บทที่45ตระกูลหยางแห่งเมืองโจวเฉิง

ตอน จินเฟย โดนซัดจนกระดอน เขาได้สลบไป

ทั้งห้องโถงเงียบกริบ ท่านผู้เฒ่าฉันนิ่งงัน สีหน้าเกรี้ยว กราด หยางเงิน! ”

ฉันตกใจพูดร้อนรน “คุณปู่คะ อย่าโกรธหยางเฉินเลย เขามา วันนี้ ไม่มีเจตนาร้ายนะคะ…….

“หุบปาก!

ท่านผู้เฒ่าฉันตะคอกดดัน”ทำร้ายเสี่ยวเฟยขนาดนี้ ยังบอก

ไม่มีเจตนาร้าย”

“อย่าคิดว่าแกได้รับผิดชอบโครงการกับซานเหอ แล้วฉันจะ มองแกสูงขึ้นนะ ซานเหอเห็นในศักยภาพของตระกูลฉิน ถึงยอม ร่วมมือ ต่อให้ไม่มีแก ก็ต้องมีคนรับผิดชอบต่ออยู่ดี”

“จะบอกอะไรให้นะ ในสายตาฉัน แกไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ถ้า ไม่ใช่เพราะแกยังมีประโยชน์ต่อตระกูลฉินฉันไม่แกออกจาก ตระกูลนานแล้ว”

“ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! ต่อไปห้ามเหยียบเข้าตระกูลฉิน อีก!

คำพูดของท่านผู้เฒ่าฉันราวกับคมมีด ที่ปักลงกลางใจ ทำให้ เธอเจ็บปวดเกินทน
เธอก้มหน้า น้ำตาหยดลงราวกับห่าฝน ไหลรินไม่หยุด

ฟางเยว่ตะคอกเดือดดาล พี่คิดว่าน้ำตาหยดแหมะ แล้วจะ ทำให้คุณเห็นใจได้เหรอ คุณปู่บอกให้พี่ใสหัวไป ก็ไม่ต้อง ตอแหล รีบใสหัวไปกับไอ้ตัวแวะนั่นซะ!

หยางเลยมองฉากนี้อย่างสะใจ นั่งอยู่ด้านข้าง ไม่พูดอะไร มี เพียงสายตาคู่นั้น ที่จ้องมองมาทางฉัน ทำให้ฟางเยวยิ่ง เดือดดาล

หยางเฉินสีหน้าไม่เปลี่ยน ยังคงต้องเย็นชา ได้แต่รู้สึกไม่ ยุติธรรมกับฉินซึ

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันขอร้องให้ไว้หน้าตระกูลฉิน ตระกูลฉินดับ ไปนานแล้ว

“เสี่ยว คุณทำเพื่อตระกูลฉินมากมายขนาดนี้ คุณใช้หนี้บุญ คุณหมดแล้วล่ะ ในเมื่อไม่รู้ผิดชอบชั่วดีกันขนาดนี้ ก็ปล่อยตาม ยถากรรมแล้วกัน ! “หยางเฉินเปิดปากพูด

ฉันมองตาละห้อย ก้มหน้าเช็ดน้ำตา ตอนที่เงยหน้า ดวงตา ทั้งคู่แดงก่ำ

เธอมองดูท่านผู้เฒ่าอย่างลึกซึ้ง “คุณปู่คะ ในใจคุณ ไม่เคยมี หลานสาวแบบหนูเลยใช่ไหมคะ”

ท่านผู้เฒ่าแค่นยิ้มอย่าโง่ไปเลย พ่อแกน่ะติดยาแกมาตอน แต่งกับฉัน แกคงไม่คิดว่าฉันต้องปฏิบัติให้เหมือนลูกในไส้หรอก
แววตาจีน เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอยิ้มข่มขืนสาย หน้า หนูเข้าใจแล้วค่ะ!

