บทที่ 316 ทางใครทางมัน

เงินเฟิงไม่ได้พูดอะไร การฆ่าเฉินโป๊ยุงไม่ใช่เรื่องเชื่อมั่นหรือไม่ เชื่อมั่น นอกจากต้องมีกำลังระดับมหาปรมาจารย์แล้ว เขายัง ต้องพิจารณาความคิดเห็นของตระกูลเฉินอีกด้วย เพราะตระกูล เฉินจะไม่ปล่อยให้เฉินโป๊ยุงตายง่ายๆ

แตะแค่เส้นผมแต่กระทบทั้งร่างกาย

ทำลายล้างเฉิน โป้ยง ก็เหมือนเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก!

ในเวลานี้ฉันเสงี่ยนหรั่วก็หัวเราะเยาะอย่างกะทันหัน คุณควร

เข้าใจว่าเฉิน โป้ยงต้องการหาเรื่องคุณในไม่ช้าก็เร็ว

“เมื่อเขาท่าจะมาหาเรื่องคุณ คนแรกที่เขามองหาคือเสียเพิ่ง

เหยา”

* เพราะเธอคือจุดอ่อนเดียวของคุณ

เงินเฟิงยังคงเงียบ ฉันเสงี่ยนครัวไม่ได้พูดผิด จริงอย่างที่ เธอพูด เสียเพิ่งเหยาเป็นจุดอ่อนเดียวของเขา

เขาปราบกู้ตงเซินและหานหลง ตีสนิทกับเต่ไม่ถึง ทุกสิ่งทุก อย่างเพื่อให้เสียเพิ่งเหยามีความสามารถในการปกป้องตัวเอง

แต่ต่อหน้าตระกูลเฉิน ทุกสิ่งที่เขาทำเหมือนเป็นเรื่องตลก ตระกูลเฉินมีอำนาจมากเกินไป ไม่ว่าครอบครัวไหนจะเกิด เรื่องอะไรขึ้น ก็สามารถ
กวาดล้างเมืองซางโจวทันที

“ฝากเสียเพิ่งเหยาไว้กับฉัน ฉันจะไม่ทำให้คุณหมดห่วง เสงี่ยนหัวกล่าวอย่าเป็นชา ” ฉิน

สำหรับเงินเฟิง เสียมิ่งเหยาเป็นทั้งตัวช่วย

และตัวถ่วง

เพราะเสียเพิ่งเหยา ทำให้เฉินเพิ่งถูกขังอยู่ในเมืองชางโจว

เป็นเวลาสามปี

ตอนนี้ ฉันเสงี่ยนครัวอย่างเธอ ต้องการปลดเครื่อง พันธนาการนักโทษ

ปล่อยมังกรตัวจริงให้บินออกไป

บินออกจากซางโจว!

“ได้” ในที่สุดเฉินเฟิงก็เอ่ยพูดขึ้น

ความเย็นชาบนใบหน้าของฉันเสงี่ยนหาวละลายหายไปใน ทันที เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเหมือนดวงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิที่

อบอุ่น

เธอยื่นมือออกไป “ขอให้ร่วมมือกันอย่างมีความสุข

เฉินเฟิงไม่ได้ตั้งใจที่จะยื่นมือออกไป แต่กลับมองฉันเสงี่ยนห วด้วยความเย็นชา”ปกป้องเธอให้ดี ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผม จะทําลายล้างครอบครัวคุณ!”

เสียงของ ฉันเรียนรัวนิ่งลง เห็นได้ชัดว่าเธอคิดไม่ถึงว่าเสียงของเฉินเฟิงจะคมชัดและโหดขนาดนี แต่ยังไงเธอก็เป็นผู้ หญิงที่เคยเผชิญกับมรสุมชีวิตมามากมาย ในไม่ช้าเธอก็กลับมา เป็นเหมือนเดิมและใบหน้าสวยของเธอก็มีรอยยิ้มอีกครั้ง

“ไม่ต้องกังวล ในอีกสามวันฉันจะให้เธอไปที่จงให้ จงให้ เป็นดินแดนของฉัน อยู่ที่นั่น แม้ว่าราชาแห่งสวรรค์จะมาก็อย่า ได้คิดจะแตะต้องแม้แต่เส้นผมของเธอ”

“ขอให้เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว

เฉินเฟิงมองฉันเสงี่ยนครัวด้วยความเย็นชาและหลังจากพูด จบเขาก็หันกลับไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

เขากับฉันเสงี่ยนครัวร่วมมือกัน เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการ

กับภัยคุกคาม

ของเฉิน โป้ยง

ฉันเสงี่ยนครัวเห็นความสำคัญของศักยภาพของเขา เขาเห็นความสําคัญของอำนาจของฉันเสงี่ยนครัว

