ตอนที่ 173 หนอนบ่อนไส

เขามีสิทธิ์อะไร? !

ตำแหน่งของเสี้ยห้าวในบริษัท ก็ยังเป็นแค่รอง ประธาน เท่ากับเธอ เขามีสิทธิ์อะไรมาแต่งตั้งผู้ หญิงอีกคนเป็นรองประธานบริษัท !

เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหจะเป็นบ้า เธอคิดไม่ถึงว่าเธอ ไม่อยู่เพียงไม่กี่วัน บริษัทก็โดนเสี้ยห้าวทำจน ยุ่งเหยิงไปหมด

เมื่อนึกถึงตอนที่พึ่งเข้ามาบริษัท เห็นพนักงาน หน้าใหม่เพิ่มขึ้นและพนักงานเก่าๆที่ลดลง เสี้ยเมิ่ง เหยาโกรธจนตัวสั่น พนักงานหน้าใหม่เหล่านั้นต้อง เป็นเสี้ยห้าวเป็นคนรับเข้ามาแน่นอน สำหรับ พนักงานเก่าที่หายไป พวกเขาล้วนเป็นญาติสาย ตรงของเธอ พวกเขาถูกไล่ออกโดยเสี้ยห้าวไม่ก็ผู้ หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ในเวลานั้นเอง เสี้ยห้าวเดินเข้าประตูไปอย่าง ยิ่งใหญ่

ทันทีที่เดินเข้าไป เสี้ยห้าวก็เห็นเสี้ยเมิ่งเหยาที่ เอามือปิดหน้าของเธอไว้กับผู้หญิงที่หยิ่งผยองที่แต่ง หน้าจัด
เกือบจะในทันที่เสียห้าวก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างไรก็ตาม เสี้ยห้าวไม่มีทีท่าที่จะตำหนิผู้

หญิงที่แต่งหน้าจัด แต่เขาหันไปสนใจเสี้ยเมิ่งเหยาแสร้งทำเป็นแปลกใจและถามว่า “เมิ่งเหยา ใบหน้า ของคุณเป็นอะไรไป?”

เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ตอบ แต่ชี้ไปที่ผู้หญิงที่แต่งหน้า จัด กัดฟันแล้วถามว่า “เสี้ยห้าว! เธอเป็นใคร?!”

“อ้อ เธอคือหวังยุนน่า รองประธานคนใหม่ของ บริษัท ” เสี้ยห้าวพูด %3D

หวังยุนน่าเชิดหน้าและมองไปที่เสี้ยเพิ่งเหยา อย่างมีชัย การยั่วยุนั้นเห็นได้ชัด

“รองประธานคนใหม่?!” เสี้ยเมิ่งเหยากัดฟันสีเงิน “คุณเคยถามความเห็นของคุณปู่ไหม?”

“ความคิดเห็นของคุณปู่” เสี้ยห้าวยิ้มอย่างดูถูก เหยียดหยามและกล่าวว่า “เสี้ยเมิ่งเหยาสมองของ คุณถูกน้ำเข้าเหรอ ผมเป็นทายาทของตระกูลเสี้ย และเป็นประธานในอนาคตของบริษัท ผมแต่งตั้งรอง ประธานยังต้องถามคุณปู่อีกหรือ?”

ร่างกายของเสี้ยเพิ่งเหยาสั่นสะท้านชั่วขณะ เห มีนอที่คิดไว้ไม่ผิด เสี้ยห้าวไม่ได้ขอความเห็นจาก เลี้ยหยุนเส็งจริงด้วย แต่ได้ตัดสินใจเป็นการส่วนตัว
บังอาจสุดๆ!

“เสี่ย ห้าว พนักงานของบริษัทเหล่านั้น คุณเป็น คนไล่ออกใช่หรือไม่?” เสี้ยเมิ่งเหยาหายใจเข้าลึกๆ และสงบสติอารมณ์

“พนักงาน?”เสี้ยห้าวผงะ พนักงานอะไร? นับ ตั้งแต่แต่งตั้งหวังยุนน่าเป็นรองประธาน บริษัท สอง สามวันนี้เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับกิจการของ บริษัทมากนัก ได้อยู่ข้างนอกกับโยว่หลิงตลอด ดัง นั้นเขาจึงไม่รู้ว่าพนักงานคนใดถูกไล่ออก

“ฉันเป็นคนไล่ออกเอง” ในขณะนี้ หวังยุนน่าก้าว ไปข้างหน้า เอามือกอดอกของเธอ เธอก็ยอมรับ อย่างภาคภูมิใจ

