บทที่ 167สงคราม

หานหลงเดินนำออกจากลิฟต์ ตามด้วยกู้ตงเชิ นกับ จางตงเฉิน

ขณะที่ออกจากลิฟต์ หานหลงกับกู้ตงเชินคุย หัวเราะอย่างสนุก แต่ขณะที่พูดอยู่ๆ จู่ๆกู้ตงเชินก็ เงียบไป

แล้วหันไปมองตามที่กู้ตงเซ็นมองไป ก็เห็นฉาก ที่ทำให้เขาขนสันหลังลุกซู่

หลิวป้าว ชายผู้มีความสามารถของเขา กำลัง คุกเข่าอยู่ต่อตรงของเฉินเฟิง!

แม้ว่าอากาศจะเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง แต่ บนหน้าผากของหานหลงก็มีเหงื่อออก

“ท่านหาน!”

ให้ตายเถอะ ในเวลาแบบนี้ หลิวป้าวตื่นเต้น ตะโกนเรียก

หานหลงหน้าบูดหน้าบึงดินไปหาตรงหน้าหลิว

ป้าว

“ท่าน…”
ก่อนที่หลิวป้าวจะพูดจบ หานหลงได้เตะเข้าที่

ปาก เตะคำว่าหานกลับเข้าปาก หลิวป้าวที่ถูกเตะกับพื้นถึงกับมึนงงทันที

ทำไม….ท่านหานถึงเตะตัวเอง?

โยวหลิงที่อยู่ด้านหลังมึนงงสับสนเช่นกับหลิว ป้าวเคยบอกว่า ท่านหานบอกว่าเขาคนที่มีความ สามารถไม่ใช่เหรอ? ทานหานยังจะให้เขารับช่วงต่อ ในอนาคต?

แต่ทำไมตอนนี้.

โยวหลิงยังคงสงสัยว่าทำไมหานหลงถึงเตะหลิว ป่าว แต่ในวินาทีต่อ หานหลงเดินไปตรงหน้าเฉินเฟิง ก้มลงโค้ง เคารพเหมือนคันธนู การกระทำนี้ไขข้อ ข้องใจทั้งหมด!

“คุณชายเฉิน! ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป” เหงื่อเย็นบนหน้าผากของหานหลงเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เขาได้แต่ภาวนาหลิวป้าว ไม่ได้ทำอะไรมาก เกินไป มิฉะนั้น ทั้งเขา และหลิวป้าวต้องรับโทษ พร้อมกับ

คุณชายเฉิน?!

เมื่อได้ยินการเรียกแบบนี้ ความคิดของหลิวป้าว หัวก็ระเบิดขึ้นเสียงดัง หัวใจเหมือนถูกคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้า

เป็นไปได้ยังไง?

ท่านหานเรียกลูกเขยที่แต่งเข้าว่า คุณชาย

เฉิน? !

ในตอนนี้ โยว่หลิง ก็หน้าซีดเหมือนกัน และ แม้แต่ขาเรียวสวยของเธอก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ ได้

ถ้าเกิดตอนนี้เสี้ยห้าวอยู่ตรงหน้าเธอ เธอคงจะ ฉีกเขาเป็นชิ้นๆๆ!

ไอ้บ้านี่! เขาพูดว่าเฉินเฟิงคือแมงดาที่เกาะชาย

กระโปรงหญิง

แมงดาแม่***ส! โยว่หลิงอยากจะตบปากตัวเอง

จริงๆ

“เฉินเฟิงโบกมือ แล้วยิ้มบอก”ไม่เป็นไร”

“คุณชายเฉิน ไอ้บ้านี่…”หานหลงอดไม่ได้ที่จะ มองไปที่หลิวป้าว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: “คุณชาย เฉิน ผมไม่เคร่งครัดในวินัยเอง ความผิดผมเอง เชิญ คุณชายเฉินลงโทษได้ครับ”

“เฉินเฟิงส่ายหัว แล้วพูด: “ไม่เป็นไร มันไม่ใช่

เรื่องใหญ่อะไร”
ไม่เห็นแก่พระภิกษุก็ควรต้องเห็นแก่พระพุทธรูป ยังไงการหลงก็เป็นคนของเขา และตอนนี้หานหลงก็ อยู่ในความดูแลของเขา เขาก็ยังต้องให้เกียรติหาน หลง ยิ่งไปกว่านั้นคือหลิวป้าวยังไม่ได้ทำอะไรเขา เขาก็ไม่ถือสาหลิวป้าว

