บทที่ 311 ไสหัวไป
“ และคุณด้วย ไอ้แก่!” เฉินเฟิงขยับสายตาเย็นชาของเขา ไปที่หลินเยน ขาของหลินเล่นสั่นสะท้าน
– เมื่อทําผิด ไม่คิดที่จะยอมรับความผิดพลาดของตนเอง แต่กลับคิดหาวิธีที่จะผลักดันความผิดพลาดไปให้คนอื่น
“ผลักความผิดตนเองให้คนอื่นก็แล้ว แต่ก็ยังปล่อยให้ คนอื่นชดใช้ความผิดของคุณ!
แค่เสื้อผ้าตัวเดียว คุณเอ่ยปากก็ 180,000!”
“คุณคิดว่าเงินพัดมาจากลมเหรอ?”
* โลกไม่รู้จักพอ!”
อาศัยที่ตนมีอายุมากและทำเป็นผู้อาวุโส เที่ยวรังแกคน
อื่น !”
” ไม่รู้จักกาลเทศะ!”
“ยังจะบอกว่าเข้าใจในคุณธรรมดีเลิศ !!
“วันเวลาห้าสิบกว่าปีที่ผ่านมา คุณใช้ชีวิตไปในตัวสุนัข หรอกเหรอ!” เฉินเฟิงตำหนิอย่างเย็นชา ตำหนิจนหน้าอกของหลินเย
นขึ้นๆลงๆ โกรธจนหน้าเขียว
เธอโมโหจนจะเป็นบ้า
หลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงกัดฟัน ชี้ไปที่จมูกของเงินเฟ งกรีดร้องและด่า “ไอ้คนปากเปราะเราะราย คุณคิดว่าคุณ พูดแบบไหนก็จะเป็นแบบนั้นเหรอ? ”
“คุณบอกว่าผู้จัดการจางกับฉันเป็นฝ่ายผิดก่อน งั้นคุณก็ เอาหลักฐานออกมาสิ?”
ถางรั่วเสงี่ยนเอามือกอดอกไว้ ไม่พูดสักคำ แม้ว่า เฉินเฟิงจะพูดได้สวยหรูแค่ไหน แต่ว่าถ้าเขาไม่สามารถเอา หลักฐานออกมาได้ ทุกอย่างก็ไม่มีประโยชน์
“หลักฐาน? ” เฉินเฟิงยิ้มเยาะ “คุณต้องการหลักฐาน
งั้นผมจะให้หลักฐานแก่คุณ!
เฉินเฟิงเดินไปข้างๆ หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และโทรออกไปหาเงินจง
“คุณชาย …
ก่อนที่เฉินจงจะเปิดปาก เขาก็ถูกเฉินเฟิงขัดจังหวะอย่าง เย็นชา “เฉินจง ใครเป็นคนดูแลหงส์ขาว?”
“หงส์ขาว?” เฉินจงผงะแล้วรีบพูดว่า “คนที่ดูแลหงส์ขาว
คือหวางให่คว่า …”
“หวางให้ควา?” ดวงตาของเฉินเฟิงเย็นชา เอ่ยพูดอย่างเย็นชา ภายในสิบนาที ให้เขาไสหัวไปทีหงส์ขาว!”
หลังจากพูดจบ เฉินเฟิงก็วางสายโทรศัพท์ แต่ฝั่งเฉินจง มีเหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากหน้าผากของเขา เ
ไม่ต้องเดาเลย ต้องมีใครในหงส์เขาที่ไม่รู้เรื่องไปทำอะไร ให้เฉินเฟิงไม่พอใจแน่นอน
หลังจากวางสายแล้ว เฉินเฟิงก็กลับไปข้างกายหลินหวั่น
ชีว
ในตอนนี้ จางอานเริ่มจะหายใจได้ราบรื่นแล้ว เมื่อเขา เห็นเฉินเฟิง อาการโกรธเคืองในดวงตาของเขาก็ยิ่งมากขึ้น ไม่สนว่าหลินจงเหว่ยจะอยู่ที่นี่หรือไม่ เขาชี้ไปที่จมูกของ เฉินเฟิง โดยตรงและตะโกนด่า “ออกไปจากที่นี่ หงส์ขาว ของเราไม่ต้อนรับขยะอย่างคุณ!”