“คุณไล่พนักงานออกทำไม?” เสี้ยห้าวขมวดคิ้ว เขาแต่งตั้ง หวังยุนน่าเป็นรองประธานของบริษัท ก็ ถือว่าเขาได้กระทำสิ่งต้องห้ามครั้งใหญ่แล้ว หาก หวังยุนน่ายังได้ขับไล่พนักงานออกอีก เสี้ยหยุนเสิ้ง คงจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่

” พี่ห้าว คุณไม่รู้หรอกว่าพนักงานเหล่านั้นเกิน ไปแค่ไหน เพียงคุณออกจากบริษัท พวกเขาจะรวม ตัวกันและพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับคุณ โดยบอกว่าผู้ บริหารเสี้ยควรส่งมอบบริษัทให้เสี้ยเมิ่งเหยา ไม่ควร ส่งมอบให้คุณ ฉันทนไม่ได้จริงๆจึงตำหนิพวกเขาแต่พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ฟัง แต่พวกเขายังกล้ามา ต่อปากต่อคำกับฉัน พนักงานแบบนี้ หากไม่ไล่พวก เขาออก หรือจะเก็บไว้ฉลองปีใหม่เหรอ? หวังยุนน่า หัวเราะอย่างเย็นชาเป็นแค่พนักงานระดับล่าง คิดว่า ตนเองเป็นใคร แม้แต่คำพูดของเธอก็ไม่ฟัง ไม่ไล่ พวกเขาออก จะไล่ใครออกละ?

“โอเค ดีมาก!” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธจนไม่รู้จะพูด อะไร พนักงานที่หวังยุนน่าไล่ออกล้วนเป็นญาติ โดยตรงของเธอ ปกติให้การสนับสนุนเธอในบริษัท มีความสามารถทางธุรกิจที่เก่งมาก งานที่มอบให้ พวกเขา พวกเขาก็สามารถทำเสร็จได้อย่างรวดเร็ว

แต่ตอนนี้ คนเหล่านี้ถูกหวังยุนน่าขับออกไป หมดแล้ว!

สีหน้าของเสี้ยห้าวดูแย่มาก หากเสี้ยหยุนเสิ้งรู้ เรื่องนี้ คงจะถูกเขาตำหนิแน่ แต่ในเวลานี้เขาก็พูด อะไรหวังยุนน่าไม่ได้ เพราะหวังยุนน่าได้ขจัด อุปสรรคให้กับเขา

“เสี่ย ห้าว ฉันจะบอกเรื่องนี้ให้คุณปู่ ฉันหวังว่า คุณจะไม่เสียใจภายหลัง!” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างเย็น ชา หากเสี้ยหยุนเส็งรู้ว่าเสี้ยห้าวกระทำผิดอย่างเหิม เกริมเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยเสี้ยห้าวไว้แน่

เสี้ยห้าวรู้สึกโมโหเล็กน้อย “เสี้ยเมิ่งเหยา เธออย่าเยอะนะ! เป็นเพียงพนักงานไม่กี่คนเองไล่ออก แล้วก็ช่างมันแล้วสิ หรือว่จตระกูลเสี้ยของเราไม่มี ปัญญาหาพนักงานใหม่เหรอ”

“อีกอย่าง บริษัทถูกกำหนดให้เป็นของผมใน อนาคต ผมให้ยุนน่ากำจัดพวกมอดล่วงหน้ามีอะไร ผิดเหรอ!”

” มอด?” เสี้ยเมิ่งเหยาเย้ยหยัน” เสี้ยห้าว คุณยัง มีหน้ามาบอกว่าพนักงานพวกนั้นเป็นมอดของ บริษัท? ฉันคิดว่าคุณเป็นมอดตัวใหญ่ที่สุดของ บริษัทมากกว่า !”

