บทที่ 33 หน้าเนื้อใจเสือ

เมื่อสงเหว่ยได้ยินคำพูดของฉันเฟย เขาก็แทบรอที่จะฆ่าอีกฝ่าย ไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้เวรนี่ เขาก็คงไม่ต้องมาเผชิญหน้า กับปีศาจสองตัวนี้

หยางเฉินหรี่ตามองฉินเฟยแวบหนึ่ง ราวกับว่ากำลังมองคนที่ ตายไปแล้ว

หลังจากที่หม่าชาวหักแขนของสิบกว่าคนนั้นเสร็จ เขาก็กลับ ไปยืนข้างกายหยางเฉินด้วยสีหน้าสงบนิ่ง บนล่างไม่มีฝุ่นธุลีใด แปดเปื้อนเลยแม้แต่น้อย เหมือนคนที่เพิ่งจะลงมือทำเรื่อง ทั้งหมดเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เขา

“คิดจะให้พวกเราสละแขนทั้งสองข้างของตัวเอง แกมี คุณสมบัติพอเหรอ”

หยางเฉินแผ่นเสียงหัวเราะเย้ยหยัน ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยไอ สังหารรุนแรง

“ตูบ” สงเหว่ยทนรับแรงกดดันจากหยางเฉินไม่ไหวแล้ว เขา ทั้งสองข้างกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง

เขารีบกล่าวถ้อยคำวิงวอน “ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะไอ้สาร เลวฉันเฟย หมอนั่น ให้เงินผมมาก้อนหนึ่ง บอกให้ผมหลับนอน กับลูกพี่ลูกน้องของเขา จากนั้นก็ให้ผมถ่ายวิดีโอส่งไป

ตอนที่ฉันเฟยเห็นสงเหว่ยคุกเข่าลงแทบเท้าของหยางเฉิน เขาก็กลัวจนเกือบจะฉี่ราด

ในสายตาของเขา ลงเหว่ยเป็นคนที่เก่งกาจมากคนหนึ่ง ทว่า ตอนนี้คนที่เก่งกาจมากคนนั้นกลับกำลังคุกเข่าอยู่แทบเท้าได้ สวะใช้ประโยชน์

เมื่อมองไปในห้องซึ่งเต็มด้วยเสียงโหยหวนของชายฉกรรจ์ นับสิบที่ถูกหักแขนทั้งสองข้างแล้ว พอคิดไปถึงช่วงเวลาที่เขาทั้ง ดูถูกหยางเฉินและเหยียดหยามฉินซี ก็รู้สึกรับไม่ไหวอีกต่อไป เป้ากางเกงของเขาเปียกชื้นในทันที

“เรื่องที่สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเจียงโจวเมื่อห้าปีก่อน ก็เป็นฉัน

เฟยที่สั่งให้แกทําอย่างนั้นสินะ” อยู่ดีๆ หยางเฉินก็ถามขึ้นมา เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดถึงเรื่องในอดีต ลงเหว่ยก็สั่นสะท้านไป ทั้งร่าง “คุณกำลังพูดถึงเรื่องไหนอยู่อย่างนั้นเหรอ”

“ดูเหมือนว่าแกจะทำเรื่องทั่วเอาไว้มากเกินไปสินะ เยอะจน ขนาดที่แกเองก็ยังจำได้ไม่ชัดเจนว่าเป็นเรื่องไหน ในเมื่อเป็น แบบนี้ อย่างนั้นฉันก็ควรที่จะเตือนแกสักหน่อยแล้ว

หยางเฉินดูคล้ายจะสงบนิ่งมาก แต่หม่าชาวรู้ดีว่าหยางเฉินใน เวลานี้ต่างหากที่น่ากลัวที่สุด จากนั้นก็ได้ยินเพียงเขาพูดต่อว่า “เมื่อห้าปีก่อน ประธานสาวที่งดงามเป็นอันดับหนึ่งของเจียง โจว ประธานกรรมการบริหารของชานเรือกรุ๊ปอย่างฉันได้หลับนอน กับพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัท

ในที่สุดลงเหว่ยก็จำเรื่องนี้ได้แล้ว เขาไม่กล้าปกปิดแม้แต่นิด เดียว จึงกัดฟันแล้วพูดออกมาว่า “เรื่องนี้ก็เป็นไอ้เวรจีนเฟยนั่นขอให้ผมท่า นอกจากเรื่องนั้นแล้ว เขาก็ยังให้ผมไปสร้างความ เดือดร้อนที่ชานเรือกรุ๊ปอยู่หลายครั้ง สุดท้ายแล้วเพราะถูกพวก เราไปก่อความวุ่นวาย ผู้หญิงคนนั้นถึงได้คลอดก่อนกำหนด

เขาไม่ได้ระวังเลยสักนิดว่าสีหน้าของหยางเฉินเปลี่ยนเป็น มืดจนถึงขีดสุดแล้ว รู้สึกเพียงแค่ว่าอยู่ดีๆ อุณหภูมิในห้องก็ลด ค่าลงอย่างกะทันหัน ตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นไปสบตากับหยางเฉิน ทั่วทั้งร่างก็ต้องเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ

“พี่ ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องพวกนี้เป็นฉันเฟยที่สั่งให้ผมทำ เดิน ทีผมก็เป็นแค่คนที่ดิ้นรนอยู่ในโลกใต้ดินคนหนึ่ง ทำเรื่องแบบนี้ ก็ปกติ…”

“โครม!”

สงเหว่ยยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกหยางเฉินเตะจนตัวลอยกลิ้งไป กระแทกลงบนพื้นข้างกายฉันเฟยอย่างแรง ก่อนจะกระอักเลือด ออกมา

ฉินเฟยตกใจกลัวจนตัวแข็งค้างไปตั้งนานแล้ว ยิ่งเห็นสงเหว่ ยกำลังหายใจรวยรินอยู่ข้างกาย ก็แทบจะช็อกไปในทันที

“ในเมื่อพวกแกชอบเล่นสนุกกับคนอื่นมากขนาดนี้ ถ้าอย่าง นั้นฉันก็จะให้พวกแกได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกเล่นบ้างแล้ว กัน”

สีหน้าของหยางเงินน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็ ออกคำสั่งกับหม่าชาว “ในเมื่อทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้พร้อม แล้ว ก็ไม่ควรที่จะปล่อยให้เสียเปล่า เอายาให้พวกมันกินแล้วบันทึกวิดีโอไว้

หม่าชาวอดไม่ได้ที่จะตัวสั้น ทว่าเขาก็ยังคงรีบไปจัดการทันที

“พี่ ผมรู้แล้วว่าตัวเองทำผิด ครั้งหน้าไม่กล้าทำอีกต่อไปแล้ว ได้โปรดปล่อยผมไปสักครั้งเถอะ!

หมาชาวใช้มือหนึ่งหัวตัวฉันเฟยและใช้อีกมือหนึ่งหัวตัวสูง เหว่ย จากนั้นก็ยังพวกเขาทั้งสองคนไว้ที่ห้องด้านใน

“แกมาน!”

หม่าชาวชี้ไปยังชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ที่พาเขามาคนนั้น

“พี เชิญสั่งได้เลยครับ

ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่กล่าวอย่างเชื่อฟัง ทว่าเป็นเพราะยังคง กลัวอยู่มาก ร่างกายจึงได้สั่นไม่หยุด

หม่าชาวเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา ก่อนจะส่งขวดใบเล็กที่ บรรจุผงยาสีขาวให้เขา “เอาของที่อยู่ข้างในนี้ให้พวกมันกิน จากนั้นก็ถ่ายวิดีโอไว้

เมื่อชายฉกรรจ์ร่างใหญ่เห็นสิ่งที่อยู่ในขวดนั้น ก็เข้าใจได้ ทันทีว่าหยางเฉินต้องการให้พวกเขาท่าอะไร ร่างกายจึงสั่น สะท้าน ทว่าก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ ทำได้เพียงรับขวดยานั้นมาแล้ว ลงมือปฏิบัติทันที

ห้องด้านข้างมีเสียงกระแทกที่กังวานใสกับเสียงกรีดร้อง ครวญครางดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เพียงแต่เสียงนี้คล้ายจะไม่ใช่เสียงของความเจ็บปวด

จากนั้นไม่นาน ในที่สุดเสียงเหล่านั้นก็เงียบลงไป สักพักชาย ฉกรรจ์ร่างใหญ่ก็ถือกล้องวิดีโอออกมา

หมาขาวถือโอกาสดูสักหน่อย ก่อนจะหัวเราะ ฝีมือการถ่าย ไม่เลวเลย !”

