่าเฮยหยวนหมดความอดทน

เขาก้าวยาวๆ หมัดเหล็กพุ่งไปที่หน้าของเฉินเฟิง และเฉินเฟิง กลับเหมือนตกใจมึนงง และยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ

ทำไมต้องในหาที่ตายให้ได้
หญิงสาวถอนหายใจ รู้สึกไม่คุ้มค่าแทนเฉินเฟิง

วินาทีต่อมา นักฆ่าเฮยหยวนหมัดเหล็กมาถึงตรงหน้าเงินเฟิง

ใบหน้าของเขาน่ากลัว ราวกับเห็น สมองของเฉินเฟิง หลัง จากเจอหมดนี้แล้ว เหมือนฉากแตงโมระเบิดออก

เงินเฟิงส่ายหน้าแล้วยิ้ม ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปอย่างสบายๆ จับหมดของนักฆ่าเฮยหยวนไว้

ท่านี้ ทำให้สีหน้าของนักฆ่าเฮยหยวนเกิดความสงสัย หันมอง

และตกใจ

“แกะ”

เสียงกระดูกหักเบาๆดังขึ้น

เสียงร้องที่อนาถของนักฆ่าเฮยหยวน เขาคุกเข่าลงต่อหน้า

เฉินเฟิงด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

กระดูกข้อมือของเขาถูกเฉินเพิ่งหักไปโดยปริยาย

ฉากที่กะทันหันนี้ ผู้คนในที่เกิดเหตุเบิกตาโต หลายคนแข็ง ที่อเหมือนรูปปั้นยังไงอย่างนั้น แข็งที่อเหมือนก้อนหินไป โดย

ปริยาย

ใครก็คิดไม่ถึง รูปร่าง190ซม.นี้ ชายที่หน้าตาเหมือนซะนี พออยู่ตรงหน้าเงินเฟิง แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็รับมือไม่ได้

หญิงสาวก็อ้าปากค้าง ดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยแววตาที่ เหลือเชื่อ
ฉากที่อยู่ตรงหน้านี้แสดงถึงอะไร ไม่มีใครเห็นชัดเจนไปกว่า

สามารถหักมือของนักฆ่าเฮยหยวนอย่างง่ายดาย เฉินเฟิง

เป็นจอมยุทธ์!

และอาณาจักรของเฉินเฟิง กลัวว่ามันจะไกลเกินจินตนาการ

ของเธอ

“ท่านตกลงเป็นใครกันแน่” ชายลิงผอมจ้องมองเฉินเฟิงอย่าง

โกรธ กรีดร้องถาม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