ตอนที่ 179 ชุดใช้เงิน )

ในตอนนี้ เธอไม่ได้ห่วงเฉินเฟิง แต่ในทางกลับ กัน เธอรู้สึกเป็นห่วง อาเปียวเล็กน้อย

ใช่ เธอเป็นห่วงอาเปียว

เธอกังวลว่า อาเปียวจะถูก เฉินเฟิงชกจนตาย เธอเคยได้เห็นพลังของเฉินเฟิง เกือบจะถึงจุดที่ ไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปจะทำได้

เทียบกับคนทั่วไป อาเปียวอาจถือว่าโดดเด่น กว่าพวกเขา แต่ไม่ว่าเขาจะโดดเด่นแค่ไหน เขาก็ ยังคงเป็นคนธรรมดาเช่นกัน

คนธรรมดาจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่ใช่มนุษย์ได้ อย่างไร?

เหมือนที่เสี้ยเพิ่งเหยาได้คาดการณ์ไว้ไม่ผิด อา เปียวที่คุกคามมาอย่างดุเดือด แทบจะแตะไม่ถูกตัว ของเฉินเฟิง กลับถูกกำปั้นของเฉินเฟิงชกจนบิน ออกไปเจ็ดแปดเมตร เหมือนว่าวที่เชื่อกถูกตัดขาด พุ่งออกไปอยู่กลางถนน

เงียบกริบ!

เงียบกริบไปทั่วทุกพื้นที่
รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณนายหลิน แข็งทันที ชายหัวโล้นที่นิ่งมาตลอดล็อ้าปากค้าง ราวกับว่า สามารถยัดไข่สองฟองเข้าไปในปาก

หลินหลันขยี้ตาของตนเองอย่างรุนแรง . เหมือน ตนเองดูผิดไป

ไอ้ขยะนี้ ทำไมเก่งขนาดนี้! เป็นไปไม่ได้ แน่นอน!

ไม่อยากพูดจริงๆ คนบางคนก็ต่ำทรามแบบนี้ แหละ

ตัวอย่างเช่นหลินหลัน แม้ว่าเฉินเฟิงจะแก้แค้น แทนเธอ แต่เธอก็ยอมรับมันไม่ได้

เธอยอมรับความสุดยอดของคุณนายหลินได้แต่ ธอไม่สามารถยอมรับความสุดยอดของเฉินเฟิงได้

เพราะในช่วงสามปีที่ผ่านมา เฉินเฟิงก็เหมือน สัตว์เลี้ยงที่ยกน้ำล้างเท้าให้เธอ!

แต่ตอนนี้ เฉินเฟิงกลับสามารถเหยียบคนที่

ทำให้เธออับอายจมพื้นได้

ในใจเธอรู้สึกมันไม่สมดุล!

“ตอนนี้คุณคิดว่าผมสามารถรับมันได้หรือไม่?” เฉินเฟิงเดินไปตรงหน้าคุณนายหลิน ถามจางๆ
สีหน้าของคุณนายหลิน เปลี่ยนไปชั่วขณะ ไม่ ต้องสงสัยเลยว่า เธอประเมินเฉินเฟิงต่ำไป

สามารถทำให้อาเปียวบินไปไกลเจ็ดแปดเมตร ด้วยหมัดเดียว เฉินเฟิงไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!

แต่หลินหลันอย่างเธอ ก็ไม่ใช่คนธรรมดา!

หลังเธอมีตระกูลหลินคอยสนับสนุนอยู่! คุณนายหลิน หายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชาว่า “แล้วยังไงล่ะ”

ข้าง

“ฉันยอมรับ ว่าคุณเก่งในเรื่องต่อสู้ แต่ในสังคม ปัจจุบัน ไม่ใช่ว่าหมัดใครใหญ่คนนั้นก็ใหญ่สุด!แต่ เป็นคนที่มีอำนาจจึงจะใหญ่สุด! คนอย่างคุณ แค่ ฉันโทรก็สามารถจัดการคุณได้เลย!”

คุณนายหลิน มีความมั่นใจที่จะพูดเช่นนี้ เพราะ มีผู้กำใหญ่ๆในชางโจว ถูกควบคุมโดยตระกูลหลิน ในเวลาจำเป็น เธอสามารถเรียกใช้กองกำลังตำรวจ ได้โดยส่วนตัว!