“พี่เจิน จะให้จัดการยังไงกับวิดีโอเหรอครับ”

หมาชาวหันกลับไปถามหยางเงิน

หยางเฉินเย้ยหยัน “เอามันไปเผยแพร่ในอินเทอร์เน็ต!”

ดวงตาของหม่าชาวเป็นประกาย ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่เองก็ ตะลึงไปชั่วขณะ หากวิดีโอนี้ถูกอัปโหลดลงบนอินเทอร์เน็ต หน้าตาของตระกูลฉินกับตระกูลสงจะต้องถูกทำลายอย่างยับเยิน นี่เรียกได้ว่าไม่เหลือทางรอดอะไรเอาไว้ให้เลย!

เติมตระกูลฉินก็เป็นเพียงตระกูลเล็กๆ ที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร สําหรับพวกเขาแล้วเรียกได้ว่าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย ทว่า สงเหว่ยมีตระกูลสงอยู่เบื้องหลัง มันจึงไม่เหมือนกัน

ในตอนนี้เอง นายท่านฉันก็วิ่งเข้ามาในห้องส่วนตัวอย่าง ลนลาน

เพิ่งจะเข้ามาก็สังเกตเห็นชายฉกรรจ์ตัวใหญ่นับสิบคนซึ่งถูก หักแขนสองข้างร้องโอดครวญอยู่เต็มพื้น กับหยางเฉินที่กำลังนั่ง ทำสีหน้าเรียบเฉยอยู่บนโซฟา
“หยางเจิน จินเฟยล่ะ”

นายท่านฉันกลัวมากจริงๆ กระทั่งเสียงก็ยังสั่นระริก

เขาฝากความหวังและอุดมการณ์ทั้งหมดไว้ที่หลานชายคนนี้ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับฉันเลย สำหรับเขาก็เท่ากับว่าตระกูลเฉิน ใต้สูญสิ้นผู้สืบทอดแล้ว

หยางเฉินมองเขาอย่างเย็นชา “นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะ ถ้าหากยังมีครั้งต่อไปอีก คนทั้งตระกูลฉินจะต้องถูกฝังไปพร้อม กับจินเฟย!”

หยางเฉิน ในเวลานี้ช่างเผด็จการอย่างหาใดเปรียบ ทั่วทั้งร่าง เต็มไปด้วยออร่าที่ทรงพลัง มีหม่าชาวยืนอยู่ข้างกายเขา ทำให้ดู ไม่ต่างอะไรจากเทพสงคราม

หัวใจของนายท่านฉันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขามองไปทาง หยางเฉินก่อนจะกัดฟันแล้วพูดออกมาว่า “ฉันยอมรับว่านายมี ความสามารถในการต่อสู้ แต่ตระกูลฉินของพวกเราก็ไม่ได้ ถือศีลกินเจถึงจะให้มารังแกกันง่ายๆ

“ผมจะรอดูก็แล้วกัน”

หยางเฉินแค่เสียงเย้ยหยัน จากนั้นก็พูดต่อว่า “ฉันเฟยอยู่ใน ห้องด้านใน คุณสามารถลากเขาออกไปได้แล้ว!

นายท่านฉันรีบเข้าไปที่ห้องด้านในทันที ทว่าเขาแค่เพิ่งจะเปิด ประตู ตอนที่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง ก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาจับ พลัน
ยามีฤทธิ์แรงมาก ทำให้สูงเหว่ยกับฉันเฟยเริ่มยกที่สองต่อ ทันที ตอนที่นายท่านฉันเพิ่งจะเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นฉากที่ไม่ อาจรับได้อย่างยิ่ง เข้า

“สารเลว นั้นแกกำลัง ทำอะไรอยู่

นายท่านฉันไมโหขึ้นมาในทันที ก่อนจะตะโกนเสียงดังด้วย ความโกรธ

ลงเหว่ยใกล้จะถึงช่วงเวลาที่สำคัญแล้ว ทว่าจู่ๆ กลับถูกเสียง ของนายท่านฉินขัดจังหวะเข้า ทันใดนั้นสีหน้าจึงเต็มไปด้วย ความโมโห “ไสหัวออกไป

ในตอนนี้เอง นายท่านฉันถึงได้พบว่าคนที่กำลังฉินเฟย คือคนของตระกูลสง

เสียงตำหนิของอีกฝ่ายทําให้เขารู้สึกหวาดผวา

ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกเหมือนว่าท้องฟ้ากำลังหมุน ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะสองคนที่ติดตามมาด้วยเข้ามาประคองไว้ ตนเองก็ คงล้มไปอยู่บนพื้นแล้ว