“ไม่ต้อนรับ?” เฉินเฟิงเย้ยหยัน “คุณเป็นใคร?คุณบอกว่า ไม่ต้อนรับก็สามารถไม่ต้อนรับเหรอ?”
“กูเป็นผู้จัดการของหงส์ขาว จึงมาบอกว่าเป็นใคร !”จาง อานแทบจะกระอักเลือด ถ้าไม่ใช่เพราะหลินจงเหว่ยอยู่ที่นี่ เขาคงจะฉุกเฉินเฟิงเป็นชิ้นๆ
“ผู้จัดการของหงส์ขาว? เดี๋ยวคุณก็จะไม่ใช่ละ” เฉินเพิ่ม องจางอานอย่างเย็นชา
หลังจากงุนงงเล็กน้อย จางอานก็เข้าใจความหมายของเฉินเฟิงทันที
“เป็นแค่ไอ้ขยะ ยังจะให้คนอื่นไล่กออกเหรอ? ”
“ไล่คุณออกถือว่าเบาแล้วนะ! ” เฉินเฟิงยิ้มโหด
จางอานโกรธมากและโบกมือของเขา “ทุกคนมานี้ ช่วย ผมไล่มันออกไปจากที่นี่หน่อย หงส์ขาวของเราไม่ต้อนรับ ขยะแบบนี้!”
ผู้ชายที่มีรอยสักสิบกว่าคนเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียง การเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของสองแม่ลูก
ใบหน้าของหลินจงเหว่ยเย็นชาและเขากำลังจะก้าวไปข้าง
หน้า
ในเวลานี้เสียงหอบดังมาจากบันได
“หยุดให้หมด!”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ใบหน้าของจางอานก็เปลี่ยนไปทันที
ไม่กี่วินาทีต่อมา ชายวัยกลางคน ในเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย และท้องโตก็วิ่งเข้ามา
“ประธานหวาง!” นัยน์ตาของจางอานหดตัวเล็กน้อย ทำไมหวางให้ควาถึงมาที่นี่ เฉินเฟิงยกข้อมือขึ้น ชำเลืองมองไปที่นาฬิกา เขาขอให้
หวางให้ดูว่าเข้ามาภายในสิบนาที แต่ตอนนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงหกนาที ความเร็วของหวางไร่กว่านั้นค่อนข้างเร็ว
“ประธานหวาง คุณมาที่นี่ทำไม” จางอานทักทายเขา อย่างประจบสอพลอ แม้ว่าหวางไม่ว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้อง ของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถเรียกขานเขาต่อหน้าผู้คนจํานวน
חרו
” ประธานหวาง ..
“ไปให้พ้น!”
ก่อนที่จางอานจะพูดจบ เขาก็ถูกหวางไร่กว่าที่โกรธจัด
ผลักออกไป
จางอานผงะ ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็เห็นหวาง ให้ควาวิ่งเหยาะๆไปที่หลินจงเหว่ยและเฉินเฟิง จากนั้นก็โค้ง คำนับอย่างสุดซึ้งให้กับพวกเขา
“ประธานหลิน คุณเฉิน ขอโทษที่รบกวนการทานอาหาร
ของพวกคุณ”
ประธานหลิน?
คุณเฉิน?
ชื่อสองชื่อที่ติดต่อกัน เหมือนก้อนหนักสองอันได้ทุบลง บนความคิดของจางอาน ทุบจนร่างของจางอานสั่นจนแทบพี่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?
เรียกหลินจงเหว่ยว่าประธานหลินก็ช่างมันแล้ว ทำไม ต้องเรียกไอ้ขยะนั่นว่าคุณเฉินด้วยละ !
อันที่จริง เพราะจางอานหันหลังให้หวางไห่คว่า เขาจึง ไม่รู้เลยว่าสายตาของหวางไร่กว่านั้นตกอยู่ที่เฉินเฟิงตลอด เวลา!
