บทที่ 292 จุดอ่อน

ฉินเสวี่ยน รัวยิ้มหวานบอกว่า: “บอกคุณอย่างไม่ ปิดบังเลยนะ เฉินห้าวเทียนดีกับฉันไม่น้อย”

“ดีไม่น้อย?” เสี้ยเมิ่งเหยาอึ้ง

“อืม ก็ดีนะ”

“เขาเข้าอกเข้าใจฉัน อ่อนโยนมาก แทบจะเป็นสามีที่ เพอร์เฟคส์เลยทีเดียว”

มีข้อเสียแค่อย่างเดียวคือ…เขาไม่ได้รักฉัน” ฉินเส วี่ยนหรัวพูดตรงประเด็น และเผยรอยยิ้มขืนบนใบหน้าเธอ

เสี้ยเมิ่งเหยาเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เธอรู้สึก เห็นใจฉินเสงี่ยนหีรัวขึ้นมา

ฉินเสงี่ยนหรัวในตอนนั้นเรียกได้ว่าเป็นคุณหนูตระกูล

สูง ฐานะดีเยี่ยมไม่พอ ยังเป็นเจ้าหญิงน้อยตระกูลฉินที่เป็น

ดั่งแก้วตาดวงใจของตระกูล รับรองว่าคนตามจีบไม่น้อยแน่ แต่สุดท้ายเธอกลับแต่งงานกับเฉินห้าวเทียน

แต่งงานกับเฉินห้าวเทียนที่ทั้งหัวใจเต็มไปด้วยซูจ้าว

ชิง

เธอร่วมเรียงเคียงหมอนกับเฉินห้าวเทียนมาห้าหกปี มอบความสวยความสาวที่มีค่าที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่งให้ เขาไป แต่สุดท้ายกลับไม่ได้แม้แต่จะเข้าไปอยู่ในใจเฉิน ห้าวเทียนเลย

“ไม่ต้องเห็นใจฉัน คนอย่างฉันฉินเสวี่ยนหรั่ว ไม่ ต้องการความเห็นใจจากใครทั้งสิ้น”
“ฉันไม่ได้เห็นใจคุณ” เสียเมิงเหยาปฏิเสธปากแข็ง

“งั้นหรอ?” ฉินเสงี่ยนหวไม่แยแส

แต่เธอไม่คิดจะจิกคำถามนี้ต่อไป และวกคำถามกลับ มาที่เฉินเฟิง : “คุณรู้ไหมว่า ตระกูลเฉินว่ายังไงหลังเฉินอิงโร กลับไปที่ตระกูลแล้ว? ”

“ว่ายังไง?”

“เดือดพล่านเป็นไก่โดนน้ำร้อนลวกน่ะสิ” ฉินเสงี่ยนห

รัวพูดตรงเผง

“พี่ชายเฉินอิงโร เฉินอิงไฉรีบนำกลุ่มชิงหลงกลับมา จากกองทัพเป่ยเจียง ”

“พี่สาวเฉินอิงโร เฉินอิงจี รวบรวมจอมยุทธ์แทบทั้ง หมดในฮงเยคลับ”

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินโป๊ยุงห้ามไว้ พวกเขาคงบุกมาเมือง ชางโจวตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว

เฉินโป๊ยุง… ทำไมต้องห้ามไว้?” เสี้ยเมิ่งเหยาอดถาม ไม่ได้ เฉินโป๊ยุงเป็นเจ้าบ้านอันดับสองของตระกูลเฉิน เป็น หนึ่งในไม่กี่คนที่มีฐานอ้านาจมากที่สุดในตระกูลเฉินรอง จากเฉินเจิ้นหนาน

ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ?” ฉินเสงี่ยนหรัวเบ้ปาก: “เจ้า จิ้งจอกเฒ่านั่นในสมองคิดอะไร ฉันไม่รู้หรอก แต่ว่าเรื่องนี้ เขาคงไม่ยอมจบง่ายๆแบบนี้แน่”

“ไม่นานเขาต้องมาหาเรื่องเฉินเฟิงแน่”

ใบหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาฉายแววเป็นห่วงวาบขึ้นมา ไม่ต้อง สงสัยเลย อำนาจล้นฟ้าของตระกูลเฉินไม่ใช่อะไรที่เฉินเฟิง จะต้านทานได้เลย
“คุณหนูเสีย รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากให้คุณหย่ากับ เฉินเฟิง?” ฉินเสงี่ยนหรั่วถามยิ้มๆ

“เพราะอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาถามกลับเสียงเย็น ไม่ว่า เป้าหมายของฉินเสงี่ยน เวคืออะไร เวลานี้เธอจะเผยไต๋ไม่

“เพราะคุณคือจุดอ่อนของเฉินเฟิง”

ฉินเสงี่ยนหรัวมองเสี้ยเมิ่งเหยาด้วยแววตาจริงจัง “ครั้ง นี้ที่เฉินโป๊ยุงไม่ลงมือกับเฉินเฟิง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเกรง เฉินเจิ้นหนาน แต่อีกส่วนเพราะคุณ”

“เพราะฉัน?” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วมุ่น ทำหน้าไม่ เข้าใจ

“ใช่ เพราะคุณ”

“ เฉินโป่ยุงรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของคุณกับเฉินเฟิง ถ้า เขากำคุณไว้ ก็เท่ากับกำเฉินเฟิงไว้ได้ ดังนั้นขอแค่คุณอยู่ที่ ชางโจว เขามาแก้แค้นกับเฉินเฟิงเมื่อไหร่ก็ได้” ความหมาย ที่ฉินเสงี่ยนหรัวพูดมันบอกชัด

เสี้ยเมิ่งเหยาหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ความหมายของฉิน เสงี่ยนหรัวมันมีเหตุผลจริงๆ

เธอเป็นเส้นตายของเฉินเฟิง เป็นเกราะป้องกันที่ แข็งแกร่งที่สุด แต่ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นจุดอ่อนของเขา ด้วย

แค่เฉินโป๊ยุงกำราบเธอได้ ก็มีวิธีเป็นพันวิธีจัดการ เฉินเฟิงได้

แต่มันเกี่ยวอะไรกับการให้ฉันหย่ากับเฉินเฟิงล่ะ? ฉัน “ กับเขาหย่ากันแล้ว เฉินโป๊ยุงจะไม่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือทำโป้ยุงคงไม่ยอมโดนหลอกง่ายๆแน่ ต่อให้เธอหย่ากับ เฉินเฟิงจริงๆ เฉินโป่ยุงก็ต้องหาโอกาสจากตัวเธอต่อไปแน่

แค่คุณหย่ากับเฉินเฟิงน่ะ เขายังอาศัยคุณหลาย เฉินเฟิงอยู่ดีแหละ”

แต่ถ้าหลังจากที่คุณหย่ากับเฉินเฟิงแล้ว คุณกลาย เป็นคนของฉัน เขาจะไม่อาศัยคุณเป็นเครื่องมือทำร้าย เฉินเฟิงอีก” ฉินเสวี่ยน รัวพูดเสียงเรียบ

“เป็นคนของคุณ?”

“ใช่ เป็นคนของฉัน ฉันจะจัดวางธุรกิจที่จงไห่ของฉัน ให้คุณดูแล” ฉินเสงี่ยนหีรัวบอก

“ ทำไมคุณต้องทำอย่างนั้นด้วย? ฉันอยากรู้ เหตุผลที่ คุณทำแบบนี้เพราะอะไรกันแน่?” เสี้ยเมิ่งเหยาสูดลม หายใจเข้าปอดหนึ่งเฮือก ก่อนถามอย่างสงบ

ความหมายของฉินเสงี่ยนหรัวชัดมาก เธอจะยืนอยู่ ข้างเฉินเฟิง คอยช่วยเขาต้านทานเฉินโป๊ยุง

แต่เสี้ยเมิ่งเหยาไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมฉินเสงี่ยนหรัวต้อง ทำแบบนี้? เฉินเฟิงเป็นลูกของศัตรูหัวใจเธอ เวลานี้เธอไม่ ซ้ำเติมเฉินเฟิงซักดอกก็ถือว่าดีมากแล้ว แล้วนี่จะเอา เฉินเฟิงเป็นพวก

เหตุผลที่ฉันทำแบบนี้ ต่อไปคุณจะรู้เอง” ฉินเสงี่ยนห รัวยิ้มบาง: “ตอนนี้คุณแค่บอกสิ่งที่คุณเลือกก็พอ”

