บทที่ 282 ขายบัวหิมะซินเจียง

หัวของค่ากระแทกลงพื้น ทำให้ฝุ่นควันลอยฟุ้งขึ้นมา

ลำตัวของงู ตกลงไปในน้ำ ทำให้คลื่นทะยานตัวขึ้นบน ฟ้าจนน่าตกใจ

นี่คือสัตว์ที่ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับฆ่าทหารรับจ้าง อย่างทารุณไปสิบกว่าคน ที่เอาชนะจอมยุทธ์อ้านจึงขั้น กลางในครั้งเดียว วันนี้มันถูกเฉินเฟิงฆ่าทิ้งด้วยดาบ

กระโดดขึ้นไปบนอากาศ ลั่นตัวด้วยการก้าวเดินเพียง สามก้าว!

ท่ามกลางเลือดที่พุ่งออกมาเหมือนฝนตก เฉินเพิ่งยืนขึ้น อย่างมั่นคงด้วยดาบ

วินาทีนี้ ตัวของเขาที่เหมือนกับเทพเจ้าและปีศาจ ถูกจารึก

เอาไว้ในใจของทุกคน

ชีวิตนี้ยากที่ลืมเลือน

สลักเอาไว้ในกระดูกบันทึกเอาไว้ในใจ

“ตาย……ตายแล้ว?”

ให้ชิงชงพูดขึ้น จนถึงวินาทีนี้ เขายังไงไม่อยากจะเชื่อ งูดำ ที่อยู่ยงคงกระพัน ราวกับไม่มีใครสามารถทำอะไรมันได้กลับถูกเฉินเฟิงฆ่าตายด้วยดาบ

“คุณชายเงินเขา……เขายังเป็นคนอยู่ไหม?” ดวงตาของ เงินจื่อหลี่เบิกกว้าง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยาก จะเชื่อ งูดำลำตัวยาวยี่สิบสามสิบเมตร เฉินเพิ่งบอกว่าจะฆ่า ทิ้งก็ฆ่าทิ้งเลย?

“พูดอะไรแบบนี้?” เฉินจื้อเหวินถลึงตามองดูเฉินจื้อหลี ถึง แม้จะรู้ว่าเหนือความคาดหมายของเฉินจื่อหลี แต่คำพูดของ เขานั้นหยาบคายไปหน่อย

“แฮะๆ พูดผิดๆ……. ” เฉินจื่อหลีหัวเราะแห้ง ที่เขาเป็นแบบ นี้ก็เพราะตื่นเต้นไม่ใช่หรอ

เฉินจือเหวินถอนหายใจ ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ความเคารพ ภายในใจที่มีต่อเฉินเฟิงนั้น กลับเพิ่มขึ้นอีกหลายขั้น

โดยไม่ต้องสงสัย จากจอมยุทธ์ทุกคนที่เขาเคยพบเจอ เฉินเฟิงเป็นคนที่เก่งที่สุด

เก่งเกินไปมากๆ!

เวลานี้ริมฝีปากเล็กๆของให้หงเย็นก็อ้ากว้าง ใบหน้าที่ สวยงามของเธอมีคำว่าตกใจและไม่อยากจะเชื่อเขียนเอาไว้

เธอไม่สามารถเชื่อมต่อคนตรงหน้าที่เก่งเหมือนเทพเจ้า ปีศาจกับชายหนุ่มที่ย่างกระต่ายบนภูเขาได้จริงๆ

ตอนที่ให้ชิงซงล้มลงบนพื้น เธอถึงขั้นเตรียมใจรอความตาย

ในสายตาของเธอ งูตัวนี้ เป็นเหมือนมารในเทพนิยาย ความร้ายกาจของมันอยู่เหนือความสามารถของมนุษย์

ทหารรับจ้างยี่สิบกว่าคนของตระกูลโห้ ใช้ปืนกราดยิ่งไป ที่พันนับพันนัด แต่กลับยิงไม่เข้าแม้แต่เกล็ด

ให้ชิงชงและให้เจียหมิงที่เป็นถึงจอมยุทธ์บ้านจึงขั้นกลาง ลงมือพร้อมกัน ก็ทำได้เพียงทำลายการป้องกันของงูดำได้ เล็กน้อยเท่านั้น

แค่คิดจินตนาการ ก็รู้แล้วว่างูตัวร้ายกาจมากแค่ไหน

แต่ที่ร้ายกาจแบบนี้ กลับถูกเฉินเฟิงที่เดินสามก้าว กระโดดขึ้นไปบนฟ้า ฟันลงมาด้วยดาบเดียว!

ความตกใจที่ไม่เคยมีมาก่อน! เฉินเฟิงเป็นเทพที่ลงมาจุติบนโลกมนุษย์ชัดๆ!

