บทที่226 เอาห้าร้อยล้านคืนให้เฉินเฟิง

เติ้งหยูเจอปิดปากไม่พูดอะไร แต่ความหมายที่ลึก ซึ่งในดวงตานั้นกลับบอกทุกอย่างแล้ว

“ผมบอกแล้ว ว่าเฉินเฟิงไม่ได้ธรรมดาอย่าง ลูกเขยแต่งเข้าหรอก…” จูกว่างฉวนพึมพัมกับตัวเอง สีหน้าปนกันซับซ้อน ทั้งตื่นเต้น หดหู่ และขมขื่….

เขานึกถึงฉากที่ได้พบกับเฉินเฟิงบนภูเขา ตอนที่ เขาบอกไปว่าตอนนี้ตระกูลจูอยู่ในภาวะวิกฤตและ ต้องการเงินห้าร้อยล้าน เฉินเฟิงบอกว่าช่วยเขาได้ แต่ เขาไม่เชื่อ รู้สึกว่าเฉินเฟิงแค่พูดอะไรเกินตัวเพื่อรักษา หน้าตัวเองเท่านั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่พูดอะไรเกิน ตัวจะเป็นตัวเขาเสียเอง

คนที่สามารถบังคับให้ตระกูลเติ้งยอมจ่ายเงินหนึ่ง พันล้านหยวนเพื่อขอโทษในคราวเดียวได้ แค่ตัวเองจะ ไม่มีได้ยังไง?

แถมยังมีความสงบนิ่งและมั่นใจของเฉินเฟิงใน ตอนที่เผชิญเผชิญหน้ากับซูนแช่กับเติ้งซื่อซีอีก ราวกับว่าซูนแช่และเติ้งชื่อซีเป็นแค่มดตัวเล็กๆ.

จูกว่าชวนเข้าใจแล้ว เขาเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ที่เฉินเฟิงลงจากภูเขาไปโดยไม่บอกกล่าวนั้น

ไม่ใช่ว่าเขาหนีไป แต่เขาจัดการทุกอย่างเสร็จ เรียบร้อยก่อนลงไปแล้วต่างหาก! จูกว่างฉวนซาบซึ้งอย่างมาก แต่นอกเหนือจาก ความซาบซึ้ง จิตใจของเขายังหนักอึ้งไปด้วย เขาเป็น หนี้เฉินเฟิงมากเกินไปแล้ว ใช้ทั้งชีวิตก็ชดใช้ให้ไม่ หมด

ท่าทีที่ดูสับสนวุ่นวายของจูกว่างฉวน ยืนยันการ คาดเดาของคนในตระกูลจูทันที

เป็นเจ้าลูกเขยแต่งเข้านั่นจริงๆ อย่างนั้นเหรอ!

น่าอิจฉา!

น่าอิจฉาเป็นบ้า!

นี่คือสายตาที่ตระกูลจูทุกคนมองจูกว่างฉวนใน ตอนนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจูกว่างฉวนทำบุญมาด้วยอะไร กันแน่ถึงโชคดีแบบนี้

แต่พวกเขารู้จูกว่างฉวนได้คบค้าสมาคมกับผู้สูง

ศักดิ์เข้าแล้ว!

บุคคลสูงศักดิ์ที่แท้จริง!

ผู้สูงศักดิ์ที่สามารถสั่งให้ตระกูลเติ้งแห่งหนาน หนิงยอมควักเงินพันล้านมาเป็นของขวัญขอโทษได้

แม้ว่าตัวตนของคนผู้นั้นจะเป็นเพียงแค่ลูกเขย แต่งเข้า มันก็ไม่สำคัญแล้ว!

ที่สำคัญก็คือ อีกฝ่ายนั้นมีอำนาจและอิทธิพลล้น

ฟ้า!

อีกฝ่ายมีแค่คำพูดเพียงคำเดียว ก็สามารถทำให้ ตระกูลกลายเป็นตระกูลระดับหน้าของเมืองชางโจว ได้แล้ว!

ตระกูลจูทุกคนใจชื้นขึ้นมา จากที่ไม่เคยเลยสัก ครั้ง วันนี้พวกเขารู้สึกว่าจูกว่างฉวนที่อยู่ตรงหน้านั้น ดู เจริญตาเหลือเกิน

“พี่เฝิงชุน เรื่องของคุณเฉิน ไม่สามารถพูดให้โลก ภายนอกรู้ได้มากนัก อีกอย่าง เรื่องของเงินพันล้านนี้ ก็ รู้กันแค่ในตระกูลจูเท่านั้นนะครับ” เติ้งหยูเจอยิ้มบาง เอ่ยเตือน ข่าวของเฉินเฟิงถือเป็นความลับสุดยอดของ ตระกูลเติ้ง แน่นอนว่าเขาไม่ปราถนาจะให้มันรั่วไหลที่ ตระกูลจูนี่

