บทที่ 280 งูดำอันน่ากลัว

ต่อให้โห้ชิงชงที่เป็นจอมยุทธ์อ้านจิ้ง ตอนนี้ก็ยังรู้สึกเหน็บชาตรงหนังหัว เขาเดินอยู่ ในทั่วแผ่นดินนี้มาสี่สิบกว่าปี เคยฆ่าเสือดาว ล่าหมาป่า ต่อให้จะเป็นหมีในป่าลึกก็ตาม เขา ก็เคยเห็นมาหลายตัว ทว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เขากลับไม่เคยได้เห็นได้ยินมาก่อน

ล่าตัวที่ยาวยี่สิบสามสิบเมตร นี่มันอะไร กันแน่ ต่อให้เป็นรถถังหนึ่งคัน ถ้าอยู่ตรงหน้า มัน ก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อย แค่ถูกหางมัน ฟาดหนึ่งทีก็ปลิวไปไกลๆ แล้ว!

คุณชายเฉิน …….

นี่มันตัวอะไรกันแน่?

ทั้งสี่พี่น้องตระกูลเฉินถูกทําให้ตกใจจน เอ่อ พวกเขาเดินจากใต้มาเหนือมาหลายปี ขนาดนี้ ต่อให้เจอคนมามากมายขนาดนั้น ทว่า งูดำที่ใหญ่ขนาดนี้ พวกเขากลับไม่เคยได้ยิน มาก่อน เฉินเฟิงสายหัวด้วยสีหน้าที่สงสัย สิ่งที อยู่ตรงหน้า กลัวว่าคงไม่ใช่………

“เจียหมิง นายกับฉันต้องสู้กับมัน! ”

เวลานี้โห้ชิงซงออกคำสั่งด้วยเสียงเรียบ เฉย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองไปด้าน หลัง

“คนอื่นๆ พาคุณหนูไปหลบก่อน! ”

ความว่องไวของงู ตัวนี้ มีเร็วกว่าลม พัดอีก อีกอย่างยังสามารถป้องกันกระสุนด้วย ถ้าให้ทหารรับจ้างพวกนี้จู่โจม นอกจากจะถูก กลืนกินเข้าไปในท้อง ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

มีเพียงเขากับคนที่เป็นอ้านจึงขั้นกลาง ของตระกูลโห้จู่โจมพร้อมกัน จึงอาจจะ สามารถทำให้งูดำตัวนี้ได้รับบาดเจ็บได้

และโห้ชิงซงเพิ่งจะพูดจบ งูดำขนาด ใหญ่แลบลิ้นออกมา เหมือนลูกธนูที่ออกจาก สายธนู แล้วกำลังจะกัดให้ชิงซง

ให้ชิงซงท่าม่านตาหด แล้วหมุนตัวเพื่อ หลบงูดำขนาดใหญ่ที่กำลังจะกัดเขา

ทว่าด้านหลังของเขาคือทหารรับจ้างก็ คงจะซวย จึงถูกงู ขนาดใหญ่กัดตรงเอวจน ล่าตัวกลายเป็นสองท่อน ล่าตัวครึ่งหนึ่งเข้าไป ในท้องของงูคํา และอีกครึ่งตั้งอยู่บนพื้น จน ไส้ไหลทะลักออกมากองบนพื้น และเต็มไป ด้วยเลือดแดงสด

“โอ๊ย!!

ให้หงเย้นจึงตะโกนร้องทุกข์ออกมา อย่างตกใจมากๆ

พอคนพวกนี้โดนแบบนี้ สุดท้ายก็ทำให้ เธอที่กำลังตะลึงตื่นสักที

ทว่าตอนนี้ เสียงตะโกนร้องทุกข์ของเธอ ทําให้ดึงดูดความสนใจของงูดำ นัยน์ตาที่มีนิส เขียวมรกตกําลังจับจ้องไปยังโห้หงเย็น

และงูดำตรงหน้ากำลังมุ่งหน้าไปกัดหง เย้น ให้ชิงชงจึงเห็นแล้วตะโกนด้วยความ โมโห จากนั้นก็กระโดดฝ่าอากาศไป “ไอ้สัตว์เดรัจฉาน เจอดีแน่!”