ต่อหน้ากองกำลังของตำรวจ

“แค่โทรก็สามารถจัดการได้?” เฉินเฟิงหัวเราะ อย่างเหยียดหยาม ในเมืองชางโจว คนที่สามารถ จัดการเขาได้ด้วยการโทรเพียงครั้งเดียว มันยังไม่ เกิด!
” คุณไม่เชื่อเหรอ?” สายตาของคุณนายหลิน เย็นชาเล็กน้อย

” ผมไม่เชื่อ” เฉินเฟิงส่ายหัว

“ดี! ดีมาก” คุณนายหลิน กัดฟันแล้วหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมาพร้อมโทรหาน้องเขย

ในตอนนี้ ชายหัวโล้นที่ไม่ได้พูดอะไรได้ก้าว ออกมา มองเฉินเฟิงด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า น้อง ชาย ผมชื่อหลินจ้าวจงเป็นคนตระกูลหลิน”

” อึม แล้ว?” น้ำเสียงของเฉินเฟิงสงบ ตระกูล %3D หลิน เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ในเมืองชางโจว มีไม่ กี่ตระกูลที่อยู่ในสายตาเขา แต่ตระกูลหลิน ไม่ได้ อยู่ในตระกูลต้นๆ

เปลือกตาของ หลินจ้าวจงกระตุก เขาฝืนยิ้ม” ถ้าอย่างนั้น หากคุณเห็นแก่หน้าผม เรื่องนี้ก็ให้มัน จบแค่นี้พอ”

ให้มันจบแค่นี้? คุณนายหลิน ตกตะลึง จ้าวจง พูดอะไรของเขาเนี่ย

“เห็นแก่หน้าคุณ?” เฉินเฟิงยักคิ้วและพูดว่า คุณ มีหน้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”

สีหน้าของหลินจ้าวจงเดี่ยวดำเดี่ยวแดง ไม่ต้อง สงสัยเลยว่าเฉินเฟิงไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา
แต่สิ่งนี้ก็ได้ยืนยันในสิ่งที่เขาคาดเดาได้ว่า รถKoenigseggคันนั้น เป็นของ เฉินเฟิง!

เฉินเฟิงไม่เพียงเก่งในทักษะการต่อสู้ แต่ภูมิ หลังของเขาก็ไม่ง่ายเช่นกัน!

หลินจ้าวจงมองเห็นสิ่งนี้ แต่คุณนายหลินกลับ ไม่รู้ ในทางกลับกัน เธอยิ่งรู้สึกโกรธเฉินเฟิงที่ทำให้ หลินจ้าวจงอับอาย “จ้าวจง คุณกลัวอะไร โทรเรียก เจ้าสามให้เขามานี่ ”

“หุบปาก!” คุณนายหลิน ยังไม่ทันพูดจบ เธอก็ ถูกขัดจังหวะด้วยใบหน้าที่เย็นชาของหลินจ้าวจง “น้องชาย ผู้หญิงของผมไม่รู้กาลเทศะ ผม ขอโทษแทนเธอด้วยนะ” หลินจ้าวจงหายใจเข้าลึกๆ

และมองไปที่เฉินเฟิง

เฉินเฟิงหรี่ตาของเขา หลินจ้าวจงคนนี้ มีสายตา ที่เฉียบแหลม ดูออกความไม่ธรรมดาของเขา “จ้าวจง! คุณบ้าไปแล้วเหรอ! ทำไมต้องให้ฉัน

ขอโทษไอ้โง่นี่ด้วย!” เฉินเฟิงยังไม่ทันพูดอะไร คุณนายหลิน ก็ด่าออกมา ขอโทษลูกเขยของคน บ้านนอกแทนเธอ นี่มันเหยียบหน้าเธอชัดๆ

“ผัวะ”

หลินจ้าวจงยกมือขึ้น ตบลงไปบนใบหน้าของคุณนายหลิน

คุณนายหลิน ตะลึงทันทีหลินจ้าวจงกล้าตบ เธอ?