“ท่านเติ้งโปรดวางใจ ฉันจะไม่ให้พวกเขาปริปาก ออกไปแน่!” จูเฝิงชุนหรี่ตาลงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียง ทุ้มต่ำ

“ถ้าอย่างนั้นกระผมขอลาไปก่อน” เติ้งหยูเจอยิ้ม เล็กน้อย ก่อนหมุนตัวจากไป

ทุกคนในตระกูลจูนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น จนเมื่อเติ้งหยู เจอเดินลับไป ทุกคนจึงเบนสายตามายังเงินสดห้าร้อย ล้านตรงหน้า

ควรจะทำยังไงดี?

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่คือถามที่ปรากฏอยู่บน ใบหน้าของทุกคน

ตระกูลเติ้งได้ช่วยตระกูลจูคืนเงินกู้ธนาคารไป แล้ว ดังนั้นห้าร้อยล้านนี้ ตอนนี้มันเกินมามาก

มีเพิ่มมาตั้งห้าร้อยล้าน อีกหลายวันต่อจากนี้ พวก เขาคงได้นั่งนับเงินทุกวันกันจนเป็นตะคริว

ขณะที่ทุกคนในตระกูลจูกำลังคิดว่าจะแบ่งเงินห้า ร้อยล้านยังไง จูกว่างฉวนก็ก้าวออกมาด้วยสีหน้าเย็น ชา

“ห้าร้อยล้านนี้ พวกคุณอย่าคิดจะได้แม้แต่สลึง เดียว!” จูกว่างฉวนมองคนในตระกูลด้วยสายตาเย็นชา

“อะไรนะ? อย่าคิดจะได้แม้แต่สลึงเดียว!”

“จูกว่างฉวน นายมีความหมายอะไร! คิดจะฮุบไว้ คนเดียวงั้นเหรอ? !”

“จูกว่างฉวน มียางอายหน่อยเถอะ ห้าร้อยล้านนี้ เป็นเงินที่ตระกูลเติ้งให้พวกเราตระกูลจูทุกคน ไม่ได้ ให้แกแค่คนเดียว แกมีสิทธิอะไรมาฮุบไว้คนเดียว!”

“ใช่ พวกเราจะรับไว้ด้วยกัน”

เหล่าญาติในตระกูลจูต่างโกรธจนเก็บอาการไม่ อยู่ แสดงออกทางสีหน้าอย่างต้องการเอาชนะ จูกว่างฉวนแค่นหัวเราะ เขาไม่ได้สนใจคนเหล่า นั้น แค่หันสายตาจ้องไปที่จูเฝิงชุน “ท่านปู่ ท่านว่ายัง

ไงบ้าง?”

ริมฝีปากของจูเฝิงชุนชะงักค้าง เขาต้องอยากให้จู กว่างฉวนยกเงินห้าร้อยล้านนี้ให้อยู่แล้ว แต่เขากลับ ไม่มีหน้าจะไปพูดแบบนั้น ไม่นึกว่าจูกว่างฉวนจะแก้ ปัญหาเงินกู้ธนาคารที่เป็นใหญ่ที่สุดของตระกูลจูแล้ว ถ้าเขายังจ้องจะเอาห้าร้อยล้านนี้ของจูกว่างฉวนไม่ ยอมวางงั้นก็คงจะเกินไป

“ห้าร้อยล้านนี้ แกตัดสินใจเองเถอะ” หลังจาก ลังเลอยู่พักหนึ่ง จูเฝิงชุนจึงพูดคำนี้ขึ้น ตอนนี้เขาไม่ กล้าไปล่วงเกินจูกว่างฉวน หรือจะพูดว่า ไม่กล้าล่วง เกินลูกเขยแต่งเข้าคนนั้นที่อยู่ข้างหลังจูกว่างฉวน

ภูมิหลังของอีกฝ่ายใหญ่เกินไป ใหญ่จนแม้แต่ตระ กูลเติ้งตระกูลใหญ่แห่งหนานหนิง ยังต้องยอม ประนีประนอมต่อตระกูลจู

ห้าร้อยล้านไม่มีก็ยังหามาได้ แต่คนหนุนหลังแบบ นั้น ชาตินี้ตระกูลจูคงหาไม่ได้อีกเป็นครั้งที่สอง

“นานท่าน ผมไม่ยอมรับ ห้าร้อยล้านนี้ตระกูลเติ้ง ให้ตระกูลจูเป็นการชดเชย ไม่ได้ให้จูกว่างฉวนคน เดียวสักหน่อย”

“ใช่แล้ว ไม่ได้จริงๆ ให้จูกว่างฉวนเอาไปสองร้อย ล้านก็ได้ ที่เหลือสามร้อยล้านให้พวกเรา” เหล่าญาติในตระกูลจูหูตาแดงไปหมด ภายใต้

ความน่ายั่วยวนของเงินตรามากมาย ไม่มีใครสามารถ รักษาอาการไว้ได้

“หุบปากให้หมด!”