จากนั้นเขาก็เอาดาบยาวที่แหลมคมฝา อากาศไปทันที

งูดำเหมือนสัมผัสได้ว่าตัวเองกำลังถูก โจมตี เขาไม่ได้ปล่อยให้หงเย็นไป ทว่ากลับ เลื้อยไปหาให้ชิงชง

ตอนนี้ใบมีดที่พุ่งไปถึง

“ฉีก! ”

ดาบยาวของโ ชิงซงแทงลงบนเกล็ด ของงูดำ ทําให้สะท้อนให้เห็นแสงสว่างที่อาจ ด้วยเลือด

งูดำรู้สึกเจ็บปวด ดวงตาสีนิลเขียวมรกต เคล้าด้วยความโมโหเหมือนคน

จากนั้นก็ใช้หางสะบัดไปยังโห้ชิงซงอ ย่างเต็มแรง

ให้ชิงชงที่ลอยอยู่กลางอากาศจึงไม่ สามารถฟังแรงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาดาบ ยาวมาวางอยู่ตรงหน้าอก จากนั้นก็มองดูหาง ยักษ์เหมือนรถไฟที่สะบัดมาอย่างรวดเร็ว

หางยักษ์ตบบนดาบยาว

ติ้ง….

เสียงดังขึ้นอย่างชัดเจน

จากนั้นมีดยาวจึงหักตรงกลาง และ กลายเป็นสองท่อนทันที!

แรงที่เหลืออยู่ของงูหูยังไม่จบ จากนั้นก็ บลงบนหน้าอกของให้ชิงชง

หลังจากที่ได้ยินเสียงแตกหัก ก็มีเสียง กระดูกตรงหน้าอกหัก!

เขาเหมือนว้าวที่ขาดจากสาย แล้วตัวก็ ปลิวออกไปไกลๆ จนถึงเจ็ดแปดเมตร คนยัง ไม่ทันได้หล่นลงบนพื้น ปากของเขาก็มีเลือด สดฟุ้งกระฉูดออกมา

แค่ท่าไม้ตายท่าเดียว ก็ทำให้อ้านจึงขั้น กลางอย่างให้ชิงซงเสียแรงต้านทาน คุณ……คุณชายเฉิน เราถอยเถอะ”

เฉินจื่อหลี่ที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดินยังต้องพูดด้วย เสียงสั่น

เขาไม่เคยเห็นอะไรที่โหดเหี้ยมแบบนี้มา ก่อน แม้กระทั่งแรงของคนยังเล็กลงไปทันที

กระสุนไม่ยังไม่สามารถทิ้งบาดเจ็บอะไร ใดๆ บนตัวมันเลย ดาบยาวของจอมยุทธ์อ้าน จิ้งยังฟีนได้รอยบางๆ เท่านั้น

ถ้าไม่ใช้จรวดรถถังที่เป็นอาวุธสงคราม ร้ายแรง ก็ไม่มีทางท่าอะไรมันได้ !

“ถอย? ทําไมต้องถอย?” เฉินเพิ่งคลาย ยิ้มบางๆ “พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อมาเอาบัวหิมะซิน เจียง ถ้าเราถอย แล้วจะทำยังไงกับบัวหิมะ น เจียง?”

….” เฉินจื่อหลี่ตกตะลึง เขา แต่ว่า อยากจะบอกว่างู ตรงหน้าไม่ใช่สิ่งที่กำลัง ของมนุษย์สามารถสู้ได้ แต่เมื่อมองแววตาที่ ต้องการต่อสู้ของเฉินเฟิง เขาจึงไม่ได้พูด ประโยคข้างหลังออกมา

คุณชายเฉิน ถึงแม้ว่าบัวหิมะซินเจียงจะ สําคัญ แต่ความปลอดภัยของคุณ สำคัญกว่า เฉินจื่อเหวินพูดเสียงเรียบ เขาเองก็มองออก ว่าเฉินเฟิงต้องการที่จะสู้ แต่เฉินเฟิงเป็นคู่ ต่อสู้ของงู ตรงหน้าจริงๆหรอ?

ไม่เห็นว่าจะเป็นแบบนั้น

เฉินเฟิงส่ายหน้า เขาไม่ได้พูดอะไร ถึง แม้งดำตรงหน้าจะน่ากลัว แต่ไม่ได้น่ากลัว จนถึงขั้นไม่สามารถสู้ได้

ขณะที่สี่พี่น้องตระกูลเฉินและเฉินเฟิงกำ ลังพูดคุยกันนั้น การต่อสู้ระหว่างตระกูลให้กับ งูดำได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ให้ชิงชงล้มลงกับพื้น ทำให้คนตระกูล ให้รู้สึกหดหู่ทันที

งูดำพุ่งตัวเข้ามาหาคนของตระกูลให้ แล้วหมุนเอาทหารรับจ้างทุกคนไปเหมือนพายุ ทอร์นาโด ให้เจียหมิงที่เป็นหนึ่งในจอมยุทธ์ อ้านจึงขั้นกลางของตระกูลให้เมื่อเห็น สถานการณ์ไม่ดี จึงจับตัวให้หงเย็นเอาไว้เพื่อ ที่จะหนี

ไม่เวลามาสนใจทหารรับจ้างของตระกูล

ให้ได้

เพียงแต่วินาทีนี้

ทหารรับจ้างส่วนมากก็ถูกทำร้าย

มากกว่าเดิม

ค่าพุ่งตัวเข้ามาในกลุ่มคน จากนั้นอ้า ปากกว้าง แล้วกลืนคนเข้าไปในห้องทีละคนๆ หรือไม่ก็กัดเป็นสองท่อน

ส่วนคนที่ไม่ทันระวังแล้วสัมผัสโดนตัว ก็บินไปอีกทาง อวัยวะในร่างกายแตกเป็น เลือดตั้งแต่ลอยอยู่กลางอากาศ

ถูกงูดำกระแทกโดน ไม่เบาไปกว่าการ ถูกรถบรรทุกที่ขับด้วยความเร็วหนึ่งร้อย กิโลเมตรต่อชั่วโมงพุ่งเข้าใส่

ให้หงเย้นอ้าปากกว้าง น้ำตาของเธอ นองหน้า เวลานี้เธออยากจะร้องไห้แต่กลับ ร้องไม่มีเสียง

มองดูภาพของคนที่คุ้นเคยตรงหน้าร้อง ด้วยความทรมานต่อหน้าเธอ ความรู้สึกที่ เหมือนหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ยากที่จะใช้คำพูด มาอธิบาย

ให้หงเย้นรู้สึกเสียใจ ถ้าสามารถย้อนทุก อย่างกลับไปได้อีกครั้ง เธอไม่มีวันมาที่ยวน ชานอย่างแน่นอน

ถ้าหากเริ่มใหม่อีกครั้ง เธอจะถอยหลัง หนีตั้งแต่ตอนที่เฉินเฟิงบอกว่าใต้น้ำมีอันตราย

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีถ้าหาก

มีเพียงแค่ การทําท่าโดยพลการของเธอ

มีเพียงแค่ คนตายและได้รับบาดเจ็บ มากมาย

หลังจากที่กินทหารรับจ้างของตระกูลให้ ไปประมาณหนึ่งแล้วนั้น ดวงตาเย็นยะเยือก ของงูดำจ้องมองยังให้ชิงซงซึ่งหมดแรงสู้ ที่นอนอยู่บนพื้น

ให้ชิงชงเคยทําร้ายมัน !

ถึงแม้จะเป็นแผลเล็กน้อย แต่นั่นก็ เป็นการทําร้าย !

ดังนั้นมันจะแก้แค้น มันจะกัดกินให้ชิง ซงให้เละ เพื่อระบายความโกรธ

คําแลบลิ้น มันเลื้อยไปทางโห้ชิงชงอ ย่างไม่รีบร้อน

“อาโห!”

ให้หงเย้นที่เห็นภาพนี้ร้องเสียงหลง เธอ พยายามใช้แรงทั้งหมดที่มี เพื่อที่จะหลุดออก มาจากพันธนาการของให้เจียหมิง

เธอจะไปช่วยให้ชิงชง

พ่อของเธอเสียไปตั้งแต่เธอยังเล็ก ให้ ชิงซงเป็นคนเลี้ยงดูเธอ ความสัมพันธ์ของเธอ กับให้ชิงชง เหมือนพ่อกับลูกมานานแล้ว ! เธอ ไม่สามารถยอมทนเห็นให้ชิงชงถูกงูกินเข้าไป ต่อหน้าต่อตาได้

“คุณหนู อย่าเข้ามา ! ”

ทั้งตัวของโห้ชิงซงเต็มไปด้วยเลือด ขา เบิกตากว้างและร้องอย่างสุดเสียง

ให้เจียหมิงเองก็สิ้นหวัง เขาจับตัวให้หง เน้นเอาไว้แน่น “คุณหนู อย่าไป ถ้าคุณหนูไป ชิงซงก็ตายเปล่า ! ”

ความเป็นจริงนับตั้งแต่ ปรากฏตัว ออกมา ให้ชิงซงก็รู้ดีกว่า วันนี้เขาคงต้องตาย แน่ๆ

เขาที่เป็นคนรับผิดชอบภารกิจในครั้งนี้ ของตระกูลให้ เขาจำเป็นต้องเหลือทางหนีที่ รอดเอาไว้ให้

“คุณหนู รีบไปเร็วเข้าครับ ! “โห้ชิงซง ร้องตะโกน จากนั้นยืนขึ้นอย่างสั่นเทา แล้ววิ่ง ไปทาง นํา

“อาให้ ! ” ให้หงเย้นกรีดร้อง น้ำตาของเธอไหลลง มาเหมือนน้ำพุ เธอรู้สึกเจ็บปวดเหมือนหัวใจ สลาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