บทที่ 234 ไม่รู้จักบุญคุณ

เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าไปมา เธอเหนื่อยที่จะเถียงกับหลินหลันแล้ว หลินหลันพอจะคิดได้ เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วหันไปพูดกับเสี้ยเว่ ยกั่ว : “คุณเสี้ย วันนี้คุณเพิ่งออกจาโรงพยาบาล ฉันไม่อยากทะเลาะกับ คุณ เรื่องที่เจ้าเศษขยะคนนี้จะแยกตระกูลเสี้ย เราเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน สิ่ง สำคัญที่สุดของเราตอนนี้คือต้องรีบซื้อบ้าน

“ซื้อบ้าน ? คุณเอาเงินมาจากไหน ? “เสี้ยเว่ยกั๋วขมวดคิ้ว เรื่อง ภายในครอบครัวเขาเข้าใจดีว่าไม่ได้มีกินมีใช้อะไรนัก การที่เขาป่วยใน ครั้งนี้ ต้องจ่ายเงินไปก้อนใหญ่ และยิ่งยากไปกว่านั้น อย่าว่าแต่ซื้อบ้าน เลย แม้แต่เงินกินข้าวก็เป็นปัญหา หลินหลันจะเอาเงินมาจากไหนกัน ?

“คุณไม่ต้องยุ่งหรอกว่าฉันเอาเงินมาจากไหน”หลินหลันหยิบบัตร ออกมา พลางพูดด้วยใบหน้าสดใส : “เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราไปดูบ้านที่ยู่ฉ วนซานกัน

“ยู่ฉวนซาน ? ราคาบ้านที่นั่นขั้นต่ำคงหลังละ7-8ล้าน”เสี้ยเว่ยกั๋วยิ่ง ขมวดคิ้วเข้าไปอีก บ้านราคา7-8ล้านที่เขาพูดถึงนี้ เป็นแค่บ้านที่ธรรมดา ที่สุดพื้นที่ 70-80ตารางเมตรในยู่ฉวนชาน ไม่ใช่คฤหาสน์ และไม่ใช่บ้าน เดี๋ยว

“บ้านราคา7-8ล้านนั่นให้คนอยู่เหรอ ? “หลินหลันเบะปาก พูด : “บ้านที่เราจะซื้อต้องราคา10ล้านอัพ”

เสี้ยเว่ยกั่วอ้าปากค้าง หลินหลันไม่กลัวว่าพูดโอ้อวดแบบนี้ แล้วลม

จะพัดไปโดนลิ้นหรือไง ?

ถึงได้กล้าพูดบ้านราคา10ล้าน ?

“หลันหลัน คุณเอาเงินมาจากไหน ? เฉินเฟิงให้เหรอ ? “เสี้ยเว่ยกั่ว ถามมาติดๆ สำหรับเขาก็มีแค่เฉินเฟิงนี่แหละที่พอจะมีเงินเยอะแบบนี้ ถ้า พึ่งเงินเดือนเดือนละ3-4หมื่นของหลินหล้นละก็ ชาตินี้คงไม่มีเงินซื้อบ้าน หรอก

“คุณเสี้ย คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย ? ถ้าเจ้าเศษขยะคนนี้สามารถ ให้เงิน10ล้านกับฉันได้ ถ้าฉันฝันอยู่ก็คงขำจนตื่น”หลินหลันทำเสียงออก จากจมูก แล้วพูดต่อ : “เงินที่ฉันมีฉันค่อยๆเก็บที่ละน้อย ไม่เกี่ยวอะไรกับ เศษขยะคนนี้สักนิด คราวก่อนตอนที่อยู่ยู่ฉวนซาน มีคนนามสกุล หลิน.

หลินหลินเล่าเรื่องที่ไม่กี่วันก่อน โดนภรรยาของหลินจ้าวจงตบที่ยู่ ฉวนซาน ตอนนั้นหลินจ้าวจงชดใช้ให้5ล้าน บวกกับที่กู้ตงเซินชดใช้ให้ เสี้ยเมิ่งเหยาก่อนหน้านั้นอีก1ล้าน5แสน เมื่อฟังเสร็จเสี้ยเว่ยกั๋วอ้าปาก ค้าง จนสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ถึง2ลูก

หลินจ้าวจงคนนั้น ชดใช้ให้หลินหลัน5ล้าน !

