บทที่ 238 ไม่ชอบมาพากล

“น้าหลิน งานของผมดีก็จริง ปีหนึ่งได้3ล้านกว่าๆ แต่เหนื่อยมาก ต้องพบปะลูกค้าทุกวัน บางครั้งก็ต้องรับมือกับคนใหญ่คนโต ไม่ เหมือนส่งเดลิเวอรี่อย่างเฉินเฟิง ถึงเงินเดือนจะน้อยแต่สบาย มี อิสระ”จางหงพูดอย่างมีระดับ ไม่เพียงแต่แสดงเงินเดือนของตนออก มา อีกทั้งยังดูถูกเฉินเฟิงไปในตัวด้วย

“แต่ที่แน่ๆต่อไปเฉินเฟิงคงแข็งแรงมาก สมัยนี้ร่างกายแข็งแรงนั้นมี ค่าที่สุด “จางหงมองเฉินเฟิง แล้วเน้นหนักคำว่าแข็งแรง

ร่างกายแข็งแรงมีค่า?

มีค่ากับผีนะสิ!

หลินหลันด่าในใจ ถ้ามีคนให้เงินเธอไร้อยล้าน เธอก็ยินดีที่จะอุทิศ สุขภาพให้

ถึงแม้ในใจจะคิดแบบนี้ แต่หลินหลันไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา กลับ กัน เธอพูดออกมาอย่างยิ้มๆ : “ผู้จัดการจาง คุณอย่าพูดแบบนี้สิ สุขภาพของคนจนเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าที่สุดแล้ว เมื่อเทียบกับสุขภาพ ฉัน หวังว่าเฉินเฟิงของเรา จะมีเงินเดือนได้สักครึ่งหนึ่งของคุณ ถ้าเขาเก่ง ได้อย่างผู้จัดการจางสักครึ่ง ฉันในฐานะแม่ยายคงดีใจมาก”

“น้าหลิน น้าก็พูดเกินไป ผมว่าเฉินเฟิงก็เก่งนะ ถ้าเขาขยันทำงาน ไม่ เกิน10ปีคงได้เป็นผู้จัดการของบริษัทเขา ตอนนั้นเงินเดือนของเขาคง ไม่ต่างจากผมในตอนนี้เท่าไหร่”จางหงพูดพลางยิ้ม ขณะที่พูดก็หันไป มองเสี้ยเมิ่งเหยา อยากรู้ว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะมีท่าทียังไง

เสี้ยเมิงเหยาท่าทางเย็นชา ไม่มองจางหงแม้แต่น้อย

จางหงอดที่จะชะงักไปไม่ได้ เขาอุส่าเสแสร้งมาตั้งนาน เสี้ยเมิ่ง เหยาไม่เห็นงั้นเหรอ? มีแค่หลินหลันคนเดียวที่เห็น?

จางหงโมโหภายในใจ ที่จริงเขารู้สึกดีกับเสี้ยเมิ่งเหยานิดหน่อย เขา คิดว่าดอกไม้งามอย่างเสี้ยเพิ่งเหยา ไม่เหมาะสมกับเฉินเฟิง แต่ควรมาอยู่ในความคุ้มครองของเขา

แต่ผลสรุปท่าทางของเสียเพิ่งเหยา ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย นี่ทำให้ จางหงรู้สึกลำบากใจราวกับต่อยลงไปบนฝ่าย

พวกเขาพูดคุยกันไปมา ไม่ทันไรก็ถึงบ้านที่จะมาดูแล้ว

บ้านของยู่ฉวนซาน แบ่งเป็น3เขต เขตวิลล่าบนยอดเขา เขตบ้านระ ดับไฮเอนด์บนไหล่เขา และเขตบ้านธรรมดาตรงตีนเขา

ที่จางหงพาหลินหลันมาดูเป็นเขตบ้านธรรมดา

พูดง่ายๆ คือเขตบ้านธรรมดาตรงตีนเขา แต่การตกแต่งของชุมชน ด้านใน หรูหราสุดๆ มีสระว่ายน้ำ สนามเทนนิส สนามแบดมินตัน สนามบาส สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆครบครัน มีแม้กระทั่งโรงเรียน อนุบาลเอกชนและโรงพยาบาล

บ้านที่หลินหลันดูอยู่ด้านเหนือสุดของเขต ยูนิต3 ตึก11

ตึกนี้ดูเหมือนเพิ่งสร้างได้ไม่นาน ผนังด้านนอกยังได้กลิ่นสีใหม่ๆอยู่

จางหงกรอกรหัส แล้วพาพวกเขาขึ้นลิฟท์

ในลิฟท์ จางหงพูดขึ้นมา: “น้าหลิน บ้านที่น้าจะดูทั้งหมดมี3ห้อง นอน1ห้องน้ำ ห้องรับแขก ห้องครัว แล้วก็บ้านหันไปทางทิศใต้แสง เข้าดีมาก ฤดูหนาวอบอุ่นฤดูร้อนเย็นสบาย เกือบจะไม่มีข้อเสียอะไร เลย”

“พื้นที่ของบ้านคืออะไร? “หลินหลันถาม นี่เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

“120ตารางเมตร”จางหงยิ้มบางๆ

120ตารางเมตร หลินหลันเริ่มคำนวณในใจ บ้านธรรมดาในยู่ฉวน ซาน ตารางเมตรละ1แสน นี่120ตารางเมตร คนทั่วไปลด10%ถ้าจะซื้อ ก็ราคา10.8ล้าน ส่วนของเธอลด30%ได้ในราคา8.4ล้าน

ราคาก็ใกล้เคียงกับที่เคยคิดไว้ หลินหลันโล่งใจไปเยอะ แต่ก็ยังคง กังวล ถ้าบ้านหลังใหญ่ไปเกรงว่าเงินที่เธอเอามาจะไม่พอ ถึงแม้ตอนนี้ ไม่พอ แต่ก็ขาดแค่2ล้านกว่าๆ เมื่อถึงตอนนั้นค่อยหาวิธีเอามาจาก เฉินเฟิงซัก2ล้าน

อยู่ต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้เฉินเฟิงคงไม่ไม่ให้เงินหรอก ยังไงวันนี้ก็ ต้องให้เขาออกเงินให้ได้ นอกซะจากเฉินเฟิงอยากให้เราขายหน้า ลิฟท์มาถึงชั้น11 จางหงเดินออกมาก่อน แล้วผายมือเชื้อเชิญ

หลินหลันและพวกเขาก็เดินตามออกไป

เมื่อออกจากลิฟท์เฉินเฟิงขมวดคิ้วงง ทำไมทางเดิน…อ็มครึมแบบ

นี้?

ในฐานะจอมยุทธ์ การรับรู้ของเฉินเฟิงดีกว่าคนปกติ ดังนั้นพอออก มาจากลิฟท์จึงรับรู้ได้ว่าไม่ปกติ

เมื่อเปิดประตูบ้าน หลินหลันกับเสี้ยเวยกั๋วเดินนำเข้าไปก่อน จากนั้น จางหงตามไปติดๆ แต่พี่ฟางไม่เข้าไป ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอยิ้มอย่างไม่ อาจคาดเดาแล้วถอยออกไป2ก้าว

เฉินเฟิงหรี่ตาครุ่นคิด

ที่จริงตอนอยู่บนรถที่หลินหลันพูดเรื่องโควต้าส่วนลด เฉินเฟิงรู้สึก ว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล

จากที่หลินหลันพูด เธอกับพี่ฟางรู้จักกันยังไม่ถึง 10วัน

เฉินเฟิงไม่เชื่อว่าคนเฉลียวฉลาดอย่างพี่ฟาง จะมีน้ำใจกับคนที่เพิ่ง รู้จักกันไม่ถึง10วันแบบนี้

แล้วที่หลินหลันบอกว่าซื้อโควต้าส่วนลดในราคา5แสน ยังไงพี่ฟางก็ เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