หากฉันเสงี่ยนครัวพึ่งพาตัวเอง ทั้งชีวิตนี้เธอก็ไม่สามารถแก้ แค้นได้เลย

ส่วนเขาถ้าพึ่งตนเอง ก็แทบจะไม่สามารถปกป้องเสียเพิ่ง เหยาได้เลย

ดังนั้นพวกเขาต้องร่วมมือกัน

ฉันเสงี่ยนครัวปกป้องเสียเพิ่งเหยา เพื่อให้เขาไม่ต้องกังวลเขาไปจัดการเงิน โป้ยง

และแก้แค้นแทนฉินเสวียนหว

อย่างไรก็ตาม นิสัยใจคอของจีนเสงี่ยนครัวนั้นไม่แน่ไม่นอน เธอเป็นคนที่ทำอะไรไม่มีกฎเกณฑ์ ในหัวของเธอคิดอะไรอยู่ ไม่มีใครรู้

หลังจากกลับไปที่ฉวนซาน เฉินเพิ่งได้รับสายจากหลินหลั่น

ในโทรศัพท์ หลินหลั่นพูดเพียงค่าเดียว เวลา 8 โมงเช้าของ วันพรุ่งนี้ที่หน้าประตูอำเภอ พร้อมกับบัตรประชาชนแล้วมาทำ เรื่องหย่า

เฉินเฟิงไม่ตอบ เขาวางสาย โทรศัพท์และนอนลงบนเตียง… เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินเฟิงก็มาถึงที่อำเภออย่างตรงเวลา

เนื่องจากเป็นวันหยุด ประชาชนจำนวนมากเข้าแถวหน้าประตู

อ้าเภอ

ทั้งสามคนในตระกูลเสียไม่ได้เข้าแถว แต่รออยู่ที่ประตู

เสี้ยเมิ่งเหยาสวมชุดชุดเดรสที่มีคอปกสีฟ้าอ่อน เผยให้เห็น แขนขาวเรียว คอที่สวยงามและสวมสร้อยคอทองคำบางๆ อารมณ์ของเธอยังคงเย็นชา แต่เมื่อเทียบกับเมื่อวานแล้วใบหน้า สวยของเธอดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด เป็นเพราะเมื่อคืนนอน หลับพักผ่อนได้ไม่ดี

เสียเว่ยกั่วก็เหมือนกัน
ส่วนหลินหลัน ก็ยังคงสดใสเช่นเคย

เมื่อเห็นเงินเฟิง เธอก็โบกมืออย่างรีบร้อนและ ทำให้ เฉินเฟิงมาทางนี้

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เฉินเฟิงก็ก้าวขาทั้งสองข้าง

” คุณนำบัตรประจำตัวประชาชนมาไหม? ” หลินหลั่นมองไปที่ เงินเฟิงอย่างดูถูก เฉินเฟิงยอมมาที่นี่ ถือว่าเกินคาดของเธอ เล็กน้อย

“พกมาแล้ว” เฉินเฟิงพูดเบาๆ สายตาของเขาหันไปที่เสียเพิ่ง เหยาอย่างไม่รู้ตัวแต่บนใบหน้าของเสียเพิ่งเหยาไม่ได้แสดงสีห น้าใดๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ

“เห้อ เราเข้าไปกันเถอะ”เสียเว่ยวถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าทุก สิ่งมันหวนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เมื่อคืนเขาเกลี้ยกล่อมเสียเพิ่ง เหยาตลอดทั้งคืน แต่ท่าทีของเสียเพิ่งเหยาก็ยังคงแน่วแน่อย่าง น่าประหลาด

ขั้นตอนการหย่าง่ายมาก ไม่ถึงสิบนาที ขั้นตอนทั้งหมดก็ เสร็จสิ้น

เฉินเฟิงคิดว่าเขาสามารถเผชิญหน้ากับทุกสิ่งได้อย่างสงบ แต่ วินาทีที่เขาได้ใบหย่า หัวใจของเขาก็สั่นสะท้านอย่างไม่มีเหตุผล

ดูเหมือนว่าบางสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง ได้สูญหายไปในชั่วพริบ

ใบหน้าที่สวยของเสียเมิ่งเหยาก็หน้าซีดลง แม้กระทั่งร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน

เมื่อเห็นฉากนี้ เสียเว่ยวก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

หลินหลินก็ยังคงพูดจาเสียดสีเช่นเคย “เฉินเฟิง ฉันจะเตือน คุณไว้นะ นับจากนี้ไปคุณและเพิ่งเหยาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก

“จากนี้ไปคุณก็ไปเดินทางของคุณ เธอก็เดินทางของเธอ

“ถนนมุ่งหน้าสู่ท้องฟ้าทางใครทางมัน

” จากนี้ไป คุณคือคุณ เธอคือเธอ

* ฉันหวังว่าคุณกับเมิ่งเหยาจะไม่ติดต่อกันอีก

เฉินเฟิงไม่สนใจหลินหลัน แต่จ้องไปที่หน้าด้านข้างของเพิ่งเห

ยางเหม่อลอย

ราวกับว่าเธอรู้สึกได้ถึงการจ้องมองของเฉินเฟิง ร่างกายของ เสียเพิ่งเหยาก็สั่นมากขึ้น หลินหลันยังคงพูดไม่หยุด “ฉันจะจัด งานแต่งงานใหม่ให้เพิ่งเหยา อย่างมากหนึ่งเดือน ครั้งนี้ เพิ่ง เหยาจะแต่งงานกับผู้ชายที่ดีกว่าคุณร้อยเท่าพันเท่า

“ถึงตอนนั้น ทางที่ดีคุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับเธออีก

“หุบปาก!” ในขณะนี้เสียเว่ยวตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ทุกคนต่างเงียบไปครู่หนึ่ง

หลินหลันก็เงียบลงเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ดึงสติก ลับมาได้ ทันใดนั้นก็รู้สึกโมโห “คุณตะคอกอะไรของคุณ?เสียเว
“วันรื่นเริง ลูกสาวได้หย่าเช่นนี้ มีอะไรน่าโมโห?”

“มีความสุข?! ” เสียเว่ยวกัดฟัน อยากตบหลินหลัน

“มีความลึกอยู่แล้ว ลูกสาวของฉันอยู่กับไอ้ขยะนี้มาสามปี ทนทุกข์ทรมานสามปีและถูกด่าว่าสามปี เธอไม่ได้ใช้ชีวิตดีๆสัก วัน ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ได้หลุดพ้น มันไม่ใช่วันที่มีความสุขเห รอ” หลินหลังกล่าวอย่างมีเหตุผล สำหรับเธอ การหย่าร้างของ เฉินเฟิงกับเพิ่งเหยาเป็นเรื่องน่ายินดี

ขอแค่สะบัดเฉินเฟิงทิ้ง คุณสมบัติอย่างเสียเพิ่งเหยา ผู้ชาย ดีๆ ในโลกนี้แทบทุกคนที่เธออยากเลือกคนไหนก็เลือกคนไหน แต่งงานเข้าไปในครอบครัวมหาเศรษฐีไม่ใช่ปัญหา

* เสี้ยเว่ยกั๋วเริ่มโกรธจนไม่รู้จะพูดยังไง คำพูดไม่สม เหตุสมผลของหลินหลัน ทำให้เขาพูดไม่ออก

“พ่อ แม่พูดถูก ที่ผ่านมาผมต้องขอโทษเพิ่งเหยา ไม่ได้ให้ ความสุขกับ เมิ่งเหยา” เฉินเฟิงพูดอย่างเรียบสงบและร่างกาย ของเสี่ยเพิ่งเหยาก็สั่นอีกครั้ง

เสียเว่ยกั๋วถอนหายใจเฉินเฟิง ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ทุกสิ่งที่คุณทำ พ่อเห็นทุกอย่าง คุณไม่เคยทำอะไรผิดต่อตระกูล เสีย และก็ไม่เคยทําผิดต่อเลี้ยเพิ่งเหยา

“พ่อ คุณกับเมิ่งเหยาหย่ากันต้องมีเหตุผลของคุณเอง” “พ่อไม่สามารถเกลี้ยกล่อมพวกเราได้ และจะไม่พูดอีกแล้ว
* แต่สิ่งที่พ่ออยากจะบอกพวกคุณก็คือ ถึงแม้ว่าคุณจะหย่า ร้างกัน ตระกูลเสี้ย จะเป็นบ้านของคุณเสมอ”

“คุณกลับมาได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ

* คุณจะเป็นลูกชายของพ่อเสมอ นอกจากคุณ พ่อไม่รับใคร เป็นลูกชายอีก!”

คำพูดของเสียเว่ยว มาจากก้นบึ้งของหัวใจ มันดูหนักแน่น ทำให้หัวใจของเฉินเฟิงรู้สึกอบอุ่น

เงินเฟิงพยักหน้า”พ่อ ผมจะกลับมาพบพวกท่านเป็นครั้ง

คราว”

หลินหลัมเบะปากของเธอ แต่ไม่ได้ขัดจังหวะเหมือนที่ผ่านมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