พูดจบ หมุนตัวออกจากห้องโถงไป

หยางเฉันมองปราดไปที่ท่านผู้เฒ่า มุมปากยิ้มเยาะต้องมีสัก วันที่ท่านเรียกตัวเธอกลับ! ”

เมื่อคำพูดนี้หลุดไป หยางเฉินจึงพาฉันออกไป

“ยโส! ยโสเหลือเกิน! “ท่านผู้เฒ่าได้ฟังคำพูดหยางเฉิน ตัว สั่นเทา

ในเวลานี้เอง เงาหนึ่งปรากฏขึ้น รีบพูด “ท่านประธาน ประธานสงมาครับ!

“ประธานสงเหรอ ประธานสงคนไหนท่านผู้เฒ่าคิดไม่ออก

“ตระกูลสงแห่งเจียงโจว สูงโป๊เฉิงแห่งผับโปเฉิง มาด้วยตัว เองครับ คนนั้นกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

“ว่าไงนะ”ท่านผู้เฒ่าตกใจ รีบวิ่งเหยาะไป

ฟางเยวมองดูหยางเวย “พี่หยางคะ พวกเราไปดูมั้ยคะ”

ได้สิ! “หยางเวยตอบรับ

ท่านผู้เฒ่าฉันวิ่งออกไป ตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า

“คุณหยาง ผมขอเป็นตัวแทนตระกูลสง พาไอ้เดรัจฉานที่มาขอ ขมา! “สงโป๊เงินก้มหัว น้ำเสียงกังวาน
ฉากนี้ ทำให้ท่านผู้เฒ่าหัวใจแทบวาย

ส่วนฟางเยวกับหยางเลย ก็ได้มาถึงข้างตัวท่านผู้เฒ่า ฟางเยว่ เหม่อลอย ต่อให้เป็นหยางเลย ตอนนี้ตาทั้งคู่ได้หลง

ด้านหลังสูงโป๊เฉิง มีคนแบกคานไม้อยู่สองสามคน บนเปลนั้น มีคนนอนพะงานอยู่ เป็นสงโป๊เหริน

ตระกูลสงเป็นอันดับหนึ่งของเจียงโจวอยู่แล้ว ศักยภาพ เหลือเฟือ ส่วนสูงโป๊เฉิง มีความสำคัญในตระกูลสง และก็ถูกวาง ให้เป็นผู้สืบทอดตระกูลสงด้วย

บัดนี้ กลับต้องมาขอขมาหยางเฉิน

สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่หยางเฉิง เขาเป็นลูกเขยที่ถูกขับไล่ จากตระกูลสงจริงหรือ

ท่านผู้เฒ่าฉันสงสัยเป็นคนแรก ฟางเยว่เองก็จ้องตาเขม็ง จับ

จ้องไปที่หยางเฉินไม่วางตา

“คุณหยาง ผมผิดไปแล้ว ปล่อยตระกูลสงไปเถอะนะ ต่อไปเรา จะรับใช้คุณหยางอย่างดี สงโป๋เหรินที่อยู่บนเปลวิงวอน

หยางเฉินมองพี่น้องตระกูลสูง บ้านนี้ลงมือได้โหดร้ายจริงๆ ฟาดขาลงโป๋เหรินเสีย ก

“พวกคุณจําคนผิดหรือเปล่า เขาก็แค่คนที่โดนขับไล่ออกจาก

ตระกูล”

ฟางเยสีหน้าตกใจ ชี้ไปที่หยางเวยข้างๆ พูดกับพี่น้องตระกูลสง”เขาต่างหากคุณหยาง ”

สงโป๊เจ๋งได้ฟัง ผบฉาดลงบนหน้าฟางเยร์ เดือดดาล หญิงทั่ว นี่มาจากไหน คุณหยางแกลบหลู่ได้ด้วยหรือไง ไม่รู้อะไรก็ หุบปาก ถ้าพ่นอะไรออกมาอีก กูตบปากแตกแน่”

“คุณหยางครับ ครั้งนี้ตระกูลสงของเรา ต้องขออภัยจากใจ จริง ท่านเห็นมั้ยครับ ไอ้เดรัจฉาน โดนคุณพ่อฟาดขาหักแล้ว แต่คุณพ่อสุขภาพไม่แข็งแรง มาขอโทษด้วยตนเองไม่ได้”สงโป๊ เฉิงพูดร้อนรน

