บทที่262 สหภาพบูโด

“หมายเลขที่คุณติดต่อปิดเครื่อง”

“ปิดเครื่องแล้ว” หลินหลันจับมือถือแกว่งตรงหน้าเฉินเฟิง

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรมาก

ความน่าสงสัยของหวังเมิ่งหลงยังคงไม่ได้ชำระล้างไป ไม่ว่าอย่างไรเขาจะให้กู้ตงเชินกับหานหลงตามหาต่อไป

ในขณะเดียวกัน ในเขตโรงงานย่านซานเมือง

“พี่ใหญ่ ทำไมพี่ต้องให้เมิ่งหลงโกหกกับยัยคนต่ำนั้นด้วย? โกหก แล้วจะได้เงินไถ่ตัวยังไง?” เฉินจื่อหลี่ถามอย่างสงสัย

หวังเมิ่งหลงที่อยู่ด้านข้างทำหน้าไม่เข้าใจ เมื่อสักครู่เขาคิดจะโลภ มากกับหลินหลัน ผลลัพธ์คือเฉินจื่อเหวินกลับให้เขาปฏิเสธเรื่องลักพา ตัว

เฉินจื่อเหวินไม่ได้สนใจเฉินจื่อ หลี่ แต่ว่าย้ายสายตาไปทางเสี้ยเพิ่ง เหยาที่เฉินและเฉินจื่อเจียวพึ่งพากลับมาเมื่อสักครู่ “อาโสง นายบอกว่าตอนที่นายไป อีกฝ่ายกำลังเฝ้าอยู่ใต้ตึก?”

เฉินจื่อโรงพยักหน้า พูดเสียงต่ำ “พี่ใหญ่ ฝีมือเจ้าหมอนั่นไม่เลว เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์ต่อสู้ก็มากมายอีกด้วย ถ้าไม่ใช่ ระดับการต่อสู้แย่หน่อย ไม่แน่ว่าผมอาจจะเป็นคู่ต่อสู้เขาจริงๆ

เฉินจื่อเหวินสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ความสามารถของเฉินจื้อโสง เขายังรู้จักดีมาก อยู่ต่างประเทศหลายปีนี้ เฉินจื่อโสงผ่านการสู้รบ เกือบทุกปี ประสบการณ์ต่อสู้เดี่ยวของเฉินจื่อโสงแย่กว่าเขาไม่มาก เท่าไร

แค่คิดก็รู้ว่าอาเหาที่สามารถได้รับคำวิจารณ์เช่นนี้ของเฉินจื่อโสงไม่ ธรรมดามากแค่ไหน

ถึงแม้เพียงแค่หมิงจิ้งขั้นต้น เขาก็ต้องรับมือจริงจัง เขาต้องพิจารณาแล้วว่าคนเบื้องหลังของอาเหาคือใคร

“อาเจียว ในเหตุการณ์ตอนนั้น นอกจากจอมยุทธ์ที่อาโสงพูดถึงคน นั้น ยังมีจอมยุทธ์คนอื่นอีกรึเปล่า?” เฉินจื่อเหวินถามขึ้น

“ไม่มี” ท่าทางของเฉินจื่อเจียวเย็นซาอยู่บ้าง เทียบกับเฉินจื่อโสง เห็นได้ชัดเธอเงียบสงบพูดน้อยกว่า

“พี่เจียว ทำไมพี่ไม่ให้ผมฆ่าเจ้าหมอนั่น?” เฉินจื่อโสงอดถามไม่ได้ เดิมที่เขาอยากฆ่าอาเหาไปทีเดียวเลย ผลปรากฏว่าเฉินจื่อเจียวพูดมา ว่าอย่าฆ่าคนประโยคหนึ่ง ทำให้เขาเก็บพลังที่ปล่อยออกไปกลับมา เก้อๆ แล้วไว้ชีวิตอาเหาไป

“คำพูดของพี่ใหญ่นายลิมแล้วเหรอ?” เฉินจื๋อเจียวมองเฉินจื่อโส งด้วยหน้าตาไร้อารมณ์

“ไม่ได้ลืม ก็แค่คันมือ” เฉินจื่อโสงหัวเราะแบบอึดอัด ก่อนหน้าที่มา เมืองชางโจว เฉินจื๋อเหวินเคยกำชับพวกเขา ถ้าเหลือทนสุดๆ พยายาม อย่าฆ่าจอมยุทธ์

“อาโสง อย่าอะไรนิดอะไรหน่อยก็ฆ่าคน” เฉินจื่อเหวินมองเฉินจื่อโส

งด้วยความจำใจอยู่บ้าง ก่อนจะบอกไป “ยังมีอาหลี่อีก นายก็เหมือน กัน” “พวกนายสองพี่น้อง ต้องใช้สมองทำงาน อย่าพึ่งแต่กำลัง”