จูเฝิงชุนตบโต๊ะด้วยความโกรธเกรี้ยว ถ้วยชาบน โต๊ะถูกตบจนส่งเสียงเครังคร้าง

“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ห้าร้อยล้านนี้นะ ให้ กว่างฉวนเป็นคนจัดการคนเดียวทั้งหมด ใครคัดค้าน ก็ ออกจากตระกูลไปเดี่ยวนี้!”

เมื่อชายชราบันดาลโทสะ ทุกคนในตระกูลจูดี้ พูด อะไรไม่ออก แต่เมื่อมองในแววตาของจูกว่างฉวน กลับ

เต็มไปด้วยความไม่พอใจ จูกว่างฉวนเผชิญหน้ากับสายตาขุ่นเคืองของทุก คนโดยไม่เกรงกลัว

“พวกคุณคิดว่า ผมต้องการจะฮุบห้าร้อยล้านนี้ไว้ งั้นเหรอ?” จูกว่างฉวนเอ่ยหัวเราะอย่างเย็นชา

“ถ้าไม่คิดจะเก็บไว้คนเดียวแล้วคืออะไร?” ใครคน หนึ่งถามเสียงดัง

“ไอ้โง่!”จูกว่างฉวนตะคอกอย่างเย็นชา “ห้าร้อย ล้านนี้ สลึงเดียวฉันก็ไม่เอา”

“อะไรนะ?” ตระกูลจูทุกคนตกตะลึง สลึงเดียวก็

ไม่เอา?

“ห้าร้อยล้านนี้ ผมจะคืนให้กับพี่เฉินเฟิง” จูกว่างฉ วนพูดอย่างหนักแน่น นี่คือการตัดสินใจหลังจากที่เขา พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาเป็นหนี้เฉินเฟิงมากไป แล้ว ตอนที่เฉินเฟิงอยู่บนภูเขา ก็ชีวิตของจูเจียเหยียน เอาไว้ หลังจากที่ลงเขามา ก็ยังแก้ปัญหาเรื่องวุ่นวาย กับซูนแช่และตระกูลเติ้งแทนให้ ไหนจะที่ให้ตระกูล เติ้งคืนเงินห้าร้อยล้านแทนตระกูลจูอีก

แค่เรื่องพวกนี้ ให้เขาเป็นหมูเป็นหมาก็ชดใช้ให้ไม่

หมด

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเงินสดห้าร้อยล้านนี้

เขาไม่ใช่คนประเภทพวกที่ไม่รู้จักพอ ห้าร้อยล้าน แม้ว่าเขาเองก็อยากได้ แต่สิ่งที่เขาเห็นสำคัญยิ่งกว่า กลับเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉินเฟิง!

“คืนกลับไปให้ลูกเขยแต่งเข้านั่นน่ะนะ?” ตระกูลจู ทุกคน ต่างตกใจคำพูดของจูกว่างฉวนจนไม่รู้ว่าจะพูด อะไรดี

จูกว่างฉวนสมองมีปัญหารึไง นั่นมันห้าร้อยล้าน นะ!

ไม่ใช่ห้าหมื่น ไม่ใช่ห้าล้านห้าสิบล้าน แต่เป็นร้อย ล้าน!

คนเขาเอามาให้ฟรีๆ นายไม่เอา แล้วจะคืนให้คน เขาไปอีกเนี่ยนะ?!

จูเฝิงชุนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาก็ไม่คาดคิดว่า จูกว่างฉวนจะตัดสินใจแบบนี้ ห้าร้อยล้าน จะคืนกลับ ไปโดยไม่ลังเลเลยหรือ?

“จูกว่างฉวน แกไม่ได้เป็นไข้ใช่มั้ย? นั่นคือห้าร้อย

ล้านนะ…”

“พี่เฉินเฟิงช่วยตระกูลจูคืนเงินกูห้าร้อยล้านไป แล้ว” จูกว่างฉวนเอ่ยเสียงเย็น

“แต่ว่า เงินนี่ก็ไม่ใช่ของเฉินเฟิงคนนั้นนะ เป็นของ ตระกูลเติ้งให้มา พูดอีกที พี่เฉินเฟิงของแก เป็นคนที่มี ความสามารถจะทำขนาดนี้ คงไม่ยี่หระกับเงินห้าร้อย ล้านแน่” ตระกูลจูทุกคนพยายามเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง อย่างไม่ยอมแพ้