ทันทีที่พูดสิ่งนี้ออกมา ใบหน้าของเสี้ยห้าวก็ มืดมนและน่ากลัวขึ้นมาทันที

” เสี้ยเมิ่งเหยา คุณตั้งใจจะสู้กับผมหรือ?” “ใช่แล้วจะยังไง!” ใบหน้าเมิ่งเหยาไร้ความรู้สึก

ใดๆ เสี้ยห้าวหายใจเข้าลึกๆ พูดอย่างเย็นชา “เสี้ย เมิ่งเหยา ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะว่า แม้ว่าคุณและ ฉันต่างก็มีนามสกุลเสี้ยเหมือนกัน แต่ผม เป็น ทายาทคนเดียวของตระกูลเสี้ย!ส่วนคุณ คุณเป็นแค่ คนนอก”

“ตระกูลเสี้ย วันหนึ่งจะถูกส่งมอบให้ผมไม่ช้าก็เร็ว! แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉ วนซาน แต่คุณก็แค่พนักงานที่ทำงานให้ผม ถ้าคุณรู้ สิ่งเหล่านี้ ก็ควรทำตัวดีๆ อนาคตผมมาสืบทอดดูแล ตระกูลเสี้ยแล้ว บางทีอาจจะแบ่งซุปให้กับคุณก็ได้”

* แต่ถ้าคุณยังหมกมุ่นและมาขัดขวางผม งั้นก็ อย่าโทษผมที่ลงมือกับคุณ!” นัยน์ตาของเสี้ยห้าว ฉายแววความโหดร้ายออกมา เขาไม่ต้องการทนอีก ต่อไป ตระกูลเสี้ยเป็นตระกูลเสี้ยของเขา เขาจะไม่ ยอมให้ใครมาแย่งเด็ดขาด!

“คุณขู่ฉันเหรอ?” สายตาเสี้ยเมิ่งเหยาฉายแวว เย็นชา

เสี้ยห้าวส่ายหัวและพูดอย่างเย็นชา “นี่ไม่ใช่การ ขู่ แต่เป็นคำแนะนำ คำแนะนำที่มาจากลูกพี่ลูกน้อง คุณ

“โอเค ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ” เสี้ยเมิ่งเหยา หายใจเข้าลึกๆ เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว ตอนนี้เธอไม่มี รู้เธอ อะไรจะพูดกับเสี้ยห้าวอีก เธอทำได้เพียงบอกเรื่องนี้ ให้กับเสี้ยหยุนเส็ง ดูว่าเสี้ยหยุนเส็งจะตัดสินใจยังไง

หลังจากที่เสี้ยเพิ่งเหยาจากไป หวังยุนน่าก็ เหมือนปลาหมึกติดหนึบบนตัวของเสี้ยห้าว

“พี่ห้าวถ้าอีนั่นไปบอกคุณปู่จะทำไงดี?” หวังยุน น่ามองไปที่เสี้ยห้าว กระพริบเตาที่สวยหยาดเยิ้ม
รู้สึกถึงความชื้นที่กระทบบนใบหน้าของเขา กับสัมผัสที่นุ่มนวลบนร่างกายของเขาหน้าท้องส่วน ล่างของเสี้ยห้าวก็เร่าร้อนขึ้นมาทันที

*** ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?” เสี้ยห้าวยิ้มอย่าง ชั่วร้าย ดึงหวังยุนน่าไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่าง รุ่นแรง

“อืม …. “หวังยุนน่าเปล่งเสียงเบาๆ ใบหน้าสวย ของเธอแดงก่ทันที “เค้ากลัวตรงไหนละ เค้าเป็น ห่วงคุณต่างหากละ”

” มีอะไรน่าเป็นห่วงละ ผมเป็นทายาทคนเดียว ของตระกูลเสี้ย ผู้เฒ่าเสี้ยหยุนเส็ง เขาไม่กล้าทำ อะไรผมหรอก!” เสี้ยห้าวหายใจหอบหนัก ดวงตา ของเขาเป็นสีแดงและมือใหญ่ของเขายังคงคลำไปที่ ร่างของหวังยุนน่า

“พี่ห้าว ไม่นะ ที่นี่คือห้องทำงาน เดี๋ยวมีคน เห็น …. “หวังยุนน่าคร่ำครวญ ใบหน้าของเธอก็แดง กว่าเดิม

“แหะๆ กลัวอะไร กูอยากให้คนอื่นเห็นแหละ!” เสี้ยห้าวหัวเราะ จากนั้นอุ้มหวังยุนน่าขึ้นมา …

ในเวลาเดียวกัน หวางเหมยมาที่บ้านของตระ กูลเซีย ได้เล่าเรื่องที่ได้พบกับเสี้ยเพิ่งเหยาบนภูเขา
หลังจากหลินหลันฟังจบ ก็ลุกขึ้นจากโซฟาด้วย ความตื่นเต้น “สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงหรือ?ลูกสาว ของฉันลงมาจากวิลล่าจริงๆหรือ?”