โงรีไง หรือว่าเงินเยอะจนไม่รู้จะจ่ายที่ไหนแล้ว ? เสี้ยเว่ยกั๋วคิดด้วย ความประหลาดใจ ถ้าเขาตายอย่างมากก็ได้ค่าชดใช้6-7 แสน แต่หลิน หล้นกลับดีกว่า แค่โดนตบก็ได้ค่าชดใช้ตั้ง5ล้าน

มันมีเรื่องดีๆแบบนี้ด้วยเหรอ

ต้องมีอะไรแน่ๆ !

ทันใดนั้นเสี้ยเว่ยกั๋วก็นึกถึงเฉินเฟิง ตอนนั้นเฉินเฟิงอยู่ในที่เกิดเหตุ หลินจ้าวจงคนนั้นคงให้เกียรติเฉินเฟิง จึงให้เงินหลินหลันมา5ล้าน

ถ้าหลินหลันพึ่งตัวเอง อย่าว่าแต่5ล้านเลย ไม่โดนเขาตีตายอยู่บน เขาก็ดีเท่าไหร่แล้ว

ลูกเขยราคาถูกของตนคนนี้ ต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆ เขาทำให้ คนเกรงกลัวได้มากมายขนาดนี้เลยงั้นเหรอ ? เสี้ยเว่ยกั่วสงสัยตัวตนที่แท้ จริงของเฉินเฟิงมากๆ

แต่ต่อหน้าหลินหลัน เขาไม่อาจถามอะไรต่อได้ ทำได้แค่สนใจเรื่อง การซื้อบ้าน

“ถึงหลินจ้าวจงจะชดเชยให้คุณ5ล้าน และบวกกับที่กู้ตงเซินชดใช้ ให้อีก1ล้าน5แสน ตอนนี้คุณก็มีแค่6ล้าน5แสนเองนะ คุณคิดจะซื้อบ้าน หลังละ10ล้านได้ยังไง ? ”

เสี้ยเว่ยกั๋ว ถาม ไม่ต้องสงสัยเลย บ้านของยู่ฉวนซานเป็นที่อาศัย อันดับ1ของเมืองชางโจว คนรวยของเมืองชางโจวล้วนอาศัยอยู่ที่นั่นเมื่อ ก่อนเสียเว่ยกั๋วก็เคยคิดว่าสักวันต้องได้อยู่ที่ยู่ฉวนซาน แต่ก็ได้แค่คิด ถ้า จะให้เขาซื้อบ้านในยู่ฉวนซาน เขาไม่มีทางซื้อได้แน่ “เรายังมีเจ้าเศษขยะคนนี้ไม่ใช่เหรอ ? เราซื้อบ้านเขาจะไม่ออกสัก บาทงั้นเหรอ”หลินหลันเหลือบมองเฉินเฟังพลางพูด

“แม่ แม่ซื้อบ้านแล้วทำไมต้องให้เฉินเฟิงจ่ายด้วยละคะ ? อีกอย่าง บ้านราคา6ล้านกว่าๆอยู่ไม่ได้งั้นเหรอ ทำไมต้องอยากซื้อหลังละ10ล้าน กว่าด้วย ? “เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ หลินหลันมองเฉินเฟิงยัง ไง เธอรู้หมด พูดง่ายๆก็คือไม่เห็นเฉินเฟิงเป็นคน เมื่อต้องใช้เงินก็นึกถึง เฉินเฟิง มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ ?

ยิ่งไปกว่านั้นเงิน6ล้านกว่าๆ สามารถซื้อบ้านเดี่ยวที่อื่นในเมืองซาง โจวได้ แต่หลินหลันอยากซื้อที่ยู่ฉวนซานให้ได้เลย บ้านที่ยู่ฉวนซานดีก็ จริง แต่ราคาก็สูงมากเช่นกัน ที่หลินหลันชื้อบ้านที่นั่น เพื่อหน้าตาตัวเอง ล้วนๆ โอ้อวดต่อพวกพี่ๆน้องของเธอ แต่ไม่ได้คิดถึงสถานการณ์ความเป็น จริงในบ้านเลย

“ทำไมต้องให้เฉินเฟิังจ่าย ? “หลินหลันมองเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างไม่ พอใจ : “เมิ่งเหยา ทำไมแกพูดแบบนี้ เฉินเฟิงเป็นลูกเขยของฉันแม่ยาย จะซื้อบ้าน ให้ลูกเขยออกเงินหน่อยมันจะเป็นไรไป 7 อีกอย่าง 3ปีก่อนที่ ฉันช่วยชีวิตเขาฉันยังไม่พูดเลย แถมยังให้เขาอยู่ในตระกูลเสี้ยฟรีๆมา ตั้ง3ปี ตอนนี้แค่ให้เขาออกเงินเล็กน้อยในการซื้อบ้าน ไม่ได้ขอชีวิตเขา สักหน่อย ฉันผิดตรงไหนเหรอ ?”