“ถ้าคุณกล้าพูดอีก เชื่อไหมว่าผมจะไส่คุณออก ไปจากตระกูลหลิน!” สีหน้าของหลินจ้าวจงมีดลง หลินฟางหญิงโง่คนนี้ ยังไม่เข้าใจว่าตัวเองกำลังคุย กับใครอยู่

เมื่อเห็นใบหน้าที่เข้มขรึมของหลินจ้าวจงที่ เหมือนจะมีน้ำหยดออกมา หลินฟาง ก็ไม่กล้าที่จะ พูดอะไรอีกต่อไป เห็นได้ว่า หลินจ้าวจงเอาจริงใน ครั้งนี้ ถ้าเธอกล้าที่จะตอบโต้ เธอคงจะถูกไล่ออก จากตระกูลหลินจริงๆ

“น้องชาย คุณคิดว่า…”หลินจ้าวจงมองไปที่ เฉินเฟิงอีกครั้ง ด้วยสายตาที่มีท่าทีซักถามความ เห็นเล็กน้อย เขาเห็นได้ว่าเฉินเฟิงและหลินหลันไม่ ถูกกัน มิฉะนั้นเขาจะไม่นิ่งดูดายที่หลินหลันถูก หลินฟางตบหรอก

แต่หลินหลันกลับบอกว่าเฉินเฟิงเป็นลูกเขยของ เขา ดังนั้น ณ ตอนนี้เขายังไม่ค่อยเข้าใจความ สัมพันธ์ระหว่างเฉินเฟิงและหลินหลัน

“อย่ามองผม มองเธอ” เฉินเฟิงเหลือบมองหลิน หลันและพูดอย่างเฉื่อยชา
ในความเป็นจริงเขาขี้เกียจไปถือสาหลินฟาง

และหลินจ้าวจงแต่หลินหลันคงไม่คิดเช่นนั้นหากวัน นี้เธอยังรู้สึกไม่สบายใจ ไม่สาสมใจ กลับบ้านเธอก็ จะร้องไห้ฟูมฟายแน่นอน สุดท้ายคนที่น่าสงสารก็ คือเสี้ยเมิ่งเหยา

“ป้าคนนี้ … ” หลินจ้าวจงยิ้มและมองไปที่หลิน หลัน ซึ่งแตกต่างจากเฉินเฟิง เห็นได้ชัดว่าหลิน หลันเรื่องมาก แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมท่าทีของ หลินจ้าวจงจึงดูอ่อนน้อมถ่อมตนนัก

แต่หลินหลันก็รู้สึกกล้าขึ้นมาทันที

“อีนี่ตบฉันเยอะขนาดนั้น ตอนนี้แค่คำขอโทษก็ จบเหรอ?!” หลินหลันเอามือคาดเอว ความมั่นใจเต็ม ร้อย

“คุณป้า งั้นความหมายของคุณคือ…” หลินจ้าว จงกัดฟันและพูด ถ้าไม่มีเฉินเฟิง ถ้าหลินหลันกล้า พูดแบบนี้กับเขา เขาคงจะตบหลินหลันให้ตาย แน่นอน

” ชุดใช้ค่าเสียหายต้องชดใช้ค่าเสียหาย! ชดใช้ค่ารักษาพยาบาล!ชุดใช้ค่าเสียหายทางจิตใจ! ” หลินหลันพูดอย่างมั่นใจ ให้เธอไปตบหลินฟางเธอ ไม่มีความกล้าพอ แต่ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆเลย

นั่นไม่ใช่สไตล์ของเธอ
หลินจ้าวจงรู้สึกโล่งใจ เมื่อได้ยินว่าให้ชดใช้ค่า เสียหาย ขอแค่หลินหลันไม่สร้างปัญหาอย่างไร้ เหตุผล เขาก็รับได้ทุกอย่าง

“คุณป้า คุณต้องการเท่าไหร่?” หลินจ้าว จง ถาม

“หนึ่ง…ไม่ ห้าแสน! ฉันอยากได้ห้าแสน!” ความจริงหลินหลันจะพูดหนึ่งแสน แต่เมื่อคำพูดนั้น มาถึงริมฝีปากของเธอ เธอก็เปลี่ยนคำพูดของเธออีก ครั้ง เธอรู้สึกว่าหนึ่งแสนนั้นน้อยเกินไป หากเรียกห้า สน ถ้าอีกฝ่ายไม่สามารถจ่ายได้ ก็ยังสามารถ ค่อยๆต่อรองกันได้

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เธอพูดจบ หลินจ้าวจงก็ ตอบตกลงโดยไม่ได้ลังเลเลยสักนิด

“ตกลงคุณป้า ห้าแสนก็ห้าแสน คุณต้องการ เงินสดหรือบัตรธนาคาร” ใบหน้าของหลินจ้าวจงยิ้ม แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก ไอ้หน้าโง่ที่ มุมมองแคบจริงๆ โอกาสที่ดีเช่นนี้ กลับเรียกเขา แค่ห้าแสนแต่ไม่ใช่ 5 ล้าน