เพียงแต่ หยางเฉิงไม่ได้เห็นความจริงใจตรงนั้น ดูเหมือนการ แสดงละคร

“หยางเฉิน ช่างเถอะนะ! “ฉันเปิดปากขึ้น

เดิมที่หยางเฉินจะทำลายตระกูลสงให้สุด แต่ในเมื่อฉันขอไว้

เขาเลยปล่อยไป

“เห็นแก่หน้าภรรยาผม จะปล่อยตระกูลสงครั้งหนึ่ง ถ้ามีอีก ตระกูลสงก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่! “หยางเฉินแค่นเสียง

ได้ฟัง สงโป๋เหรินดีใจลิงโลด แม้ว่าขาหักทั้งคู่ แต่อย่างน้อย ยังเหลือชีวิต

“ขอบคุณครับคุณหยาง! ขอบคุณครับคุณหยาง! “พี่น้อง ตระกูลสงรับขอบคุณ
“ไสหัวไป! “หยางเฉินตะดอก ดนตระกูลสงรีบถอยไป

“เราไปกันเถอะ! “หยางเฉินพาฉินจากไป

ท่านผู้เฒ่ายิ่งประหลาดใจขึ้นอีก เขาคิดไม่ถึงว่า ลูกเขยที่โดน ไล่ออกจากตระกูล จะเป็นขนาดนี้

ตระกูลสงเป็นหมายเลขหนึ่งของเจียงโจว ตระกูลฉันไม่มีวัน เทียบเท่า แต่ทว่า ทายาทของตระกูลเบอร์หนึ่ง ต้องมาก้มหัวให้ หยางเงิน

ฟางเยวแค่นเสียง เสแสร้งได้ไม่เลวน ตอนนี้สวะยิ่งใหญ่เหลือ เกิน กล้าหลอดทายาทตระกูลสง

“แกหมายความว่าไง ท่านผู้เฒ่าขมวดคิ้ว

ฟางเยว่กล่าว“คุณตาคะ คุณตาไม่เข้าใจหรือคะ ตระกูลสง คนผิด สงโป๊เฉิงเป็นประมุขตระกูลในอนาคตนะคะ จะมาขอขมา สวะได้ไง”

“จําคนผิดเหรอ”

ท่านผู้เฒ่ามีคำถามมากมายหลายแสน ได้ยินคำพูดฟางเยว่ เขาถึงรู้สึกได้ มีแต่เหตุผลจําคนผิดที่ฟังขึ้น

“คุณตาคะ สงโป๊เฉิงเรียกคุณหยางนี่คะ อาจจะต้องการ ขอโทษ หยางก็ได้”

ฟางเยวหัวเราะแหะๆ ชายตามองไปทางหยางเวย”พี่หยางคะ ฉันเดาไม่ผิดใช่ไหม”
แม้ว่าหยางเวยจะไม่รู้ความจริง แต่เวลานี้ถ้าจะให้เขา สวมรอย เขาไม่พลาดโอกาสแน่ ยิ้มอย่างนอบน้อม “วันก่อน ผม ขัดแย้งกับตระกูลสงครับ คิดไม่ถึง ผมมาบ้านจีน พวกเขาก็รู้ด้วย อุตส่าห์มาขอขมา

“เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย

ฟางเยวพูดดีใจ เสียดายนะคะ พวกเขาจ่คนผิด แต่ไม่เป็นไร ค่ะ ให้ตระกูลสงคิดได้ ก็ไม่ปล่อยหยางเฉินไว้แน่

“คุณชายหยางสุดยอดจริงๆ ทำให้ตระกูลสงมาขอขมาถึงหน้า ประตู”ท่านผู้เฒ่าตื่นตะลึง หัวเราะเสียงดัง