“รู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงให้เมิ่งหลงโกหก?” เฉินจื่อเหวินถาม

“ไม่รู้เฉินจื่อหลี่กับเฉินจื่อโสงส่ายหน้าตามๆ กัน

“ฉันให้เมิ่งหลงพูดโกหก เป็นเพราะเสี้ยเมิ่งเหยาคนนั้นหรือจะพูดว่า ตระกูลเบื้องหลังของเธอมีปัญหา” เฉินจื่อเหวินตอบ

“พี่เหวิน มีปัญหาอะไร?” หวังเมิ่งหลงอดถามไม่ได้

เฉินจื่อเหวินถอนหายใจที่หนึ่ง ตอบว่า “เมิ่งหลง นายเคยได้ยินจอม ยุทธ์มั้ย?”

“จอมยุทธ์?” หวังเมิ่งหลงสับสนงงงวย นั้นไม่ใช่บุคคลในนวนิยาย กำลังภายในเหรอ? หรือว่าในโลกความเป็นจริงยังมีจอมยุทธ์? “เมิ่งหลง เอาแบบไม่ปิดบัง ฉันกับอาหลีโสงยังมีอาเจียวด้วย พวก

เราสี่คน ตอนนี้ล้วนเป็นจอมยุทธ์…เฉินจื่อเหวินเล่ารายละเอียดของ

วงการจอมยุทธ์ หลังฟังจบ หวังเมิ่งหลงดวงตาเบิกโต บนหน้าเขียนความมหัศจรรย์ ใจเต็มไปหมด

เขานึกไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้ คาดไม่ถึงจะมีจอมยุทธ์อยู่จริง!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามที่เฉินจื่อเหวินบอก จอมยุทธ์บำเพ็ญฌานถึง ระดับแน่นอน สามารถฟันแทงไม่เข้า น้ำไฟไม่รุกล้ำ แม้กระทั่งลูก กระสุนยังสามารถรับไว้ได้!

บนโลกใบนี้ จอมยุทธ์ระดับลึกล้ำ ความสามารถและตำแหน่งที่ ครอบครอง เดิมที่คนทั่วไปไม่มีทางจินตนาการได้!

อารมณ์ของหวังเมิ่งหลงในเวลานี้ซับซ้อนอย่างยิ่ง ในที่สุดเขาเข้าใจ แล้วว่าที่สี่พี่น้องตระกูลเฉินเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ทำไมถึงฆ่าคนเป็นร้อย แล้วยังสามารถหนีออกไปอย่างแคล้วคลาดปลอดภัย

ที่แท้พวกเขาเป็นจอมยุทธ์

“เมิงหลง ในสังคมตอนนี้ จำนวนของจอมยุทธ์มีน้อยมาก เป็นเพราะ น้อยมาก ดังนั้นสถานะและตำแหน่งของจอมยุทธ์ ล้วนห่างไกลจากคน ทั่วไปมาก”

“เสี้ยเมิงเหยาคนนั้น เธอเป็นเพียงคนธรรมดา ว่ากันตามหลักแล้ว สถานะของเธอไม่อาจมีบอดี้การ์ดจอมยุทธ์ปรากฏตัวได้ แต่ตอนที่อา โสงกับอาเจียวไป มีจอมยุทธ์เฝ้าอยู่ใต้ตึกเธอ”

“ดังนั้นเธอจะต้องมีปัญหาอะไรแน่”

ฟังคำพูดนี้ของเฉินจื่อเหวินจบ ชั่วขณะนั้นหวังเมิ่งหลงเข้าใจมาแล้ว ว่าเมื่อสักครู่ทำไมเฉินจื้อเหวินถึงต้องให้เขาพูดโกหก

“เมิ่งหลง พ่อของเสี่ยเมิ่งเหยาคนนั้นทำางานอะไร? เขาอาจจะรู้จัก จอมยุทธ์รีเปล่า?” เฉินจื้อเหวินถามขึ้น เขาทำอะไรรอบคอบมาแต่ไหน แต่ไร ไม่ยอมเกิดเหตุเกินคาดใดๆ อย่างเด็ดขาด

“เป็นไปไม่ได้” หวังเมิ่งหลงสายหน้า บอกว่า “พี่เหวิน เสี้ยเมิ่งเหยา พ่อเขาเป็นแค่ทหาร ตระกูลเสี้ยที่เธออยู่ ในเมืองชางโจวก็แค่ตระกูล เล็กชั้นรองที่ไม่เข้าขั้น เป็นไปไม่ได้ที่บ้านพวกเขาจะมีคนเกี่ยวข้องกับ จอมยุทธ์คนนั้นที่พี่บอกมา”

หวังเมิ่งหลงหนักแน่นอย่างมาก ว่าตามที่เฉินจื้อเหวินเล่า สามารถ เลี้ยงดูจอมยุทธ์ได้อย่างมากที่สุดก็เป็นตระกูลชั้นหนึ่ง แต่ตระกูลเสี้ย กระทั่งหลายปีมานี้ตกต่ำลง แม้แต่ตระกูลชั้นสามยัง

ไม่นับ

“เป็นไปไม่ได้?” เฉินจื่อเหวินยิ่งขมวดคิ้วแน่น

“อืม เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อตระกูลเสี้ยมีจอมยุทธ์จริง นั้นจอมยุทธ์อาจ จะไม่ได้ส่งออกมาปกป้องเสี้ยเมิ่งเหยา เพราะสามปีก่อนสาเหตุที่เสี้ย เมิ่งเหยาหาลูกเขยแต่งงานบ้านสวะคนหนึ่งมา ดังนั้นเธออยู่ภายใน ตระกูลเสี้ย จึงไม่รับความสำคัญมากนัก แม้กระทั่งถึงขั้นถูกคนตระกูล เสี้ยผลักไส ” หวังเมิ่งหลงเข้าใจสถานการณ์ภายในตระกูลเสี้ยอย่าง ถ่องแท้

“นั้นสรุปมันเรื่องอะไรกันแน่?” เฉินจื่อเหวินแอบไม่สงบเท่าไร เขามัก รู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ปกติ

“พี่ใหญ่ คิดมากขนาดนั้นทำไม? อาโสงไม่ใช่บอกแล้วเหรอ อีกฝ่าย ก็แค่หมิงจิ้งขั้นต้น หมิงจิ้งขั้นต้น มีอะไรน่ากลัว ผมบีบมีดเดียวก็ตาย ได้” เฉินจื้อหลี่พูดอย่างไม่สนใจไยดี เขาเป็นหมิงจิ้งขั้นสูง หมิงจิ้งขั้น ต้นอย่างอาเหานั้น เขาสามารถสู้ได้เป็นสิบ

เฉินจื่อเหวินส่ายหน้า “ฉันไม่ได้กังวลหมิงจึงขั้นต้นเรื่องนี้ สิ่งที่ฉัน กังวลคือคนที่อยู่เบื้องหลังหมิงจึ้งขั้นต้นคนนี้”

“เมืองชางโจวสถานที่นี้ ถึงแม้จอมยุทธ์จะมีไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่ไม่มี ถ้าพวกเราสะเพร่าฆ่าหมิงจิ้งขั้นต้นคนนั้นเข้า ลากคนเบื้องหลังเขา ออกมา นั้นภารกิจครั้งนี้ของพวกเรา เกรงว่าผลกระทบจะแย่มาก” พอพูดถึงภารกิจ ชั่วขณะนั้นท่าทางของเฉินจื่อหลี่ก็เคร่งขรึมอยู่

มาก

“ฉันถึงให้นายกับอาโสงพยายามอย่าฆ่าจอมยุทธ์ เพราะคำนึงถึงจุด นี้ ก่อนหน้านี้ฉันน่าจะเคยบอกพวกนายไปแล้ว วงการบูโดหวาเซี่ยกับ วงการบูโดของประเทศอื่นไม่เหมือนกัน ที่นี่ การกระทำแต่ละอย่าง ของจอมยุทธ์ทั้งหมด ล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของสหพันธ์บูโด”

“ถ้ามีจอมยุทธ์ตายอย่างไม่ปกติ คนของสหพันธ์บูโดจำเป็นต้องออก มาตรวจสอบ ตรวจมาไม่ถึงหัวพวกเราก็ดีไป ถ้าตรวจสอบเจอ อย่าว่า แต่พวกเราเลย เหล่าอาจารย์ที่ต่างประเทศของพวกเรา เกรงว่าจะเจอ หายนะไปด้วย” ในน้ำเสียงเฉินจื่อเหวินเผยความกังวลที่ไม่เคยมีมา

ก่อน

สหพันธ์บูโดที่เขาพูดถึง ก็คือสมาคมบูโดที่เฉินเฟิงเคยพูดถึง

สมาคมบูโด เป็นชื่อเรียกทางการ

คนในวงการบูโด ยิ่งชอบเรียกสมาคมบูโดว่าสมาพันธ์บูโด