วินาทีนี้ เฉินเพิ่งทำให้คนหนุ่มที่ให้หงเส้นเคยเห็นว่าเป็น มังกรในฝูงชน กลายเป็นเพียงขยะ

ภายในใจของให้หงเย็น เฉินเฟิงเป็นเทพเจ้า

“ขอบคุณผู้อาวุโส!

“พระคุณที่ผู้อาวุโสได้ช่วยชีวิตไว้ ฉันยากที่จะลืม หากวัน ข้างหน้าผู้อาวุโสมีสิ่งใดที่ต้องการให้ฉันรับใช้ได้โปรดบอกมา ไม่ว่าจะขึ้นเขา ลงทะเลฉันจะไม่มีวันปฏิเสธ!

ให้ชิงชงโค้งลำตัวลงเพื่อคำนำ แล้วพูดขึ้น

ถึงแม้ว่าสิ่งที่เฉินเพิ่งทำเมื่อครู่ไม่ได้เปิดเผยอะไรมากมาย แต่ในสายตาของทุกคนล้วนมองออกว่า โลกของเฉินเฟิง อยู่ เหนือกว่าพวกอ้านจึง

อยู่เหนือกว่าอ้านจิ้ง เช่นนั้นก็แสดงว่าเป็นหัวจิ้ง

ซึ่งก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ยังหนุ่มแบบนี้ ให้ชิงชงไม่รู้ว่า ควรจะพูดอะไรดี

เขานึกถึงตนเองที่ดูถูกและต้องการฆ่าเงินเฟิงเมื่อก่อน หน้านี้ เวลานี้ให้ชิงชงอยากจะตบหน้าทั้งสองข้างของตนเอง

จริงๆ

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่หนุ่มขนาดนี้ แม้ว่าจะเป็นตระ กูลให้ ก็ยังต้องให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ทำการรับใช้เป็น อย่างดี แต่เขากลับยั่วยุเฉินเฟิงโดยไม่รู้ที่ต่ำที่สูง

เป็นเพราะเงินเฟิงใจกว้าง ไม่อย่างนั้นเขาก็คงตายในท้อง ของงูไปนอนแล้ว

เฉินเฟิงผายมือขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ช่วยให้ชิงชง สำหรับเขา แล้ว เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
ต่อให้วันนี้ไม่มีให้ชิงชง เขาก็จะฆ่า งูตัวนั้น

“คุณชายเฉิน ใน คงไม่มีตัวอะไรแล้วใช่ไหมครับ? เวลานี้ สี่พี่น้องตระกูลเฉินเดินมา เฉินจื่อหลี่มองไปฉวน ด้วยความหวาดกลัว

วันนี้ถ้าไม่มีการเตือนจากเฉินเฟิง พวกเขาทั้งสี่พี่น้องลงไป ในน้ำด้วยความโง่เขลา เกรงว่าคงจะถูกงูกินลงท้องทั้งๆ ที่ ยังไม่ได้เห็นตัวมัน

เฉินเฟิงส่ายหน้า คลายยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่มีอะไรแล้ว พวก นายสามารถลงไปเด็ดบัวหิมะซินเจียง ในน้ำได้แล้ว”

“ครับ” เฉินจื่อหลี่เป็นคนลุยๆ ไม่ได้ใส่ชุดดำน้ำ ก็กระโดด ลงไปในน้ำแล้ว

“พี่ใหญ่โห้ บัวหิมะซินเจียงนี้พวกผมเอาไปแล้ว พี่คงไม่ว่า อะไรใช่ไหม?” สายตาของเฉินจือเหวินมองไปทางให้ชิงชง เขายิ้มตาหยีแล้วถามขึ้น

ให้ชิงชงรีบส่ายหน้า “ไม่ว่าอะไรๆ บัวหิมะซินเจียงเป็น ของผู้อาวุโสอยู่แล้ว”

ถ้าวันนี้ไม่มีเฉินเฟิง อย่าว่าแต่บัวหิมะซินเจียงเลย คนตระ กูลให้เหล่านี้ของพวกเขา จะมีชีวิตรอดหรือไม่ก็ยังเป็นอีก ปัญหาหนึ่ง

“ขอบคุณคุณชายเฉิน”
เวลานี้ ให้หงเย็นเดินมา จากนั้นโค้งตัวลงทำความเคารพ

เฉินเฟิง

“ไม่เป็นไร”

เงินเฟิงหลายยิ้มเล็กน้อย สำหรับคุณหนูใหญ่ตระกูลให้ คนนี้ เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจมากมาย

ถึงแม้ว่าเธอจะหยิ่งเล็กน้อย แต่ความเป็นจริงเธอเป็นคนที่ จิตใจดี

“คุณชายเฉิน สามารถขายบัวหิมะซินเจียงให้กับทั้งเส้น สักหนึ่งอันได้ไหม?” ให้หงเย็นรวบรวมความกล้าแล้วถาม ขึ้น ถ้าเป็นไปได้ เธอไม่อยากจะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้กับเฉินเฟิง แต่ตอนนี้ให้หงชีวป่วยหนัก มีเพียงแค่บัวหิมะซินเจียงที่เป็น ของ ล้ำค่าจากสวรรค์เท่านั้นที่สามารถยืดอายุเขาได้

เงินเฟิงเลิกคิ้วขึ้นขมวด สำหรับค่าขอร้องของให้หงเข้ นทำให้เขาลำบากใจ ของล้ำค่าจากสวรรค์อย่างบัวหิมะซิน เจียง ใช้ไปหนึ่งอันก็น้อยไปหนึ่งอันจริงๆ เจ้าสามห่วงหนึ่ง อัน เสี้ยเพิ่งเหยาหนึ่งอัน ถึงแม้จะเหลืออันสุดท้าย แต่วันข้าง หน้าไม่แน่ว่าจะอาจจะได้ใช้

“คุณชายเฉิน ฉันสามารถจ่ายเงินให้คุณมากมาย…….

คล้ายว่ากลัวเฉินเพิ่งจะไม่ยอมรับปาก ให้หงเย็นจึงรีบพูด ขึ้น แต่น้ำเสียงของเธอกลับ โอนอ่อน สำหรับคนอย่างเฉินเฟิง คล้ายว่าเงินไม่ได้มีความหมายมากมาย

เฉินเฟิงยิ้มเศร้า “คุณหนูให้ นี่ไม่ใช่เรื่องเงิน……

“คะ?” ริมฝีปากเล็กๆของให้หงเย็นอ้ากว้าง ไม่ใช่เรื่องเงิน แล้วเป็นเรื่องอะไร?

“ผมสามารถขายบัวหิมะซินเจียงให้กับคุณ” หลังจากที่ เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆเฉินเฟิงก็พูดขึ้น “แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่ง อย่าง”

“เงื่อนไขอะไรคะ? ” มองดูเฉินเฟิงที่มองดูตนเอง ทำให้ใบ หน้าสวยๆของให้หงเย็นแดงระเรื่อ เฉินเฟิงคงไม่ให้ตนเอง เอาตัวเข้าแลกมั้ง ถ้าเขาต้องการแบบนี้จริงๆ ตนจะยอม

ไหม?

เฉินเฟิงไม่ได้สังเกตเห็นแก้มที่แดงระเรือของให้หงเย็น แต่ เขาพูดกับตนเอง “ผมจะให้ตระกูลให้ติดหนี้บุญคุณผม วัน ข้างหน้าถ้าผมต้องการให้ชดใช้ ตระกูลให้ต้องช่วยผมหนึ่ง ครั้ง”

ตระกูล ให้?

ให้หงเย็นนิ่งค้างไปเล็กน้อย มองดูท่าที่จริงจังของเฉินเฟิง เธอพึ่งรู้ตัวว่าตนเองคิดมากไปแล้ว

เวลานั้น ใบหน้าสวยๆของเธอก็แดงมากกว่าเดิม

“ว่ายังไงครับ?” เฉินเฟิงถาม
“อ่า…….ได้ค่ะ ขอเพียงแค่คุณชายเฉินยอมขายบัวหิมะชิน เจียงให้กับฉัน ตระกูลให้สามารถติดหนี้บุญคุณคุณชายเฉิน ได้” โห้หงเย้นรีบพูดขึ้น

“คุณหนูให้สามารถเป็นตัวแทนของตระกูลให้ได้ไหม? เฉินเฟิงยิ้มแล้วถามขึ้น สิ่งที่เขาพูดคือตระกูลให้ไม่ใช่ให้หง เย็น ระหว่างสองอย่างนี้ มีความแตกต่างกันมาก

อย่างหนึ่งเป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเกาะช้าง มี ทรัพย์สินกว่าห้าถึงวันแสนล้านหยวน มีอำนาจมากมาย

ส่วนอีกอย่างหนึ่งเป็นแค่คุณหนูใหญ่ตระกูลให้ถึงแม้ว่า จะมีตำแหน่งที่สำคัญในตระกูลโห้ แต่สำหรับสิ่งที่ส่งผลกระ ทบต่อตระกูลให้นั้น ก็ห่างกันชั้นหนึ่ง

“น่าจะได้ค่ะ” โห้หงเย็นไม่มั่นใจเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่า ให้ หงซิวจะยอมติดหนี้บุญคุณไหม เพราะการที่เป็นหนี้บุญคุณ ของตระกูลให้ มีทั้งเล็กและใหญ่ ท่าเรื่องเล็กๆที่เรียกว่าหนี้ บุญคุณ เอาเงินให้หมื่นล้านหยวนก็เรียกว่าหนี้บุญคุณ