“สิ่งที่ฉันเลือก…

เสี้ยเมิ่งเหยาลังเลเล็กน้อย ถ้าเลือกได้ เธอไม่อยาก หย่ากับเฉินเฟิงเลย แต่สถานการณ์ตอนนี้มันแบหลาอยู่ตรง หน้าแล้ว ต่อหน้าศัตรูตัวฉกาจอย่างเฉินโป่ยุง เฉินเฟิงขยับ ทสุดท้าย กดทับเฉินเฟิงตายก็ได้

“มีแต่ต้องหย่าเท่านั้นหรอ?” เสี้ยเมิ่งเหยาอดถามไม่ได้ “มีแต่ทางนี้ทางเดียว”

ฉินเสงี่ยนหีรัว

พูดอย่างเย็นชา “เหล่าผู้อาวุโสตระกูลเฉินจะไม่ยอมให้ฉันเข้าไป ก้าวก่ายเรื่องระหว่างเฉินเฟิงกับเฉินโป๊ยุงอย่างเปิดเผยเด็ด ขาด”

“มีแค่คุณหย่ากับเฉินเฟิงและกลายเป็นอิสระ ฉันถึงจะ สามารถอาศัยคุณเป็นสื่อกลางเข้าไปแทรกสงครามระ หว่างเฉินเฟิงกับเฉินโป๊ยุงอย่างลับๆได้”

“ถึงตอนนั้นต่อให้ฉันช่วยคุณ ทางผู้อาวุโสก็ไม่ว่า อะไร”

เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าน้อยๆ ความหมายของฉินเส วี่ยนหรัวชัดเจนมาก หากเธอกับเฉินเฟิงหย่ากัน พูดง่ายๆคือ ให้คำตอบกับเหล่าอาวุโส และให้ทางลงกับเฉินโป่ยุงและ ฉินเสงี่ยนหรัว

เฉินโป่ยุงไม่ใช่ไม่รู้ว่าคนที่ยืนแบ็คหลังเธอคือฉินเส วี่ยนหรัว แต่ต่อให้รู้ เขาก็ทำอะไรฉินเสวี่ยนหรัวไม่ได้ เพราะวิธีการของฉินเสงี่ยนหรัวไม่ได้ทำผิดกฎตระกูลเฉิน

“ได้ ฉันหย่า” หลังจากสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกหนึ่ง เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างสงบ

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอทำได้ ถึงฉินเส วี่ยนหีรัวอาจจะไม่หวังดีกับเฉินเฟิงเหมือนกัน แต่อย่างน้อย ตอนนี้ฉินเสวี่ยนหรัวก็ยืนข้างเฉินเฟิง

ฉินเสวี่ยนหรัวพยักหน้า เธอดูไม่แปลกใจกับการตัดสิน ใจของเสี้ยเมิ่งเหยาเลย
“อีกสามวันไปจงไห่ จงให่เป็นถิ่นฉัน ในถิ่นฉันจะไม่มี ใครกล้าทำร้ายคุณได้” มีแววอหังการอยู่ในคำพูดของฉินเส วี่ยนหรัว

พอพูดจบ ฉินเสวี่ยน รัวก็พาคนรับใช้ร่างดำออกไป จากโรงพยาบาล

เหลือเสี้ยเมิ่งเหยานั่งเหม่อคนเดียวบนเตียงคนไข้…

ตอนนี้เฉินเฟิงมาถึงจินจือถัง

พอเห็นเฉินเฟิงมา กู้ตงเซินหยิบวัตถุดิบสูงค่าหลาก หลายที่เตรียมไว้พร้อมแล้วออกมา เฉินจื่อเหวินหยิบบัวหิมะ ซินเจียงสองเม็ดออกมา

“เจ้าสามหวงเป็นยังไงบ้าง?”

เฉินเฟิงถาม ถ้าพิษไฟในตัวเจ้าสามหวงต้องรีบถอน ด่วน เขาคิดจะให้เฉินจื่อเหวินเอาบัวหิมะซินเจียงไปก่อน ถ้า ไม่รีบ เขาจะเป็นคนเอาไปเอง