สายตาที่มองเฉินเฟิง เต็มไปด้วยความกลัว
ความกลัวที่ลึกเข้ากระดูก
หลังจากที่เฉินจงคุยโทรศัพท์เสร็จ เขาก็รู้ว่าผู้อยู่เบื้องหลัง
ที่แท้จริงของหงส์ขาวคือทายาทของตระกูลเฉินที่ไม่ค่อยโผล่ หน้าออกมาให้เห็น
ทุกคนมา
“ประธานหวาง คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ไอ้ขยะนี่เป็น แค่ลูกเขยที่แต่งงานเข้าไปในบ้านผู้หญิง เขากับคุณหลิน เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น …
ห่ว่าหันหน้ากลับมาทันที ตบหน้าจางอานอย่าง หวาง รุนแรงและด่าด้วยสีหน้าที่น่ากลัว”หุบปากเดี๋ยวนี้!
จางอ่านตกตะลึง ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหวางให้ควาถึงโกรธขนาดนี้
“ลูกพี่ลูกน้อง” เขาเรียกความสัมพันธ์ของเขากับหวา งไห่คว่าออกมาโดยไม่รู้ตัว
– ร่างกายของหวางให้ดว่าสั่นสะท้าน ความโกรธของเขาก็ เพิ่มมากขึ้น
ลูกพี่ลูกน้องอะไรกัน?!”
* ใครเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ!
” อย่าเรียกไปเรื่อย!!
หวางไห่คว่าส่งสายตาให้จางอาน ในใจอยากฉีกปากของ จางอานออกเป็นชิ้นๆ
“เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณเหรอ?
ในเวลานี้ เสียงแผ่วเบาดังขึ้นข้างหลังเขา
ร่างกายของหวงไห่คว้าแข็งตัวทันที เขาก็หันหลังกลับ “คุณเฉิน คุณอย่าไปฟังเขา เรื่องไร้สาระ เขาไม่ใช่ลูกพี่ลูก น้องของผม”
ใบหน้าเงินเฟิงไม่แสดงความรู้สึกใดๆ “จริงเหรอ?” หันหน้าไปทางเงินเฟิงที่จ้องมองเขาอย่างเย็นชา หวางไ
กว่ารู้สึกหนาวสั่นที่หลังของเขา ราวกับว่าเขาตกลงไปในห้องใต้ดินที่มีนํ้าแข็ง
โชคดีที่เฉินเฟิงไม่ได้เจาะลึกประเด็นนี้ แต่พูดจางๆ
“คุณรู้ไหมว่าเขาทำอะไรผิด?
“คุณเฉิน ผม … ผมไม่รู้ ” หวางไร่ควายิ้มและส่ายหัว
” แล้วคุณรู้อะไรบ้าง !” น้ำเสียงของเฉินเฟิงก็เย็นชาลง
ร่างกายของหวางไร่กว่าก็แข็งที่ออีกครั้ง
“ประธานหวาง อาจมีความเข้าใจผิดเล็กน้อยระหว่างคุณ เฉินกับผม” ในตอนนี้จางอานฝืนยิ้มและเริ่มขึ้นมาอธิบาย
ในตอนนี้ หากเขายังมองไม่ออกว่าเฉินเฟิงมีภูมิหลังที่ยิ่ง ใหญ่ งั้นตาคู่นั้นของเขาก็เปล่าประโยชน์
“ความเข้าใจผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ?” เฉินเฟิงยิ้มเยาะ “เรื่อง ใหญ่ขนาดนี้ เมื่อถึงปากของคุณกลับกลายเป็นความเข้าใจ ผิดเล็ก ๆ ?!”
“จางอาน!”
“บอกผมมาตรงๆว่าคุณไปทำอะไร!” หวางไม่คาโกรธจัด อันที่จริงดูจากเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น เขาก็พอรู้บ้างแล้ว ว่าจางอานทําอะไรลงไป
แต่เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจางอาจจะกล้าและบ้าบิ่นถึง ขนาดเรียกพวกอันธพาลข้างนอกมาเป็นแขกในร้านอาหารของเขาเอง!
นี่เป็นเรื่องต้องห้ามของวงการธุรกิจแล้ว
นอกจากนี้แขกของจางอานตี ยังเป็นสุดยอดบอสของร้าน
หงส์ขาว!
ทายาทตระกูลเฉินยักษ์ใหญ่ของจีน
ทําเช่นนั้นได้ จางอานตาย 10,000 ครั้งก็ไม่เพียงพอ!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