“แม่ ! เฉินเฟิงไม่มีเงิน เงินของเขาครั้งก่อนให้แม่ไปหมดแล้ว”

เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างโมโห เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหลินหลัน ถึงพูด ราวกับมีเหตุผลได้อย่างไร้ยางอายแบบนี้ แต่เธอไม่อาจให้เฉินเฟิงออก เงินได้หรอกนะ ถึงเงินไม่กี่ล้านสำหรับเฉินเฟิงในตอนนี้เป็นแค่เรื่องเล็ก น้อย แต่เธอไม่อยากให้หลินหลันได้ไปง่ายแบบนี้

“ไม่มีเงิน ? ไม่มีเงินแต่ไปเช่ารถหรูวันละ5หมื่นเนี่ยนะ ? โกหกไม่ เนียนเลย ? “หลินหลันขมวดคิ้วเป็นปม และพูดอย่างโมโห : “แต่ฉันไม่ สน ! ฉันไปดูบ้านมาเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่ายังไงพรุ่งนี้ก่อนบ่ายโมง ฉันต้อง ได้เห็นเงิน3ล้าน5แสน ถ้าเจ้าเศษขยะคนนี้ไม่มีเงินมาให้ ฉันจะไปขาย เลือดขายไต หรือไปปล้นธนาคารฉันก็ทำได้ สรุปก็คือฉันต้องการแค่ เงิน ! ”

พูดจบหลินหลั่นเอามือกอดอก แล้วเดินกลับห้องหน้าตาย เธอไม่ เชื่อว่าเฉินเฟิงไม่มีเงิน ถ้าไม่มีเงินจริงๆ คราวที่แล้วคงไม่มีเงินไปเช่นรถหรูมาหรอก ดังนั้น เฉินเฟิงต้องมีสู่ทางของการร่ำรวย เพียงแค่ไม่อยากให้เธอรู้ก็เท่านั้น

แต่ถึงเฉินเฟิงไม่อยากให้เธอรู้ เธอก็จะต้องรู้ให้ได้ การซื้อบ้านครั้ง นี้เป็นโอกาสที่ดีในการทดสอบ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าเฉินเฟิงมีกองทุน สาธารณะหรือไม่ และซ่อนมรดกเท่าไหร่ !

ทำทางไม่มีเหตุผลของหลินหลันนั้น ทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหไม่ น้อยเลย แต่เธอตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะไม่ให้เฉินเฟิงออกเงินเด็ดขาด ไม่อย่าง นั้นหลินหลันจะไม่รู้จักบุญคุณ วันนี้ซื้อบ้านธรรมดาๆ พรุ่งนี้หลินหลันคง ซื้อคฤหาสน์เป็นแน่

“เฉินเฟิง สิ่งที่แม่แกพูดแกไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ เรื่องบ้านแกไม่ต้อง ยุ่ง ฉันจะโน้มน้าวแม่แกอีกที”เสี้ยเว่ยกั๋วถอนหายใจแล้วพูดหลินหลันนับ วันยิ่งไม่รู้จักพอ มีแค่ไม่กี่ล้านแต่ไม่ดูตัวเองเลย ขนาดบ้านในยูฉวนชาน ยังกล้าซื้อ

เฉินเพิ่งพยักหน้า ที่จริงเขาก็ไม่ได้ขัดอะไร ที่จะให้เงินหลินหลัน สัก2-3ล้านเพื่อซื้อบ้าน แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเขาไว้หน้าหลินหลันแต่เพื่อ เสี้ยเว่ยกั่ว เพราะยังไงเสี้ยเว่ยกั๋วก็ดีกับเขาไม่น้อยเลย อีกทั้งยังเคยช่วย ชีวิตเขา เท่ากับเสี้ยเว่ยกั่วก็เป็นพ่อของเขาครึ่งหนึ่ง