สุดท้ายเขาก็ยังคงไม่กล้าที่จะรบกวนเรื่อง “ดีงาม ของสงเหว่ ย ทําได้แค่จากไปพร้อมกับความอัดอั้น

“หยางเฉิน ตกลงแล้วแกทำอะไรกับพวกเขากันแน่ นายท่านฉันไม่ได้โง่ เขาย่อมรู้ได้ทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
หยางเฉินตบฝ่ามือลงบนโต๊ะขา ทำให้โต๊ะหินอ่อนที่แข็งแรง แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

“หลานชายคุณกระทั่งลูกพี่ลูกน้องของตนเองก็ไม่ยอมละเว้น ถ้าไม่ใช่เพราะผมมาทันเวลา คุณรู้ไหมว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้กลับยังมีหน้ามาถามผมอีกว่าผมทำอะไรหลานชายของ

สีหน้าของหยางเงินเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด รังสีฆ่าฟัน รุนแรงพวกนั้นแทบจะฆ่านายท่านฉันให้ตายเสียตอนนี้

นายท่านฉันถูกโทสะของหยางเฉินทำให้สงบลง ไม่กล้าที่จะ พูดอะไรออกมาแม้แต่ประโยคเดียว ทว่าโทสะ ในใจเขาที่มีต่อ หยางเฉินก็มาถึงขีดจํากัดแล้ว

ท้ายที่สุดภายในห้องก็มีเสียงคำรามต่ำๆ ดังขึ้นที่หนึ่ง เรื่อง ทั้งหมดจบลงแล้ว

“ถือโอกาสตอนที่ผมยังยับยั้งความต้องการฆ่าของตัวเองไว้ ได้ พาไอ้เดรัจฉานนั่นออกไป!”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะ หันไปสั่งการคนของแมนชั่นเท้า “พาเจ้านายของพวกแกออก

ไปด้วย!” นายท่านฉินพาฉันเฟยออกไปพร้อมกับความอับอาย

เมื่อไม่มีคนอยู่แล้ว หยางเฉินก็มองไปทางฉันที่ยังคงเมา หลับสนิทอยู่บนเตียง ในใจเต็มไปด้วยไฟโทสะ
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขามาทันเวลา เกรงว่าความบริสุทธิ์ของฉัน คงถูกทำลายย่อยยับไปแล้ว

เมื่อห้าปีก่อนฉินซีถูกคนทำลายความบริสุทธิ์ แต่อย่าง น้อยเขาก็มั่นใจได้ว่าตนเองรักเธออย่างลึกซึ้งมาโดยตลอด ทว่า จินยีล่ะ

ถ้าหากเธอถูกลงเหว่ยยีเข้าจริงๆ คนที่ทะนงในตัวเองอย่าง

นั้นจะทนรับความจริงพวกนี้ได้เช่นไร

ผ่านไปพักใหญ่หยางเฉินก็ถอนหายใจยาวเพื่อขับเอาไฟโทสะ เหล่านั้นออกมา ก่อนจะใช้นิ้วชี้กดลงไปที่ด้านล่างหัวเข่าของเธอ แล้วลูบเบาๆ

นี่เป็นจุดที่สามารถช่วยแก้อาการเมาค้างได้อย่างรวดเร็ว หยางเฉินเพิ่งจะลูบไปได้ไม่กี่ครั้ง ฉันก็ได้สติขึ้นมาแล้ว ตาทั้ง สองข้างค่อยๆ ลืมขึ้น ก่อนจะได้เห็นใบหน้าที่คุณเคย

ทันใดนั้นเธอก็หนักได้ทันทีว่าที่นี่คือที่ไหน นอกจากนี้ตัวเองก็ กำลังสวมชุดนอนกระโปรงอยู่ แม้แต่ชุดชั้นในก็ไม่ได้ใส่

“เผยะ!”

ฉันยกมือขึ้นมาตบลงไปบนใบหน้าของหยางเฉินอย่างแรง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา “หยางเฉิน คุณมันเป็นสัตว์ เดรัจฉาน คุณทำแบบนี้กับฉัน รู้สึกผิดกับพี่สาวของฉันบ้างหรือ เปล่า”