เมื่อเห็นเฉินเฟิงปล่อยตัวหลิวป้าว หานหลงก็ ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูแล้วคงไม่ใช่เรื่องใหญ่

“ไอ้โง่ยังไม่รีบขอบคุณคุณชายเฉินอีก!”หาน หลงจ้องมองไปที่หลิวป้าวอย่างเย็นชา แล้วพูด

“ขอบพระคุณครับ!…ขอบคุณคุณชายเฉิน” ขอบคุณมากครับ แทบจะคลานไปที่เท้าของเฉินเฟิง คุกเข่าก้มกราบขอบคุณ

หลังจากได้เห็นความสามารถของเฉินเฟิง เขารู้ ว่า ถ้าเฉินเฟิงต้องการฆ่าเขา มันก็แค่เรื่องง่ายๆ

แต่เฉินเฟิงก็ปล่อยเขาไปอย่างคนใจกว้าง เขารู้ จึงรู้สึกขอบคุณมากเฉินเฟิงจากใจจริง

“โทษฐานความตายละเว้น แต่โทษความผิด ละเว้นไม่ได้! ไอ้โง่ คุกเข่า สำนึกความผิดไปเลยสาม วัน คิดไตร่ตรองดูความโง่ของตัวเองทำไมถึงได้โง่! ขนาดนี้” ถึงเฉินเฟิงจะบอกไม่ถือสา แต่เขาก็ยังให้ ต้องเกียรติเฉินเฟิง ให้หลิวป้าวคุกเข่าสามวัน นั่นก็ เท่ากับว่าเขาให้เกียรติเฉินเฟิง
“รับทราบครับ ท่านหาน ผมจะคิดไตร่ตรองดู ความโง่เขลาขอตัวเองครับ”หลิวป้าวรีบพยักหน้า อย่างรีบร้อน เมื่อเทียบกับการที่ได้ชีวิตคืนมา คุกเข่า สามวันนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย

“โอเค พวกเราเข้าไปกับเถอะ มีเรื่องสำคัญกว่านี้ รออยู่”

“รับทราบครับ คุณชายเฉิน”ทุกคนพยักหน้า พร้อมกันแล้วตามเข้าไป

จากนั้นทุกคนก็เข้าสู่ห้องชุดสุดหรู ตลอดมานี้ เฉินเฟิงไม่มองไปที่โยว่หลิงเลย

โยวหลิงเดินโซเซ แล้วทรุดตัวลงไปกับพื้น พร้อมกับรอยยิ้มที่หมองเศร้า

เมื่อนึกถึงพฤติกรรมของเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกมัน ช่างโง่เขลาจริงๆ แล้วตอนนั้นที่เธอด่าเฉินเฟิงไป เธอ คิดว่าเฉินเฟิงไม่ตอบโต้เพราะกลัว

ตอนนี้ดูเหมือนว่า เฉินเฟิงเพียงแค่รังเกียจ

ดูถูก!

เฉินเฟิงเป็นเหมือนเสือ และเธอก็เหมือนมดที่ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มดกับเสือ เสือจะสนใจมดเหรอ?

ไม่มีทาง!
มีโอกาส***

สิ่งที่น่าขันกว่านั้นคือ เสี้ยห้าวไอ้คนโง่ที่คิดว่า คนที่มีพลังงานมหาศาล กลับเป็นแมงดา

ไม่น่าแปลกใจ ที่เขาจะไม่อยู่ในแวดวงชั้นนำ ของเมืองชางโจว

แต่เสี้ยห้าวฉลาดหน่อย ถ้าเขาเกาะขาของ เฉินเฟิง ตระกูลเสี้ย ตอนนี้สถานะอาจเปลี่ยน! โบว์ หลิงคิดอย่างโกรธ

เหตุการณ์นี้ เธอจะไม่ติดต่อไปเสี่ยห้าว และไม่ บอกเสี้ยห้าวด้วยซ้ำ ว่าเฉินเฟิงเป็นใคร