เขาคำนวณในใจ แม้ว่าตระกูลหยางจะเป็นตระกูลชั้นนำต่าง เมือง แต่ทำให้ตระกูลสงมาขอขมาถึงหน้าประตูได้ ถ้าฟางเยวได้ แต่งเข้าสกุลนี้ ตระกูลฉินจะมีอำนาจแค่ไหน ง่ายดุจพลิกฝ่ามือ

คิดมาถึงตรงนี้ จึงเงยหน้ามองหยางเวยอย่างชื่นชม อยากจะ ให้ฟางเยวแต่งเข้าเร็วๆ

“ท่านประธานฉิน ถ้าหากไม่มีคำสั่งอะไรอีก ผมขอตัวนะครับ หยางเวยพูดขึ้น

ท่านผู้เฒ่ารีบพูด “เสี่ยวเยว่ สองสามวันนี้ไม่ต้องมาบริษัท ต้อนรับคุณชายหยางให้ดี

“ค่ะ คุณตา! “ฟางเยวตอบรับดีใจ

หยางเวยแค่นยิ้มในใจ แต่แสดงทีท่าว่าดีใจ แล้วตามฟางเยว่

ไป
“พี่หยาง อายุน้อยขนาดนี้ ยังไม่มีครอบครัวใช่ไหมคะ” ฟาง เยวขับรถพลางตาม

หยางเวยจะไม่รู้ความในใจหล่อนได้อย่างไร

“เสี่ยวเยวคิดว่าไงล่ะจ๊ะ”หยางเวยยิ้มเลศนัย มองไปทางแวว ดาที่เปลี่ยนไปของหล่อน

ฟางเยวตัวสั่น จนพวงมาลัยเอน

“พี่หยางหล่อขนาดนี้ ฉันเดาว่ายังไม่แต่งแน่นอน”ฟางเยวหน้า แตงก๋า แสดงความนัยให้หยางเวย

หยางเวยยิ่งได้ใจ

ฟางเยวหน้าแดงถึงใบหู”พี่ พี่หยาง ฉัน เราจะไปไหนกัน

“ไปโรงแรมพี่แล้วกัน! “ดวงตาหยางเวยเป็นประกาย

ฟางเยวลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น

อีกด้าน หยางเฉินกับฉินออกมาจากบริษัทฉินซื้อ รีบเดินทาง ไปที่ชานเหอ

ระหว่างทางหล่อนจิตตกมา หยางเฉินเองก็ปวดใจ

“หยางเฉิน ส่งฉันหน้าประตูพอค่ะ”ฉันรู้ว่าสถานภาพหยางเฉิ นพิเศษ จึงไม่อยากให้ใครรู้

หยางเนินพยักหน้าเล็กน้อย เลิกงานผมมารับคุณ ไปรับเลี้ยว เสี้ยวกลับบ้านกัน”
“ตกลงค่ะ! “ฉันพูดจบ หมุนตัวจากไป

เขาทอดสายตาส่งฉินจนลับเงา หยางเฉินหยิบมือถือออกมา กดเบอร์ “ตรวจสอบคนๆหนึ่ง ที่ไปกินชื่อกรุ๊ป ผู้ชายแซ่หยาง อายุสามสิบกว่า

ไม่ใช่ว่าเขาระวังตัว แต่ชายคนนั้นต้องฉันไม่วางตา เขาไม่ อยากให้ฉิน เป็นอะไรไป

ไม่นาน มือถือหยางเงินดังขึ้น พอรับสาย ได้ยินถั่วปืนพูด เขา ซื่อหยางเวย เป็นคนเมือง โจวเจ๋ง ตระกูลหยางแห่งโจวเฉิง แม้จะ เป็นตระกูลอันดับหนึ่ง บริษัทเฉิงเหอกรุ๊ปขึ้นชื่อสุดในตระกูล ไม่กี่ วันก่อนที่ร้านอาหารเปียหยวนซุน พวกเราได้เจอหยางหลว เป็น น้องสาวแท้ๆของเขา”

หยางเฉินหรี่ตา” ในเมื่อเป็นแบบนั้น อย่าให้ธุรกิจใดๆของ ตระกูลหยาง ปรากฏตัวขึ้นที่เจียงโจว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