เพราะบ้านในยู่ฉวนชานนั้นหายาก พี่ฟางสามารถให้ญาติสนิทควัก เงินออกมา แล้วซื้อบ้านในส่วนลด30% จากนั้นขายต่อ ทำแบบนี้คง ไม่ใช่แค่5แสน

พี่ฟางต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ

ตอนแรกเฉินเฟิงคิดว่าพี่ฟางรู้เรื่องของเขา แล้วอยากจัดการเขา

ผ่านหลินหลัน แต่หลังจากพี่ฟางลงรถก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับเขาเลย

ตอนนี้เฉินเฟิงรู้แล้ว ว่าพี่ฟางไม่ได้มาเพราะเขา แต่มาเพราะหลิน

หลัน

ที่เธอพาหลินหลันมาดูบ้านหลังนี้ ต้องมีอะไรแน่ๆ! “น้าฟาง ทำไมไม้เข้าไปล่ะครับ? “เฉินเฟิงถามด้วยรอยยิ้ม

พี่ฟางมองเฉินเฟิงแวบหนึ่ง ด้วยสายตารังเกียจที่ยากจะคาดเดา จากนั้นก็อธิบายอย่างเย็นชา : “บ้านที่เพิ่งสร้างใหม่ กลิ่นแรงไปหน่อย ฉันเป็นโรคหลอดลมอักเสบ เข้าไปแล้วไม่โอเค”

เฉินเฟิงพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไรต่อแล้วเดินเข้าไป

ทันทีที่เข้าไปก็รู้สึกถึงบรรยากาศน่ากลัวๆ รับรู้ได้ดีกว่าตรงทางเดิน

ซะอีก และแรงกว่าหลายเท่า

ห้องดูเหมือนเพิ่งทำ ยังได้กลิ่นสีจางๆ

แสงส่องมาในห้องเป็นอย่างที่จางหงพูดจริงๆ โปร่งมากๆ

ลักษณะบ้านก็ไม่เลว หลินหลันพยักหน้าไปมาเหมือนจะพอใจมาก เฉินเฟิงไม่ได้ตามไปดูบ้านกับจางหง แต่เขาไปตรวจสอบดูด้วยตัว

เอง

เมื่อเดินผ่านห้องครัว เฉินเฟิงก็กระตุกยิ้มออกมา

ตรงผนังอ่างล้างจานของห้องครัวแตกเล็กน้อย จึงทำให้เห็นสีเหลือง ควันบุหรี่ด้านใน

บ้านนี้โตนปรับปรุงใหม่ ถึงจะเห็นแค่จุดเดียว ถ้าไม่สังเกตก็มองไม่ เห็น แต่เฉินเฟิงแน่ใจว่าบ้านหลังนี้ผ่านการปรับปรุงมาก่อน

ไม่ใช่บ้านใหม่ เป็นไปได้ที่จะเคยมีคนอาศัยมาก่อน! จางหงคนนี้กล้ามากจริงๆ ถึงได้เอาบ้านมือสองมาหลอกว่าเป็นบ้าน

ใหม่

และดูจากท่าทางของพี่ฟางเมื่อครู่ บ้านหลังนี้ไม่ใช่แค่บ้านมือสอง ธรรมดาแน่!

จะต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลอะไรแน่!

เฉินเฟิงระแวง

ในขณะเดียวกันจางหงถามหลินหลันขึ้น

“น้าหลิน บ้านถูกใจไหมครับ? “จางหงถาม

“ถูกใจ ฉันถูกใจมาก”หลินหลันรับพยักหน้าด้วยความพอใจ เธอพอ

ใจมากๆ ตอนแรกเธอคิดว่าโควต้าส่วนลด30%นี้จะมีหลุมพรางอะไรที่ เธอมองไม่เห็น เช่นแบบบ้านมีปัญหา แสงไม่ดี หรือน้ำรั่วอะไรพวกนั้น แต่เมื่อเห็นบ้านแล้ว ความสงสัยทั้งหมดของเธอหายวับไปกับตา