ตอนนี้เธอกังวลว่า เสี้ยห้าวจะไปยั่วเฉินเฟิง แล้ว เฉินเฟิงจะจัดการเขา

ไม่นาน โยว่หลิงก็ถึงชั้นล่าง

เมื่อเธอเห็นรถ Koenigsegg จอดอยู่ชั้นล่างอีก ครั้ง เธอก็เย้ยหยันอย่างมาก

ในตอนนี้ แม้ปลายเท้าก็คงไม่ได้แตะ รถ Koenigsegg คันนี้ คงเป็นของเฉินเฟิงสินะ

แต่เพราะความโง่เขลาของเธอ ทำให้เธอพลาด จะที่จะได้นั่ง Koenigsegg ค้นนี้ตั้งแต่แรก
ในขณะนี้ ในห้องบรรยากาศอึมครึม กู้ตงเป็น หานหลง จางตงเฉินทั้งสามไม่มีใครกล้าเปล่งเสียง ออกมา

เฉินเฟิงเรียกพวกเขามารวมตัวกัน แสดงว่าต้อง เป็นเรื่องสำคัญมากๆ

ต่อไปนี้เมืองชางโจว คงจะพายุฟ้าคะนองเลือด “อาการบาดเจ็บของนายเป็นยังไงบ้าง?” เฉินเฟิง ไม่ได้พูดถึงเรื่องสำคัญที่จะประชุมก่อนเลย แต่กลับ ถามแสดงความห่วยใยกับกู้ตงเซิน ที่กู้ตงเชินได้รับ บาดเจ็บนั่นก็เป็นเพราะช่วยเขา ถึงได้ถูกไป๋กว่างยี่ ทำร้าย

“ขอบคุณ คุณชายเฉิน ความสำหรับความห่วย ใยครับ อาการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยของผม หาย นานแล้วครับ”กู้ตงเซินยิ้มแล้วตอบ ความทุกข์ที่ ทำให้เห็นความจริงใจ ฆ่าเขาให้ตาย เขาก็ไม่คิดก็ไม่ ถึงว่าคนที่ช่วยเขาจะเป็นเฉินเฟิง เฉินเฟิงอยู่ที่จิน หลิงคนเดียว อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ และไปช่วยเขาออก มาจากสถานการณ์อันตราย นี่ถือเป็นพระคุณจริงๆ!

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงว่า เฉินเฟิงเป็นคนที่มี คุณธรรมสูงส่งเทียมฟ้า!

ถ้าเป็นเขา ก็คงทำไม่ได้ เพื่อลูกน้อง กลับทำให้

ตัวต้องตกอยู่ในอันตราย
ดังนั้นสำหรับเฉินแฟ้งแล้ว เขาชื่นชมนับถือจาก

ใจ

ในอนาคต หากใครที่เมืองเฉินเฟิง จะเขาไม่ใช่ เขา กู้ตึงเซินคนนี้จะเป็นคนแรกที่จัดการ!

เฉินเฟิงพยักหน้า จากนั้นสายตาของเขาก็ เคลื่อนไปที่หานหลงและจางตงเฉิน

“พวกนายทุกคนรู้จักกันแล้วใช่ไหม?” เฉินเฟิง ถามจางตงเฉินเป็นคนสนิทที่แท้จริงของเขา และ เป็นลูกมือที่แม่เขาส่งต่อให้เฉินเฟิง ความภักดีของ จางตงเฉินนั่นไม่ต้องพูดถึงเลยสำหรับเฉินเฟิง

ครั้งก่อนที่หลินหลันประมูลพลังครั้งแรกของ เสี้ยเมิ่งเหยา เขาก็ใช้จางตงเฉิน จางตงเฉิน ไป รวบรวมเสิ่นจุนเหวินด้วยกัน

“รู้จัก รู้จักกันแล้วครับ ชื่อเสียงของคุณชายจาง ผมก็พอได้ยินมาบ้างครับ”หานหลงยิ้มแล้วตอบ ตอนที่เดินทางมา เขาก็มีแอบกลัว เพราะตระกูลจาง อยู่ที่เมืองชางโจวก็ยังเป็นตระกูลอันดับต้นๆ ไม่ อ่อนแอไปกว่าตระกูลเสิ่น

ตอนแรกคิดว่าเฉินเฟิงเกี่ยวข้องกับตระกูลเสี่น เท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า แม้แต่ตระกูลตระกูล เฉินเฟิงก็เกี่ยวข้องด้วย
อยู่ที่เมืองชางโจว เฉินเฟิงยังมีคนของเขาอีกกี่ คนที่ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา?